موضوع: اميدوارم اشتباه كنم، اما ظاهرا مشكل من، خودم هستم

سلام و سال نو مبارك..

نميدونم كار درستي كردم كه دوباره اينجا مشكلم رو مطرح كردم يا نه. همسرم جديدا تغييراتي در رفتارهاش داده، نه اينكه از روي هيجان و يا اصرار من باشه، من ميدونم با برخورد و اعلام نارضايتي مستقيم من، بيشتر سرخورده ميشه و در خودش فرو ميره و بدتر سراغ اين كارها ميره تا خودش رو اروم كنه، در كل كاري بهش ندارم و به نظرم بايد مشكل خودم رو حل كنم و روي خودم كار كنم تا اينكه روي اشتباهات اون تمركز كنم. اما خوب خودش اينطور خواسته، حرفش اين هست كه اين كارها در شان من نيست و لياقت بهترين ها رو دارم. حرفش اين هست كه ميدونم كه اشتباه كردم تمام اين سالها عمر و سلامتيم رو با اعتياد و قمار از بين بردم. خلاصه فعلا تعطيل كرده تمام اين برنامه هاش رو و با شناختي كه ازش دارم بعد از اين هم دنبال اين مسايل نخواهد رفت.

مساله اي كه من دارم الان اين هست كه واقعا خسته شدم، تمام اين سالها مثل يك ادم اهني كه كوك شده باشه، صبح بيدار شدم، سر كار رفتم، اومدم خونه، كارهاي خونه رو انجام دادم، و شب خوابيدم. يعني تمام روزهاي من به همين صورت بوده، باور كنين تنها تفريح من همون بوده كه با همسرم برم كازينو و از اونجا هم كه ميدونين بيزارم.

مثل يك مرده متحرك شدم، دلم تغيير ميخواد.. دلم روزهاي شاد ميخواد.. دلم ميخواد اصلا حتي دوستان جديد داشته باشم.. دلم ميخواد مجرد باشم و حتي دوباره برم درس بخونم.. اصلا از اين كشور متنفرم.. از سرماي اينجا بيزارم.. بهترين موقعيت شغلي رو دارم، اما حتي از كارم متنفرم.. صبح كه ميرم سر كار لحظه شماري ميكنم كه تموم بشه، اما با خودم فكر ميكنم بر فرض الان تموم شه، برنامه اي ندارم كه جز اون همسر و اون خونه، اون زندون و اون زندانبان..

لعنت به روزي كه اومدم اينجا. من ميبينم به عنوان يك انسان با تمام توانايي و هوش و زيبايي و استعداد و امكاناتي كه دارم، حتي يك روز نميتونم كاري انجام بدم كه شاد و سرحالم كنه. اينقدر اين سالها فرسايشي بوده شرايط همسرم كه اصلا يادم رفته اخلاقيات و روحيات خودم. واقعا مشكل من كجاست؟ درمانش دست كيه؟ كاش يك نفر به من زندگی كردن رو ياداوري كنه.

سلام آرامین جان
من فقط وقت کردم پست اولت را بخونم. بقیه پستها را نخوندم!!! :دی

حالا جدای از شوخی چیزی که من فهمیدم تو این تاپیک داری دنبال می کنی اینه:
یه خانم با تمام امکانات که دچار روزمرگی شده و نمی دونه باید از کجا شروع کنه.درسته؟

اگر دوست داشتی تو پست بعدیت به این سوالات هم جواب بده.
1) الان با همسرت رابطتون خوب شده؟ خب پس چرا با هم تفریح نمی رید؟
2)چند ساله تو خارج زندگی می کنی؟ اونجا دوست و آشنای هم زبان داری؟ فامیل داری؟
3) آیا هم پا برای تفریح داری؟
4) چیز غیر کاری مثل هنر و... درش سر رشته داری یا علاقه داری یاد بگیری؟

- - - Updated - - -

آیا مطالعات غیر تخصصی داری...مثلا خوندن رومان.
آیا در مورد روانشناسی مطالعه می کنی؟

- - - Updated - - -

راستی آرامین جان امکانش هست که به ایران برگردی؟

آیا دوری از خانواده ات تو را غمگین می کند؟ چند وقت یک بار با خانواده ارتباط داری؟ و راه های تعامل تو با آنها چیست؟

بعضی وقتها شرایطی تو زندگی پیش میاد که ادم اینقدر ذهنش درگیر میشه واینقدر همه ی تلاشو نیروشو میذاره روی حل یه مشکل که خودشو فراموش میکنه

من تاپیکهای قبلیتونو نخوندم از همون چند خطی که نوشتید اینو حس کردم

وفتی مشکل حل میشه تازه میفهمه چقدر خودش عوض شده چقدر خسته و پژمردس چقدر با خودش غریبس چندسال قبل خودشو که به یاد میاره میبینه اونموقع چقدرباانگیزه و شاد بوده اینا فقط بخاطر اون فشاری هست که یه مدت طولانی ادم تحمل میکنه

من دقیقا این حس شماروداشتم این طبیعیه اما نذارید ادامه پیدا کنه خداروشکر کنید که مشکلتونو حل کردید سعی کنید کارایی انجام بدید که حال خوبی بهت بده دقیقا مثل فرجه ی بعد

امتحانا یادتونه وقتی امتحانهای سخت و شب نخوابی تموم میشد یه روز میخوابیدیم بعدش یه هفته همش مشغول گشتن و خرید و باشگاه رفتن ومهمونی و .....میشدیم انگار این ما نبودیم که یه ماه درگیر امتحانهای سخت و شب نخوابی بودیم دوباره انرژی میگرفتیم واسه ترم بعد

سعی کنید یه مدتو به خودتون اختصاص بدید به ناخنهاتون موهاتون پوستتون هیکلتون بیشتر برسید لباس های جدید بگیرید من که خودم هیچی بیشتر ازین کارا نمیتونه حالمو خوب

کنه برنامه ی مسافرت های کوچیک بریزید با همسرتون بشینید فیلم ببینید بذارید انرژی های منفی ازتون دور بشه شما که اونوری میگی سرگرمی نداری ما چی بگیم؟

باور کن ادم با کارهای کوچیکم میتونه کلی خوش بگذرونه

من خودم این عید به یاد بچگی ها با همسرم مینشستیم کارتون میدیدیم نمیدونی چه کیفی میدادو چقدر خاطره واسمون زنده شد

اشپزی کنید غذاهای جدید شیرینی و کیک های جدید بپزید

حتی اگه امکانش هست براتون و واقعا دلتون واسه درس خوندن تنگ شده بریددانشگاه بازم
کتابهای مورد علاقتونو بگیرید بخونید حتی میتونید یه چندروز مرخصی بگیرید وبه کارای مورد علاقتون برسید اخ که چه کیفی داره مرخصی

نمیدونم اینا کارای بود که من خودم تابستون امسال که به شدت همین حال شمارو داشتم انجام دادمو کلی حالم عوض شد اخه منم چند سال قبل در کنار همه ی مشکلات خونوادگی که داشتم یک سال تمام نشستم خونه درس خوندم واسه تخصص اخرشم اون رشته ای که میخواستم نیاوردم خیلی داغون شده بودم خیلی خسته بودم حوصله هیچ کس حتی خودمو نداشتم

جوری که تو سن 27 سالگی احساس پیری میکردم باورتون نمیشه حتی چهرمم عوض شده بود اما تصمیم گرفتم تمومش کنم
امیدوارم تونسته باشم کمکی کرده باشم

راستي يك چيز ديگه هم هست: ورزش.. من ارزوم هست كه ورزش كنم و فوق العاده اين كار رو دوست دارم، اما نميدونم چرا نميتونم. ميدونم خيلي برام مفيد و لازمه اما انگار دست و پام رو بستن. دوست دارم غروبها ورزش كنم حالا يا خونه يا بيرون، اما خوب نميتونم همسرم رو تنها بذارم، بنابراين در طول روز ميتونم انجامش بدم، اما هر كاري ميكنم نميشه، اصلا قدرتش رو ندارم.

يه زماني خيلي ورزش ميكردم و عاشقش بودم، اما در طول اين چند سال بعد از ازدواجم، اين هم از دست دادم. راهي هست كه دوباره به ورزش برگردم؟ ميدونم خنده داره، نميدونم كسي مثل من بوده يا نه، واقعا نميتونم استارتش رو بزنم.. دريغ از يك قدم كه بتونم بردارم در اين راه

مرسي سحر جون. حرف هات خيلي ارامش ميده به من. درست ميگي، بايد دقيقا همين كار رو بايد بكنم.

فكر كنم يه اتفاقاتي داره ميوفته، من واقعا تحت استرس و فشار بودم اين سالها و كاملا حس ميكردم كه سلامتيم رو دارم از دست ميدم، اين اواخر مشكوك بودم، در واقع دردي رو توي گردنم حس ميكردم، امروز رفتم سونوگرافي، فكر ميكنم يك چيزهايي بود، مثل تومور يا يه همچين چيزهايي .. بايد صبر كنم تا دكترم جواب ازمايشها رو بگيره و بررسي كنه و بهم تلفن كنه.. ميدونستم اينجوري ميشه