موضوع: نمی دونم حرف دلم به کی بزنم ؟؟؟ زندگی کاملا سرد وبدون هدف ، نیاز به راهنمایی دارم

سلام مهسا جان ، ریشه ی اختلافت مقایسه ی همسر فعلیت با نامزد قبلیته ، مادرتم داره هیزم میاره واسه این آتیش ، تو رابطتو باید با خانواده خودتم مدیریت کنی ،حالا که مجبوری خونه پدریت زندگی کنی باید کم رفت و آمد کنی و کمتر خانوادت رو تو زندگیتون دخالت بدی ، عزیزم درسته آدم بعضی وقتا به نصیحت احتیاج داره ولی نه اینکه سیر تا پیاز زندگیتو بهشون بگی ، بقیه مسائلم دوستان گقتن ، موفق باشی

سلام مهسا خانوم از اینکه در حقتون کم لطفی شد عذر می خوام من چند بار بعد از تاپیک زدن اومدم سر زدم ولی جوابی از شما ندیدم فکر کردم دیگه رفتید واسه همین کمتر سر زدم الآنم همین جوری شانسی اومدم یه سر زدم دیدم جواب دادید خوشحال شدم به هر حال:
امیدوارم حالتون بهتر شده باشه
خب الآن که تاپیک می زنم ساعت یک بعد از نصف شبه دوست دارم زحمتی که می زارم نتیجه بده پس با دقت گوش بدید
اول اینکه ماها هیچ کدوم متخصص نیستیم نظر هیچکدوم تخصصی نیست
بهتره وشاید واجبه که برید پیش متخصص
و اگه با نیما هم برید بهتره البته اصرار نکنید مردا اکثرا با این موضوع کنار نمی آن
اما نظرات من تاکید می کنم _نظرات-من:
نامزد من پونزده سالشه قبل از نامزدی یه پسری بوده که باهم رابطه داشتن بهتره بگیم ارتباط داشتن خودش میگه در حد اس ام اس منم چون بهش اعتماد دارم قبول کردم.اتفاقا اسم پسره هم حمید بوده.بعد از یه مدت که دیگه نامزدیش با من جدی شده بود و فهمید که از اون جریان خبر دادم برام نوشت که فقط در حد پیامک بوده و بچگی کردم و ازش متنفرم.منم براش نوشتم که دختر باکمالاتی هستی و اونم می خواسته باهات ازدواج کنه .اینکه تو الآن منو انتخاب کردی مهمه و در یک کلام عزیزمی.منظور اینکه من با این تفاسیر هنوزم بعضی وقتا اعصابم سر این موضوع خرد میشه.با این که نامزد خیلی صادقانه جریان رو گفت و اظهار تنفر ازش کرد بازم بعضی وقتا هضمش واسم سخت میشه
بعد شما از شوهرت چه توقعی داری؟
دو سال با یکی دیگه نامزد بودی,اونم با فامیل نزدیک,و بد تر از همه مدام هم دارید اسمشو میارید,به نظر من شوهرت خیلی با جنبه است مهسا خانوم
شوهرت خیلی با جنبست
من شخصا یه لحظم نمی تونم تحمل کنم
تازه این فقط یه مورد از تخریب شخصیتی هست که واسه نیما رقم زده شده یا بهتر بگم رقم زدید
این تاپیکی که در جواب تاپیک قبلی من زدید از صد تا فحش واسه مرد بدتره
یه وقت این حرفا رو تو روی نیما نزنیدااااا
از من گفتن بود
نیما از همون اول هیچی نداشت
زیر دست بابای من بزرگ شد
طلامو دادم ماشین خرید
پول دادم خونه خرید
براش فلان کردم
بهمان کردم
با این طرز فکر و نگرش توقع دارید نیما بهتون محبت کنه
زهی خیال باطل
با این طرز تفکر الآن اگه هیچ کمکی به نیما نکرده بودید که زندگیتون گلستون بود!!!!!
ببینید خواهرم
مرده و غرورش
غرورشو ازش بگیرن میشه عین بچه
چیزی برای از دست دادن نداره
تا حالا برای حفظ شخصیتش می جنگیده الآن شخصیت نداره پس واسه چی بجنگه؟با کدوم معیار رفتار کنه وقتی معیار و انگیزه ای نداره؟
بعله
مهسا جان مشکل شما دو تا یکی دو تا نیست چندین عامل دست به دست هم داده تا رسیدید اینجا
نمی خوام تو دلتو خالی کنم
ولی به نظرم مشکل زیاد دارید
مشکل هایی که همشون قابل حلند به راحتی
فقط بلدی می خواد که بلد نیستید
از کی باید یاد بگیرید؟
مشاور
دل خوشی نداری؟؟؟؟؟!!!!!معلومه که نبایدم داشته باشی
زندگی عین دسته گلتو بهش نرسیدی پژمرده شده
نیما رو واسه چی از بین چند تا خواستگار انتخاب کردی؟نیما که وضع و روزگاری نداشت یه پسره ی دهاتی بود خونوادش دهاتی و سرد بودن چرا زنش شدی؟
بشین فکر کن
تو پولدار اون بد بخت واسه چی زنش شدی؟
بزار چند تاشو بگم
بچه سربه زیری بود چیزی که این روزا کم پیدا میشه
الوات و بی در و پیکر و تنبل نبود,جنم داشت پیش بابات کار می کرد
اهل دوست دختر بازی نبود خصوصیتی که خیلی واست مهم بود
رفیق باز نبود معلوم بود که جنم خونواده داری رو داره
مهسا خانوم دقت کن من اصلن نیما رو نمی شناسم و این همه سجیه واسش گفتم
این رو از حرفای این چند تا تاپیکت فهمیدم
و با تمام این اوصاف تو انتخابش کردی و بهش دل دادی
اما یه سوال
چی شد که این جوری شد؟
چی شد که الآن می گی دلخوشی ندارم؟
من بهت می گم
تو نیما رو از نیما گرفتی؟
چه جوری بهت میگم
غرورشو گرفتی.بهش فهموندی که نیازی نداری بهش تکیه کنی.و بهش تکیه نکردی پس حس مرد خونه بودن رو ازش گرفتی.تو ظاهرا زنش بودی ولی در حقیقت مرد خونه بودی.و این نیما رو خرد میکنه.
شکی نیست که نیما هم مقصره اگه خودش پولدار بود این اتفاقا نمی افتاد
من الآن دنبال مقصر نیستم چون مهم نیست مهم اینه که نیما دیگه نیما نیست
اونی که بهش دل دادی نیست
یک قانون کلی
مرد کار می کند و تقدیر می طلبد
و این تقدیر کردن وظیفه زن است
این قانون رو رعایت کردی ؟
فکر نکنم
چون اگه رعایت کرده بودی الآن نمی گفتی
وقتی اومد خواستگاریم هیچی نداشت بابام بهش همه چی داد الآنم خونه بابامیم
همش بابام بابام بابام
به جاش می گفتی :
با این که هیچی نداشت کار کرد الآن همه چی داریم.واسه من غرورشو زیر پاش گذاشت حاضر شد همچنان پیش بابام کار کنه یه لقمه نون در آره با هم بخوریم.با این که سختش بود دوماد سر خونه باشه واسه اینکه پول اجاره خونه ندیم و پولاشو واسه پیش خرید خونه جمع کنه حاضر شد بیاد خونه بابام یه مدت
به دنبال همین تقدیر دیگران هم به خودشون اجازه نمی دادن بگن تو لیاقتت همون پسر روستاییه.چون می دیدن که دوسش داری.چرا مامانت هی اسم نومزد قبلیتو میاره چون فکر می کنه از زندگیت راضی نیستی.اگه اظهار رضایت می کردی با زم این حرفا رو می زد؟مسلما نه
اینه که می گم مهارت پیشرفته ار تباطی رو بلد نیستی
فقط تو نه
نیما هم به اندازه تو مقصره
اون کتابی که قبلن گفتم اسمش
زندگی زناشویی موفق نبود
روابط زناشویی موفق بود
اشتباه لپی کردم
نوشته دکتر جان گری
خیلی مفیده
حداقل کاری که می تونی بکنی اینه که این کتابو بخونی
گرچه من هنوز می گم حتما با شوهرت برید مشاوره
به خدا ملت آرزوی زندگی شما رو دارن
قدر عافیت بدونید
بعدا می فهمید چه زندگی ای رو از دست دادید
مهسا جان این طرز برخورد عاشقانه با مردت نیستید
چرا همین جور بی مقدمه رفتی بیماریشو زدی تو صورتش
چی از این مرد می مونه دیگه
تو باید بهش نشون بدی که بهش تکیه داری
باید بهش القا کنی که بهش فوق العاده نیاز مندی.دوسش داری.بهش بگی عاشق آغوشتم
رفتاراتون درست برخلاف این جهته
دیگه حقیقت دارم وا می رم از خستگی با این که فوق العاده واست حرف دارم
بازم بنویس
من ایشالله فردا بازم تاپیک واست می زارم

سلام مهساجون
چقد ناراحت شدم از بابت اون اتفاق.چقد بده.عزیزم هروقت میبینی بحثتون داره بالا میگیره حتما بحث رو کات کن.ادامش نده.البته این راه حل مشکلتون نیس ولی خیلی بهتر از اینه که شوهرت انقد وقیح بشه که کتک بزنه.
ببین من نمیدونم اخلاقت چطوریه؟اما بعضی زنها یا مردها وقت نشناسن.بی موقع سر یه موضوع سریش میشن.اعصاب طرفو بهم میریزن.
یه کم رو این موضوع دقت کن ولی اینام بازم رفتار شوهرتو توجیه نمیکنه.
به نظر من تو یه کم شوهرتو پررو کردی.اونم آدمه اگه زیادی محبت کنی یا اشتباه محبت کنی یه خیالات دیگه میکنه.

برا چی همه چیو براش فراهم میکنی؟از اینکارا نکن.پولاتو واسه خودت جمع کن.حالا روز مبادایی رسید کموش کن.اما نه همیشه.
اگه خودتو دست پایین بگیری بقیه هم دست پایین میگیرنت.اگه دعواتون میشه همش تو منت کشی نکن.یه کمم ناز داشته باش.عوض اینکه بری پیشش و التماس درخواست کنی تا آشتی کنه از جذابیتات استفاده کن.هم به خودت برس.خیلی خوب واسه خودت لباس بپوش.دکور خونه عوض کن.خیلی شاد و راحت.کارای مورد علاقتو انجام بده.بذار دورادور ببینتت و دلش برات تنگ بشه.
از طرفیم بعد این چند سال زندگی باید اخلاق شوهرت دستت اومده باشه.قلقشو پیدا کن.که کی خواسته هاتو بگی؟چطوری بگی؟اما هیچ وقت تو موضع ضعف نباش.بذار شوهرت بدونه تو اگه دوسش داری خیلیه.

...
از طرف دیگه به نظر من صدقه زیاد بده.قربونی کن.اگه به کسی بدی کردین برو حلالیت بگیر.4قل بخوون.اگه بد کسیو خواستی واقعا از خدا طلب بخشش کن.اگه دینی به گردنت باشه انتظار آرامش تو زندگی رو نداشته باش.
......
باز از اونجایی که بعضی افراد به روشهای بد سعی تو از هم پاشوندن زندکیا دارن بدون اینکه به کسی گمان بد ببری دعا بخون تا اگه کسی کاری کرده از بین بره.
من شنیدم ذکر 360 مرتبه یا عزیز زهرا که منظورشون امام زمانه واسه محبت زن و شوهر خیلی خوبه.

- - - Updated - - -

باهم برین چکاپ.آزمایش خون و هورمونی بدین.چون خیلی کمبودها یا بهم ریختگیای هورمونی اثرات بد عصبیم دارن.
روی غذا روی روش زندگیتون.روی همه چی باید دقت کنی و نوع خوبشو انتخاب کنی.

سلام مهسا خانوم گل!

من تجربهء 9سال زندگی مشترکمو بهت میگم. یا نباید واسهء زندگیت از خودت مایه بزاری یا اگه گذاشتی به هیچ وجه نباید منتش رو سر همسرت بزاری.
مردا خیلی رو این قضیه حساس هستن. منم بعضی جاها که خسته میشم، این موضوع رو یادم میره. یه حرفایی میزنم ولی بعداً درست بشو نیست. یعنی از دلشون درنمیاد. شاید من تاحالا یه بار تو دعوا به همسرم گفتم عُرضه نداری، ولی اون تو تمام دلخوری هااز من میگه تو به من گفتی بی عُرضه! یادم نمیاد چندصدبار معذرت خواهی کردم، و گفتم که تو عصبانیت یه حرفی زدم، صدبرابر قبل بهش پروبال دادم و ازش تشکر و قدردانی کردم، ولی دوباره همین که یه دلخوری پیش بیاد میگه من که میدونم تو تهِ دلت فکر میکنی که من بی عُرضه هستم!!!

اگه میخوای از آشتی کردن راحتی شی، اصلاً دعوا رو شروع نکن. دیگه ما زَنا خودمون میدونیم که اگه ما بحثو کش ندیم مردا هیچ وقت دعوا راه نمیندازن. مردا بیشتر طرفدار این هستن که سریع موضوع رو جمع کنن. چون از برخورد با زن وحشت دارن. نه اینکه بترسن ها نه! معمولاً این بندگان خدا تو مواقع و مواضع احساسی کم میارن. شوهر من که قشنگ صورت مساله رو پاک میکنه. فکر میکنه همین که به ظاهر با هم خوب باشیم و بگیم و بخندیم دیگه هیچ مشکلی وجود نداره.

به تجربهء دیگم رو هم بهت بگم. مردا حرفایی که با داد و بیداد بهشون بگی نمیشنون! ما دقیقاً چیزایی که ازشون میخواهیم رو وسط دعوا با کلی داد وفریاد میگیم، ولی اونا اصلاً نمیشنون که ما چی میگیم. چندتا حرف و جملهء بی ربط یادشون میمونه. اینو جدی میگم. هرچی ازش میخوای باید در کمال آرامش باشه.

من هم با سعید موافقم. باید احترام بیشتری بهش بزاری. خانمایی که با کسی پایینتر از خودشون ازدواج میکنن باید همیشه حواسشون به این موضوع باشه. مردا خیلی حساسن و هرچی سنشون بالاتر میره به حساسیتشون اضافه تر هم میشه. رو این موضوعِ "سَربودن همسر" که از همه بیشتر حساسن. حتی از یه جملهء ساده هم این برداشت رو میکنن که داری منت سرشون میزاری.

منم یه دختر 3ساله دارم. درک میکنم که اون طفلکی موقع دعوای شما چه حسی داشته. سعی کن در مواقعی که باباش نیست همینطوری بی دلیل بغلش کنی و تماس پوستی باهاش برقرار کنی. کمی سرت رو روی پاش بزار و بگو موهاتو ناز کنه. تاثیرش تو آرامش گرفتن بی نظیره. بهش ابراز محبت کن و دستای کوچولوشو ببوس. بزار احساس امنیت کنه تا از پرخاشگریش کم بشه.

الان که شوهرت از خونه رفته، سعی کن خودت رو جمع و جور کنی. یه جلسه واسه بحث و گفتگو ترتیب بده که بچت هم نباشه. یه لیست هم از رفتارای اشتباهت باهاش تهیه کن. "تاثیر گرفتن از غیر" و "مقایسهء همسر" رو هم حتماً توش بگنجون. میتونی موقع صحبت به بعضی از رفتارای زشتت اشاره کنی و ازش معذرت خواهی کنی. بهش بگو تصمیم گرفتی که رفتار درست در پیش بگیری. بگو که میخوای یه خانواده سه نفریِ شاد و خوشبخت داشته باشید. بهش بگو که میخوای همیشه صدای خندتون به گوش بابات برسه نه دعواتون. بگو دوست داری از کشتی گرفتن سه تایی باهمدیگه بدنت قرمز بشه نه از کتک خوردن. ازش بخواه که کمکت کنه. اول پیش خودت قبول که کارات اشتباه بوده، بعد خیلی سربسته پیش همسرت هم بگو که میخوای تغییر رویه بدی.

صدالبته مشخصه که ایشون هم همهء مواردش خوب نبوده. ولی همین که شما شروع به تغییر کنی ایشون از شما پیش قدم تر میشن.

ایشالا که همیشه زندگیت شاد باشه

مهسا جان پدر شما وظیفش نیس خرجی شما را بده.چرا نمیذاری شوهرت خودش زیر بار مسئولیت بره؟بعد پنج سال زندگی درست نیس از پدرت پول تو جیبی بگیری و تقدیم شوهرت کنی.با کم و زیاد حقوق شوهرت بساز.اگه پدرت کمکی میکنه پس انداز کن.تازه کمک اونم همیشه قبول نکن.بذار شوهرت وظایفشو خودش انجام بده.اولش سخته ولی باید کم کم بتونه.بعدشم مردا یه روحیه ای که دارن اینه که دلشون می خواد واسه بدست اوردن فرد مورد علاقشون تلاش کنن.اینجوری وقتی بدستش اوردن احساس قدرت میکن.اما شما همش خودت پا پیش میذاری اصلا نمیذاری همسرت بیاد سراغت.احساس کنه چقد دوست داشته.یا چه مرد قوی هست.تو از نظر روحی شوهرتو شارژ کن.بهش احساس نیرومندی مثبت بده که میتونه از پس مشکلات زندگیتون بربیاد.مردا احساس نیرو کنن و حس کنن همسرشون به تواناییاش اعتماد داره خیلی کارا میتونن بکنن.وقتی کتکت میزنه تنبیه لازمه.باید حد و مرز رفتاراتون تو زندگی مشخص باشه.نباید جوری رفتار کنی که انگار کتک کاری یه موضوع عادیه.باید احترام گذاشتن به هم یه قانون بشه تو خونتون.من اصلا متوجه نمیشم علت اینکه این مدلی رفتار میکنی چیه؟

مهسا جان سلام به همدردی خوش امدید . اقا سعید حرفهای خیلی خوبی گفتند حتما بهشون توجه کنید . از دید یک مرد حرفهای دل همسرتونه که از زبان ایشون بیان شده . هم شما و هم همسرتون پتانسیل خیلی خوبی برای داشتن یک زندگی موفق دارید . چون مشکل شما فقط عدم مهارتهای ارتباطی ست . اگه اونها رو یاد بگیرید . ( که در این تالار فراوان یاد خواهید گرفت )زندگی موفقی خواهید داشت . 1- در مورد خانواده همسرتون همیشه با دید مثبت نگاه کنید . و هیچ حرف یا عمل اونها رو تفسیر منفی نکنید . به خاطر رفتار یا گفتار اونها همسرتون رو مورد مواخذه قرار ندهید . همیشه به اونها احترام بگذارید و خودتان را بالاتر از انها تصور نکنید . اگر انها نبودند همسر شما هم الان وجود نداشت . پس همیشه باید قدر دان انان باشید حتی اگه کار خاصی به شما نداشته باشند یا مثلا دعوتتون نکنند . همین که نظرتون نسبت به اونها خوب باشه و ازشون به خوبی یاد کنید کلی در اخلاق همسرتون تاثیر گذاره و اعتماد به نفس به ایشون میده . و این باعث بهبود زندگی شما میشه . 2 - اگه همسرتون اهل قهر کردنه عزیزم نشونه اینه که نمیتونه حرف دلش رو به شما بگه . پس وقتی اختلافی سر موضوعی پیش میاد سعی کن با ارامش موضوع رو مدیریت کنی طوری که بتونه حرف دلش رو بزنه و موضوع حل و فصل بشه . نگذار حرفش تو دلش بمونه که باعث قهر و کدورت بشه . نگذار قهری اتفاق بیافته که بعدا بخوای منت کشی کنی . در هر حال مواظب غرور مردت باش . هر چقدر هم که عصبی و ناراحت باشی حرفی نزن که باعث شکستن غرورش بشه . هیچ وقت در مورد نامزد قبلیت به خوبی یاد نکن . برعکس اگر هم نا خواسته صحبتی پیش امد بدیهاش رو بگو که باعث انزجار شما از ایشون شده و واقعیت هم همینه . نگذار حرفهای دیگران که شاید از روی حسادت یا عصبانیته روی شما تاثیر گذار باشه . برعکس هر چقدر که به همسرت اعتماد به نفس بیشتری بدی . بیشتر رشد خواهد کرد و موجب ارتقای زندگیتون خواهد شد . شما و همسرت اگه اختلاف طبقاتی دارید نگذار این اختلاف باعث دور شدن شما از همدیگه بشه . چون قابل جبران نخواهد بود . اگه بنا به دلایلی گفتید که فعلا مجبورید نزدیک پدر مادرتون زندگی کنید باید زندگیتون رو طوری مدیریت کنید که بتونید استقلال زندگیتون رو حفظ کنید . مادران مهربان ترین موجودات روی زمینن اگه با مادرتون با شما اون برخورد رو داره نشون دهنده اینه که از تنش در زندگی شما ناراحت و عصبیه . و شاید فکر میکنه با دور شدن از شما این تنش کاهش پیدا میکنه . هیچ وقت از همسرتون نزد کسی مخصوصا مادرتون شکایت نکنید و همیشه تعریفش رو بکنید چه خودش باشه و چه نباشه . از صداقت و پاکی همسرتون تقدیر کنید . ذهنیت مادرتون رو نسبت به همسرتون خراب نکنید .نگذارید اختلافاتتون به بیرون از خونه تون درز کنه . مادرتون رو از خوشبختی خودتون مطمئن کنید تا ایشون هم به ارامش برسه . روی عادتی که همسرتون داره تمرکز نکنید و سعی کنید از ذهنتون خارجش کنید . فعلا فقط روی بهبود ارتباطتون کار کنید . اگه تمرکزتون رو بردارید میبینید که براتون بی اهمیت شده . دیدید بعضی وقتها وقتی همه جا سکوته یا بی خواب شدیم صدای تیک تاک ساعت چقدر اذیت کننده میشه ؟ در صورتی که بیشتر وقتها اصلا اونونمی شنویم . زمانی که رابطه تون به ثبات رسید ممکنه این رفتار ایشون اگه زمینه جسمی نداشته باشه و تیک عصبی باشه خود به خود از بین بره . اگر هم از بین نرفته باشه . میتونید با مراجعه به پزشک حلش کنید . یا ممکنه این موضوع برای خود شما حل شده باشه . ونیازی به مراجعه هم احساس نکنید . اگر هم نیاز باشه دیگه مثل حالا ایشون جبهه گیری نمیکنه .