موضوع: چگونه طلاق را بپذیرم؟

با سلام
من 28 سالمه 7 ساله ازدواج کردم شوهرم یک سال از خودم بزرگتره دوسال و نیم عقد بودیم بعد از اون عروسی کردیم و کمی بعد از عروسی بهانه گیری های شوهرم شروع شد و هربار سر کوچکترین موضوع میگفت که این زندگی رو نمیخواد و هربار من مسایل رو گردن میگرفتم تا اینکه اینقدر تکرار شد که برام عذاب آور بود و برای اون مسجل شده بود که همه چیز تقصیر منه از همون اول رفتم سراغ مشاوره این موضوعات ادامه پیدا کرد تا یک سال پیش که با پدرم صحبت کرد و از من کلی گله شکایت کرد حرفها و انتظاراتش خیلی کلی و مبهم هستند و من نمیفهمم و در عین این که ساده به نظر میرسه اصلا نمیتونم راضی نگهش دارم از یک سال و نیم پیش تحت نظر مشاور جدیدی بودیم تا اینکه دوماه پیش دیگه تصمیم به طلاق رو اعلام کرد من دو ماهه خونه پدرم هستم خیلی سخته 10 کیلو وزن کم کردم دیگه خواب ندارم مشاور به من و حتی خودشم گفت که من مشکلی ندارم و دلایلش واسه طلاق کاملا غیر منطقیه ایشون به من گفت شوهرت رگه های عمیقی از خودشیفتگی و غرور زیاد داره و از لحاظ شخصیتی دیگه رشد نمیکنه الان تقریبا منم حاضر به جدایی شدم با اینکه مخالف بودم ولی خیلی میترسم میترسم پشیمون بشم نمیدونم چجوری طلاق رو بپذیرم لطفا اگه تجربه مشابهی دارید در اختیارم بذارین

سلام تقدیر جون من خیلی متاسف شدم. شرایطتون سخته.............. امیدوارم دوستان بیان و بتونند کمکتون کنند. من واقع نمی دونم چی بگم ....

عزیزم منم تقریبا شرایط مشابه شما دارم ... شاید نظری که میدم اشتباه باشه اما فکر میکنم اگه راضی به طلاق نیستی پس طلاق نگیر, بذار خودش به تنهایی پروسه طلاقو طی کنه ... اینجوری پشیمون نمیشی که اگه مقاومت کرده بودم شاید پشیمون میشدو از این حرفا.......


انشاالله که موفق باشی

نوشته اصلی توسط sama_t

عزیزم منم تقریبا شرایط مشابه شما دارم ... شاید نظری که میدم اشتباه باشه اما فکر میکنم اگه راضی به طلاق نیستی پس طلاق نگیر, بذار خودش به تنهایی پروسه طلاقو طی کنه ... اینجوری پشیمون نمیشی که اگه مقاومت کرده بودم شاید پشیمون میشدو از این حرفا.......


انشاالله که موفق باشی

دوست عزیز منم اول کلی مقاومت کردم ولی چون تحت نظر مشاور بودیم مشاور میگه باید عزت نفس داشته باشی و واسه خودت ارزش قایل باشی وگرنه هیچ کس واست ارزش قایل نیست الان دو ماهه جدا زندگی میکنیم و هنوز تحت نظر مشاور ولی شوهرم همچنان میخواد جدا بشیم منم دیگه دیدم تو این هفت سال همش من نگهش داشتم و همش من التماسش کردم بمونه ولی این زندگی نیست انگار اصلا ارزشی نداشتم الان دیگه دارم رو خودم کار میکنم تا بتونم جدابشم من همواره مخالف طلاق بودم ولی الان باید بپذیرم ولی خیلی میترسم همش برمیگردم به قالب ترس نمیدونم چی میشه

تقدیر عزیز

من فکر نمیکنم اینکه یک نفر بخواد زندگیشو حفظ کنه به این معناست که عزت نفس نداره.... شما باید کاری رو انجام بدی که فکر میکنی درسته.. اگر همونطور که گفتی زندگیتون تو این هفت ساله فقط با تلاش شما حفظ شده و همسرت هیچ وقت راضی به زندگی با شما نبوده شاید طلاق بهترین راه باشه چون شما تلاشتونو کردید و نتیجه نگرفتید شاید بتونید یک زندگی جدید شروع کنید و این انرژی رو صرف موفقیت تو زندگی جدیدتون کنید و به امید خدا به نتیجه مطلوب هم برسید........ اما اگر هنوز به این زندگی امید دارید و مخالف طلاق هستید نباید به خاطر عزت نفس و این حرفها به همسرتون اجازه بدید که خیلی راحت در عرض یک هفته بره و طلاق توافقی بگیره.

در واقع حرف من این هست که به زندگیت نگاه کن و ببین امیدی بهش هست یا نه و خودت تصمیم بگیر برای خودت و در همون راه هم تلاش کن... نه اینکه فقط به این دلیل که همسرتون گفته طلاق شما هم بر خلاف میلت اقدام کنی برای طلاق....

اصلا در مورد زندگیت توضیح ندادی.. همسرت چرا میخواد از شما جدا شه؟؟ چه دلایلی برای این کارش داره؟ شما چی کار کردید برای رضایتش

عزیز دلم اگه خواستی طلاق هم بگیری به هر حال بایستی مهریه ات رو بگیری
شما توافقی طلاق نگیر
برو پیش یه وکیل بهت راهنمایی کنه لااقل با درخواست مهریه کمی از رنج های آینده ات رو کاهش بدی
بی پولی هم دردیه بر دردهای بعد طلاق

از خدا میخوام تو زندگی ات گشایش ایجاد کنه
و آخرش بهترین اتفاق برات بیفته

- - - Updated - - -

عزیز دلم اگه خواستی طلاق هم بگیری به هر حال بایستی مهریه ات رو بگیری
شما توافقی طلاق نگیر
برو پیش یه وکیل بهت راهنمایی کنه لااقل با درخواست مهریه کمی از رنج های آینده ات رو کاهش بدی
بی پولی هم دردیه بر دردهای بعد طلاق

از خدا میخوام تو زندگی ات گشایش ایجاد کنه
و آخرش بهترین اتفاق برات بیفته

ب نظر من زندگی با مردی ک الان 7ساله همش بهونه میگیره و همش ب شما میگه این زندگی فایده ای نداره، بهتره جدا بشی، تو تحت نظر مشاورم بودی، پس بهترینراه طلاق، بنظر من حتما مهریتو بگیر، مطمعن باش بدون اون مرد هم میشه زندگی کرد

حرف مشاور راجع به عزت نفس درسته . ازدواج با خواست 2 نفر شروع میشه و ادامه پیدا میکنه حالا وقتی یکیشون دیگه نخواد و دیگری همه تلاش ها رو بکنه و نشه دیگه راهی نمی مونه جز جدایی. ادامه زندگی با علاقه یکطرفه جز زجر چیزی نداره . یه عدع میگن ازدواج رنج مقدسه ولی دوطرفش

نوشته اصلی توسط sama_t

عزیزم منم تقریبا شرایط مشابه شما دارم ... شاید نظری که میدم اشتباه باشه اما فکر میکنم اگه راضی به طلاق نیستی پس طلاق نگیر, بذار خودش به تنهایی پروسه طلاقو طی کنه ... اینجوری پشیمون نمیشی که اگه مقاومت کرده بودم شاید پشیمون میشدو از این حرفا.......


انشاالله که موفق باشی

اون خودش نمیره سراغ پروسه طلاق به خاطر مهریه هم که شده کاری نکرده و نمکنه میخواد کاری باهام کنه که یا مهرمو ببخشم و یا توافقی جدا بشم

- - - Updated - - -

- - - Updated - - -

نوشته اصلی توسط sama_t

تقدیر عزیز

من فکر نمیکنم اینکه یک نفر بخواد زندگیشو حفظ کنه به این معناست که عزت نفس نداره.... شما باید کاری رو انجام بدی که فکر میکنی درسته.. اگر همونطور که گفتی زندگیتون تو این هفت ساله فقط با تلاش شما حفظ شده و همسرت هیچ وقت راضی به زندگی با شما نبوده شاید طلاق بهترین راه باشه چون شما تلاشتونو کردید و نتیجه نگرفتید شاید بتونید یک زندگی جدید شروع کنید و این انرژی رو صرف موفقیت تو زندگی جدیدتون کنید و به امید خدا به نتیجه مطلوب هم برسید........ اما اگر هنوز به این زندگی امید دارید و مخالف طلاق هستید نباید به خاطر عزت نفس و این حرفها به همسرتون اجازه بدید که خیلی راحت در عرض یک هفته بره و طلاق توافقی بگیره.

در واقع حرف من این هست که به زندگیت نگاه کن و ببین امیدی بهش هست یا نه و خودت تصمیم بگیر برای خودت و در همون راه هم تلاش کن... نه اینکه فقط به این دلیل که همسرتون گفته طلاق شما هم بر خلاف میلت اقدام کنی برای طلاق....

اصلا در مورد زندگیت توضیح ندادی.. همسرت چرا میخواد از شما جدا شه؟؟ چه دلایلی برای این کارش داره؟ شما چی کار کردید برای رضایتش

واقعا خودم هم نمیدونم یه سری دلایل کلی و مبهم داره. میگه من انتظاراتشو برآورده نکردم یا فلان کارو نکردم در صورتی که من همه رو انجام دادم با خودم گفتم شاید من دارم اشتباه میکنم شاید طرز فکرم اشتباهه رفتم پیش مشاوره ولی پیش هر مشاوره ایی که رفتم گفتن تو چیز خاصیت نیست یه سری نا آگاهی هایی داری که اونم طبیعیه و همه تو زندگی دارن اما همشون گفتن شوهرت بهونه الکی واسه طلاق داره و انعطاف پذیریش صفره این مشاور ااخری که دوساله پیشش میریم بهم گفت تو اگر خودتم بکشی اون راضی نمیشه چون رگه هایی از غرور و خود شیفتگیه عمیق داره و همه رو از بالا نگاه میکنه خودشو برتر و بقیه رو ناکارآمد میدونه پس جداشو حتما منم با اینکه حرفشو قبول دارم ولی خیلی میترسم خیلی زیاد من هیچوقت طلاق به ذهنم هم خطور نمیکرد

- - - Updated - - -

دوماه بود یکم پول واسه خرجی به حسابم میریخت دیگه این ماه اونم نریخت خیلی میترسم من اول ازدواج بهش قول داده بودم مهرمو میبخشم بهش ولی خب اونوقت اصلا فکرشم نمیکردم بخواد این کارو باهام بکنه حالا وایستاده میگه تو قول دادی پس باید مهرتو ببخشی نمیدونم چیکار کنم از یه طرف میخوام سر قولم باشم ولی با خودم میگم اونم قول داد منو خوشبخت کنه و زندگیه خوب واسم درست کنه ولی نکرد و از یه طرف دیگه من درآمدی ندارم که از بی پولی میترسم بعد این همه مدتم نمیخوام سربابای بیچارم خراب بشم یه نظری بدین تا بتونم به یه نتیجه ایی برسم لطفا

نمی دونم چرا یه همچین قولی بهش دادی.. اصلا دلیلی نداشته.. اگه قرار به بخشیدنه که چرا از اول مهریه تعیین میکنن پدرو مادرتون....
شما اگه اهل مهریه گرفتن بودی در این سالها مثله خیلی از خانوما می رفتی و مهرتو اجرا میذاشتی, در حالیکه دنبال زندگی کردن با همسرت بودی نه مهریه گرفتن.....
حالا هم مهریه حق شماست , همونطور که ایشون میخواد از حق طلاقش استفاده کنه شما هم باید از حقوق مالیت استفاده کنی و این چیزی هست که خود همسرت پیش آورده..
اصصصصصلا از سر احساساتو این حرفا که قول دادی بهش مهرتو نبخش, چون وقتی این قولو بهش دادی که فکر میکردی خوشبختت میکنه نه تو این وضعیت........بهش بگو توام قول داده بودی که همیشه باهام میمونی و خوشبختم میکنی
من خودم اگر طلاق بگیرم اصلا دوست ندارم که از پدرو مادرم برای مخارجم پول بگیرم ....
اگر انتخابش طلاقه, حتی اگر درست هم باشه تصمیمش, باید تاوانشو بده... هر تصمیمی یه عواقب و هزینه هایی برای شخص داره.