موضوع: شوهرم میخواد دکترا دانشگاه ازاد بخونه، فکر کردن به هزینش دیوونم میکنه

نوشته اصلی توسط zendegiii

من به خاطر مدرک دکترام نمیخوام زندگی خوب داشته باشم ولی اصول زندگی اینه که کسی که بیشتر تلاش کرده باید نتایج تلاشش رو ببینه، پس منی که این همه تلاش کردم و به جای خوش گذرونی و وقت گذرونی در جهت علم گام برداشتم بالاخره یه فرقی باید داشته باشم به خاطر تلاشم نه مدرکم

این توضیحی که دادید چه ربطی داره به دکترا خوندن همسرتون؟ شما درس خوندید که رفاه بیشتری داشته باشید. این رفاه اگر به واسطه درس شما باشه، باید از طریق شغلتون تامین بشه.

اما اینکه بگی من درس خوندم، شوهرم باید رفاه بیشتری برام تامین کنه، کاملا بی ربطه. (حرفی که شما الان می زنید)


انتخاب اشتباه شما، به تحصیلاتتون ربطی نداره.
اگر زندگی مرفه می خواستید نباید با مردی که در 37 سالگی هیچی نداشته و خرج عروسی و لباس عروس و پول پیش خونه را هم پدرتون دادن، ازدواج می کردید. این واضحه که در زندگی با این مرد به رفاهی که مورد نظرت بوده نمی رسیدی. ظاهرا از نظر تحصیلی هم جاذبه چندانی برای شما نداشته. دلیل این انتخاب چی بوده؟

شیدای عزیز ممنون از پاسختون
من با همسرم از طریق محل کار اشنا و علاقمند شدم. ولی الان که فکر میکنم میبینم که علاقه نبوده و تنها یک وابستگی بوده که به دلیل تنهایی من و عدم حضور خانوادم در کنارم ایجاد شده. زمانی که میحواستیم ازدواج کنیم همسرم به من نگفتن که من باید چنین شرایط مادی سختی را تحمل کنم و به علاوه خانوادشون گغتن که حمایت میکنن و من هم چون دیدم پسر سالم و با جربزه ای هست قبول کردم و فکر میکردم که میتونیم از پس مشکلات بربیاییم. اما خانوادش نه تنها حمایت نکردن بلکه انتظارات بیجای مادی هم از ما دارن. مثلا برای هر مراسمی باید براشون کادوی گرون قیمت بگیرم که اگه نگیرم مادرشوهرم تیکشو بارم میکنه.
اما یک سال بعد از ازوداج متوجه پیامکهای مشکوکش و ارتباطش با یکی از همکلاسی دانشگاهش شدم و از اون به بعد هیچ اعتمادی بهش ندارم و علاقه از بین رفته
راستش به نظرم من خیلی تو انتخابم اشتباه کردم و به نظرم خیلی بچگانه تصمیم گرفتم و الان حسابی پشیمونم
البته من این احساس رو میکنم که شوهرم هم پشیمونه ولی هیچوقت به زبون نمیاره
الان دیگه نمیخوام کار اشتباهی بکنم. لظفا راهنماییم کنید

1- یه مقدار نسبت به مسائل مالی بی خیال شو. بسپار به همسرت. چرا بیش از حد مسئولیت نگران این امور هستی؟

چون یه بار برای پوی پیش خونه بهش گفتم که 3ماه دیگه باید پول بدیم صاحبخونه کلی باهام دعوا کرد که تو ته دل ادمو خالی میکنی و همش ناامید میکنی منو و بعدش هم تا 3 روز بامن حرف نزد تا من رفتم منت کشی.

اصلا مطرح نکن که بعد به شما بگه ته دلم را خالی کردی و قهر کنه و ...
خودش می دونه و صاحبخونه.

2- ازش بخواه. همونطور که خانواده اش ازش خواستن و عادتش دادن.
متاسفانه شما خیلی بد شروع کردید و نباید به این روش بد عادتش بدین. نباید مسئولیتهای مالیش را به عهده می گرفتین.
از این به بعد احتیاجاتت را مرتب بگو. ازش سفر و لباس و تفریح بخواه.
در این مورد تاپیکهایی توی تالار هست، پیدا کن و بخون.
توی این لینک بگرد ببین مطالب مربوط به موضوعت چی پیدا می کنی.

3- این پست مدیر را بخون.

4- شما تحصیلات خوبی داری و انشاله کار مناسبی هم پیدا می کنی. پس جای نگرانی برای آینده نیست.
فقط باید سعی کنی دست از حمایت همسرت برداری و عادتش بدی که موظفه نیازهای شما را تامین کنه. حرفهای آسمان آبی عزیز درسته، اما موضوع فقط مشکل مالی نیست که با کار کردن حل بشه. شما هم مثل هر زن دیگه ای دوست داری که همسرت تامینت کنه و تکیه گاهت باشه. شاید خودت بتونی بهترین لباس را برای خودت بخری، اما تهیه اون از طرف همسرت، نیاز روحی شماست. این نیازت را مطرح کن و براش پاسخ مناسب بگیر که آزرده نشی.

من از صحبتهاى شما فهميدم که خيلى آدم منفى نگرى هستى,خيلى جملات منفى به کار ميبرى.
به شدت توصيه ميکنم يکم مطالعات در مورد قانون جذب و جملات مثبت و اينا داشته باش.
شما که اين همه درس خوندى و تحصيلکرده اى.حتما چندتا از اين کتابها هم بخون,ضرر نميکنى.خيلى ديدت به زندگى مثبت و قشنگ ميشه.
الان دارى با اين نوع فکر کردن زندگي و جوونيت رو خراب ميکنى.
بترس از روزى که به چهل سالگى برسى و بشينى حسرت اين روزهارو بخورى.
من قصد جسارت ندارم به شما ولى نظر من اينه که بايد شديدا,نوع ديدتو به زندگى عوض کنى.
منم يه دوره اى اينطورى فکر ميکردم که چرا بايد بقيه اونطورى و من اينطورى و از اين نوع حرفا.
بعد ديدم نه,من چى از بقيه کم دارم مگه.همين که خدا منو سالم آفريده,بايد روزى هزار بار شکر کنم,يه درصد فکر کن اگه خداى نکرده,زبونم لال,يه بيمارى لاعلاج داشتى.بعد حاضر بودى همه دار و ندارتو بدى که خوب بشى فقط.
پس اول اينکه به خاطر تک تک نعمت هايى که خدا بهت داده,بشين شکر کن.
انقد فکرها و جملات منفى استفاده نکن.با توکل به خدا و قدرت خدا,همه چيزو فقط از خدا بخواه.

اصلا اين پست من مربوط به دکترا رفتن يا نرفتن همسرت نيس.
دوس داشتم اين حرفارو بهت بگم.چون واقعا ناراحت ميشم که ميبينم يه جوون تحصيلکرده مثل شما,داره اينجورى با فکر منفى و ديد منفى,جوونى خودش رو نابود ميکنه.
خيلى خوبه که يه سرى چيزارو تو زندگى همونجور که هست قبولش کنيم.
راستى هيچوقت باطن زندگى خودتو با ظاهر زندگى ديگران مقايسه نکن.اين خيلى نکته مهمي هست تو زندگى

پست آسمان آبى رو چندبار بخون و روش فکر کن.

درود دگربار

اینو بصورت کلی میگم قابل توجه بانوان تالار همدردی
از نظر من بعنوان یه مرد متاهل همسرم دیپلم داشته باشه ولی شاغل باشه و درآمدش 500 تومان باشه خیلی بهتر از یه خانوم با مدرک دکترا با درآمد 200 هزار تومان مثل ایشونه.

من شاغلم اما حقوقم ماهی 200 هزار تومانه(خجالت میکشم حقوقمو با مدرکی که دارم بگم- البته من 2 روز تو هفته میرم سر کار و بقیش دانشگاه)

اینکه مدرک دکترا داری دلیلی نمیشه کلاست بالاتر باشه و کلی پز بدی و ادعا داشته باشی چشات باز بوده همان اول همه چیز را دیدی که وضعیت اینه زندگی بهتر میخوای بجای غر زدن و گیر دادن و بیعرضه نشان دادن شوهرت برو سر یه کاری که درامدش بیشتر باشه واقعا من بعنوان یک مرد جالبه برام وقتی ازدواج میکنیم شریک زندگی هم میشیم توی غم و شادی توی پولداری و بی پولی چجوره شما خانوما فقط توی پولداری باهامون خوبید وقتی مسئله بی پولی میشه میکشید کنار خوب بسم الله شما هم مثل بانوان کشورهای ازوپایی و آمریکایی و خیلی جاهای دیگه شاغل بشید درامدشم برای خودتان وقتی درآمدت ماهی 200 تومانه لطفا اینهمه نگو دکترا دارم یا دانشجوی دکترا هستم هروقت درآمدت زیادتر شد یا شغل بهتر پیدا کردی اینجوری افاده ای رفتار کن.حس شوهر شما هم دقیقا همینه از این نظر کاملا باهاش موافقم.

طریقه صحبت کردنت باهاش اصلا و ابدا درست نیست.اینو یادت نره هرچی بودی توی دوران مجردیت تمام شد رفت الان ازدواج کردی و هیچ مردی هم از همسری که سرکش باشه و خودشو بالاتر از شوهرش ببینه خوشش نمیاد.از این وضعیت نارحتی خوب مشکلی نیست یه زحمت بکش اگه ایرادی نداره برات سخت نیست و بهت برنمیخوره یه تکانی بخودت بده و یکم سختی بکش برو دنبال کسب درآمد چجوری توی این مملکت موقع کار کردن مرد هستش که باید جون بکنه موقع خوردن دونفری؟!!توان شوهرت در همین حده بیشترم نیست.

درست یا غلط انتخابی هست که کردی شما فکر میکنی خیلی از آدم هایی که متاهل شدن چه زن و چه مرد انتخابی که کردن 100% با چیزی که میخواستن یکی بوده و یا از انتخابشان خیلی راضی هستند.جالبه برام خیلی راحت ابراز پشیمانی میکنی و ایکاش اینکارو انجام نمیدادم اخرشم جوری مینویسی انگار مجبوری و توی زندان هستی!!

راستش به نظرم من خیلی تو انتخابم اشتباه کردم و به نظرم خیلی بچگانه تصمیم گرفتم و الان حسابی پشیمونم
البته من این احساس رو میکنم که شوهرم هم پشیمونه ولی هیچوقت به زبون نمیاره
الان دیگه نمیخوام کار اشتباهی بکنم. لظفا راهنماییم کنید

غرور خودخواهی خودبزرگ بینی از سروروی نوشته هات میباره در صورتی که اتفاقا برعکس اونی که فکر میکنی هیچگونه مزیتی نسبت به بقیه نداری فقط یه مدرک داری که دوزار هم ارزش نداره بنظر من بعنوان یه مرد چون هیچ فایده ای نداره هیچی چون درامدی نداری.

یه جمله بگم و خلاص:واقعا دلم برای شوهرت میسوزه.علت اصلی اینکه شوهرت داره پافشاری میکنه برای درس خواندن با توجه به اینکه میداند مشکلات زیادی دارید و باعث میشه به سختی فراوانی بیوفته فقط و فقط در یکچیزیه: شما
پ.ن:شما زنها خسته نمیشید اینقدر غر میزنید بسه دیگه بابا قدیمیها راست میگفتن واقعا دارم میگم مرد باید توی همه چیز از همسرش بالاتری باشه.مخصوصا توی تحصیلات.چقدر دردناکه برای یه مرد خورد شدن غرورش چقدر سخته شنیدن سرکوفت از همسرش و دیدن نگاه تحقیر آمیز و اینکه فرد بیعرضه ای هستش که نمیتونه برای همسرش خانه بزرگ بخره یا ماشین خوب یا تحصیلاتش کمتره .............
ولش حوصله نوشتن ندارم.قابل توجه آقایون مجرد هیچوقت با همسری ازدواج نکنید که از شما از نظر قد یا وضع مالی یا فرهنگی و بخصوص از نظر تحصیلی بالاتر باشه چون بعدها بدجور به مشکل میخورید

سلام زندگی جان

من یه چندوقت پیش تاپیک شما را خوندم ولی نظر ندادم. چون در اصل مجردم و تجربه ندارم. می ترسیدم که حرفام حالت شعاری داشته باشه.

اما الان می گم و شاید هم نظرم اشتباه باشه چون واقعا از سختی های زندگی مشترک و اقتصادی نچشیدم که بخوام به کسی توصیه کنم!

پس منو ببخش که به عنوان یه مجرد بی تجربه بهت توصیه می کنم!

اما زندگی جان فکر می کنم من اگر بودم حتما شوهرم را حمایت می کردم. آدم وقتی کسی را دوست داره علایقش را هم دوست داره.بی پول هم بشه دوستش داره.پیر هم بشه دوستش داره ووو

وقتی کسی را انتخاب کردی یعنی علایقش را هم انتخاب کردی یعنی آینده اون شخص را هم انتخاب کردی!

عشق هزینه داره. نمیشه بگی عاشق طرف مقابلتی ولی فلان علاقه اش را دوست نداری. نمیشه از ناراحتیش ناراحت نشی. نمیشه از خوشحالیش خوشحال نشی.

تو عشق خودخواهی نیست.

عاشقی هزینه کردن می خواد.... همین طوری بگی همسرم را دوست دارم نمیشه...

قدیمی ها وقتی دو نفر ازدواج می کردند می گفتند الهی به پای هم پیر بشید!

زندگی جان چرا نمی گن به دست هم پیر بشید؟ چرا می گن به پای هم پیر شید؟

جوابش ساده است! چون ما کفش به پا می کنیم. یک جفت کفش که مانند دو همراه که تمام مسیر را با هم می رن، با هم خاکی می شن و بدون هم به درد نمی خورن! رفیق نیمه راه بودن را هم حتما شنیدی. زن و شوهر با این حساب بهترین رفیق هم هستند و نمی تونن نیمه راه باشن. یعنی درستش اینه که به پای هم پیر بشن.

نمی دونم شوهر شما که تا الان شما را حمایت کرده و تحصیل کردین و می تونست مثل خیلی از شوهرهای دیگه غر بزنه و بگه من زن خانه دار می خوام و حق تحصیل و اشتغال بهت نمی دم و و و

آیا شما هم ایشان را در راه علایق شخصی اش (نه مشترک) حمایت کردین؟ آیا درسته که این بار که شوهر شما می خواد به علاقه اش برسه شما رفیق نیمه راهش بشید؟!

زندگی جان رفیق نیمه راه شوهرت نباش! رفیقش باش! بهش کمک کن و خودت هم تو این مسائل اقتصادی درگیر کن.

می دونم از نظر اقتصادی وظیفه زن نیست ولی بین دو تا رفیق من و تو نیست.

در ضمن تازگی شنیدم کسانی که دکترای آزاد می خونند می توانند بورس بشن و به جای دادن پول به مدت 5 سال در دانشگاه تدریس کنند! این را یه تحقیقی بکن.

و به نظرم می تونی بعضی از همین حرفها را در قالب رومانتیک به همسرت بزنی و بگی هر چی خودت دوست داری و من به این علاقه ات احترام می ذارم. و خودت حتما شرایط اقتصادی را درک می کنی. با توجه به شرایط اقتصادی ما خودت منطقی تصمیم بگیر و من رو تصمیمت هر چی باشه احترام می ذارم چون می دونم تو هم همیشه هوای منو داری و به فکرمی و حتما خودت شرایط من را هم درنظر می گیری.

البته بگم زندگی جان من خیلی می ترسم به متاهل ها نظرم را بگم چون عقیده دارم آدم تا خودش بعضی چیزها را تجربه نکرده باشه نمی تونه نظر بده. شاید تو واقعا حق داشته باشی. اما نظر من این جوریه.

موفق باشید و الهی تو و همسرت به پای هم پیر بشین