موضوع: من خیلی بی اراده و بی انگیزه شدم تو زندگی....

سلام دوستان
من یه سری مشکلات دارم خیلی با خودم تو زندگی دارم کلنجار میرم
هیچ هدفی تو زندگیم دیگه ندارم شور اشتیاق واسه انجام هیچ کاری وفعالیتی رو ندارم
وقتی باید یه کاری رو انجام بدم زیاد طولش میدم خیلی امروز فردا میکنم ممکنه یه کاری که
با یکی دوروز میتونم تمومش کنم حتی چندماه لفتش میدم ونمیرم سراغش
همش یه مانعی واسه خودم میتراشم که نرم سراغ اون کار
مثلا میگم این وسیله رو نداری اونو نداری حالا بزار بعد این کا ر یا فردا یا هفته دیگه کلا میبینی به ماه هم گذشته ومن اون کار رو انجام ندارم
مثلا مدتهاست میخوام برم کلاس ورزش بخصوص شنا رو ادامه بدم ولی اصلا اراده ندارم
از اول تابستن میخوام برم ولی هنوز یه جلسه هم نرفتم اصلا نرفتم ببینم اسختر شهرمون کجا هست.
البته گاهی مشکلات مالی باعث میشه نرم سراغ این کارا
مثلا میگم هزینه اش زیاده منم منبع دارمدی ندارم یه مقدار ناچیز حقوق حق التدریس همش باید مواظب باشم الکی جاهایی که نیاز نیست خرج نکنم
چون نمیتونم دستم جلوی کسی دراز کنم به خاطر شرایطی که دارم مجبورم از نظر مالی خودم مستقل باشم وهمین باعث میشه نتونم هیچ ریسکی تو زندگیم بکنم .
کلا واسه شروع هر کاری یه ترسی تو وجودم میاد با استرس شدید میترسم نتوم از عهداش بر بیام یا اخرش کم بیارم به خاطر این خیلی سخت میتونم کار جدیدی رو شروع کنم
میدونم تواناییش رو دارم ولی اهل ریسک نیستم مثلا من چون هنر خوندم میتونم واسه خودم
کار کنم یا کارای هنری تولید کنم ولی هیچ وقت اراده نکردم جدی برم دنبالش
البته گفتم بیشتر مانع من همون نداشتن درامد ثابتی که بهم اجازه نمیده قدمی بردارم
ومیترسم برم تو کار ونشه یا شکست بخورم دیگه نتونم جبران کنم
الان مدتیه همون تدریسم هم کم شده چون هیچ پولی توش نیست فقط منو فرسوده کرده کار و فعالیت زیاد پول خیلی ناچیز که خرج خودت هم در نمیاری
مجبورم برم سراغ کار دیگه ولی اصلا نمیدونم از کجا وچجوری باید شروع کنم همش میگم برای من دیر شده انگیزه ندارم سست شدم بی اراده شدم
این مجردی وبالا رفتن سنم هم شده قوز بالا قوز
سرکوفتهای مادرم ونگاه بد اطرافیان هم دیگه بدتر ناامیدم کرده فکر میکنم هر چیزی واسه من دیر شده وتوان انجامش رو ندارم
کلا اعتماد به نفسم رو از دست دادم
یه جورایی خودم سپردم به جریان زندگی بدون هیچ حرکتی میگم بزار ببینم کجا میخواد منو ببره و عاقبتم چی میشه
من دیگه حوصله هیچ تلاش و کوششی ندارم از بس این زندگی تو ذوقم زده
من با سختی زیادی تونستم از بچگی خودم تا اینجا بکشونم ولی دیگه توانایی ندارم چون میبینم اخرش هیچی نشدم
مادرم هر روز سرکوفت میزنه میگه این هم درس خوندی هیچی نشدی
نه کاری نه درامدی عرضه نداشتی هم ازدواج کنی
واقعا سردرگم شدم دوست دارم یه تحول بزرگی تو زندگیم به وجود بیاد یه جوری از یه جایی
نمیدونم یه نیرو یا انگیزه قوی باعث بشه زندگیم متحول بشه!

سلام.

برای افزایش انگیزه باید از یه قدم کوچیک شروع کنی.

مثلا میخوای بری کلاس شنا ولی حوصله ت نمیشه. واسه خودت این هدف رو مشخص کن تا یه هفته دیگه میگردنم واستخر پیدا میکنم. مثلا همین الان زنگ بزن 118 و شماره استخر رو پیدا کن. فردا حضوری برو بپرس. یه روز برو ملزومات شنا رو بخر. به روزم فقط برو تفریحی. وقتی ببینی تو 7 روز تونستی به یکی از اهدافت برسی اون غول بزرگ در نظرت شکسته میشه.

یا مثلا میخوای یه کتاب جدید رو شروع کنی ولی حوصله ت نمیشه. بگو هر روز فقط حق داری یک یا دو صفحه ش رو بخونی تو 10 رو می بینی که یک یا دو فصلش رو خوندی و اون ترس اولیه از بین رفته.

کارهات رو مکتوب کن و جلوشون تیک بزن. من روزایی که کم حوصله ام حتی نماز خوندن و حمام رفتن و تلفن زدن به فلانی رو هم می نویسم تو دفترچه م بعد شب که نگاه میکنم تیک خورده حس خوبی بهم دست میده که همه کارای اون روزمو انجام دادم.

این حس ترس از شکست و شروع کار جدید رو هم می تونی با همین تکنیک های شکستن کارها بهش غلبه کنی. شما که هنر خوندی، می تونی اون محصول هنریت رو درست کنی (تعداد محدود که ضرر چندانی واست نداشته باشه) بعد نمونه کارهات رو ببری جاهای مختلف و به افراد مختلف نشون بدی. وقتی که کیفیت کارت خوب باشه و افراد دیگه کارت رو تایید کنند خود به خود ترغیب میشی که کارت رو گسترش بدی. حتی میتونی آموزش بدی به صورت خصوصی و ... در زمینه کاری من شدیدا معتقدم که اگر ما یک قدم برداریم خدا 1000 برابر به کارمون برکت میده. با توجه به تاپیک های قبلی تون اگر درست خاطرم باشه آدم معتقدی هستین. مرتب به خودتون یاداوری کنید که کسب روزی حلال معادل جهاد در راه خداست هر چقدر تو کارتون پیشرفت کنید مثل این می مونه که تو میدون جنگ بخاطر خدا شجاعت به خرج دادین شما که خانم هستین و هیچ وقت فرصت جهاد در راه خدا رو ندارین با تلاش بیشتر می تونید این فرصت رو واسه خودتون فراهم کنید.

در مورد ازدواج هم فرض کنید دیگه قرار نیست ازدواج کنید، ایا باید در دنیا رو ببندید و زانوی غم بغل بگیرید، زندگی جریان و ادامه داره و چه بهتر که حالا که مسئولیت هایی مثل بچه داری و شوهرداری و مهمون داری به عهده تون نیست از زمان خالی باقی مونده در یه راه مفید استفاده کنید.

امیدوارم یه روز بیاید تاپیک بزنید که کار جدیتون رونق گرفته و همه فعالیت هایی که مدنظرتون بوده به بهترین نحو انجام شده.

شاد باشید

سلام صبای عزیزم ممنون از نظر خوبتون.
حتما این روش امتحان میکنم امیدوارم اراده انجام همین رو داشته باشم راستش بزرگترین مشکل من مدیرت زمان هست که نمیتونم از وقتم استفاده مفید ببرم
مثلا ممکنه نصف روز بشینم پای نت یا کار دیگه بعد نمیتونم خودم مجبور کنم برم سراغ کارای واجب تر با اینکه میدونم دارم وقتم تلف میکنم
حس میکنم توی یه روز فقط یه کار میتونم انجام بدم انگار انرژی ندارم چندتا کار باهم انجام بدم به خاطر همین هی میندازم عقب.
در مورد ازدواج همه نه دیگه کلا قیدشو زدم ودارم خودم اماده میکنم بتونم زندگی مجردی خوبی داشته باشم ولی اول باید بتونم از نظر مالی
خودم رو تامیین کنم ومستقل باشم تا دیگه ذهنم درگیر چیزی نباشه البته اگه اطرافیان بزارن!

نوشته اصلی توسط chaplos

داش یه چیز بگم اینطور فایده نداره منم از خیلی کارا فرار می کنم ولی بعضی وقتا میگم فرار کردن از کار از خود کار سخت تره پس میشینم انجامش میدم ولی بگم هنوزم فرار می کنم :d ولی کمتز از قبل...توام وقتی اینطور میشه بگو من قرار بخاطر یک کار دو روزه, 1 ماه خودمو عذاب بدمو فرار کنم پس چرا سختی همون دو روز رو نکشم و تمومش نکنم؟!? این چیزا به خودت بستگی داره حتی اگر 100 تا از بهترین مشاور های دنیا هم بیان اینجا یه داستان طولانی برات ببافن تا خودت نخوای هیچ فایده ای نداره...:)

داش من داش نیستم
من از زیر کار فرار نمیکنم اتفاقا پاش بیوفته و مجبور باشم از صبح تاشب یه سره کار میکنم بدونم یه دقیقه استراحت البته قبلا اینجوری بودم.
من ادم تنبلی نیستم که بخوام از زیر کاری در برم
یه احساس بد بی انگیزگی و بی هدفی اجازه نمیده اون انرژی لازم رو داشته باشم نمیدونم حس میکنم زندگیم داره تلف میشه
مثل کسی شدم که افتاده توی رودخونه شنا هم بلده ولی از عمد میخواد غرق بشه وهیچ تلاشی نمیکنه انگار با خودم با زندگیم لج کردم
از بس گاهی تلاش کردم ولی نتیجه نگرفتم دیگه انرژی ندارم میگم که چی بشه اخرش چی؟
متاسفانه توی خانوده وبین دوستان همه من رو یه دختر خیلی قوی میدونن که شدم حلال مشکلات همه تا اونجاییی که در توان دارم برای دیگران وخواسته دیگران تلاش میکنم
ولی به خودم که میرسه هیچ نیرو ومحرکی ندارم هیچ کس نمیتونه گره ای از مشکلات خودم باز کنه.در عوض اگه کسی ازم چیزی بخواد یا کمکی هر طوری شده کمک میکنم
حتی اگه یه ماه طول بکشه چون دوست ندرام کسی رو از خودم نا امید کنم وکلی انرژی دارم
شاید این هم درست نباشه که دوست دارم همه رو راضی نگه دارم ولی این خصلت رو از بچگی داشتم.
خلاصه الان تو زندگیم خیلی گره افتاده دوست دارم کسی در کنارم باشه کمکم کنه راهنماییم کنه قدم به قدم بگه چیکار کن تا زندگیم رو از
بی خاصیتی در بیارم از این روزمرگی وتکراری بودن بدرد نخور بودن خسته شدم.........

اقا علی رضا منظورم این نبود فقط وقتم صرف کارهای غیر ضروری میکنم میخواستم بگم کلا برای انجام کارهام بی انگیزه شدم انگار هیچی برام مهم نیست به خاطر همین ممکنه یه
روز من الکی بره وهیچ کار مفیدی نکرده باشم ممکنه کل روزای هفته من شبیه هم باشه با اینکه خیلی کار میتونم انجام بدم برای انجام کارهای شخصی خودم انگیزه ندارم
ولی تا یکی ازم چیزی بخواد فوری دست به کار میشم تا بتونم کمکش کنم مشکل من این چیزاست کلا زیاد اهل فداکاری هستم ولی فقط برای دیگران نه خودم.
من تو زندگی گیر افتادم که روی دایره هست که فقط دور خودش داره میچرخه بدون اینکه جرات کنم پام رو فراتر از اون بزارم وچیز جدیدی تجربه کنم همش ترس همش استرس همش ناامیدی
از شروع کار و فعالیت جدید حتی برای خرید یه وسیله کوچیک هم دچار استرس وترس میشم
نمیدونم چجوری باید حالم رو توضیح بدم خودم هم گیجم به خدا

- - - Updated - - -


اگه پای کار یا فعالیتی هم برم تا انجامش ندم دست از اون کار نمیکشم اونم به بهترین وجه ممکن ولی خیلی کم پیش میاد اراده کنم برم سراغ اون کار
این رو میدونم یه انرژی نهفته تو وجودم هست که نمیدونم چجوری تحریکش کنم همش منتظر یه محرک و یه تلنگر هستم ولی از کجا و چجوری نمیدونم؟