موضوع: وقتی عزت نفس از بین رفته چطوری میشه درستش کرد؟

سلام
حاجلوی عزیز...
خانم مهندس....بابا رشته به این خوبی و با کلاسی.... مردم کارم هم که گیرشون نیاد با اسم رشتشون کلی کلاس میذارن..تو چرا خودتو تحویل نمیگیری؟
میگماا...نمیتونی ارشد بخونی؟ اگه بخونی عالی میشه.رشتت برای ایران واقعا عالیه...جدی میگم...قدر خودتو بدون...
به نظر من زیاد خودتو درگیر کتابهای روانشناسی نکن. فقط به همون چیزایی که تا حالا فهمیدی عمل کن. چون به نظرم روحیه ات شبیه به من باشه. منم خیلی کتاب رونشناسی میخوندم ولی باعث میشد بیشتر دنبال مشکل و یراد توی خودم بگردم.
این آرامشی هم که همدردی و محیط مجازی میده اولاش خوبه. بعد خدایی نکرده مثل پارسال من معتاد میشی به اینجا. به نظر من برو توی زندگی واقعی. بین آدما...
اصلا سعی کن تنها نباشی. خودتو مجبود کن در هر شرایطی هستی توی جمع و با ارتباط با مردم باشی.

سلام
وااااای مرسی. چه با کلاسم من

ارشد بدون کنکور قبول میشدم نرفتم یعنی اصلا خبر ندارم ثبت نامش تا کی بود شروع شد یا تموم شد اصلا چی شد قضیه.... چون تصمیم دارم کنکور بدم اینجوری برام بهتره.

به اینترنت که معتاد شدم رفته واقعا نمیتونم ترک کنم. سه ساله گرفتارشم. صب به امید اینترنت از خواب پامیشم شبم لپ تابم تو بغل میخوابم. اصلا نمیتونم خودمو کنترل کنم.


از لحاظ روانشناسی هم با مطالعاتم به جاهای خوبی رسیدم اونم اینه که مشکل من فقط و فقط اینه که شخصیت حمایت گر دارم یعنی اینجوری بزرگ شدم چون همیشه از خانواده ام حمایت کردم به خودم زیاد توجه نکردم اگه قرار باشه واسه کسی از اعضای خوانواده ام اتفاقی بیفته حتی اگه قطع نخاع باشمم پا میشم ولی برای خودم انرژی ندارم یه لقمه غذا بخورم.

میدونی یه جورایی از بچه گی مادر بودم دیگه. مثل یه مادر مسئولیت زیادی داشتم همه ی اطرافیانم رو دوست داشتم هر چند دلخور میشدم ازشون ولی بازم دست از کمک کردن بهشون بر نمیداشتم.

نوشته من به جای مهندس شدن باید تو شغلی بودم که از مردم حمایت میکردم. مثلا پزشک یا پرستار میشدم. ولی خوب نشدم هر چند برا شخصیتم مناسبه ولی خدا رو شکر میکنم که مهندسی خوندم میدونی وقتی حتی فکرشو میکنم مثلا من یه روانشناس بودم مو به تنم سیخ میشه چقدر مسئولیت سنگینی داره . من اشک تو چشم یکی ببینم قلبم درد میکنه چه برسه به اینکه هر روز درگیر این بشم که نکنه من اشتباه کردم . مطمئنم هیچ وقت عادت نمیکردم و هر چقدرم بهم پول میدادن اگه یکی به خاطر کم کاری من اتفاقی براش می افتاد داغون میشدم.

به هر حال خدا رو صد هزار مرتبه شکر.

راه حل مشکلمم روشنه باید به خودم توجه کنم و خودم رو ارزشمند بدونم و برای خودم کار کنم. هر چند سخته ولی باید مادر خودم باشم.

خودم رو مثل یه مادر نوازش بدم و کلا برا کسی که مادر نداره یا مادر خوبی نداره میگن باید مادر خودش باشه. اون حرفایی که دوست داشت مادرش بهش بزنه رو به خودش بگه و خودشو بغل کنه و نوازش کنه و خودشو اینجوری آروم کنه یه مدت بعد حالش کم کم خوب میشه مغزه دیگه واقعا فوق العاده اس .

فعلا که قسم چهل روزه خوردم هر روز کارهایی رو که دوست ندارم و باید اون روز انجام بدم رو اول انجام بدم هر وقت اونا تموم شد بعد برم سراغ کاری که بهش علاقه دارم... ولی لامصب مثل جون کندنه دیگه هی یه چیزی تو درونم نمیذاره !!!!!

پست اول این تایپیکت رو که خوندم اولش فکر کردم خودم نوشتم !!! به خدا راست میگم جا خوردم واقعا خیلی خوب منو توصیف کردی البته تو خودتو گفتی ولی حرف دل منو زدی.

من از تجربیات تو استفاده میکنم دیگه به خودم گیر نمیدمو بیخیال میشم راست میگیث همینایی که خوندم بسه.

ولی کلا از خودم خوشم اومده فکر میکردم احساسام کارام همشون احمقانه اس فکر میکردم لیاقت تحقیر و سرزنش رو دارم اما از وقتی فهمیدم همش دلیل علمی داره خیلی از خودم خوشم اومد به خدا راست میگم . چقدر قلبمو مغزم به هم مستقیم وصلن. خیلی خوبه دختر ساده ای ام ،دو رو نیستم، نامرد نیستم. قلبم پاکه .

کی گفته من باید شبیه یکی دیگه باشم که اونموقع به خودم بگم خوب؟ کی گفته وقتی از یکی بالاتر رفتم باید خوشحال باشم؟ کی میتونه مثل من از خوشبختی و خوشحالی دیگران لذت ببره؟ اشتباهای من فقط مخصوص خودمه هیچکی عمرا نمیتونه مثل من باشه.

کلا زیادی دارم واسه خودم نوشابه باز میکنم ولی به عنوان یک انسان هر وقت دوست داشتم خوشحال میشم هر وقت دوست داشتم ناراحت میشم هر وقتم عشقم کشید خجالت میکشم. هر ساعتی از روز خواستم گریه میکنم. هر چی دوست داشتم میپوشم هر جا هم دوست داشتم میرم دوست دارم کار احمقانه انجام بدم ببینم کی میخواد به من بگه مسخره.
اصلا هر کی هر چی دلش بخواد بگه ببینم کی میخواد جلوی زندگی منو بگیره.

تو هم خوشحال باشو به خودت افتخار کن. نترس لیاقت بهترینا رو داری. زندگی خیلی سخته ولی بعضی از سختیترین روزا بهترین روزای آدمن.

سلام
امیدوارم حال همگی خوب باشه. دلم براتون تنگ شده بود.
این مدت اتفاقات زیادی افتاد.
شاید بیشترش بد بود.
خواهرم ام اس گرفته. با دو تا بچه. هشت ساله و نه ماهه.
چندوقت پیش یکی از دوستان صمیمی دوران دبیرستانمو دیدم.
پارسال طلاق گرفته بود.
یکی از هم اتاقی های دوران دانشگاهم بعد از دو سال داره طلاق میگیره.
یکی دیگه از هم اتاقی هامم جدیدا ها حرفایی میزنه که شبیه حال های منفی خودمه.
اون یکی خواهرم هم ظاهرا با شوهرش مشکل داره و از جدایی حرف میزنه.
خیلی از دوستام هستن که ازدواج نکرده اند. کار هم گیرشون نیومده.
بعضی هاشون هم کار میکنند.
بعضی هم ادامه تحصیل داده اند.
توی فامیل هم من زیاد خبر از مشکلات شخصیشون ندارم. ولی لابد همه درگیری هایی برای زندگیشون دارن.
.
...
هر کی یه جوری درگیره.
خیلی ها شرایطشون مثل منه.
شاید شرایط من هم خیلی غیرعادی نیست.
از وقتی این چیزا رو دیده ام بهتر میفهمم زندگی من هم یک زندگی عادی.
اشتباه فکر میکردم که اوضاع زندگیم خیلی افتضاحه.
حتی کسانی هم که من به حالشون حسرت میخورم و فکر میکنم چقدر خوشبختن و دارن شاد شاد زندگی میکنند هم معلوم نیست چه مشکلاتی در خودشون دارن.
برام شرایطم قابل قبول تر شده. و راحت ترم.
گرچه گاهی فکر خودکشی هنوز به سرم میزنه.

ولی خب زندگی ام خیلی هم بد نیست....

مشکل از لوس بودنم و همون کمالگرا بودنم بود.

عیب نداره.
هرچه هست باز هم خدا رو شکر که بدتر از این نیست...

در کل فکر کنم بهترم...

احساس تنهایی طبیعیه؟

راستی کم شدن احساسات و هیجانات و حس نکردن شادی و غمی از ته دل در سن 27 سالگی طبیعیه و همه اینطورین؟

نه غم واسه هیچ سنی طبیعی نیست
چون طبیعت هر انسان ارامش همراه با شادیه
خویشتن دوستی رو سرچ کن کم کم روش کار کن
موفق باشی

نوشته اصلی توسط تیام

ولی کلا از خودم خوشم اومده فکر میکردم احساسام کارام همشون احمقانه اس فکر میکردم لیاقت تحقیر و سرزنش رو دارم اما از وقتی فهمیدم همش دلیل علمی داره خیلی از خودم خوشم اومد به خدا راست میگم .

سلام تیام عزیز

میشه به من هم بگی این احساس خودکم بینی چه دلیل علمی داره؟ چون من هم دچارش هستم شاید تو روحیه من هم اثر بذاره. من هم هزار راه رفتم اما هنوز این احساس از درونم بیرون نرفته.