موضوع: از انتخابي كه با معيارام خيلي فاصله داشت پشيمونم .

سلام

سرور عزیز من تاپیک قبلی شما رو خوندم ..شما تاپیکتون رو بی نتیجه رها کردید و دیگه پیجو نشدید...دوستان به شما پیشنهادات خیلی خوبی دادن مثل رفتن به مشاوره حضوری..

شما خودت تلاشی برای بهبود رابطه با همسرتون کردید؟

ببینید مشکل اصلی من اینه که از شوهرم ابراز محبت بیشتری میخوام .خیلییییی هم راجبهداین مساله باهاش حرف زدم و اصلا فتیده نداره .شوهرم آدم زبون بازی نیست ،و حتی بلد نیست به دروغ بهم بگه دوستت دارم و دلمو بدست بباره (البته من همیشه بهش گفتم میخوام زمانی بهم محبت کنی که واقعا اون حس دوست داشتن رو نسبت بهم داشته باشی نه دروغی ) ولی دیگه خسته شدم از بی محبتی .دلم عشق میخواد .مثلا بیشتر وقتا تو ذهنم انتظار یه برخورد احساسی رو از شوهرم دارم ولی در عمل از طرف اون چیزی نمیبینم و این خیلی منو اذیت میکنه .متاسفانه من یه مقدار زیادی حساسم و خودم اینو میدونم ولی واقعا دست خودم نیست .شوهرم تا حالا خودش بهم نگفته دوستت دارم .محبت کلامی اصلا تو کارش نیست .خیلی مهربونه ها .اخلاقش خوبه .عصبی نیست . وقتی خونه شونم هوامو دارم .میوه پوست میگیره برام.سر سفره باشیم خودش معمولا برام غذا میکشه ولی ولی ولیییی اینا منو راضی نمیکنه .همه ش حس میکنم این کاراش خیلی عادیه و اگه هرکسی دیگه هم جای من بود باز همین کارارو براش انجام میداد .بیشتر این کاراش رو احترام گذاشتن میدونم تا دوست داشتن و محبت کردن .خیلی احترام میذاره ولی محبت و عشق نه .مثلا اگر بریم بیرون دوست دارم شوهرم دستمو بگیره ، دوست دارم بهم محبت کلامی کنه .امروز که خونشون بودم یه چند دقیقه خودمون تو اتاقش تنها بودیم منتظر بودم بیاد بوسم کنه ولی این کارو نکرد و همین باعث شد بازم ناراحت بشم . واقعا نمیدونم یعنی من انتظارم بالاست ؟؟؟؟؟یعنی من زیادی حساسمو زیادی انتظار محبت از شوهرم دارم ؟؟؟در رابطه با حساستش رو قد من ما چندین جلسه ست که مشاوره حضوری میریم .بعضی وقتا خوبه ولی وقتایی که من انتظار محبت دارم و چیزی از اون نمیبینم بهش گیر میدم ، بهونه گیر میشم ، سر چیزای الکی ایراد میگیرم و همین باعث میشه اون دوباره بهم سرد بشه و بازم حرف این پیش میاد که میگه دست خودم نیست که باهات سرد میشم و کاش همون موقع تو خواستگاری بدون روفرشی دیده بودمت و اونوقت تصمیم میگرفتم .همه ش فکر میکنم خیلی دوستم نداره و فقط احترامو داره . واقعا نمیدونم چطور باید حساسیتمو در رابطه با محبت نکردنش کم کنم ؟؟؟یعنی من زیتدی انتظارم بالاست ؟؟؟پس چرا اون هیچوقت نمیکه دوستت دارم؟؟ همه ش پیش خودم میگم کاش با عشق ازدواج میکردم . میترسم روزی برسه که دنبال محبت کسی دیگه برم .خیلییییی دلم گرفته .بعضی وقتا واقعا از نظر عاطفی احساس خلاء میکنم .اصلا انگار از نظر کمبود عاطفی زندگیم با مجردیم فرقی نکرده

- - - Updated - - -

ریحانه جان من 24 سالم و شوهرم 28 سالشه. هر دومون لیسانسیم ولی شغل شوهرم هیچ ربطی به رشته تحصیلیش نداره .حق با شماست من باید قبل از عقد راجبه این معیارام فکر میکردم تا الان مدام تو ذهن خودم شوهرمو با بقبه مقایسه نکنم .ولی ریحانه خانوم باور کنید من خودم میدونم اگه شوهرم بیشتر بهم محبت کنه چیزای دیگه خیلییییی برام کمرنگ میشه .اگه مطمءن باشم که دوستم داره و دیگه با قدم مشکل نداره،اگه رمانتیک تر باشه واقعا بهونه گیریام کمتر میشه .گیردادنام کمتر میشه .بارها بهش گفتم به محبتش نیاز دارم ولی انگار اصلا فایده نداره .میگه شاید اونجوری که باید(به خاطر قد)احساسی پیدا نکردم .و اینو که میگه و حتی اگر هم به زبون نیاره ،همینکه من احساس کنم که یکم باهام سرده یا تو خودشه بیشتر ناراحت میشه و ذهنم میره رو اینکه کاش جواب مثبت نمیدادم که حالا تازه بخوام به خاطر قدم دوست داشته نشم !!!

در رابطه با حساستش رو قد من ما چندین جلسه ست که مشاوره حضوری میریم .بعضی وقتا خوبه ولی وقتایی که من انتظار محبت دارم و چیزی از اون نمیبینم بهش گیر میدم ، بهونه گیر میشم ، سر چیزای الکی ایراد میگیرم و همین باعث میشه اون دوباره بهم سرد بشه و بازم حرف این پیش میاد که میگه دست خودم نیست که باهات سرد میشم و کاش همون موقع تو خواستگاری بدون روفرشی دیده بودمت و اونوقت تصمیم میگرفتم

خیلی کار خوبی می کنید که مشاوره حضوری هم میرید، میشه بیشتر بگی نتیجه اش چطور بوده تا الان؟
شما میگی تا وقتی که بهش گیر نمیدی و صحبتی از محبت کلامی و .... نمی کنید ،مهرت به دلش هست؟یعنی احساس میکنی موضوع قد رو فراموش میکنه ولی باز شما که بهش گیر میدی به زبون میاره و واسش پررنگ میشه درسته؟؟

سرور جان از نظر من اصلا انتظارت بالا نیست، و واقعا هر خانمی به محبت احتیاج داره. حتی کلامی... پس شما انتظارات و توقعاتت خیلی هم بجاست.
اما حالا که همسرت این انتظارت رو برآورده نمیکنه،2 حالت داره، یا اینکه واقعا هنوز اونجوری که باید دوستت نداره، و آینده هم همینطور خواهد بود،
یا اینکه حسش نسبت به اوایل بیشتر شده، و با مهارت ها وسیاست های زنونه ات میتونی بیشترش هم کنی... تا به ابراز احساسات برسه بالاخره

برای اینکه بدونی حالت اول هست یا خیر، میتونی یه سوال ازش بپرسی (نظر شخصیمه البته)
بهش بگو ما همین الان میتونیم راجب ازدواجمون تصمیم بگیریم. اگه تو خواستگاری کفش پوشیده بودم،قبل نامزدی که دیدی، ولی چیزی نگفتی،قبل از عقد هم چیزی نگفتی (یه مدت نامزد بودید؟یا فوری عقد کردید؟؟) حالا که عقد کردیم هم داری می بینی، حالا میتونی تصمیمت رو بگیری تا قبل عروسی.
اگه فکر میکنی ارزشش رو داره این زندگی تا برای حفظش تلاش کنیم، اما اگه قراره تو هیچ تلاشی برای بهتر شدن رابطمون نکنی، بهتره جدی تر راجب ازدواجمون فکر کنیم

پیش مشاوره هم برید تا با ایشون صحبت کنن،
اگه قرار شد ادامه بدید، عزیزم تو شروع کن به ابراز علاقه کردن. تو بغلش کن گاهی.(همیشه نه) ، ازش تعریف و تمجید کن... بهش روحیه بده.
از کارش از شخصیتش،تعریف کن... هیچوقت جلوش گریه نکن بخاطر موضوع قد.چون شما اصلا و ابدا قدتون کوتاه نیست تو ایران.جزو متوسطا هستین.اینو جلوی همسرت هم بگو. در عوض یه تنوعی توی تیپت بده. بیشتر به خودت برس. کتاب واسش بخرید در مورد روابط زن و مرد...

تو این مدت هم بهش گیرنده که محبت نمیکنی ، خودت بهش یاد بده غیرمستقیم.
بعد مدتی ببین با تغییر تو حال هر دوتون بهتر نمیشه؟
---------------------------------------------------------
عزیزم میدونم خیلی سخته واسه یه دختر همسرش اینجوری بهش بگه، و الان مقصر شما نیستی، همسرت رفتار جراتمندانه نداشته که نتونسته همون قبل عقد تصمیمش رو بگیره.
ولی حالا شده همسر شما، سعی کن کمکش کنی تا مشکل رو حل کنید، مطمئنا ایشون خودش هم داره اذیت میشه،
از طرفی هم شما سعی کن بهانه های الکی نگیری،اینکه شغلش آزاده اصلا بد نیست، الان اکثر کارمندا دوست دارن مستقل باشن،اکثر مردا دوست ندارن زیر دست کسی کار کنن،اگه تو کسب و کار آزاد موفق باشن خیلی روحیه اشون بالا میره، اینکه مستقل هستن و توانمند . شما هم تاییدش کن
بگو من دیگه هیچوقت تو رو با هیچ مردی مقایسه نمیکنم. تو یکی هستی واسه من... با هیچکس هم قابل مقایسه نیستی.
هر آدمی مجموعه ای ضعف ها و خوبیاس. مقایسه اصلا معنی نداره

امیدوارم هر چه زودتر خبرای خوبی بهمون بدی