موضوع: شوهرم فک میکنه خانوادش قدیس هستند

دوستان کمکم کنید زندگیم داره از هم میپاشه
دخالت های خانواده همسرم هر روز داره بیشتر میشه و شوهرم همیشه حق رو به اونها میده
مثلا خواهر شوهرم سر من داد و بیداد میکنه که تو به چه حقی تولد شوهرت رو خونه بابات گرفتی و ما رو دعوت نکردی ولی شوهرم جای اینکه بگه به چه حقی به زنم بی احترامی میکنی ازش دفاع میکنه و میگه ببین خواهر من از دستش چی میکشم
همش میخواد منو از شماها جدا کنه
؟!

چقدر زیاد شده مشکلات بین زوج جوان و خانواد هاشون!!! (توی این چند روز کلی از این تاپیک ها داشتیم یعنی می تونم اعتراف کنم تقصیر آقایون هم کم نیست، مثلاً همین مورد)
خیلی عذر می خوام که اینو می گم،
من و همسرم خواستیم دو تایی برای این مشکل شما راه چاره پیدا کنیم که هر چقدر فکر کردیم نتونستیم از کجا شروع کنیم، روی همسرتون وقت بزارید که خب ، با اون حرفی که زدن . اصلاً مورد خوبی نیستن، روی خانواده همسر، که اصلاً صحبتشوو نکن، روی خود شما، که خب چی بگیم. من نظرم این بود که خواهر همسرتون فوق العاده بی شعوراً چون اگه یه ابسیلون فکر و شعور داشتن هیچ وقت چنین حرفی رو نمی زدن باور کنید این از دوست داشتن نیست، اگه برادرشو دوست داشت، از این که برادرش زندگی خوبی با خانومش و خانواده زنش دراه خوشحال می شد، نه اینکه اینجوری برخورد کنه، اما هر جور فکر می کنم همسر تون هم کم از ایشون ندارن. آخه این چه حرفی هست که زدن.
در مجموع : ضمن اینکه باید قبول کنید که راه سختی رو برا هموار کردن مسیر زندگیتون در پیش خواهید داشت به این نتیجه رسیدیم، کتاب (بی شعوری) رو بخونید که راهکارهای زیادی برای مقابله با افراد بی شعور داره (از همکار بی شعور گرفته تا رئیس بی شعور ، همسایه بی شعمور، خانواده بی شعور، زیر دست بی شعور و .... )

درود بانو

در صورت امکان بیشتر توضیح بدید تایپیک های گذشته شما و مسائل بوجود امده برای تقریبا 3سال قبل هستند این موضوعی هم که مطرح کردید برخود خواهرشوهر شما درست نبود شما هم بهتره مهارت های ارتباطی خودتان را افزایش بدهید و رفتار جراتمندانه را بیاموزید اعتماد بنفس خودتان را افزایش بدهید و از سیاست های زنانه بیشتر استفاده کنید.
در مورد صحبت شوهر شما باید عنوان کنم مردها در اینجور مواقع بیشتر مثل پسربچه ها رفتار میکنند بیشتر یکجورایی داره خودش را لوس میکنه و و بقول معروف میخواد جلب محبت کنه.که این موضوع تنها مختص به شوهر شما نمیشه
رابطه خودت را با شوهرتان بهتر و بیشتر کنید و از ظرافت های زنانه وجودتان بیشتر استفاده کنید نقطه ضعف آقایون احساساتشان است و نقطه قوت خانوم ها ست این موضوع.

بجز این مسئله مشکل دیگه ای هم دارید چون مسئله خاصی نیست موضوعی که مطرح کردید بجز شوهرتان در برخورد با خواهر شوهرتان اندکی باسیاست تر رفتار کنید

سلام به همگی
اول باید عذرخواهی کنم که انقدر سربسته و مبهم موضوع رو مطرح کردم
تو شرایط روحی خیلی بدی بودم و این چند روز هم دسترسی به نت نداشتم چون همسرم گوشیمو ازم گرفته

ممکنه پستم طولانی بشه ولی مجبورم توضیح بیشتری بدم
ما کمتر از دو ساله که رفتیم سر خونه زندگی خودمون قبلش هم دو سال عقد بودیم و خونه پدرشوهرم کم و بیش از دخالت های خانواده همسرم اذیت میشدم تا زمانی که باردار شدم و حساسیتم نسبت به هر حرفی که از جانب اونها بود زیاد و زیادتر شد .
در مورد همه چیز اظهار نظر میکردن از همون اول که فهمیدن من باردارم تا منو میدیدن به شوهرم میگفتن بیا بشینیم اسم انتخاب کنیم و اصلا منو تو بحثشون شریک نمیکردن یا هر دفعه که میخواستم برم برای چکاب ماهانه مادرشوهرم تاکید میکرد که با گرونیای الان بهتره بری درمانگاه دولتی و منم بالاجبار باید قبول میکردم والا یه دعوای مفصل با همسرم داشتم هر تعطیلی و وقت آزادی که پیدا میشد خواهرشوهرم مدام ما رو چک میکرد که برناممون رو با اونا تنظیم کنیم و هر جا میگن بریم مثلا تو عید نوروز آسم من خیلی تشدید شده بود و دکتر بهم استراحت مطلق دادن ولی به اصرار شوهرم رفتیم دهات که با خانواده همسرم باشیم و من زیر کپسول اکسیژن بودم
همه اینا رو تحمل کردم تا بعد زایمانم که تا حدود ده روز با اینکه ماه رمضون بود و مامان من فقط روزه میگرفت و من سزارین شده بود تا ده شب هر شب تا ساعت یک و دو خاواده همسرم کللهم خونه ما بودن و شب نشینی داشتن حتی مراعات نمیکردن بعد افطار مامانم بیان و بعد از اون هم هر شب میرفتن پارک و از من توقع داشتن که برم چند شبی رو بالاجبار برای اینکه بحثی پیش نیاد به اصرار خانواده خودم رفتم که جلو حرف و حدیث گرفته شه ولی اونا بیشعور تر از این حرفا بودن که درک کنن آدم با یه بچه 10 - 12 روزه حال پارک رفتن نداره و بالاخره یه شب کاسه صبرم لبریز شد و اس دادم به خواهرشوهرم که من حوصله پارک اومدن ندارم وقتی به برادرتون میگید اونم توقع داره من بچه رو بردارم و همراهیش کنم فک کردم چون زنه و زایمان کرده منو درک میکنه ولی بدتر شبش زنگ زده بود به شوهرم کشونده بودش پارک و ساعت یک نصفه شب شوهرم با توپ پر اومد خونه که به چه حقی بهش اس دادم و اون طفلک که با زندگی ما کاری نداره و دعوامون بالا گرفت و زنگ زد به خواهرش که بره بابای منو بیاره که نصفه شب تکلیف منو روشن کنن
ده دقیقه بعدش خواهرش رفته بود خونه ما پیرمرد بدبختو بازیر شلواری آورده بود خونه ما شروع کرد مظلوم نمایی جلو بابای من که دخترتون فک میکنه من واسه زندگیش نقشه دارم و دخترتون به من و داداشم حسودی میکنه و منم دیگه دهنم باز شد و همه چی بارش کردم و هر چی تو این 4 سال سرم آورده بود رو گفتم و بعدم رفتم زیر دوش آب سرد که آرومتر بشم دیدم پریده تو حموم و میخواد منو بزنه بابامم در حموم رو گرفته بود که من نتونم بیام بیرون یه دفعه دیدم داره به من بچه رو میبرم و نمیزارم دیگه یه روز با این زندگی کنی خاک بر سرت که 4 ساله تحملش کردی
دیگه هیچی نمیفهمیدم و رگ خودمو با تیغ زدم .
میدونم کارم خریت محض بوده ولی اصلا حالمو نمیفهمیدم همه دنیا برام سیاه بود ما رفتیم اورژانس و خواهرشوهرم با لبحند پیروزمندانه ای بچمو برد تا فردا ظهرش مثل مرغ سرکنده لباسای بچمو بو میکردم و ضجه میزدم تا آوردنش و پدر شوهرم عصرش اومد و همه خانوادمم آورده بود که مثلا اتمام حجت کنه تهدید کردن که اگه من مطیع امر اونا نباشم بچمو ازم میگیرن هر چی لیاقت خودش و دخترش بود بار من کرد بهم گفت تقصیر پسر منه که به حرف ما گوش نکرد و تو که مطلقه (یه کلمه گفت که شرمم میاد بگم)بودیو گرفت و من و خانوادم فقط سکوت کردیم تا رفتنش
بعد من رفتم پیش روانپزشک و همه ماجرا رو تعریف کردم از بدبینی خودم وسواس فکری با خودم حرف زدنای شبانه روزی خودخوریام ترس و اضطرابی که دارم حسادت به کسایی که از من به شوهرم نزدیکترن و فکر و اقدام به خودکشی همه رو گفتم
دکتر چند مدل قرص داد و پیشنهاد مشاوره و گفت به خاطر زندگی قبلیت خیلی ضربه خوردی و بدبین شدی و حالا هم زایمان و فشارهای بعدیش افسردت کرده خانوادت باید توجیه بشن که بیشتر هواتو داشته باشن و نهایتا خودتم باید همکاری کنی
وقتی به همسرم گفتم اجازه نداد دارو بخورم و گفت مشاورم فایده نداره و تنها کارکرد 12 قدم رو موثر میدونه و والسلام
حالا شما بگید من با یه بچه 40 روزه که مراقبت دایم میخواد . آسم و مشکلاتی که برام پیش میاره . یه زندگی و روابط آشفته و روحیه داغون و بی انگیزگی مطلق و یه عالمه ترس و یه کوه نفرت از خانواده همسرم چه کنم ؟