موضوع: از نظر آقایان با تجربه, این معیارهای من برای ازدواج, منطقی است یا واجب التصحیح؟

باسلام
33 ساله هستم و مجرد. تا این سن به علت اینکه به شرایط معقول مالی مد نظر خودم نرسیده بودم علیرغم پیشنهادات و فشارهای متوالی به ازدواج فکر نمیکردم و حالا که به شرایط مد نظر خودم رسیده ام تمام آن دخترانی که تا 6 یا 7 سال پیش از سوی بستگان و خانوادهشان پیشنهاد میشدند ازدواج کرده اند و دو سه موردشان واقعا خوشبخت هم شده اند.
شرایط معقول را اینجا تفسیر و تفصیل نمیکنم ولی اگر در یک کلام بخواهم بگویم, یعنی توانایی ایجاد یک زندگی مرفه با استقلال مطلق از خانواده, با وجود اینکه وضع مالی خانواده ام خیلی خوب است ولی حاضر نیستم که کوچکترین وابستگی مالی به آنها داشته باشم چون عاقبت این وابستگی در مورد خانواده خاص من, تن دادن به خیلی از شرایط مد نظر آنها در سبک زندگی, اعتقادات و حتی شرایط همسر آینده ام خواهد بود.
در دو سال گذشته, با استخدام در یکی از شرکتهای مهم کشور به این استقلال مد نظر خودم دست یافتم و این بهانه را دیگر ندارم. از طرفی به علت وجود یک سری قوانین مضحک بعضی از امکانات شرکت فقط به پرسنل متاهل تعلق میگیرد مثل خانه های سازمانی مجهز و رایگان و بعضی از سفرهای تفریحی و ... البته تهیه مسکن برای پرسنل مجرد رسمی نیز به راحتی امکانپذیر است اما خوب هر چیز رایگانی مزه بهتری دارد .
خلاصه مطلب اینکه به دلایل بالا و علاوه بر آنها کنایه ها و تکه های شوخی و جدی همکاران, چندی است که به فکر تاهل افتاده ام. به همین علت بعد از مدتی خود کاوی معیارهایی را که در درون ذهنم از پیش داشتم و احتمالا از طریق تجارب و مطالعات خودم در من ایجاد شده اند, را توانستم روی کاغذ بیاورم یعنی تنها به استخراج معیارهای خودم از لایه های درونی ذهنم پرداختم, اما با مطالعه ماحصل این کار, کمی نگران شده ام, زیرا بعضی از آنها را که با اطرافیان در موردشان گفتگوهایی داشته ام آنقدرها در نظر برخی از ایشان مهم و حتی مقبول نیستند البته برخی هم موافق بوده اند.
اما معیارهای من به صورت تیتر وار و بدون توضیحات تکمیلی این ها هستند و اگر از برادران عزیز کسی توضیحات اضافه ای در مورد اینها خواستند در پستهای بعدی عرض خواهم کرد:
1.داشتن زیبایی کافی چهره و از آن مهمتر اندام.
2.داشتن سلامت کامل جسمی از نظر تمامی بیماریهای مزمن و هورمونی و ژنتیکی و ... با تشخیص پزشک.
3.داشتن خانواده ای با وضعیت مالی متوسط یا پایین یعنی به هیچ وجه از خانواده متمولی نباشند.
4.قصد اشتغال یا ادامه اشتغال نداشته باشند مگر معلمی مدارس رسمی آموزش و پرورش.
5.اگر احیانا سابقه اشتغال و کسب درآمد نیز داشته باشند, از نظر وضعیت مالی شخصیشان, متمول نباشند
6.دارای مدرک تحصیلی بین دیپلم و کارشناسی ارشد باشند یعنی مدرک بالاتری نداشته باشند و قصد ادامه تحصیل بیش از کارشناسی ارشد نیز نداشته باشند.
7.مدرک تحصیلیشان حتی المقدور در یکی از رشته های علوم پایه یا علوم انسانی باشد و اگر در رشته های فنی و مهندسی است از هیچکدام از آن سه دانشگاهی که از دانشگاه محل فارغ التحصیلی خودم, معتبرتر هستند نباشد و ترجیحا از دانشگاههای آزاد یا پیام نور یا ... باشند.
8.اگر دارای برادر یا برادرهایی هستند, آنها نیز هیچ نوع سو سابقه یا اشتهار به خلافکاری و مخصوصا اعتیاد نداشته باشند.
9.حتی المقدور مذهبی نباشند و اگر هم باشند, مذهبشان را امری شخصی بدانند و به عقاید و جهانبینی همسرشان کاری نداشته باشند که البته بنده نیز چنین خواهم بود و هیچگونه تزاحمی برای مذهب و مناسک مذهبیشان ایجاد نخواهم کرد.
10.اختلاف سنی بین 1 تا 10 سال داشته باشیم.
11.گواهی سلامت بکارت از پزشکی قانونی را چند روز قبل از روز عقد دریافت کنند.
12.دارای میل جنسی بالایی باشند تا از این نظر با من هم کفو باشند و این مورد نیز به مانند مورد دوم و از راههایی که از نظر خودم اطمینان بخش باشد تحقیق شود.
13.کنترل کامل روی اعصاب و روان خود داشته باشند به تشخیص مشاور و روانپزشک.
14.پذیرش شرایط یکدیگر در مورد نحوه آشنایی و موارد قانونی مندرج در سند ازدواج را نیز به عنوان یک معیار مهم ازدواج میتوان در نظر گرفت.
اما بحث اصلی این است که به غیر از دو مورد اول و دو مورد آخر, در تمامی موارد, در بین دوستان و همکارانم با مخالفانی مواجه شده ام و البته با موافقانی نیز و کمکی که من از آقایان عزیز این تالار که بسیاری از آنها مطالعات و تجربیاتی در مورد ازدواج و معیارهای آن داشته اند, میخواهم این است که آیا در نظر ایشان نیز برخی از این معیارها, سختگیرانه و غیر منطقی هستند؟ کدامشان؟ اگر چنین است, چطور میتوانم معیاری را که در طول مدت چند سال در ذهنم نهادینه شده است, جرح و تعدیل کنم؟ اصلا چنین کاری ممکن است؟ اشتراک هر نوع تجربه ای از برادران عزیز, مستوجب تشکر خواهد بود.
از اینکه این پست خیلی طولانی شد واقعا عذر میخواهم ولی برای پیشگیری از بعضی از سوالات محتمل خواستم ابهامات ممکن را برطرف کنم و از طرفی این طور که متوجه شده ام محدودیت ارسال پست ایجاد شده است و خواستم احتیاج به ارسال پستهای متعدد, برای پاسخ به سوالات مطروحه نباشد.
والسلام

ایشون(اثر راشومون)آقا هستند.

نوشته اصلی توسط m.reza91

اینا اصلی ترین دلائل شما برای ازدواج هستند !؟؛ یعنی اگه بهتون خونه ی سازمانی بدند ،همکاراتونم باهاتون شوخی نکنند، نیازی به ازدواج ندارید؟

متوجه نمیشم ،فرضتون اینه که همه بیمار و روانی و اهل روابط نامشروع اند مگر اینکه عکسش ثابت بشه!!!!!؟ فکر نمیکنید باید برعکس باشه؟

چرا علوم پایه یا علوم انسانی ؟ مگه اینا پایین تراند ؟ تعریف شما از علم چیه ؟ چیزی که برای پرستیژ اجتماعی کسب میکنیم!؟
همیشه دلم میخواست بدونم چطوری رشته ی مهندسی مثه برق با رشته ای مثه جامعه شناسی مقایسه میشه؟ چه وجه اشتراکی این دو تا دارند که با هم مقایسه بشند؟
میگند چه خوش گفت پیغمبر راست گوی * زگهواره تا گور دانش بجوی
شایدم یه "توسری خور" احتیاج دارید!

اگه اینو ننوشته بودید فکر میکردم باید به اورولوژیستی، چیزی مراجعه کنید. که خب فکر نکنم احتیاج باشه!

به هیچ عنوان نباید با یه فرد مذهبی ازدواج کنید. با یه فرد غیر مذهبی ازدواج کنید .
در مجموع خیلی خیلی خشک اند خیلیاشونم غیر عملی و واقعا توهین آمیز (ببخشیدا!) . فکر نکنم این طوری به نتیجه برسید. احساس میکنم زمان زیادی برای استخدام دولتی تلاش کردید و خیلی شرایط عمومی و اختصاصی آگهی های استخدامیشون رو مطالعه کردید! کاملا سبکش مثل اوناست.
کافی بود اینم اضافه میکردید: التزام نظری و عملی به مادرشوهر ! (شوخی!)
ضمنا یه کمی هم از خودتون بگید . میشه فهمید که فوق لیسانس مهندسی دارید احتمالا مرتبط با نفت! دانشگاهتونم دولتی بوده ! وضعیت مالیتونم متوسطه ولی از عهده ی هر خرجی بر میاید .بقیشو خودتون بگید.
در مورد روحیات همسر مورد نظرتون هم بگید ،احساسی باشه ،بداخلاق باشه ،چی باشه؟
اختلاف سنی 10 سال زیاده ،بین 3 تا 7 سال خوبه.
ببخشید من با تجربه نیستم !
یادتون باشه که باید کسی رو انتخاب کنید که با معیاراتون تطابق داشته باشه حتی اگه اون معیارا از دید دیگران نامربوط به نظر برسه.و به هیچ عنوان چیزی رو به صورت تحمیلی نپذیرید مگر اینکه در نظام فکریتون تغییر ایجاد کردید.
موفق باشید.

با تشکر فراوان از پاسختان
مواردی را که عرض کردم تلنگرهایی برایم بودند که به فکر ازدواج در این زمان بیفتم. اما به هر حال این درست است که مانند برخی از جوانان دیگر مواردی مانند اینکه"هدفم از ازدواج عروج اخلاقی و مذهبی با کمک همسرم میباشد و یا اینکه دلیلم برای ازدواج فشار جنسی است و یا اینکه رسیدن به آرامش با ورود عشق به زندگیست"
را دلیل ازدواجم نمیدانم و چنین مواردی بیان نکردم. شاید در این مساله دلایل منطقی برای ازدواج هم احتیاج به تصحیح افکار خود دارم زیرا برای من هیچ دلیلی جز رسیدن به کیفیت بهتر زندگی برای ازدواج مترتب نیست.
اما موارد جزیی تری که فرمودید:
خوب برای اولین بار کسی پیدا شد که با موارد 2 و 13 نیز مخالف باشد. آیا شما واقعا با این دو مورد مخالفید؟ این موارد از آن جمله مواردی هستند که انتظار دارم همسر آینده ام نیز برای اطمینان از تحقق آنها در من, مته به

خشخاش بگذارد و البته هر نوع سختگیری ای را در این موارد, کاملا درک کرده و به ایشان حق میدادم.
اما مورد 11 , این مورد آیا همان چیزی نیست که برای اطمینان یافتن از آن و پیش درآمدهای منجر به نبود آن توصیه به هفته ها و ماهها تحقیق و بررسی همه موارد پیرامون زندگی یک دختر میشود؟ و در آخر با یک چنین تحقیقاتی نیز بساری از موارد این چنین مشخص نمیشوند؟ چرا به قول دوستان مذهبی, روزه شک دار بگیریم در حالیکه تمام آن ماهها تحقیق را با یک معاینه چند دقیقه ای میتوان فاکتور گرفت. از طرفی در چنین تحقیقاتی معمولا حتی اگر آن دختر روابط عادی اجتماعی با پسر یا پسرانی داشته باشد مورد تخطئه قرار میگیرد و همه همسایه هایشان در موردشان به بدی یاد خواهند کرد در حالیکه چنین مراوداتی اصلا در نظر من زشت و ناپسند نیست, حتی مواردی مانند دست دادن و ... و اگر که تجربه نامزدی قبل از من داشته باشند مواردی مانند بوسه و آغوش نیز برای من خط قرمز نیستند. حال اگر به آن چند ماه تحقیقات استناد کنم آیا چنین دخترانی را بی دلیل از دست نداده ام؟ تنها خط قرمز من همان روابط کامل زناشویی است که هیچ دختری را با هر نوع شرایط ایده آل نمیتوانم بپذیرم که قبل از من مرد دیگری به خصوصیترین بخشهای بدنش راه یافته باشد و اتفاقی که بعد از بارداری و مادر شدن مهمترین اتفاقیست که در طول زندگی همسرم افتاده است را در کنار مرد دیگری تجربه کرده باشد و ...
"بیشتر از این در مورد حسی که در این باره به من و خیلی از پسران دیگر دست میدهد صحبت نمیکنم زیرا در شان این تالار نیست و فقط این را عرض میکنم که بوسه و آغوش را شامل این مورد نمیدانم و اینکه روی پزشکی قانونی تاکید دارم این است که برخی از پزشکان بی وجدان با گرفتن مقداری پول, چنین گواهیهایی را برای موارد ترمیم بکارت نیز صادر میکنند ولی در پزشکی قانونی چنین نیست."
اما برای موارد 6 و 7 . آیا دانستن دلایل درج آنها واقعا مشکل است؟ این را از آن جهت میپرسم که در مورد آنها واقعا بیشترین مخالفتها را دیده ام .
آیا تابحال شده است که سخنران و روانشناسی این را نگفته باشد که مرد باید در تمام شئون زندگی کمی بر زن تفوق داشته باشد به غیر از زیبایی؟آیا لازم است که دوباره دلایل این طرز فکر مشاوران را بیان کنم؟من نمیگویم که توفیق یک ازدواج بدون این این شروط غیر ممکن است اما کار, در نبود این شرایط خیلی مشکل میشود, از طرفی اینکه از کجا فهمیده اید که داشتن این شرایط باعث میشود که همسر آینده من برایم نقش توسریخور را داشته باشد, برایم سوال بسیار بزرگیست. اتفاقا با توجه به تعدد معیار هایم و از طرفی صعب الوصول بودن تجمیع این شرایط در یک فرد اگر همسری واجد تمام این معیارها داشته باشم فکر میکنم تا لحظه آخر عمر نگذارم آب در دلش تکان بخورد.
من نمیدانم, شاید بعضی از آقایان را که این شروط که ذکر کردید یعنی 6 و 7 و همچنین شروط 3 و 5 را در ازدواجشان رعایت نکرده اندتنها با گفتن چند جمله که"من به تو تکیه کرده ام و تو برای من بهترین مردی و ..."
و یا به رخ نکشیدن چنین برتریهایی که خانمهایشان بر آنها دارند ولی به زبان نمی آورند, کاملا راضی و خشنود نگه داشته شوند ولی برای من و خیلی مردان دیگر که میشناسم چنین نیست.برای من مهم این است که همسرم حتی در خاطرش نیز در موارد مادی زندگی, من را از خودش پایینتر نتواند ببیند. من حتی خاطرم هست که ماهها پیش یکی از خانمهای این تالار در تاپیکی گفته بودند که حقوقشان بیش از دو برابر همسرشان است با امنیت شغلی خیلی بالاتر و دودل بودند که از کارشان استعفا بدهند یا خیر؟ من با خواندن این پستشان و گذاشتن خودم در شرایط همسر ایشان یک لحظه یخ کردم که با وجود احترام بسیاری که برای آن خانم قائلم چطور توانسته اند به ازدواج با این خانم راضی شوند؟
یا مورد دیگری خاطرم هست که یکی از خانمهای همین تالار, همسرشان هنوز در مراحل ابتدایی شروع کار پزشکی بودند و حقوقشان بسیار پایین بود ولی خودشان پزشک فعالی بودند و درآمد بالایی داشتند ولی با این وجود برای اینکه خود را نیازمند همسرشان نشان دهند از ایشان تقاضای خرید بعضی چیزهای جزیی شخصی را میکردند. یعنی این نیاز مردانه را درک کرده بودند, اما اینجا یک چیز برای من قابل درک نبود و آن همان ارضای این نیاز در آن آقای دکتر بود با چنین درخواستهایی از سوی همسر ایشان. بله دوست عزیز این نیاز را بنده نمیخواهم با نقش بازی کردن همسرم در خودم ارضا کنم بلکه به شکل حقیقی و واقعی باید این تفوق را حس کنم و اگر من در موقعیت آن آقای دکتر قرار میگرفتم, شنیدن چنان جمله ای از همسرم برایم خیلی دردناکتر از شنیدن هر توهین و ناسزایی بود.
در این صورت است که حتی اگر خدای نکرده مشاجره ای در طول زندگی مشترک پیش آمد و همسرم در چنین چیزهایی خودش را بالاتر از من اعلام کرد و منتی بر سرم گذاشت نه تنها ناراحت نمیشوم بلکه میتوانم کاملا این حرف را نشنیده بگیرم در حالیکه چنین منت گذاریهایی اگر واقعی باشند معمولا هرگز از دل و ذهن مردان پاک نمیشوند.
اما بازه سنی را گسترده تر گرفته ام تا شانسهای آشنایی بیشتری را بتوانم بیابم. نمیدانم شاید در این مورد حق با شما باشد.
منظورتان از روحیات همسر چیست؟ من فکر میکنم در صورت تحقق شرط 13, اخلاقهای فردی همسرم را میتوانم تحمل کنم. البته شاید هم باید در این مورد بیشتر غور و کنکاش کنم. یعنی منظور شما این است؟
والسلام

نوشته اصلی توسط amirmahmood

حقیقتش از جناب عالی که 33 سال دارین انتظار میره که معیار هاتون خیلی منطقی تر باشه ( جسارتا نه مثل دختر های نوجوان)

البته بعضی از معیار هایی که ذکر کردین منطقی هستند مثل:

1- سلامت کامل جسمی
2- داشتن خانواده خوب که وضع مالی شون حداقل متوسط باشه
3- نداشتن برادر خلافکار یا معتاد!
4- کنترل کامل روی اعصاب

خب این چهار مورد فوق واقعا مهم هستند و باید با دقت در طرف مقابل بررسی بشند.


-------------------------------------------------------------------------------------------------

اما بقیه مواردی که ذکر کردین بعضی هاشون اصلا منطقی نیستند. خصوصا برای شما که با توجه به سن تون تجربه های خیلی بیشتری نسبت به دختر های نوجوان دارین.

مثلا اینا:

1- داشتن چهره و اندام خوب:
اصلا نباید چهره خوب معیار اول باشه خصوصا برای شما!! چهره اگر بررسی بشه به عنوان اخرین معیار کم اهمیت بررسی میشه. فراموش نکنید که اقایان هم سن شما یا برزگتر از شما اکثرا اندام و چهره جذاب ندارند. مثلا یک اقایی که از شما 10 سال بزرگتر هستش و 43 سال سن داره خیلی بعیده چهره و اندام جذابی داشته. طبیعی هم هستش. زمانی که ادم ها به سن میان سالی می رسند ، طبیعی هستش که از نظر اندام و چهره افت شدیدی می کنند.
پس انتظار چهره و اندام خوب از اقایان بزرگتر از خودتون اصلا نداشته باشید!

2- مدرک تحصیلی از پیام نور یا کمتر از کارشناسی ارشد:
خب این معیار هم منظفی نیست. مدرک تحصیلی از دانشگاه معتبر و معروف یا داشتن مدرک دکتری رشته های خوب برای همسر اینده شما امتیاز خیلی خوبی هستش.
ضمنا بالاتر بودن اقایان از نظر تحصیل مشکلی نداره.
اتفاقا شما می توانید از اقایان بالای 30 سال انتظار مدارک بالای دانشگاهی و شغل خوب داشته باشید.

3- در مورد مذهب و عقاید:
باید عقاید و جهان بینی تون به مقدار خیلی زیادی به هم دیگه نزدیک باشه. چراکه در صورت عدم داشتن عقاید مشترک ، ممکن هستش باعث اختلاف بشه.

4- اختلاف سن تا 10 سال:
اختلاف سن حداکثر 5 سال کافی هستش. به دلیل اینکه عقاید نزدیک تری خواهید داشت و برای شما که روی ظاهر حساس هستین ، اختلاف چهره هاتون زیاد نخواهد بود.

5- داشتن میل جنسی بالا:
ادر این مورد باید بیشتر دقت کنید. اگر دنبال کسی هستین که میل جنسی بالایی داشته سعی کنید طرف هم سن شما یا نهایتا 1-2 سال بزرگتر باشه که بتونه از نظر جنسی هم با شما کفو باشه. برای همین می گم اختلاف سن زیر 5 سال باشد. کسی که 43 سال داره نیاز جنسیش قطعا از شما کمتر هستش و نمی تونه با شما از این لحاظ کفو باشه.

6- قصد اشتغال یا ادامه اشتغال نداشته باشند:
این معیار تون رو خوب متوجه نشدم. لطفا در این مورد بیشتر توضیح بدید.

-------------------------------------------------------------------------
ضمنا شما الان 33 سال سن دارید ، خیلی با دقت به موضوع ازدواج نگاه کنید و سریع به تن به ازدواج ندید!! چون شما الان از نظر مالی و شخصیتی مستقل هستین و نیازی نیست سریع ازدواج کنید!

ضمنا شما اگه تا الان مجرد ماندید شاید بخاطر بعضی از اون معیار های غیر منطقی تون بوده. که حالا گذشته و الان باید روی مسئله ازدواج خیلی دقت کنید.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

و این مسئله رو باید نظر داشته باشید که اقایان بزرگتر از شما و خصوصا بالای 40 سال داستان زندگی شون خیلی مفصل هستش و مانند یک پسر 20 ساله باکره نیستند و قطعا خیلی چیز ها رو تجربه کردند.

اقایان بزرگتر از شما ممکن هستش جز این دسته ها باشند:
1- مردی که طلاق گرفته و فرزند نداره.
2- مردی که طلاق گرفته و فرزند هم داره!
3- مردانی که متاسفانه زن و بچه هم دارند و دنبال زن دوم هستند!! ( این مورد رو خیلی حواس تون باشه که به تورشون نیفتین!)
4- مردانی که مجرد هستند ولی باکره نیستند و قبلا تجربه رابطه جنسی و غیر رسمی داشتند.
5- مردان مجرد باکره!

افرادی که سمت شما میان به احتمال خیلی زیاد جز دسته 1 ، 2 یا 3 هستند.
دسته 4 هم احتمالش هست ولی کم
دسته 5 هم که خیلی خیلی احتمالش کمه!! این دسته 5 هم اگر باهاشون برخورد پیدا کنید حتی امکان داره زیر 30 سال باشند!

دسته 4 ، 5 یا حتی 1 هم اگر اومدند سمت تون و پیشنهاد ازدواج دادن با دقت خیلی زیاد معیار های خیلی مهم رو بررسی کنید و بدون احساسات، بیشتر با هاشون اشنا بشید.

دسته 2 و 3 اگر اومدند سمت تون بهتر هستش قبول نکنید .چون خیلی دردسر داره. خصوصا دسته 3 که ابدا اجازه پیشنهاد دادن هم بهشون ندید!( احتمال اومدن این افراد به سمت شما هم بیشتر هستش)

لطفا این پست پاک شود.
با توجه به اینکه ایشون آقا هستند ، این پست عملا باید پاک شه!

سلام

می دونم که شما از آقایون کمک خواستید ؛ فقط خواستم بگم معیاراتون بیشتر آدمو یاده رزومه کاری می اندازه تا شرایط ازدواج ::

2.داشتن سلامت کامل جسمی از نظر تمامی بیماریهای مزمن و هورمونی و ژنتیکی و ... با تشخیص پزشک.
6.دارای مدرک تحصیلی بین دیپلم و کارشناسی ارشد باشند یعنی مدرک بالاتری نداشته باشند و قصد ادامه تحصیل بیش از کارشناسی ارشد نیز نداشته باشند.
7.مدرک تحصیلیشان حتی المقدور در یکی از رشته های علوم پایه یا علوم انسانی باشد و اگر در رشته های فنی و مهندسی است از هیچکدام از آن سه دانشگاهی که از دانشگاه محل فارغ التحصیلی خودم, معتبرتر هستند نباشد و ترجیحا از دانشگاههای آزاد یا پیام نور یا ... باشند.

نوشته اصلی توسط اثر راشومون

باسلام
33 ساله هستم و مجرد. تا این سن به علت اینکه به شرایط معقول مالی مد نظر خودم نرسیده بودم علیرغم پیشنهادات و فشارهای متوالی به ازدواج فکر نمیکردم و حالا که به شرایط مد نظر خودم رسیده ام تمام آن دخترانی که تا 6 یا 7 سال پیش از سوی بستگان و خانوادهشان پیشنهاد میشدند ازدواج کرده اند و دو سه موردشان واقعا خوشبخت هم شده اند.
شرایط معقول را اینجا تفسیر و تفصیل نمیکنم ولی اگر در یک کلام بخواهم بگویم, یعنی توانایی ایجاد یک زندگی مرفه با استقلال مطلق از خانواده, با وجود اینکه وضع مالی خانواده ام خیلی خوب است ولی حاضر نیستم که کوچکترین وابستگی مالی به آنها داشته باشم چون عاقبت این وابستگی در مورد خانواده خاص من, تن دادن به خیلی از شرایط مد نظر آنها در سبک زندگی, اعتقادات و حتی شرایط همسر آینده ام خواهد بود.
در دو سال گذشته, با استخدام در یکی از شرکتهای مهم کشور به این استقلال مد نظر خودم دست یافتم و این بهانه را دیگر ندارم. از طرفی به علت وجود یک سری قوانین مضحک بعضی از امکانات شرکت فقط به پرسنل متاهل تعلق میگیرد مثل خانه های سازمانی مجهز و رایگان و بعضی از سفرهای تفریحی و ... البته تهیه مسکن برای پرسنل مجرد رسمی نیز به راحتی امکانپذیر است اما خوب هر چیز رایگانی مزه بهتری دارد .
خلاصه مطلب اینکه به دلایل بالا و علاوه بر آنها کنایه ها و تکه های شوخی و جدی همکاران, چندی است که به فکر تاهل افتاده ام. به همین علت بعد از مدتی خود کاوی معیارهایی را که در درون ذهنم از پیش داشتم و احتمالا از طریق تجارب و مطالعات خودم در من ایجاد شده اند, را توانستم روی کاغذ بیاورم یعنی تنها به استخراج معیارهای خودم از لایه های درونی ذهنم پرداختم, اما با مطالعه ماحصل این کار, کمی نگران شده ام, زیرا بعضی از آنها را که با اطرافیان در موردشان گفتگوهایی داشته ام آنقدرها در نظر برخی از ایشان مهم و حتی مقبول نیستند البته برخی هم موافق بوده اند.
اما معیارهای من به صورت تیتر وار و بدون توضیحات تکمیلی این ها هستند و اگر از برادران عزیز کسی توضیحات اضافه ای در مورد اینها خواستند در پستهای بعدی عرض خواهم کرد:
1.داشتن زیبایی کافی چهره و از آن مهمتر اندام.
2.داشتن سلامت کامل جسمی از نظر تمامی بیماریهای مزمن و هورمونی و ژنتیکی و ... با تشخیص پزشک.
3.داشتن خانواده ای با وضعیت مالی متوسط یا پایین یعنی به هیچ وجه از خانواده متمولی نباشند.
4.قصد اشتغال یا ادامه اشتغال نداشته باشند مگر معلمی مدارس رسمی آموزش و پرورش.
5.اگر احیانا سابقه اشتغال و کسب درآمد نیز داشته باشند, از نظر وضعیت مالی شخصیشان, متمول نباشند
6.دارای مدرک تحصیلی بین دیپلم و کارشناسی ارشد باشند یعنی مدرک بالاتری نداشته باشند و قصد ادامه تحصیل بیش از کارشناسی ارشد نیز نداشته باشند.
7.مدرک تحصیلیشان حتی المقدور در یکی از رشته های علوم پایه یا علوم انسانی باشد و اگر در رشته های فنی و مهندسی است از هیچکدام از آن سه دانشگاهی که از دانشگاه محل فارغ التحصیلی خودم, معتبرتر هستند نباشد و ترجیحا از دانشگاههای آزاد یا پیام نور یا ... باشند.
8.اگر دارای برادر یا برادرهایی هستند, آنها نیز هیچ نوع سو سابقه یا اشتهار به خلافکاری و مخصوصا اعتیاد نداشته باشند.
9.حتی المقدور مذهبی نباشند و اگر هم باشند, مذهبشان را امری شخصی بدانند و به عقاید و جهانبینی همسرشان کاری نداشته باشند که البته بنده نیز چنین خواهم بود و هیچگونه تزاحمی برای مذهب و مناسک مذهبیشان ایجاد نخواهم کرد.
10.اختلاف سنی بین 1 تا 10 سال داشته باشیم.
11.گواهی سلامت بکارت از پزشکی قانونی را چند روز قبل از روز عقد دریافت کنند.
12.دارای میل جنسی بالایی باشند تا از این نظر با من هم کفو باشند و این مورد نیز به مانند مورد دوم و از راههایی که از نظر خودم اطمینان بخش باشد تحقیق شود.
13.کنترل کامل روی اعصاب و روان خود داشته باشند به تشخیص مشاور و روانپزشک.
14.پذیرش شرایط یکدیگر در مورد نحوه آشنایی و موارد قانونی مندرج در سند ازدواج را نیز به عنوان یک معیار مهم ازدواج میتوان در نظر گرفت.
اما بحث اصلی این است که به غیر از دو مورد اول و دو مورد آخر, در تمامی موارد, در بین دوستان و همکارانم با مخالفانی مواجه شده ام و البته با موافقانی نیز و کمکی که من از آقایان عزیز این تالار که بسیاری از آنها مطالعات و تجربیاتی در مورد ازدواج و معیارهای آن داشته اند, میخواهم این است که آیا در نظر ایشان نیز برخی از این معیارها, سختگیرانه و غیر منطقی هستند؟ کدامشان؟ اگر چنین است, چطور میتوانم معیاری را که در طول مدت چند سال در ذهنم نهادینه شده است, جرح و تعدیل کنم؟ اصلا چنین کاری ممکن است؟ اشتراک هر نوع تجربه ای از برادران عزیز, مستوجب تشکر خواهد بود.
از اینکه این پست خیلی طولانی شد واقعا عذر میخواهم ولی برای پیشگیری از بعضی از سوالات محتمل خواستم ابهامات ممکن را برطرف کنم و از طرفی این طور که متوجه شده ام محدودیت ارسال پست ایجاد شده است و خواستم احتیاج به ارسال پستهای متعدد, برای پاسخ به سوالات مطروحه نباشد.
والسلام

سلام بر شما دوست گرامی
قبل از اینکه به ازذواج فکر کنید 2 مورد رو در خودتون تعدیل کنید
با عرض پورش غروری که در شما بوحود اومده و شاید ناشی از رشته خوب و دانشگاه خوب هست.
و ذوم عدم تخمل سر سوزنی برتری داشتن در همسر که توی قسمتهای پررنگ شده خودشو نشون میده تا حدی. قطعا این عدم تحمل یه جایی مشکل ساز میشه . این رو بدونین که توی یه جنبه هایی زن از مرد بالاتره توی یه جنبه هایی هم مرد از زن. و این نباید باعث اختلاف باشه. نگاه شما افراطیه

حرفهای من مطلقا انتقاد یا توهین نیست دوست گرامی.

در ضمن در خصوص گواهی باکره بودن ؛
این نظر شخصی منه اگه همسر من ازم گواهی میخواست اینو یه توهین تمام عبار میدونستم