موضوع: مادرم داشت میمیرد محلش ندادم!دارم یه ادم دیگه ای میشم.کمکم کنید.

عزیزم اینایی که نوشتی بیشترش خوب بود اما جویدن در خواب یعنی یه جورایی تحت فشاری یا حداقل یه جور بیش فعالی پیدا کردی :) با ورزش مناسب روزانه این انرزی رو تخلیه کن.
در مورد مادرت و هر کس که اذیتت کرده بهتره قلب و روحتو بزرگ کنی و کم کم ببخشی ادما رو. اینطوری نه درد می تونن بهت بدن نه کینه. و در عین حال همین دختر شاد و ازاد هم می تونی باشی. برای مادرت اگه نمی خوای دوستش داشته باشی نداشته باش. اما یه سری "وظایف" رو انجام بده که ارامش داشته باشی. در عین حال در قلبت ببخشش که کینه درت ایجاد نکنه که تلافی های کوچیک نکنی که بعدا یه وقت ناراحت نشی

ازدواج رو رد نکن اما براش بی تابی هم نکن. اگه مورد مناسب و خوب بود با مشاوره و تحقیق و دقت ازدواج کن.

قبلا شاید خیلی دنبال ازدواج بودی حالا هم به ازدواج لگد می زنی. شاید یه جورایی مثله هم باشه یه جور واکنش داری.

این خوبی هایی که به دست اوردی رو نگه دار عالی هستن. ادما رو کم کم شروع کن به بخشیدن و درک کردن. منظورم از بخشیدن اینه که قلبتو ازاد کنی. اصلا منظورم این نیست که راه به راه مهربونی کنی. ازادی قلبی و درونی خودت رو بهت می ده بخشش. در مورد ادمایی که بهت مربوطن مثل خانواده یادت باشه وظایف رو تا یه حدی انجام بدی.

خانم دکتر قرص خاصی مصرف میکنید مثل روان گردان؟؟
خخخخع شوخی کردم.


مادرت مرده . نمیگم خدایی نکرده یا زبونم لال. واقعا مادرت مرده .حست رو تصور میکنم. بعد از مردن مادرت خوشحالی و دلت خنک شده چون این دقیقا اتفاقیه که تو میخوای تا بابت تمام

ناراحتی های دوران کودکیت ، به خاطر تمام اونچه که از دستش دلگیری انتقامت گرفته شده. مادرت مرد. بدترین اتفاقی که میشد براش بیوفته و لایقش بود. تو الان حس رهایی داری و فکر

میکنی اون آزادی که میخواستی به دست آوردی. مادرت مرد و با مردنش تنبیه شد چون تو رو اذیت میکرد. هر کس تو رو اذیت کرده لایق بدترین اتفاقه. لایق مرگه.



این جوری خوبه کیت کیت؟ این رو میخوای؟


کیت کیت جان همه ی ما آدما تو کودکیمون از پدر و مادرمون بابت رفتارای اشتباهشون آسیب دیدیم. تو هم آسیب دیدی . تو هم زخمی هستی و الان تو اوایل دوران تغییرات شخصیتیت

تو اویل بازسازی عزت نفست هستی. این جور حسا طبیعیه ولی یادت باشه گذشته ها گذشته و رفته و همیشه حس انتقام به اولین کسی که آسیب میزنه خود فرده.

رفتارات با پسرا رفتارات با دوست پسر قبلیت رفتارات با خواستگارات رفتارات با مادرت و پدرت همه و همه داره نشون میده هنوز اون عزت نفس لازم رو پیدا نکردی.

کیت کیت ما قرار نیست آدما رو به خاطر رفتار اشتباهشون ببخشیم. این رو مطمئن باش. مطمئن باش که نمیبخشی. فقط قراره فراموششون کنیم.

یعنی اون هایی که لایقن که در کنار ما باشن، و ما رو آزار دادن رفتارای اشتباهشون رو فراموش میکنیم و اونهایی که لایق نیستن روکلا فراموش میکنیم. این درسترین کار و بزرگترین لطف در

حق خودمونه.

با روانشناست در مورد حسات حرف بزن بذار کمکت کنه.

- - - Updated - - -

خانم دکتر قرص خاصی مصرف میکنید مثل روان گردان؟؟
خخخخع شوخی کردم.


مادرت مرده . نمیگم خدایی نکرده یا زبونم لال. واقعا مادرت مرده .حست رو تصور میکنم. بعد از مردن مادرت خوشحالی و دلت خنک شده چون این دقیقا اتفاقیه که تو میخوای تا بابت تمام

ناراحتی های دوران کودکیت ، به خاطر تمام اونچه که از دستش دلگیری انتقامت گرفته شده. مادرت مرد. بدترین اتفاقی که میشد براش بیوفته و لایقش بود. تو الان حس رهایی داری و فکر

میکنی اون آزادی که میخواستی به دست آوردی. مادرت مرد و با مردنش تنبیه شد چون تو رو اذیت میکرد. هر کس تو رو اذیت کرده لایق بدترین اتفاقه. لایق مرگه.



این جوری خوبه کیت کیت؟ این رو میخوای؟


کیت کیت جان همه ی ما آدما تو کودکیمون از پدر و مادرمون بابت رفتارای اشتباهشون آسیب دیدیم. تو هم آسیب دیدی . تو هم زخمی هستی و الان تو اوایل دوران تغییرات شخصیتیت

تو اویل بازسازی عزت نفست هستی. این جور حسا طبیعیه ولی یادت باشه گذشته ها گذشته و رفته و همیشه حس انتقام به اولین کسی که آسیب میزنه خود فرده.

رفتارات با پسرا رفتارات با دوست پسر قبلیت رفتارات با خواستگارات رفتارات با مادرت و پدرت همه و همه داره نشون میده هنوز اون عزت نفس لازم رو پیدا نکردی.

کیت کیت ما قرار نیست آدما رو به خاطر رفتار اشتباهشون ببخشیم. این رو مطمئن باش. مطمئن باش که نمیبخشی. فقط قراره فراموششون کنیم.

یعنی اون هایی که لایقن که در کنار ما باشن، و ما رو آزار دادن رفتارای اشتباهشون رو فراموش میکنیم و اونهایی که لایق نیستن روکلا فراموش میکنیم. این درسترین کار و بزرگترین لطف در

حق خودمونه.

با روانشناست در مورد حسات حرف بزن بذار کمکت کنه.

ینوش مینوووووووووش میدونی سبک شدم.همه تو ذهنم حواله درک هستن!!!!شاید بی انصافی بیاد اما حس واقعیم....شاید جنبه خوب شدن زندگیم ندارم.شاید دستم به یه درامدی رسیده و مستقل شدم گردنم کلفت سده یا شایدم تاحالا فاعل روابط انسانیم نبودم و حالا که جون گرفتم زورم زیاد شده.
من نه تنها نمی تونم کسی ببخشم تازه بتونم یه بلایی هم سر طرف میارم البته خیلی خونسرد و راجت نه اینکه فکرش خورم باشه ها یا عذابم بده .میگم حقشه بزار بکشه میدونی همیشه منتظر همچین روزی بودم.
شکوه مامان و بابام بمیرن حیی ندارن.مطمینم خونسردم مثل اون شب.وای نه خونسرد نیستم میرم یه سفر خوب و دو روز فقط می خوابم مغزم سبک بشه.
الان دیگه زورسون بهم نمیرسه کاری ندارن اما تا دقیقه 90 که از اب و گل در بیام خفممممممممم کردن.همون موقع هم تو دل میگفتم همیشه این طور نمی مونه حسابتون میرسم......:-( اصلا از گفتنشم خجالت نمیکشم!ببینید من یه جعبه کفش ار بچگیم گذاشتم کنار از 5 ابتدایی یادم وسایلی که موقع رفتن ار خونه می خواستم ببرم می ذاشتم توش!!!!البته بچه بودم چرت و پرت جمع میکردم اما منظورم اینکه تو فکرش بودم.....
حالا عقده است کمبود اعتماد به نعسه هر چیه من تغییر کردم .....میترسم بعدا این حالت باعث ضرر و زیان خودم بشه......ته دلم دارم با خودم حال میکنم دویت دارم همه حس هام به دخترهایی که دوسشون دارم بدم اما....نمیدونم گاهی میترسم.

کیت کت عزیز سلام

رفتار شما دقیقا شده عین 3 سال پیش برادر من . اون هم دقیقا خصوصیات اخلاقیش . اعتماد به نفسش و غرورش مثل شما بود یه مدتی با اخلاقش همرو آزار میداد و به اصطلاح میگفت هر کسی جواب اون کاری رو که خودش کرده میگیره!
میدونی چیه عزیزم پدر مادرا و البته کسانی که دوستشون داریم خیلی وختا از روی دلسوزی زیاد و البته عشق و علاقه ( که محاله ممکنه مادری به بچش علاقه نداشته باشه یا بلعکس!!) کارایی رو میکنن که ما فکر میکنیم غلطه یا ضد ماست حرفایی رو میزنن که به حساب سرکوفت و محدود کردن میزاریم ولی اگه با روی دیگه ای به این قضیه نگاه کنیم در آینده ای نه چندان دور میتونیم بفهمیمشون.....
البته نمیگم که همیشه حق با اوناست یا اونا حرف راست رو میزنن .... ما میتونیم با صبر و عملمون گاهی اوغات اشتباهات اونارو بهشون بفهمونیم اما نه با بی رحمی و بی اعتنایی و .....
اینا چیزاییه که دودش در آینده تو چشم خودت میره خواهر عزیزم.
درست مثل برادرم که در آخر غرورش و اعتماد زیادی که به خودش داشت ( مثلا اگه یه حرفی از کسی میشنید که خلاف میلش بود ) براش فرقی نمیکرد که کی باشه ولی طرفو حسابی گوشمالی میداد و میچزوندش ( حتی پدر و مادرم رو!!!)
فکر میکرد همیشه حرف اونه که حق و درسته و خلاصه زیاده از خد به خودش غره شده بود اما در آخر دودش تو چشم خودش رفت و حالا خیلی از رفتاراش احساس شرم میکنه و پشیمونه ....
به نظر من شما سعی داری با این رفتارها خودت رو گول بزنی و جای زخم های گذشترو به این وسیله آروم کنی اما این راهش نیست....
فقط یکمی بیشتر به آینده و دور دست فکر کن...
نه به آینده ی پدر و مادر و بستگانت به آینده ی خودت!!!
خودت هم یه روزی قراره یه خانواده داشته باشی انشاالله......بهترین راه گذشته ... گذشتن و فراموشی بدی ها و نقص ها و رو آوردن به خوبی ها....
قلب رئوف درسته که بعضی وختا آدمو دچار مشکل میکنه ولی یه مزیتی که داره اینه که شبا سرتو راحت رو بالش میزاری.... همین بیخیالی رو به دست میاری دوباره اما جوره دیگه ای....
تا خودت نخوای نمیتونی تغییر کنی کیت کت عزیزم.

کیت کت خانوم من و شما یه بحثی باهم سر یه بنده خدا دیگه داشتیم جاهایی رو موافق و جاهایی رو مالف بودیم باهم رفتار شما با من در نهایت قشنگ نبود ولی به هر حال گذشت شما خیلی ادم منطقی به نظر میایید مثل یکی ازز دوستای من اونم با خانوداش به مشکل خورده و خیل مشکلات دیگه بعد از یه سری بحث های عاطفی حالا هم اوضاعش خیلی خرابه فقط میتونم بگم "جدی بگیرید" یه وقت مثل دوست من نشید اون بد ضربه ای خوردا امیدوارم حالتون خوب بشه اومدم تا تذکری بدم و همدردی کرده باشم :) یاعلی

اقای انندرسوت!!!من یادم نمیاد کجا و چطور باهم بحث کردیم!:-) اما ممنون.

در کل همه دوستانی که جواب دادن:.....اولا خوب خیلی ممنون از همتون و یه جواب در مورد همه پست ها میذارم

من نصیحت هارو گوش میدم اگه درست گفته بشن ، اونقدر بچه نیستم لج کنم و خلاف حرف هاشون عمل کنم.کل زندگی من مبارزه مثبت بوده یعنی خانواده گفتن نمی تونی،نمی شه،بلد نیستی،اما من جون کندم و به چیزهایی که میگفتن نمیشه رسیدم،پس خبری از ضرر کردن از این بابت نیست.اصلا بحث این چیزها نیست فقط زورم میاد یه زمانی ضعیف و اسیب پذیر بودم و تو خونه اذیت شدم.نمی فهمم حتما لازم بود یه روزی من مثل امروز گردنم کلفت بشه تا خیلی چیزها تموم بشه؟؟؟؟؟یا اگه خودم باخته بودم و امروز شرایط زندگیم این نبود چی به سرم اومده بود؟
خانواده من کلکسیونی از مشکلات تهوع اوره.....ظاهر خانوادمون تو شهرمون فوق العادست و کسی ندونه فکر میکنه من تو ناز و نعمت و خوشبختی بزرگ شدم اما چه فایده توش وحشتناک بود
راستش از اینکه کسی صبر داشته باشه نمیفهمم چی گیرش میاد یا صعه صدر؟بعنی انقدر سینه فراخی داشته باشم که هی بزارم خانواده با اصلا کلا بقیه عقده ها ات و اشغال ها و مشکلات روانی خودشون بریزن تو من و من جیک نزنم یا بتونم ببخشم؟ای بابا مگه من سطل اشغالم؟
اگه استرسی که به من وارد شد حداقل سر خودشون خالی نکنم چی کنم پس؟!مثل کیسه بابانویل بزارم رو دوشم و تا اخر عمرم دنبال خودم بکشم؟.البته مدیر لطف کردن و چند تا مقاله معرفی کردن که باید زمان بزارم بخونم.یه زمان مناسبی که فکرم پذیرا باشه.