موضوع: ازدواج با یک زن مطلقه بزرگتر و بسیار زودرنج

سلام خدمت بزرگواران انجمن

پسری هستم 28 ساله مجرد و 4 سال هست با یک خانم مطلقه که 4 سال از من بزرگتر هستن در ارتباط هستم.

موضوع ازدواج توی خانواده هامون مطرح شده ولی خیلی حساسه ، همیشه باید حواسم باشه چی میگم ، روی تموم حرف ها و کلمه هایی که استفاده میکنم باید توجه داشته باشم کلمه ای نگم که توی ادبیاتش بد تعریف شده باشه...

برای مثال : یکبار جلوی جمعی گفتم من ایشون رو خیلی دوست دارم و همیشه پشت بودم و هستم. بعد ایشون عصبی و ناراحت شد که تو میخواستی من رو جلوی دوستات خراب کنی ...

جدا از این مسائل اصلا نمیتونه ناراحتیش رو کنترل کنه ، توی جمع باشه ، وسط خیابون باشه ، نصف شب باشه ....

برای این مورد هم مثال میزنم ، چند روز پیش بهش مسیج دادم و گفتم لطفا رفتارات رو توی جمع کنترل کن ، دلیلی نداره همه بفهمن من و تو باهم مشکلی پیدا کردیم ، تا جایی که قاطی کرد اومد در خونه ما و ساعت دو شب یه آبرو ریزی درست حسابی با نفرین و تهدید مادرم و فحش دادن به تازه دامادمون ، راه انداخت ...

و وقتی رفت خونه پدر مادر و خواهرش رو علیه من پر کرد و اونا هم مسیج های بی احترامی بهم دادن... خلاصه خیلی خراب کرد همه چیز رو و مهم تر از هر چیزی وجهه خودش رو توی خانواده من

دیروز اومد سر راهم و عذرخواهی و اشتباه کردم ولی با اینکه دیونه وار دوستش دارم توی ذهنم هرچقدر دنبال یه دلیل منطقی برای رابطمون گشتم نتونستم پیدا کنم ...

ممنون میشم بزرگان راهنماییم کنن از طرفی واقعا از رفتاراش خسته شدم و چهره خوبی که ازش ساخته بودم توی خانوادمون خراب شده و از طرف دیگه خیلی دوستش دارم ، دو دل شدم ...

نوشته اصلی توسط khaleghezey

درود دوست عزیز

مسئله را اشتباه متوجه شدی شما از روی عنوانی که انتخاب کردی میگم مهمتر از اینکه ایشون مطلقه هستند طرز رفتار و شخصیت خودشان و خانواده شان است.
4سال با هم دوست هستید(با ارتباط داشتن چندان تفاوتی نداره) خانواده شان خبر دارند این رابطه فراز و نشیب داره رفتارهای ایشون و اینکه این رابطه با اینکه 4سال از برقراریش میگذره ولی به سرانجامی نرسیده و تصمیم قاطعی نگرفتید اینکه از فکر ایشون خارج بشید یا بخواهید باهاشون ازدواج بکنید.
اولین کاری که شما باید انجام بدهید خارج شدن از این رابطه احساسی هستش آنوقت خیلی بهتر و منطقی تر میتوانید از بیرون به رابطه ای که برقرار کردید نگاهی بیاندازید و تصمیم بهتری بگیرید.

1.سن ایشون چقدره؟
2.میزان تحصیلات شما و ایشون
3.معیارهای شما برای اانتخاب این خانوم
4.نظر خانواده شما و خانوم ایشون در مورد تصمیم به ازدواج و رابطه ای که دارید
5.دلیل جدا شدن ایشون از شوهرشان
6.خصوصیات مثبت و منفی خودتان و ایشون را بنویسید
7.از نظر مالی در چه سطحی هستید درامدی دارید پس انداز دارید.
8.ببخشید رک میپرسم با ایشون رابطه هم داشتید.
چون وارد شدن به اینگونه روابط باعث وابستگی بیشتر بین شما و ایشون میشه
و سوال آخر چرا در این مدت 4سالی که از ایشون شناخت پیدا کردید اقدام به خواستگاری کردن همراه با خانواده نکردید؟

دوست داشتن شما نشان از وابستگی داره که در طی این 4سال اتفاق افتاده و این احساس باعث میشه جلوگیری بشه از گرفتن یه تصمیم صحیح که منجر بشه به داشتن یه زندگی مشترک موفق.لطفا اول از این رابطه خارج بشید بعد تصمیم گیری بکنید که تمایل دارید با ایشون ازدواج کنید یا خیر.

1- ایشون 32 سالشونه و بنده 28 سال

2- ایشون دوتا لیسانس حسابداری و روانشناسی و بنده فوق لیسانس برق

3- معیارهایی که برای انتخابش داشتم زیبایی و آرامش و منطقی بود که تو اوایل رفتارهاش میدیدم و خانواده اش که به نظرم خیلی با فرهنگ بودن

4- مادر بنده کلامی یکبار مخالفت کردن ولی تصمیم رو به خودم واگذار کرده بودن ولی الان دیگه اتمام حجت کردن و گفتن اصلا

5- دلیل جدا شدنشون از همسر سابق عدم تطابق فرهنگی بود ولی حالا که رفتارهاش رو میبینم احساس میکنم شاید شوهر سابقش هم خسته شده بوده از رفتاراش.

6- در مورد خصوصیات خوب و بد هرکس نظری داره من نظر خودم رو میگم :
خصوصیات مثبت ایشون : میتونستم توی تصمیم گیری امور خوب باهاش مشورت کنم گرچه اواخر منفی نگریش زیاد شده بود ، بهم رسیدگی میکرد و توجه داشت ، مهربون بود ، گرم بود ، نجیب بود ، به غیرت من احترام میذاشت
اما خصوصیات منفی ایشون : زود عصبی میشد خیلی زود رنج بود با یه کلمه معمولی هم ممکن بود بهش بربخوره حتی اگه میگفتم من منظور بدی نداشتم از این کلمه !!! قهر میکرد و ... ، وسواس فکری داشت کوچکترین مسائل رو انقدر بهش فکر میکرد که براش حاد میشد ، هنوز هم مسائل 3 سال پیش رو وسط میکشید و تا بحثی میشد همش حرف جدایی میزد و تمام کادوهایی که بهش داده بود رو سریع می اورد دم خونه تحویل میداد ، تا آروم میشد و دوباره وسایل بهش میدادم. اعتقاد داشت با همه توی خیابون خوش رو و خوش برخورد باشه حتی این آدم های علافی که به هر نحوی میومدن جلو سر بحث رو باز کنن تا باهاش ارتباط برقرار کنن ... اگه صلاح خودش رو توی چیزی میدید مخفی کاری میکرد ، یادمه یکبار بهم گفت چند ماه پیش با یه خواستگار قرار شام داشته ولی اصلا به من نگفته بود و حتی من متوجه خروجش از خونشون نشده بودم و فکر میکردم خونه ست... این رو هم مجبور شد بگه چون توی حرفاش گفت من خواستگارهام رو تست شخصیتی میگیرم ازشون در صورتی که من فقط یکیشون رو در جریان قرار گرفته بودم ... ، توی دعوا با من یهو فحش رکیک به مادر من میداد و اگر من میگفتم پدر/س/گ طلبکار میشد و میگفت تو به پدر من بی احترامی کردی ... ، احساس کلامیش فوق العاده کم بود ، دوستت دارم چند ماه یه بار و عزیزم هم به ندرت ، تا یه چیزی میشد میگفت ما به درد هم نمیخوریم ... عصبانی میشد تنهایی یا وسط خیابون براش فرقی نداشت در ماشین رو باز میکرد توو حرکت و جیغ و داد که میخوام پیاده شم ، وسط پیاده شروع میکرد به دعوا و هرچی میگفتم زشته بذار بریم توی ماشین صحبت کنیم میگفت نه ... خیلی سخت جواب تلفن میداد ، ممکن بود صبح از خواب بیدار شه صبح بخیر من رو ببینه اصلا جواب نده بره بیرون تا ساعت 1 زنگ بزنم بفهمم بیرونه .. !

خصوصیات مثبت من : من آدم آرومی هستم و تا میشه دلم میخواد همه چیز آروم باشه و دنبال یه زندگی احساسی هستم و تا جایی که بتونم براش مایه میذاشتم ، غیرممکن بود فقط بگه فلان کار پیش اومده من نگفته باشم بذارش به عهده من ، میتونست روم حساب کنه ، آبرو برام مهمه حتی اگه خیلی عصبانی باشم توی یه جای عمومی و توی جمع رفتار بدی نشون نمیدم. بهش همیشه ابراز احساسات میکردم چه رفتاری چه کلامی و همیشه روی سرم میذاشتمش...

خصوصیات منفی من : اگه چند ساعت ازش بی خبر بودم دلشوره میگرفتم ، شاید خصوصیت بد من باشه که خیلی دورش بودم نمیدونم... کلا آدم سازش کاری هستم بقیه از دیدن من و اون توی رابطه همیشه اعلام میکردن که چطور یه پسر مثل من گیر میاد ...

7- درامد دارم توی یه شرکت خصوصی کار میکنم ولی به چشم کار موقت بهش نگاه میکنم ، ماشین دارم ولی خونه نه ! البته سربازی سر راهم هست که اونم با ادامه تحصیل میخوام پیش برم فعلا و درامدم اداره کاریه یه کارهایی هم کنارش انجام میدم ، دعواهای همیشگی مانع تمرکزم روی کار بوده همیشه.

8- بله داشتیم

و جواب سوال آخرتون : هیچوقت نه رومی روم بود نه زنگیه زنگ ، تکلیفش با خودش و من مشخص نبود ، ازدواج مسئله ساده ای نیست از نظر من و اون هیچوقت من رو توی این مورد حمایت فکری نکرد و همیشه با چندتا بدرد هم نمیخوریم سر و ته قضیه رو سعی میکرد هم بیاره نمیدونم دلیل رفتارش چی بود ولی دلش و زبونش یکی نبود. از طرفی هم نداشتن خونه برام شده بود کابوس چون سطح مالیش خانواده اش بالاتر از ما بود و من آخر نفهمیدم با ازدواج ما مخالفن یا موافق ، یه روز من رو انکار میکردن و یه روز تا میتونستن خوبی میکردن بهم.

احساسم بهش خیلی زیاده ولی ....

ممنون از راهنمایی هاتون ، البته من خیلی اتفاقاتی که افتاده رو فاکتور گرفتم ولی میخواستم از توصیه های شما هم استفاده کنم ، قصدم مطمئنا زندگی مشترک بود ولی حقیقتش تاحالا نشده کسی رو ببینم بگه من کنار این خانم آرامش خواهم داشت و خودش همیشه یه موضوعی واسه دعوا داره

باز هم ممنونم وقت گذاشتین

نوشته اصلی توسط شیدا.

علت جداییش را از خودش شنیدی یا از همسر سابقش؟

ایشون کیس مناسب تری از شما پیدا نکرده که هست. تمام این چهارسالی که با شماست هم در حال تلاش برای مورد بهتر بوده. حتی از کیس های توی خیابون و تاکسی هم نمی گذره و همه را امتحان می کنه.

حواستون هست دارید چیکار می کنید؟

خواستگار هم می بینه و شام هم بیرون می ره و .... شما فقط یک گزینه اید.
تا الان بهترین گزینه.
بهتر از شما پیدا کنه که تحمل این همه اخلاق زشت را داشته باشه، لحظه ای درنگ نمی کنه.

فقط چون شما را به قطعیت نمی رسونه ( می ره خواستگار می بینه، باهاتون دعوا می کنه و می گه به درد هم نمی خوریم، تحویلتون نمی گیره) و البته زیباییش ... شما ناخودآگاه به سمتش کشش دارید.
سعی کنید به این کشش ناخودآگاه غلبه کنید و کمی منطقی تر به موضوع نگاه کنید.

گزینه های مناسب پیش روی شما خیلی خیلی وسیع تر از ایشونه.
گزینه های پیش روی ایشون خیلی محدوده (سن، طلاق، رابطه 4 ساله با شما، اخلاق و ... گزینه هاش را محدود می کنه)

ولی طوری باهاتون بازی کرده و فریبتون داده که این شمایید که دنبالش می دویید.

-------------------
پست قبلی از آقای خاله قزی هست که متاهل هستند و یک دختر هم دارند. موضوع را از دید یک آقا دیدند.

دلیل جدایی رو از خودش شنیدم ، البته اوایل رابطمون شوهر سابقش رو دیدم اون هم بی عیب نبود ولی رفتار عصبی ازش با شوهر سابقش دیدم ، همین رفتارهایی که الان با من داره.
البته سه - چهار روز هست باهاش ارتباطم رو قطع کردم. خیلی سخته برام ولی دارم تلاشم رو میکنم نرم سمتش ...

بذارین رک باهاتون صحبت کنم بنظر من شما شاید بتونید دوستای خوبی برای هم باشین اما متاسفانه تا جاییکه شما در مورد خودتون و ایشون صحبت کردین معیارهایی رو که شما برای ازدواج در نظر دارین ایشون ندارن مثل ابراز احساس و زندگی عاطفی که خب یکی از بزرگترین نیاز های هر کسی میتونه باشه.دوم آبروداری شما و مهم بودن آبروتون که باز ایشون به گفته خودتون اهل جر و بحث و فحاشی و بی احترامی هستن حتی اگه تو اوج عصبانیت هم رخ بده آدم باید با توجه به محیط و شرایط رفتار کنه.مادرتون هم که مخالفن,من اوایل فکر میکردم خانواده ها مهم نیستن ولی الان که وارد زندگی شدم متوجه شدم که خیلی مهمن.این مخالفت و راضی نبودن ممکنه ناخواسته باعث دلخوری بشه و حتما قراره با توصیفاتی که ازین خانم داشتین سر هرموضوعی بحث بشه و ایشون بذارن برن و حتی ممکنه پیشنهاد جدایی هم بهتون بدن.در مورد خواستگارا هم اگر تصمیمتون جدی نیست برای ازدواج بنظرم دلیلی نداشته ایشون قضیه خواستگارهارو باهاتون در جریان بذارن اما اگر نه قصدتون جدی هست برای ازدواج و باهم درمیون گذاشتین ایشون باید درمورد خواستگارهای جدیدشون و قرار ملاقاتهاشون باهاتون هماهنگ میکردن.جواب ندادن تلفن,مشورت نکردن,بیخبر گذاشتن,بی احترامی به خانواده,قهر کردن,دمدمی بودن,بیشتر بودن سنشون و حتی ببخشید مطلقه بودنشون نمیتونه برای شما مناسب باشه فقط میمونه چهره خوبشون که هم اینکه به قول دوستمون این چهره خوب متاسفانه بعد از مدتی افت میکنه و هم اینکه نداشتن تفاهم و سخت شدن شرایط اون چهره خوب رو هم از بین میبره.من خودم پنج سال با همسرم رابطه داشتم(دوست بودیم) و خانواده ها در جریان و راضی بودن.من به نسبت کمی تجربه دارم.و اینکه یکی از اقوام ما با یه خانمی که 6سال از خودشون بزرگتره دوست بودن و الان ازدواج کردن و متاسفانه این آقا با وجود اینکه خانمشون واقعا مثل گل هستن چندین بار به خانم خیانت کردن,همه متوجه شدن,ازش تعهد گرفتن,خط موبایلشون رو عوض کردن ... اما فایده نداشت و هنوز به خیانتشون ادامه میدن و خانمشون رو در حد مرگ کتک میزنن و خیلی خونسرد میگن دیگه دوستت ندارم تو پیر شدی دوست دخترم از شما قشنگتر و جوون تره ازت بدم میاد و من اون موقع که انتخابت کردم بچه بودم...