موضوع: عذاب وجدان

ناراحتی از خیانت در امانت http://www.hamdardi.net/thread-29114.html

وسواس حسرت در حد جنون http://www.hamdardi.net/thread-30357.html

خسته از ذهنی پر از آشغال(کاش...) http://www.hamdardi.net/thread-32079.html

دیگه واقعا از پشیمانی و غصه خوردن پس از خرید هر چیزی خسته شدم

http://www.hamdardi.net/thread-32321.html

و بازهم حسرت و وسواس فکری لعنتی.....http://www.hamdardi.net/thread-36649.html


این فکرا دو ساله که همراهه همیشگیه من شدن حالا با خریدن مبل و اتفاقاتی که در پی خریدش رخ داد درونم احساس عذاب وجدان بسیار بسیار زیاد شعله ور شده...

دوستان شاید تو فیلما یا روزنامه ها دیده و خونده باشید وقتی فردی یک نفر رو غیر عمد میکشه و فرار میکنه چه حس عذاب وجدانی سراغش میاد منم همونطوریم حتی بد تر...چون وقتی کسی این کار رو میکنه دیگه به عینه این اتفاق رو هر هروز و هر لحظه جلوی چشاش نمیبینه و فقط تو ذهنش این اتفاقات میاد ولی من تو این دو سال علاوه بر اینکه این اتفاقات لعنتی و تقصیری که درش داشتم هر لحظه تو ذهنم رژه میرن هرجای خونه هم که باشم به عینه چیزهایی که باعث ایجاد عذاب وجدانم شدن رو میبینم...صبح به صبح که از خواب پا میشم مبل ها رو میبینم و از اول صبح این حس و ایکاش ها ی فراوان میاد سراغم و هر جایی که میرم و مبلی رو میبینم ناخودآگاه عذاب وجدانم تحریک میشه و حالتی افسوس خوردنی دیوانه وار همه جام رو به تسخیر خودش در میاره ...

به خدا قسم شب که میخوابم میگم ایکاش هیچوقت صبح نشه...اگه از اعمالم مطمئن بودم خودم رو از این زندگی لعنتی رها میکردم ...

وقتی هم با خانوادم صحبت میکنم بدجور عصبانی میشن و میگن که به جای این چرندیات فکر آینده ات باش میدونم که درست میگن ولی اصلا دیگه دست خودم نیست که بخوام از شر این افکار رها بشم
نمیدونم چیکار کنم...چی میشد اگه چشمام رو میبستم و باز که میکردم میدیدم که به دو سال پیش برگشتم ؟؟؟

آقای محمد این امکانات و وسایل ها همشون واسه راحتیه ما هستند ، حالا شما با اینها میخوایید اعصاب خودتون رو خورد کنید صلب آرامش کنید ؟
تازه مگه قراره تا آخر عمرمون با ما باشن که اینقد حرص و جوش میخورید؟
خب این باب میلتون نشد بگید فدای سرم یه مدت استفاده میکنیم بعد عوضش میکنیم
به همین راحتی
اینکه غصه نداره

نوشته اصلی توسط آسمانی آبی

آقای محمد این امکانات و وسایل ها همشون واسه راحتیه ما هستند ، حالا شما با اینها میخوایید اعصاب خودتون رو خورد کنید صلب آرامش کنید ؟
تازه مگه قراره تا آخر عمرمون با ما باشن که اینقد حرص و جوش میخورید؟
خب این باب میلتون نشد بگید فدای سرم یه مدت استفاده میکنیم بعد عوضش میکنیم
به همین راحتی
اینکه غصه نداره

افکار من مثل دریاچه ای میمونه که به داخلش وارد شدم و در حال غرق شدن درون این دریاچه...
و شما بیرون دریاچه ایستادید و شنا هم بلدید و میگید از دریاچه شنا کنان بیا بیرون...
من دچار عذاب وجدانی ام که لحظه ای و ثانیه ای رهام نمیکنه

وقتي مريض ميشيم به پزشك مراجعه ميكنيم
مثلا وقتي حساسيت پوستي داريم ، كيفيت زندگيمون كاهش پيدا ميكنه و هميشه احساس سوزش يا خارش داريم. بنابراين ميريم پيش پزشك متخصص تا تحت درمان باشيم. چرا؟ چون ميخوايم زندگي راحتتري داشته باشيم ، بدون سوزش و خارش. اگه درمان نكينم ممكنه به خارش ادامه بديم و به خودمون صدمه بزنيم و حتي دچار خونريزي هم بشيم و بيماري به ساير قسمتاي بدنمون سرايت كنه. درمان بيماري هاي پوستي طول ميكشه و نياز به مراقبت زياد دارن . با يه قرص خوب نميشن و صبر لازمه. ولي ارزشش رو داره. يه زندگي عادي بدون سوزش. راحت
حالا شما هم بيمار هستيد و نميدونم چرا به خارش روحي ادامه ميديد و تحت درمان قرار نميگيريد. اين تاپيكا چه فايده داره؟
حتي اگه بيماري پوستي شديد باشه ممكنه فرد بستري شه.
شما هم بيمار هستيد به يه متخصص مراجعه كنيد و اگه بستري هم شديد ناراحت نشيد
ارزشش رو داره . زندگي راحت بدون وسواس

آقا محمد چقد ناراحت شدم وقتی مشکلتون رو خوندم. یادم افتاد به اون روزای تلخ خودم. منم دقیقاً مشکلم وسواس بود. با این تفاوت که من در مورد مسائل نجاست و پاکی اینطور بودم.

اتفاقاً به خاطر همین مسأله اومدم عضو همدردی شدم و به خاطرش تاپیک زدم. شما بی برو برگشت نیاز به درمان سریع دارین. بهتون توصیه می کنم اول به " روانشناس" مراجعه کنین و

رفتاردرمانی رو شروع کنین و در صورت صلاحدید روانشناس به " روانپزشک" مراجعه کنید. به خاطر اینکه پستم طولانی نشه از ذکر جزییات بیماری و روند درمان خودم خودداری می کنم ولی

اگه سوالی داشته باشین من در خدمتم. البته می تونین با مراجعه به تاپیک من، خیلی چیزا رو بدونین. در همین حد میگم که من به شدددت زمینگیر شده بودم، در حدی که حتی برا غذا

خوردن هم باید همسرم لقمه رو میذاشت تو دهنم!! اما الآن به لطف خدا و به کمک روانشناس و روانپزشک و صد البته اراده و همکاری خودم، خداااا رو صد هزاااار مرتبه شکر که به زندگی

نرمالم برگشتم و الآن هم خدا رو شکر از زندگیم لذت می برم و حالم خییییییلی خیییییلی بهتر شده!

اینو هم بگم اگر فکر کنین که این مسأله، به مرور زمان و خود به خود حل میشه، باید بهتون بگم که کاااااملاً در اشتباهین. چون نه تنها خوب نمیشه بلکه به سرررعت پیشرفت می کنه و به

مسائل دیگه ی زندگیتون هم کشیده میشه. شک نکنین!

اینو کسی داره بهتون میگه که خودش مدت ها با این مشکل دست و پنجه نرم کرده و با بند بند وجودش، شما رو درک می کنه. من هم قبل از نجاست و پاکی، مثل شما بعد از خرید هر

چیزی خیلی حسرت می خوردم و تا چند وقت مدااام خودم رو سرزنش می کردم و به همین دلیل همیشه از خرید کردن و انتخاب بدم میومد. ولی فکر می کردم صرفاً آدم مشکل پسندی

هستم!!! اما بعد از مراجعه به روانشناس دقیقاً به این مسأله هم اشاره شد و فهمیدم که وسواس داشتم از قبل اما نمی دونستم و پیشرفت کرده بود و به این جاها رسیده بود.

به هر حال از ته دل از خدا می خوام که کمکتون کنه و بهتون اراده ی قوی در مبارزه با این افکار بده و إن شاالله هرررررچه زودتر از شر این بلا راحت بشین.

اینم تاپیک منه: http://www.hamdardi.net/thread-28156.html

خیلی ممنون که دلداریم میدید باور بفرمایید هر لحظه آرزوی مرگ میکنم روزی چندین بار این حس عذاب وجدان میاد سراغم حالا چرا میگم عذاب وجدان بدین دلیل که مثلا واسه نما اولین جا که رفتیم و اتفاقا بهترین جنس رو هم داشت و پدرم گفت که همین رو بخرم ولی من گفتم جای دیگه هم بریم بگردیم و اوستای لعنتی گفت که فلان جایی هم هست قیمتاش هم بهتره و ما همون جای دیگه رفتیم و سرامیکی رو انتخاب کردیم و به خیال اینکه قیمتش هم خیلی از اولی پایینتره رفتیم خونه تا عصر همون روز برگشتیم به همون فروشگاه دوم و بیخبر سرامیک رو خریدیم و با توجه به این که که سرامیک اول عکس گرفته بودم وقیمتش هم تو عکس افتاده بود (که ایکاش اون عکس رو نگرفته بودم) کار اینجا موند تا اینکه بعد اینکه نما رو زدیم به هیچ وجه نما کیفیت خوبی نداشت و با اوستای لعنتی که صحبت کردم گفتش که آره کیفیت اون سرامیکه که عکسش رو گرفتی خیلی بهتره و از اون روز هر روز این صحنه ها و اینکه من لعنتی گفتم جایه دیگه هم بریم میاد جلوی چشام و هر بار یه حس بدی کل وجودم رو میگیره و خودم خودم رو میخورم بخدا خیلی حس و حال عذاب آوریه

واسه مبلمان هم که خریدیم یه همچین اتفاقاتی رخ داد و مبلی که اولش خواستیم بخریم عکس نگرفتیم و بعد سه هفته مراجعه به اونجا اون مبل اونجا نبود و خانواده مبل دیگه ای رو انتخاب کردن و این صحنه ها هم مثل اون نماها که هرروز و هرشب عذابم میدن کل وجودم و افکارم رو به سلطه ی خودشون در آوردن و دارم احساس خفگی میکنم
حالا به نظرتون دکتر روناشناس میتونه کاری واسم بکنه؟؟؟ میترسم این دکتر روانشناس هم مثل دکتر مو یا دکتر واسه ناراحتی پاهام(که چندین بار بدلیل بی تاثیر بودن کارشون دکترم رو عوض کردم (معظلی که متاسفانه تو ایران با توجه به نبودن نظارت اتفاق افتاده)) کارش خوب نباشه و یا واسش مهم نباشم وهمین حال باهام بمونه باور کنید دو ساله که دیگه نمیتونم شاد زندگی کنم هر مبلی هر نمای ساختمان یا هر لپتاپی رو میبینم اون اتفاقات به سرعت از حلوی چشام رد میشه و عذاب وجدانم رو شعله ور میکنه
ببخشید که زیاد شد

سلام
بالاخره هرکسی توو یه کاری تخصص داره ، مطمئن باشید با مراجعه مرتب و پیوسته به روانپزشک حتما درمان میشید .
شرایط های سخت تر از شما رو درمان میکنند ، پس واسه شما هم حتما میشه . زود پیگیرش بشید

سلام
من نمیفهمم چرا وقتی خودتو و روحیات خودتو میشناسی باید بری برای خونه مبل انتخاب کنی؟؟؟؟ شما میخواستی پولشو بدی؟؟ بقیه افراد خونه نمیتونن خرید کنن؟؟ اگه واقعا این تاپیکا رو میزنی تا بهت کمک کنن، من توی تاپیک قبلت بهت گفتم که خودم هم این مشکلو دارم و به عنوان یه تجربه بهت گفتم که بهتره هیچ وقت خودت مسئولیت خرید رو قبول نکنی! حتی اگه از چیزی خیلی خوشت اومد پیشنهادت رو بده اما بقیشو بسپار به بقیه ی اعضای خانواده! من نمیدونم واقعا چه کمکی میشه بهت کرد وقتی نه حاضری پیش یه روان شناس بری وو نه حتی از تجربه های شخصی ما استفاده کنی!

نوشته اصلی توسط sara 65

سلام
من نمیفهمم چرا وقتی خودتو و روحیات خودتو میشناسی باید بری برای خونه مبل انتخاب کنی؟؟؟؟ شما میخواستی پولشو بدی؟؟ بقیه افراد خونه نمیتونن خرید کنن؟؟ اگه واقعا این تاپیکا رو میزنی تا بهت کمک کنن، من توی تاپیک قبلت بهت گفتم که خودم هم این مشکلو دارم و به عنوان یه تجربه بهت گفتم که بهتره هیچ وقت خودت مسئولیت خرید رو قبول نکنی! حتی اگه از چیزی خیلی خوشت اومد پیشنهادت رو بده اما بقیشو بسپار به بقیه ی اعضای خانواده!

سارا جان نمیشه که تا ابد از این مسئله فرار کرد ، باید از ریشه مشکل حل بشه و درمان بشه
نه اینکه تا آخر عمر مسئولیت قبول نکنی
آدم هرچقدر از این مشکل فرار کنه بدتر گریبانگیرش میشه و رفته رفته قدرت تصمیم گیری حتی واسه کوچکترین چیز نخواهد داشت به علت افت اعتماد به نفس . پس اول بهتره درمان ش و بعد مثل بقیه زندگی ادامه بده با قبول مسئولیت ...