نمی دونم کلاسها و کارهای هنری مخارجشون چطور هست و برای درآمدزایی دقیقا چه کاری باید بکنی،
ولی اگر علاقمندی و استعدادش را داری، باید بری دنبال علاقمندیهات.
دنبال استعدادهای خودت،
نه علاقمندیهای دیگران یا برنامه های اونها.
شما درسهای لیسانس را که با یک کتاب و جزوه مشخص و پایه ای هست، نتونستی توش موفق باشی، برای چی می خوای فوق لیسانس بخونی؟
تخصصی تر و وسیع تر و جدی تر؟ اونهم وقتی علاقه ای نداری.
به رشته و تخصصت علاقه نداری، دلت مدرکش را می خواد. فکر می کنی باهاش می تونی بهتر کار کنی یا موفق تر به نظر برسی.
چرا خیاطی را جدی پیگیری نمی کنی؟
نقاشی را؟
تابلو هات را میتونی بفروشی، کار خیاطی کنی، تدریس خیاطی یا نقاشی توی هنرستان، مهدکودک و ...
واقعا نمی شه از راه دور و با چند تا تاپیک، در مورد ادامه تحصیل شما چیزی گفت. اما با این شرایطی که داری توصیف می کنی، می خوای بری فوق لیسانس، باز هم موفق نشی و باز از خودت خسته بشی، اعتماد به نفست کمتر بشه، من نمی تونم ها بیشتر بشه، عزت نفست کمتر بشه و ...
اگر برای کلاس رفتن می خوان هر روز شما را برسونن، اجازه می دن برید یه شهر دیگه درس بخونی؟
امکانش نیست با یکی دو دوست که خانواده ات قبولش دارند کلاس بری؟
اتفاقی افتاده که تا این حد مراقب شما هستند و محدود شدید؟
چطوری می خوای بری سرکار؟ اونجا هم هر روز می خوان شما را ببرن و بیارن؟
اگر می خواهید برای صلح جهانی کاری انجام دهید به خانه خود بروید و به خانواده تان عشق بورزید .
مادر ترزا
علاقه مندی ها (Bookmarks)