موضوع: فکر و خیال اینکه چی بشه آرامشمو گرفته

بهار عزیز

نمی دونم درست فکر میکنم یا نه...

ولی به نظر من کار نادرست کردی که بچه را نرفتی ببینی و حتی به شوهرت اصرار کنی و بچه را پیش خودت

برای مدتی نگهداری

این کار باعث میشد همسرت هم در خلوت بیشتر به شما و دخترش فکر کند.

شما داری از بچت چشم پوشی میکنی و حتی احساسات مادریت رو خداگاه یا ناخودآگاه نادیده میگیری

از اونطرف به شوهرت اس ام اس میفرستی و اصرار میکنی و تمایل قلبی داری به آشتی......

آخر عزیز سیاست زنانه ات کجاست؟؟؟؟؟

شما با محبت و در آغوش کشیدن دخترت و بدون هیچ اصرار و پیامی به همسرت، بصورت ناخود آگاه به همسرت و خانواده اش

این پیغام را میدادی که من (بهار) بهترین گزینه برای مادری بچه و نوه تان هستم .....

بامن کنار بیاید - با من لجبازی نکنید - با اعصاب و روان مادر و پرستار تکه جانتان بازی نکنید.....


آخر شما در مسیری که میتوانی امتیازی کسب کنی تیر خلاص میزنی

بعد بر خلاف احساسات زنانه و تمایلات مردانه که دنبال ناز کردن و کنار کشیدن یک خانم است

اس ام اس و پیام تمایل به ادامه رابطه را داری ....

آخر چه رابطه ای ؟؟؟ که در آن همسر و خانواده او نسبت به شما و احساسات متغیرتان هر روز پر از شک و تردید میشوند.

من می دانم که همسرت و خانواده اش هم در گذشته بی تقصیر نبودند ولی شما باید 50 درصد سهم خود را اصولی

و درست بازسازی کنید و روی موج احساسات متغیر سوار نباشید تا لا اقل در آینده به خود مدیون نباشید.

مطمین باش در مقابل قدمهای درست شما آنها هم مجبور میشوند قدمهای اصولی تری بردارند

موفق باشی

همه حرفهایی که زدید قبول مال وقتیه که بچه منو بشناسه
من هرهفته زنگ میزدم اصرار والتماس که بچه رو بیاره ببینم ولی نمی آورد اقدام قانونی هم نکردم چون برام سخت بود زجرآور بود که بخواهم ببینم بچه با گریه میاد بغلم با گریه ازم جدا میشه
کیه که تحمل گریه بچه اش رو داشته باشه ولی پنجشنبه میشینیم باهم حرف میزنیم برای طلاق توافقی چون گفت ازم متنفره هیچ راهی هم نداره البته اول گفت اگه استعفا بدی قبول میکنه برای ادامه زندگی ولی بعد که من سفت ایستادم گفتم قبول استعفا میدم زد زیرش گفت اشتباه کردم نمیخوامت


با اینکه برام سخته ولی دارم فکر میکنم شرایط طلاق توافقی رو چی بزارم و برای بچه چه تصمیمی بگیرم چون گفت که بچه تازه آروم شده و به مادرش عادت کرده باز بخواهی ازش جداش کنی ضربه میخوره راست میگه حرفش رو قبول دارم

یه جوری میگفت ازم متنفره که خودم خجالت کشیدم گفت چرا میخواهی خودتو آویزون و آواره شهر غربت کنی

داری سرکارتو میری پیش خانوادت هم هستی میخواهی بیای اینجا که چی من که نمیزارم بری سرکار بچه هم که نمیارم اصلن راه نمیدم تو خونه نفقه ات رو میدم مهریه هم که ماهی دویست بیشتر نیست میدم ولی اذیتت میکنم

با هر دوست دارم من میگفت ازت متنفرم

بهار جان،

الان که می گی نسبت به بچه هم احساسی نداری و خیلی اذیت نمی شی،
یه مدت رهاشون کن.

بهار به شوهرت یه کم فرصت بده.
عصبیه، ناراحته، سرگردونه ..... یه مدت کاری بهش نداشته باش تا آروم بشه.

چرا اینقدر به دست و پاش می پیچی؟

هنوز نمی دونه می خواد چیکار کنه.
تصمیم نگرفته.
اگر رهاش کنی، شاید در آرامش تصمیم بهتری بگیره.

این تماسها و بحثها باعث می شه حرفهایی زده بشه که نباید.
الان می گه هر جور شده طلاقت می دم، اذیتت می کنم، به التماس می اندازمت و ....
فردا اگر هم نخواد این کارها را بکنه، چون بارها گفته و نمی خواد برخلاف حرفهاش کاری کنه، از روی لجبازی و ناراحتی انجامش می ده.

به نظر من شوهرت قلبا مهربون و عاطفیه.
الان هم برای همینه که اینقدر در عذاب و سرگردونیه.
خیلی رنجیده.

کاش یه مدت کاریش نداشته باشی.
حتی اگر به طلاق هم رسید، حداقل بدون کینه و خصومت باشه.

امیدوارم به آرامش برسید