موضوع: با شخصیت خودم مشکل دارم لطفا کمکم کنید

سلام
دوستان خیلی تاپیک های مختلف زدم مشکلات مختلف مطرح کردم
موضوع اصلی اینکه با جنبه هایی از شخصیت خودم مشکل دارم
بیش از حد لزوم از خودم انعطاف نشون می دم واقعا نمی دونم چرا نمی تونم محکم برخورد کنم
اصلا چهار چوب نمی تونم تعریف کنم شرایط مختلف می تونه چهار چوب ومرزهایی که برای خودم دارم رو بهم بریزه

مثلا من شدیدااااا شدیداااا به اینکه مهمون سرزده بیاد خونمون حساسم
یعنی وقتی زنگ آیفن رو می زنن و حس می کنم مهمون سر زده هست به شدت تپش قلب می گیرم و استرس شدید
دلم میخواد کسی سرزده نیاد خونمون
چون دوست دارم خونه کاملا مرتب و اماده مهمون باشه و وسایل پذیرایی باشه
ولی پدر شوهر ومادر شوهرم میان و من هر دفعه با این استرس مواجه می شم ولی نمی تونم یه کلمه بگم قبلش یه زنگ بزنید لطفا
حتی نمی تونم به شوهرم بگم این رو بهشون انتقال بده حداقل
یعنی بهش گفتم کاش زنگ بزنن گفت خونه خودشونه چرا زنگ بزنن
منم دیگه هیچی نگفتم
------------------------------
پولمو قرض دادم به همکارم نتونستم پس بگیرم و کلی برای این قضیه پول باید با خودم کلنجار برم
---------------------------------
چندروز پیش با همکارم سفارش غذا دادیم جوجه کباب با استخوان
من اصلا سینه مرغ رو دوست ندارم جوجه هم سه تا قسمت رون داشت بقیه سینه
همکارم سریع اون سه تا قسمت رون رو برداشت گفت من اینا رو می خورم
منم سینه اصلا دوست ندارم نتونستم بگم خوب یکی شو بردار چون منم سینه نمی خورم
بر داشتم اون جوجه ها رو آوردم تو اتاق خودمون دادم به یکی دیگه از همکارامون خوردش خودمم گشنه موندم
هی می گم واااا خوب احمق جان بهش بگو منم رون دوست دارم منم سینه نمی خورم چرا انقدر رو درواسی داری ولی بازم در عمل حرفمو می خورم
--------------------------------------
با همسرم خیلی انعطاف دارم خیلی مسائل نظافتی هست اعصاب منو بهم می ریزه ولی باهاش

کنار میام
بعضی وقت ها یاد گذشته می افتم یادم می افته با نامزدم قبلیم (رابطه مون بهم خوردش)
چقدرررررر انعطاف داشتم
چقدررررر خودم رو در حد خواسته های اون حقیر می کردم
وای یاد اون روزا می افتم دلم می خواد خودمو بزنم
سعی می کردم کنار بیام
مثلا اگه کاری می کرد من از اون کار متنفر بودم نمی تونستم بگم متنفرم
فکر می کردم هیچ وقت نباید تو ذوقش بزنم

تو خونه همش حرف حرف همسرمه همش اون می گه چی کار کنیم چی کار نکنیم در 90 درصد موارد من تابع هستم
همسرم دیروز بهم یه دورغی گفت با سند مدرک می تونم بهش ثابت کنم حرفت دروغ بود
ولی دلم نمی اد غرورش بشکنه دلم نمی اد خیت خیط؟ شه
خودمو می زنم به اون راه می گم از این موضوع بگذر !!!
-------------------------------------------------------
چند وقت پیش می خواستم سر یه موضوعی مقاله بدم یه استاد بود که دوستم معرفی کرد
استاده نمی دونست من متاهلم اومد سرکار یکم راجع به مقاله حرف زدیم بعدش رفت بیرون اس ام اس زد گفت یه جا قبلا شمارو دیدم چهرتون آشناست
صداتون آشناست
منم جواب دادم نمی دونم شاید قبلا اینجا اومدید
گفت وایبر دارید یا فیسبوک؟
گفتم نه
گفتش این طوری اس ام اسی نمی شه صحبت کرد اجازه هست تماس بگیرم؟
می فهمیدم نباید بگم بله ولی روم نمی شد فکر می کردم واسه خودش دکتر واسه خودش بگم نه زشته می خواد کمکم کنه
خلاصه زنگ زد و فهمیدم می خواد اشنا بشه با من.بهش گفتم من متاهلم
اونم با کلی احساس خجالت و شرمندگی و سختی
اونم گفت مزاحم نمی شم و تو مقاله کمکی نمی تونم کنم
دلم می خواست یه جواب محکم بهش بدم ولی هیچی دیگه خیلی مودب و شرمنده عذر خواهی کردم


چطوری می کنم عوض شم
اگر مشاوره حضوری تاثیر داره و کسی تجربه کرده لطفا راهنماییم کنه

چرا کسی نظری نمیده
فکر کنم متنم خیلی طولانی حوصله خواننده رو سر می بره یا موضوع قابل حلی نیست :(

سلام نازنین جان،

به نظرم اولین مسئله ای که باید روش کار کنی اینه که: مسئله دقیقا چیه؟ چون خیلی از تاپیک هایی که می زنی بیس مشترکی دارن. در این مورد دیگه توضیح نمیدم، چون یکبار قبلا برات نوشته بودم.

فقط درمورد اینکه وقتی پدرومادر همسرت میان استرس میگیری، کار کردن روی استرست در این مورد در اولویت هست، تا پیدا کردن راههایی که اونها قبل از اومدن تلفن بزنن.

سلام نازنین آریایی عزیز من از چندتا تاپیکی که ازشماخوندم متوجه شدم که اعتماد بنفس خیلی پلیینی داری و درصدد گرفتن تایید ازهمه و بدست آوردن دل هرکسی حتی به قیمت پا گذاشتن رو خودت و خواسته هات باشه. عزیزم ممکنه اینا ریشه در کودوکی و نوع تربیتت داره شاید در کودکی زیادی توسط اطرافیانت انتقاد و سرزنش میشدی و این باعث این رفتارت شده . عزیزم خودتو باورکن توخیلی توانمندیا داری مثلا سرکارمیری و برای خودت درامد داری حداقل ازپس خودت برمیای ودرکنارش میتونی به همسرت کمک کنی این کارا و حسنها رو تو داری وخیلی حسنهای دیگه. یه کاغذ قلم بردار برو تو یه جای خلوت . هرجورمحیطی رو که دوست داری توش قراربگیر هرچیزی که دلت میخاد برات محیاباشه آرامش کامل برا خودت محیا کن تو این مدت فقط به ارامش خودت فکرکن و وقت بذار شروع کن اینطرف صفحه صدمرتبه بنویس من خوبم من بهترینم من میتوانم و باصدای بلند برای خودت بخون تا باورت بشه به باورقلبی برسی و این جملات ملکه ذهنت بشه وقتی که تموم شد کاغذتو برگردون اونطرف کاغذ توانمندیاتو برتریایی که نسبت به هرکسی داری رو بنویس از ریز تا درشت .
باید خودتو همینجوری که هستی بپذیری و نخای خودتو به میل دیگران تغییر بدی. باید روی اعتمادبنفست کارکنی و اونو بالاببری الان باید رو خودت کارکنی تا به یه شخصیت جراتمند تبدیل بشی تا بتونی نه بگی . وقی که مشکلات شخصیتی خودت که همش نشات گرفته ازخود کم بینیت هست رو حل کردی میتونی همه مشکلاتتو حل کنی . تو تالار خیلی مطالب و پستهای مفیدی هست بالابردن اعتمادبنفس. و . چگونه جراتمند باشیم. این مطالب رو سرچ کن بخون خیلی بدردت میخوره

مثلا من شدیدااااا شدیداااا به اینکه مهمون سرزده بیاد خونمون حساسم
یعنی وقتی زنگ آیفن رو می زنن و حس می کنم مهمون سر زده هست به شدت تپش قلب می گیرم و استرس شدید
دلم میخواد کسی سرزده نیاد خونمون
چون دوست دارم خونه کاملا مرتب و اماده مهمون باشه و وسایل پذیرایی باشه
ولی پدر شوهر ومادر شوهرم میان و من هر دفعه با این استرس مواجه می شم ولی نمی تونم یه کلمه بگم قبلش یه زنگ بزنید لطفا
حتی نمی تونم به شوهرم بگم این رو بهشون انتقال بده حداقل
یعنی بهش گفتم کاش زنگ بزنن گفت خونه خودشونه چرا زنگ بزنن
منم دیگه هیچی نگفتم

به همین سادگی که همسرت برخورد می کنه، برخورد کن. استرس نداره عزیزم.
اگر پسرشون می گه اینجا مثل خونه خودشونه، خودشون هم این باور را دارند و زیاد اهل تکلف و سخت گیری نیستند،
شما هم راحت باش.
به قول میشل جان، سعی کن روی استرست کار کنی.

با همسرم خیلی انعطاف دارم خیلی مسائل نظافتی هست اعصاب منو بهم می ریزه ولی باهاش کنار میام
بعضی وقت ها یاد گذشته می افتم یادم می افته با نامزدم قبلیم (رابطه مون بهم خوردش)
چقدرررررر انعطاف داشتم
چقدررررر خودم رو در حد خواسته های اون حقیر می کردم
وای یاد اون روزا می افتم دلم می خواد خودمو بزنم
سعی می کردم کنار بیام
مثلا اگه کاری می کرد من از اون کار متنفر بودم نمی تونستم بگم متنفرم
فکر می کردم هیچ وقت نباید تو ذوقش بزنم

تو خونه همش حرف حرف همسرمه همش اون می گه چی کار کنیم چی کار نکنیم در 90 درصد موارد من تابع هستم
همسرم دیروز بهم یه دورغی گفت با سند مدرک می تونم بهش ثابت کنم حرفت دروغ بود
ولی دلم نمی اد غرورش بشکنه دلم نمی اد خیت خیط؟ شه
خودمو می زنم به اون راه می گم از این موضوع بگذر !!!

اگر وسواس و حساسیت زیاد هست، سعی کن رفعش کنی.
اگر هم مورد لازمی هست باید روی جراتمندی و بیان خواسته هات کار کنی.
اتفاقا همسرت مورد مناسبی هست برای تمرین راحت تر می تونی خواسته هات را مطرح کنی و جراتمند بشی.

در مورد دروغش هم سخت نگیر.
شاید موردی بوده می خواسته ناراحت نشی که راستش را نگفته.
چون دقیق نگفتی، ممکنه جوابم اشتباه باشه.
اما در اکثر مواقع آقایون از ترس بازخواستهای بعدی، بی حوصلگی، یا برای ناراحت نکردن همسرشون حرفی را کامل نمی زنند یا بعضا دروغ می گن.

کلا فکر می کنم این بند از پستت جای بحث بیشتری داره.
در مورد انتظاراتت از زندگی مشترک، رابطه ات با همسرت، کمالگراییهات، جراتمندی و ... است. شاید باید بیشتر بازش کنی.

چند وقت پیش می خواستم سر یه موضوعی مقاله بدم یه استاد بود که دوستم معرفی کرد
استاده نمی دونست من متاهلم اومد سرکار یکم راجع به مقاله حرف زدیم بعدش رفت بیرون اس ام اس زد گفت یه جا قبلا شمارو دیدم چهرتون آشناست
صداتون آشناست
منم جواب دادم نمی دونم شاید قبلا اینجا اومدید
گفت وایبر دارید یا فیسبوک؟
گفتم نه
گفتش این طوری اس ام اسی نمی شه صحبت کرد اجازه هست تماس بگیرم؟
می فهمیدم نباید بگم بله ولی روم نمی شد فکر می کردم واسه خودش دکتر واسه خودش بگم نه زشته می خواد کمکم کنه
خلاصه زنگ زد و فهمیدم می خواد اشنا بشه با من.بهش گفتم من متاهلم
اونم با کلی احساس خجالت و شرمندگی و سختی
اونم گفت مزاحم نمی شم و تو مقاله کمکی نمی تونم کنم
دلم می خواست یه جواب محکم بهش بدم ولی هیچی دیگه خیلی مودب و شرمنده عذر خواهی کردم

دوستتون یکی را معرفی کرده بودند که ایشون بعد از دیدن شما، مایل به رابطه و آشنایی با شما بود.
بعد که فهمید شما متاهلی، عذرخواهی کرد که نمی تونه باهاتون کار کنه.

چرا باید جواب محکم می دادی؟ چرا ناراحت شدی؟
من اینطور برداشت کردم که اون آقا از شما خوشش اومده و وقتی فهمیده متاهلید، صلاح ندیده که با هم کار کنید.

اتفاقا کارشون درست بوده. چون در این شرایط احساسی درست نبود که با هم کار کنید.
چرا از دستشون ناراحت شدید؟

سلام دوستان ممنون از نظرات خوبتون

- - - Updated - - -

ای بابا ی پست از دستم رفت
میشل عزیز باید برگردم مطالب گذشته رو بخونم تا بتونم جواب سوالت رو بدم
فکر می کنم مساله اصلی اینکه من احساس می کنم به قول معروف همه رو درک می کنم درحالیکه دیگران در حق من اینکار رو نمی کنن
و می خوام مثل بقیه باشم توانشو ندارم توان اینکه بتونم کسی رو برنجونم همون جوری که اون منو رنجونده ندارم
نه اینکه نتونم بد باشم خوبم می تونم دلم می سوزه برای همه خیلی دلم می سوزه از این دلسوزی بیش از حد خودم خسته شدم
می گم چرا کسی دلش برای من نمی سوزه؟

-------------------------------

دلم می خواد وقتی مهمون می اد همه چی در شرایط ایده الش باشه وقتی نیست دچار استرس می شم اعصابم خرد میشه
-----------------------------------
شیدای عزیزم از این ناراحت شدم که من یه نرم افزار برای یک تکنیک مدل سازی که بحث اصلی پایان نامه من بود دادم به اون استاد که تز دکتراش شبیه به موضوع من بود
سرس برنامه رو دادم بهش تا استفاده کنه ازش
اونم در عوض می خواست باهم مقاله بدیم
ولی گفت متاسفانه نمی تونه
در ضمن عموی دوستم بودش و اول صحبتش گفت نمی خوام از صحبت های من برادر زاده چیزی بدونه
وگرنه خیلی دلم می خواد به دوستم بگم چطور به عموش نگفته من متاهلم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
چطور وقتی فهمید متاهلم یادش رفت قرارمون در مورد مقاله و اینکه از نرم افزار من مفت مجانی استفاده کردش :(
-----------------------------------------------------------

نیلوفر عزیز نمی دونم واقعا به تناقض رسیدم
فکر کنم اعتماد به نفس خوبی دارم اخه هرجا از سرکار مون بحث دمو هست من رو می فرستن به خاطر تسلطم رو کلام
کلا هرجا بحث ستاندن حق باشه من پیشتازم و اعتراض می کنم و حق اون جمع رو از مسئولین کاری مون می گیرم
یعنی تقریبا تو کار من راهبرم
ولی خیلی خیلی زیاد از حق خودم می گذرم نه برای اینکه دوستم داشته باشن برای اینکه دلم می خواد فداکار باشم یعنی فداکار بودن در لحظه احساس خوب بهم میده
فکر کنم این از نشانه های اعتماد به نفس بالاست
و اینم بگم در خودم به هیچ وجه احساس کمبود نمی کنم اتفاقا برعکس در دیگران احساس کمبود می کنم و به همین دلیل حس می کنم باید هوای اونا رو بیشتر داشته باشم

خودم رو خیلی قبول دارم طوریکه تو خانواده و همسرم این موضوع رو بارها بهم گوش زد کردن
همسرم خیلی وقت ها از برخوردهای من ناراحت میشه میگه تو فکر می کنی تافته جدا بافته هستی!!!
از طرف دیگه خودم می دونم از حق خودم می گذرم
نمی دونم گیج شدم از دست خودم
فکر می کنم نیازی ندارم به خودم بگم من خوبم من بهترینم
چون تقریبا اکثر روزها حسم اینه و احساس میکنم یگم در این زمینه دچار کبر شدم
ولی باید اعتراف کنم از محبوب بودن و محبوبیت بیش از حد لذت می برم و دوست ندارم محبوبیتی که سرکار و تو دانشگاه(در گذشته) و تو خانواده همسرم در حال حاضر دارم خدشه دار بشه
ولی هیچ وقت سعی در به دست آوردن دل دیگران نکرد م اکثرا جایگاه من برعکس بوده دیگران سعی کردن به من نزدیک شن و ارتباط بگیرن

در مورد کودکی !!!فکر کنم خیلی خجالتی بودم و همیشه به خاطر خجالتی بودن بیش از حدم خانوادم انتقاد می کردن و تشویقم می کردن که خجالت رو کنار بزارم و خودم از پس کارای خودم بر بیام و وابسته مادرم نباشم
شاید به همین دلیل این طوری شدم؟!!
نمی دونم واقعا مشکل من چیه
------------------------------
فکر کنم نمیشه انتظار داشت شما متوجه شید وقتی خودم نمی فهمم مشکل از چیه.

دلم می خواد وقتی مهمون می اد همه چی در شرایط ایده الش باشه وقتی نیست دچار استرس می شم اعصابم خرد میشه

سلام نازنین جان
خدا بد نده!(یه اصطلاحه اون که بد نمیده)

بعله به قول میشل ستاره سهیل همه مشکلاتت یه ریشه مشترک دارن میخشو باید بکنی بندازی بیرون تا دیوار کاهگلی سستش بریزه
ریشه مشترک ، زیر مجموعه و شاخه های مختلف داره
حالا ریشه اش اعتماد به نفس کم - کمال گرایی - سعی بر راضی نگه داشتن دیگران - رفتار منفعلانه و...این ها همه بهم مربوطن

نمیخوام خیلی حرف بزنم خودت که ا ینها رو بهتر از من میدونی فقط در مورد این که نقل کردم این دقیقا از مصادیق کمال گراییه
خودم هم این تجربه رو داشتم و خیلی سرش اذیت میشدم اما دیدم نمیتونم که همه رو کنترل کنم و طبق خواسته من پیش بره اینجا بود که بااااامب متحول شدم و راحت.

میدونی به قول خودت میگفتم همه باید اصول رو رعایت کنن مثلا قبل رفتن به جایی اطلاع بدن
یا فکر کن مهمون میومد خونه بچه اش همه چیو بهم میزد خانمه کیفش رو میذاشت رو میز مانتوشو مینداخت رو مبل می رفت رو نروم
پس همین که میومدن وسایلشونو میگرفتم و میبردم تو اتاق و کلا اون ها حواسشون بود که خونه بهم نخوره

باخودم میگفتم این مسایل ساده رو ادابو چرا نمیدونن ؟ بعدا فهمیدم که قرار نیست همه کامل باشن همه چی رو بدونن و منطقی باشن .

اما خودمو تعدیل کردم دیگه حساس نیستم فقط با کمی فکر خودم خواستم که حساس نباشم خب زنگ نزنن بیان چی میشه خونه بهم ریخته باشه؟ ؟؟
قبلا تو محیط بهم ریخته بهم خوش نمیگذشت اما الان بهم ریخته هم باشه در صورت جمع نکردن هم لذت میبرم و به فکرم نمیاد .
یعنی حس خوبم رو از محدودیت در اوردم و جالبه فورا هم عمل کرد.

این یه مثال بود جدا همه حساسیت های ما همه احساس های ما( همون استرس و ناراحتی و اضطرابی که داری) بخاطر یه طرز فکر تعدیل نشده است
چارچوبای ما طوری نباید باشه که به اعصاب و ارامشمون صدمه بزنه .
اصول و اداب خوبه اما دیگه خیلی تو نخش نرو راحت باش راهی که خودم رفتم

رو اعتماد به نفست کار کن نازنین جان همه چی ازینجا نشات میگیره ها از ما گفتن بودا.

میدونی یه پرده ای از انفعال تو روحیه ات وجود داره فقط کافیه چند بار تمرینش کنی و رک و صریح خواسته ات رو بگی نمیدونی چقدر رنگ زندگیت عوض میشه
حتی جالب اینه که وقتی به فکر راضی نگه داشتن دیگران نیستی دوست داشتنی تر به نظر میایی و بقیه بیشتر اظهار رضایت میکنن (برعکسه)

همه چی دست خودته و میدونم ظرفیت تغییر داری ذهنت بازه

اولین کار اینه :
1- ذهنت رو از قید و بند اضافی که باعث ناراحتیت میشه رها کن
یادمه قبلا گفته بودی وسواس هم داشته ای (عجب صیغه ای)

2- در عمل هر روز چند مورد تمرین کن ( فکرو عمل متقابلا رو هم تاثیر دارن هر دور رو باهم پیش ببر)

مثلا طرز فکرت رو از دو مورد ... :

1- وقتی مهمون میاد باید خونه برق بزنه مرتب باشه طوری که همه به وجد بیان
2 - خواسته ام رو نباید به همکارم بگم چون ممکنه ناراحت بشه چون ممکنه .... ممکنه..... ممکنه...... اصلا چطوری بهش بگم؟( تا فکر کنی رون ها رو خورده یه اب هم روش پس بجنب )

تغییر بده به:
1- سعی میکنم خونه مرتب باشه حالا نشد هم نشد مهمونم سرزده اومد بیاد مهم اینه لذت ببرم .
2-چیزی که تو ذهنمه رو بجای اینه که خودخوری کنم و هی بجوامش راحت بهش میگم :خانم صادقی چه خبرته منم رون میخوام عه!( حالا حالت مودبانه اش هم خودت کشف کن)


راستش من هم دوسال پیش مثلا تو جو همکارام راحت نبودم یجوری اذیت میشدم اما مدتیه خیلی راحت و بی پرده حرف میزنم و بلند گاهی هم حتی تلخ اما اون ها خوششون میاد
خودم هم حس خوبی دارم یعنی کامروا شدم جوری که دلم میخواد در چارچوبه اداب و اصول حتی با رییس کل هم حاضرم بحث کنم سر خواسته ام (اخیرا در این مورد هم کم نذاشتم ).
در حالی که قبلا تو ذهنم گاهی کنکاش می کردم و بحث و اخرش هم ناراحت میشدم که چرا در واقعیت این ها رو نگفتم.

منطورم اینه در یک سال گذشته افکارم رو از دنیای تخیل وارد واقعیت کردم

نازنین کامروا و راحت باش لبخند بزن گاهی شوخی کن همه اش به فکر دیگران نباش راضی باشن خیلی فکر نکن
این طوری اخرش ممکنه کینه ای بشی چون ناخوداگاه فکر میکنی دیگران رو درک کردی ولی اون ها به فکرت نبودن .

باور کن اون ها از دلت از خواسته هات خبر ندارن باید بگی راحت راحت ...مطمان باش اتفاقی نمیافته .امتحان کن

کمی هم منفی بین هستی فکر میکنم عزیز به جای ظن بد ظن خوب داشته باش اون استاده کارش درست بوده چرا بیخودی خودخوری کردی؟


پیشنهادم:
برای شروع اون دوتارو تمرین کن
چند تا رفتار جرات مندانه انجام بده بیا برامون بنویس.

- - - Updated - - -

موفق باشی

- - - Updated - - -

راستی تاپیکت هم عنوان مبهمی داره این نشونه خوبی نیست بگرد مشخصش کن مشکلت چیه
چون هرچی مساله یا خاستمون دقیق تر رو روشن تر باشه قدرتمون برا حلش مضاعف میشه .

چرا ویرایش نداره آخر؟

شاید اشتباه می کنم

شما خیلی پاستوریزه، مهربان و صادق تربیت شدید.
در عین حال سیاست و جراتمندی هم ندارید. در واقع توی فضای خانوادگیتون نیازی به استفاده از این ابزارها نبوده. بنابراین یاد نگرفتید.
وقتی توی اجتماع (مدرسه و ... ) هم لازم داشتید، حمایتهای خانواده مانع استفاده از این ابزارها شده.
مثلا اگر دوستت پاک کنت را برمی داشت، مامانت یادت نداده بود چطور محترمانه پسش بگیری. بهت گفتند شاید لازم داشته، اشکال نداره. یکی دیگه برات می خریم


برای همین توی دنیای آدم بزرگها، کم می آرید.