موضوع: با کاری که شوهرم کرد دیگه فقط جسمم زنده است

سلام دوستان طاعاتتون قبول من 3ساله که ازدواج کردم از بدو ازدواجمون مشکلات فراوانی داشتیم همش قهر و آشتی تا این اواخرکه من باردار شدم وحس کردم که شوهرم روز به روز ازم فاصله گرفت حس میکردم ازم فرار میکنه خیلی بهش مشکوک شدم تا اینکه متوجه شدم با رفیقای افتاده که تو کار روابط ج ن س ی و خونه خالی و این جور حرفان و اونم قاطی شون شده خلاصه چیزایی از شوهرم فهمیدم که مث یه شوک وحشتناک بودانگار که دنیا رو سرم خراب کردن مث دیوونه ها شدم اولش ک میخاستم جدا شم اما با معذرت خواهی و قسم و آیه ک من هیچ رابطه جنسی نداشتم فقط باهاشون بودم و... حرفاشو باور کردم اما.دیگ تحمل اونجا موندن رو نداشتم چون اوضاع روحیم واقعن اشفته بود اخه نمیدنید من با اون وضع بارداریم و سنگینیم با عشق اشپزی میکردم,خونه رو مرتب میکردم وقتی از سرکار میومد با آغوش باز ازش استقبال میکزدم انوقت اون همه فکرو ذکرش جای دیگ بود دیگه ازش متنفر شدم با موافقت خودش چن روز رفتم پیش مادرم اما چ اضاعی داشتم?از صبح تا شبم فقظ گریه بود حتی غذا هم نمیخوردم اگ خودکشی حرام نبود و باردار نبودم قطعا این کار رو میکردم مادرم هم ک با دیدن اب شدنم اونم عذاب میکشید و آب میشد خلاصه یه شب بعد از یه مشاجره تلفنی با شوهرم که مادرم هم این مکالمه رو شنیده بود اخر شب اومدم اومدم پیش شوهرم از خونه مادرم تا اونجا راهی نیست خیلی نزدیکه و باهم یه مشاجره ای کردیم و پس معذرت خواهی کردن شوهرم و... اشتی کردیم و همونجا خابیدم اما متاسفانه بعدش مادرم اومد اونجا حسابی با همه دعوا کرداخه من باخانواده شوهرم زندگی میکنم و هر چی از دهنش در اومد به شوهرم و خانوادش گفت من اون شب وقتی مادرم اومد دعوا کرد انقدز حالم بد شد ک مث بید میلرزیدم فقط ازون موقع به بعد دیگه همسرم اجازه نداد نه خونه مادرم برم نه باهاش تماس داشته باشم و حتی جواب تماساشو بدم منم گوش دادم و قبول کردم با اینکه الان یه ماه و خورده ای ازون قضیه میگذزه یه شب مادرم بهم ز زد شوهرم دید گفت حق نداری ج بدی
خلاصه از یه طرفی مادرم رو از دست دادم و از یه طرفی شوهرم رو فقط تظاهری باهاش خوبم و.میخندم اما تو دلم خونه دیگ بهش اعتماد ندارم وقنی میره بیرون دیگ مطمعن نیستم میره دنبال اون کارا یا نه ?دیگ مث قبلا دوسش ندارم فقط منتظر بدنیا اومدن بچه ام هستم فقط ب وجودش دلمو خوش کردم دیگه هیچوقت اعتماد و علاقه ای ک ب شوهرم داشتم برنمیگرده
از طرفی دلم برا مادرم خیلی تنگ شده تو رو خدا کمکم کنید بگید من بایدچکار کنم

سلام،

چرا مشاوره حضوری نمیرید؟

خیلی لازمه ، یه طوری بهش بفهمونید توی چه شرایطی هستید تا خودش بیشتر راغب شه برید یعنی نگرانتون بشه

اشتباه کردید قبول کردید با مادرتون قطع ارتباط کنید ،

مادرتون کارش خیلی اشتباه بوده ولی اینطوری انگار ایشون مقصر بودن نه همسرتون،هرچند مادرتون خیلی کارو خرابتر کردن

باید اونموقع با بزرگ کردن خطای همسرتون و نگران نشون دادن خودتون از اینکه مادرتون باخبر شدن

به شوهرتون میفهموندید که با شنیدن این فاجعه مادرت دیگه کنترلشو از دست داده و از خانواده همسرت عذرخواهی میکردی و تمام

الانم مشاوره حضوری برید و همونجا برای چندین جلسه اینده وقت رزرو کنید تا همسرتون خودش تنهایی مشاوره شه تا دیگه توی همچین دامی نیفته ، فردا که شما مشغول بچه داری شدی

هم آداب پدر بودن رو یاد بگیرن و هم همسرداری ، مشاور باید بهشون بفهمونه که این رفتارش یه نوع اختلال شخصیتیه و باید درمان بشه.

ممنون ک وقت گذاشتین و ناپیکم رو خوندین باشه حتما اینکارو میکنم

بنظر منم مادرتو به اين راحتي بي خيال نشو اخه چرا
ولي نه به قيمتي ك زندگيتو از دست بديو همش بحث و دعوا داشته باشي

منطقي بشين باهاش حرف بزن

بگو خودتو بذار جاي اون اگه برا دختر ما اين اتفاق ميوفتاااد چيكار ميكردي

فقط خدا كمه همسرت منظقي باشه

تو شباي قدر برات دعا ميكنم هم تو و هم اون بچه بي گناه

ممنون دوستان از راهنماییاتون.ممنون سحرجان که برام دعا کنین. دوستان هر کاری کردم نتوستم بش بگم اخه واقعیتش اینه که من نمیتونم بحث کنم شایدم بلد نیستم من اصلا نمیتونم باش تو این زمینه حرف بزنم اون خیلی از دست مادرم عصبانیه اگ حرفی بزنم صد در صد عصبانی میشه و دوباره بینمون جر و بحث راه میوفته منم ادمیم ک زود کم میارم میشیگریه میکنم تپش قلب میگیرم و شروع میکنم ب لرزیدن درکل من همیشه آدم بی زبونی بودم هیچ وقت نتوستم حق ام رو از کسی بگیرم هرکی هر چی بم بگه بلد نیستم جوابشو بدم اما شوهرم دقیقا نقطه مقابل منه واس همین جلوش کم میارم فهمیده که این روزا از چیزی ناراحتم از چهره پر اشکم موقع نمازخوندن اما تا بم میگه چته سریع اشکامو پا ک میکنم و میخندم و باش شوخی میکنم نمیخام خودم بش بگم چون میدونم میزنم خرابش میکنم و دعوا میشه میخام مشاور حالیش کنه اما متاسفانه این ماه بخاطر مخارج زیاد بابت وسایل بچه پولی واسمون نمونده ک برم مشاور باید تا ماه بعد صبرکنم

بله دوست عزیز حق باشماست من خودم رو مقصر اول این ماجرا میدونم چون که به مادرم پناه آوردم زنی ک کنترل نداره و خودش فوق العاده عصبیه منم بخاطر فشار روحی شدیدی ک روم بود و.از طرفی هم اینکه با خانوادش زندگی میکنیم فقط دنبال جایی بودم ک فرار کنم ولی متاسفانه مادرم با دستای خودش من از چاله انداخت تو چاه و اما در مورد شوهرم اینو بگم ک شما حتی ا گ حرفه ای ترین ادم تو بحث کردن باشین جلوش کم میارید اون کلا یه شخصیته فول اعتماد به نفس و حق به جانب سعی میکنه به هر ترفندی خودش رو توجیه کنه کلا توی این سه سال فقط ب یه نتیجه رسیدم که بحث کردن باهاش مث اب در هاون کوبیدنه اون خودش رو خیلی ادم منطقی میدونی و همش میگه هر علتی معلولی داره یعنی هر کاری ک اون کنه حتما علتی داشته اما هر کاری من کنم علتی نداشته و خودم سرخود اونکار و کردم و.مقصرم اون تو بحث کردن اصلا ملاحظه طرف مقابل رو نمیکنه ک شاید ازون حرف برنجه ولی برعکس من سعی میکنم جملاتی رو نگم ک باعث بشه حرمتا بشکنه مثلا یبار تو حرفاش گفت مرده شور چنین مادری رو ببرن ....
من هیچی نگفتم سکوت کردم ولی تا حالا ک یاد میافتم خیلی ناراحت میشم مادر آدم هرچی ک باشه هیچ کس دوست نداره چنین جمله ای رو راجع بش بشنوه و این در صورتیه که من جرعت ندارم حتی یه کلمه راجع ب مادرش بد بگم حتی یک کلمه باور کنید بارها و بارها شده ک از مادرش بایت بعضی حرف رنجیدم ولی هیچچی نگفتم خودشم میدونه ولی همش میگه مادرم منظور نداره خودش یه حرفی میزنه نمیدونه چی میگه تو دلش هیچی نیست و ازین جور حرفا...

ماسا جان

اگه میخواهی زندگیت رو به بهبودی بره یا حداقل ازین وضعیت خدایی نکرده بدتر نشه همین حالا قبول کن باید تغیر کنی و واکنش های اولیه این تغیرو به جان بخری،

تجربه دوستانی که خیانتهای وحشتناک دیدن رو بخونی و ببینی میتونستن در وقتش اقدامات درستی بکنن که نکردن و زندگیشون به کجاها کشیده ، در اینصورت راحت قبول میکنی تغیر کنی

بعد هم شروع به تغیر واقعی و پیوسته کن

اگه زندگی داغون تر از این ، ظلم به خودت و فرزندت رو به تغیر ترجیح میدی ، پس دیگه این توجیهاتو که همسرت قدرتمنده و.. نیار و قبول کن که باید سختیهای زیادی بکشی.

از خدا میخوام همه ی آدما خودشونو دوست داشته باشن ، دیگران رو هم دوست داشته باشن.