موضوع: کارگاه آموزشی - مبارزه با تنبلی

سلام به همگی

در این تاپیک قصد دارم درباره تنبلی مطالبی را قرار بدم. منابع این مطالب اینترنت و خلاصه ای از کتاب روانشناسی تنبلی اثر ادوانس بلس, ترجمه مهدی قراچه داغی, نشر دایره می باشد.
البته قصد ندارم مقاله های مختلف را کپی و خط به خط کتاب را تایپ کنم! بلکه مطالب را به طور مختصر و مفید قرار میدم, تا زود حوصله مون سر نره و سریع دکمه بستن پنجره را فشار ندیم!
خوشحال میشم که شما هم اگه دوست داشتید, همراهی کنید و راهکارهایی که سراغ دارید را بیان کنید و همینطور از تجربیاتتون برای مبارزه با این مشکل بگید.


پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله)
إنَّ مِنَ الذُّنُوبِ ذُنُوباً لا یُكَفِّرُها صَلاهٌ وَ لا صَدَقَهٌ، قِیلَ یا رسولَ اللهِ فَما یُكَفِّرُها قالَ الهُمُومُ فی طَلَبِ المَعِیشَهِ
بعضی از گناهان به وسیله نماز و صدقه هم آمرزیده نمی شوند. سؤال شد یا رسول الله! پس چه چیز موجب آمرزش آن است؟ فرمود: جدیت و تلاش در طلب معیشت.
مستدرك الوسائل، ج 13، ص 13
http://www.taknaz.ir/news_detail_7042.html

- - - Updated - - -

ابتدا نظرتان را به نتیجه یک تحقیق علمی در این زمینه جلب می کنم.


بررسی تطبیقی شاخص تنبلی در ایران و کشورهای جهان و برخی راه حل ها

(این مقاله برگرفته از تحقیقی است با عنوان «تنبلی اجتماعی؛ علل، پیامدها و راهکارها» است که برای دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی انجام شده است. )نویسندگان: محمدرضا جوادی یگانه (دانشیار جامعه شناسی دانشگاه تهران ) و همکاران

چکیده
مقاله حاضر درصدد بررسی تطبیقی میانگین شاخص تنبلی در ایران و 55 کشور جهان، این سؤال اساسی را دنبال می کند که آیا ایرانیان از دیگر کشورهای جهان تنبل ترند؟ به همین منظور شاخص تنبلی ساخته شد تا میانگین این شاخص بین ایران و دیگر کشورهای مورد مطالعه در این تحقیق مورد ارزیابی و مقایسه قرار گیرد. این پژوهش در مقام آزمون مدعا با واقعیت هایی که فرضیات تحقیق بر آنها دلالت دارند از روش تطبیقی کمی استفاده نموده است و بر مبنای تحلیل ثانویه مجموعه داده های کمی در سطح جهان، بین سال های 2006-2005، میانگین تنبلی در ایران را با دیگر کشورهای جهان مورد تحلیل قرار داده است. نتایج نشان می دهند که بر اساس شاخص ساخته شده در این تحقیق میزان تنبلی ایرانیان از متوسط جهانی بیشتر است و تنها کشورهای عربی هستند که بیش از ایرانیان دچار تنبلی اند و رتبه اول تنبلی در جهان را دارند. در انتها نیز تلاش شده تا برخی راهکارهای فردی و جمعی تنبلی نیز بیان شود.

	گروه کشورها	میانگین تنبلی در ایران: 11/78
فراواني	ميانگين*	انحراف معيار	آزمون T	Df	Sig
تنبلی اجتماعی	کشورهای آسیای شرقی و جنوبی	9	13/48	76/19	29/4	8	004/0
کشورهای عربی	4	13/85	94/12	939/0-	3	447/0
کشورهای افریقایی	7	89/72	91/11	98/0	6	382/0
کشورهای امریکای لاتین و کارائیب	9	47/44	15/17	80/4	8	005/0
کشورهای امریکای شمالی و اروپایی	13	36/35	60/20	48/7	12	000/0
کشورهاي OECD	13	73/36	57/14	84/9	12	000/0
کليه کشورهاي جهان	55	88/46	73/22	51/9	54	000/0

نتیجه گیری
مقاله حاضر در پی پاسخ به سؤال اصلی این پژوهش مبنی بر اینکه «آیا ایرانیان از دیگرکشورهای جهان تنبل ترند؟» فرضیاتی را مطرح کرد و با تکیه بر داده های جهانی در دسترس محققان و استفاده از روش تطبیقی کمی،گویه هایی را جمع آوری کرده و شاخصی از تنبلی را ساخت تا بدین وسیله به تحلیل مقایسه ای میزان تنبلی در ایران و کشورهای مورد مطالعه بپردازد.
نتایج تحقیق در مجموع نشان می دهد که ميانگين تنبلي مردم در ايران 11/78 است. این در حالی است که اين ميانگين در ميان کليه کشورهاي جهان 88/46 مي­باشد و تفاوت ميانگين ميزان تنبلي بين کشور ايران و کليه کشورهاي جهان معنادار مي­باشد. بدين معني­که تنبلي در کشور ايران (در سال های مورد مطالعه) به صورت معناداري بيشتر از میانگین کشورهاي جهان بوده است.
در سطح طبقه بندی کشورها و مقایسه میانگین تنبلی آنها با ایران نیز می توان اینگونه بیان کردکه؛
¨ کشورهای عربی (13/85)
¨ ایران (11/78)
¨ کشورهای افریقایی (89/72)
¨ کشورهای آسیای شرقی و آسیای جنوبی (13/48)
¨ کل جهان (88/46)
¨ کشورهای آمریکای لاتین و کارائیب (47/44)
¨ کشورهای OCED (73/36)
¨ کشورهای آمریکای شمالی و اروپایی (36/35)

با این طبقه بندی و به ترتیب، کشورهای عربی رتبه اول تنبلی را دارا هستند و ایران با فاصله کمی بعد از کشورهای عربی در رتبه دوم قرار دارد. کشورهای افریقایی نیز با فاصله خیلی نزدیکی بعد از ایران و در رتبه سوم جهانی قرار دارند. در ادامه همچنانکه مشاهده می گردد کشورهای آمریکای شمالی و اروپایی وکشورهای OCED کمترین میانگین تنبلی را در سطح جهان دارند.

https://www.google.com/url?sa=t&rct=...62922401,d.Yms

ایرانی ها از اول تاریخ تنبل بوده اند؟"معضلی به نام تنبلی اجتماعی"

ابتدا 4 لیست زیر را تهییه نمایید.

1- فهرستی از همه کارهای شغلی تان را که قرار بوده انجام دهید و نداده اید را تهییه کنید.
باید چه کاری را شروع می کردید؟ چه پیشنهادی ارائه میدادید؟ سوء تفاهمی که با سرپرست خود داشتید و قرار بود با او در اینباره صحبت می کردید, یادداشتی که باید بر می داشتید و مقولاتی از این قبیل. سعی کنید دست کم یک صفحه از این برنامه های انجام نشده را تهییه کنید.

2- حالا فهرستی از کارهایی را که باید در منزل انجام می دادید و هنوز نداده اید تهییه کنید.
کارهای مربوط به خانه که هفته ها و ماه ها و شاید سالهاست که انجامش را به بعد موکول کرده اید.
از حیاط منزل شروع کنید و بعد اتاق به اتاق خانه را مرور کنید. سری هم به زیر زمین بزنید و فهرستی از همه کارهایی را که "اگر وقت کنم انجام می دهم" تهییه کنید.

3- حالا فهرست سومی تهییه کنید, فهرستی در زمینه روابط شخصی که باید انجام می دادید و ندادید, تلفنهایی که باید می زدید, نامه هایی که باید می نوشتید, دعوت های خانوادگی که قرار بود به عمل آورید, مسافرتی که قرار بود به اتفاق همسر و بچه هایتان بروید, همسایه ای که قرار بود ملاقات می کردید و با او اشنا می شدید, تلفنی که باید به عمه خانم می زدید! دیدار مجدد همشاگردی های دوران درس و مدرسه, فعالیت های اجتماعی که انتظار دارید شخص دیگری ابتکار عملش را به دست گیرد.

4- و بالاخره, فهرستی از کارهایی که قرار است روزی روزگاری برای خود انجام دهید تهییه نمایید.
شرکت در کلاس هنر, رفتن به تعطیلات و مرخصی که مدتهاست به تعویق انداخته اید, عادت های بدی که می دانید باید ترک کنید, تمرین های ورزشی که قرار بود شروع کنید, زبان تازه ای که می خواستید بیاموزید.

لازم نیست نگران شوید که برای انجام این همه کاری که در پیش دارید وقت و نیرو از کجا خواهید اورد. در اینباره بعدا با هم صحبت می کنیم! نگران تعیین اولویتها هم نشوید. تا این مرحله کافی است که فهرست پیشنهادی را تهییه کنید. فهرستهای کارهایی که باید می کردید, دوست دارید بکنید و به هر دلیلی انجامش را به تعویق انداخته اید.

منبع:
ادوانس, بلس, ترجمه قراچه داغی مهدی(1386). روانشناسی تنبلی. تهران: نشر دایره. (صص: 9-7)

صالحه جان با تشکر از تاپیک مفیدتون می شه لطفا بگید شاخص تنبلی را چطوری ساختند؟
برای این که یکنواختی تاپیکتون حفظ بشه، می تونید گزارش بدید این پست من حذف بشه.

صالحه جان با تشکر از تاپیک مفیدتون

می شه لطفا بگید شاخص تنبلی را چطوری ساختند؟
برای این که یکنواختی تاپیکتون حفظ بشه، می تونید گزارش بدید این پست من حذف بشه.

سلام شیدا جان
از اینکه به تاپیک سر زدی و ان را مفید یافتی, خوشحالم.
در صفحه های 8 و 9 مقاله شاخص تنبلی ذکر شده. لینک مقاله در انتهای پست اول گذاشته شده. اولین لینک. برای اینکه تاپیک شلوغ نشه, اینجا کپی اش نمی کنم.

برداشتن گام نخست

حالا از شما می خواهم خود را در یکی از دو گروه قرار دهید.
قبلا از شما خواستم که قبل از خواندن این کتاب فهرست هایی را تهییه کنید. آیا این کار را کرده اید؟
اگر جواب شما مثبت است در گروه یک قرار دارید و این بدان معناست که شما برای حل مسئله خود شروع مناسبی داشته اید. دست نوازشی بر سر و روی خود بکشید.
می توانید تا همین جای فصل اول را بخوانید و سراغ فصل بعد بروید.
اما اگر توصیه ما را انجام نداده اید در گروه دوم قرار دارید و زمان ان رسیده است که با هم گپی بزنی
چرا فهرست پیشنهادی را تهییه نکرده اید؟ شاید در ذهن خود گفتید که اینکار را بعدا می کنید. شاید پیش خود فکر کرده اید اول این کتاب را تمام می کنید و بعد اگر روحیه خوبی داشتید و اگر به زحمتش می ارزد, بر می گردید و فهرستهای چهارگانه را تهییه می کنید.
می دانید که رفتارتان چه معنایی دارد؟ بله همان تنبلی و دفع الوقت است.
توجه کنید: دلیل خواندن این کتاب این است که می دانید تنبلی یکی از مشکلات مهم زندگی شما است و به فکر افتاده اید که اگر می توانید کاری در این زمینه صورت دهید. توجه داشته باشید که با یک مشکل رفتاری رو به رو هستیم و نه یک مشکل فکری. هدف شما رسیدن به فراست و یا سرگرم شدن نیست. به جای ان, هدف شما تغییر دادن هدفهای مضر و جایگزین کردن انها با هدفهای مناسب است و اینهم صرفا با خواندن یک کتاب شدنی نیست. تنها و تنها در صورتی به این مهم می رسید که طرز تلقی خود در قبال تنبلی را تغییر دهید و برای رسیدن به این منظور هر کاری که از دستتان بر می اید انجام دهید.
بنابراین, قبل از خواندن فصل بعد, فهرستهای پیشنهادی را تهییه کنید.

ادوانس, بلس, ترجمه قراچه داغی مهدی(1386). روانشناسی تنبلی. تهران: نشر دایره. (صص: 30-29)

قبل از هر کار از کلی گویی پرهیز کنید.
مسئله این نیست که چگونه تنبلی را متوقف کنیم بلکه مثلا مسئله این است که چگونه خانه ام را رنگ امیزی کنم.
با کلی گویی به جایی نمی رسید. به جای ان موردی را انتخاب کنید و با ان مشغول شوید.

پس از انتخاب رفتاری که قصد اصلاح ان را دارید، قدم بعدی تحلیل مسئله و یافتن علل تاخیر کردن است. علتهای متفاوتی چون خستگی، نداشتن اطلاعات کافی، ترس از شکست، حواس پرتی، خجالتی بودن، ناتوانی بر سر انتخاب اولویتها و نظایر ان مسلما محتاج روشهای متفاوتی هستند. در اغلب موارد اراده به تنهایی کافی نیست.

اما اشخاص دنبال چرا نیستند و به قدر کافی با مسئله عمیق برخورد نمی کنند. به عبارت دیگر، انها در کار تحلیل دلایل تنبلی نیز تنبلی می کنند و بی انکه رسما متوجه باشند می دانند که توجه کردن به علت مسئله نخستین گام در حل انست و با این حال در پرداختن به این اندیشه نیز تعلل می کنند.

سعی کنید مسئله خود را طبقه بندی کنید و مشخص نمائید که به چه دلیلی در انجام کاری تنبلی می کنید و به خاطر داشته باشید که جایی برای کلی گویی و جایی برای عذر و بهانه هایی مانند: « عادت دارم کارهایم را به عقب بیاندازم » وجود ندارد. از خود بپرسید: « براستی مسئله من چیست؟ دو دلی؟، خجالت؟ ملالت؟ ناتوانی در تحمل خوشنودی؟ نداشتن ابزار لازم؟ جهل؟ نداشتن تشکل؟ ترس؟ خستگی؟ ایا کلمه یا عبارتی وجود دارد که علت انجام ندادن کار مرا توضیح دهد؟»
من این فرایند را لانه کبوتر سازی می نامم زیرا با این طرز برخورد مسئله خود را طبقه بندی کرده، به جای عذر و بهانه به علتها توجه می کنید. با برچسب زدن صحیح به مسئله راه حل مناسب خود به خود بدست می اید.
مثلا اگر به این نتیجه برسید که تردید علت اصلی مسئله شما است، راه حل مسئله خود را یافته اید ممکن است بنشینید و تصمیماتی بگیرید. اگر به این نتیجه برسد که کمبود اطلاعات مسئله ساز شده است، مترصد یافتن اطلاعات بیشتری خواهید شد. اگر به این نتیجه برسید که تنبلی شما ناشی از خستگی، ترس، تصویر ذهنی بد، زمانبندی ضعیف و.... است می توانید به بخشی از این کتاب که درباره این عوامل بحث می کند رجوع نمایید و شاید به انچه نیاز دارید دست یابید. قدم نخست یافتن علت تنبلی است، علت اصلی تاخیر خود را بیابید و بدانید که مهمترین بخش هر مسئله تعریف دقیق ان مسئله است.

اما در یافتن دلایل مواظب باشید بهانه ها را با دلایل به اشتباه نگیرید.
با گفتن جملاتی نظیر «فرصتی برای اینکار پیدا نکردم» یا «دردسر پشت دردسر می بارد» خود را فریب ندهید. اعماق را به کاوید و به جای توجیه و منطق آرایی بی مورد؛ چرای اصلی را بیابید. با خود صادق باشید

قدم دوم برنامه ریزی

روش های مختلف برای مقابله با تنبلی

روش سالامی:

برای انجام کاری که بیش از حد دشوار به نظر می رسد لحظه ای مکث کنید. قلم و کاغذی بردارید و کلیه کارهای مربوط به انجام برنامه مورد نظر را فهرست کنید. هر چه اقدامات کوچکتر باشند بهتر است. حتی کارهای دو، سه دقیقه ای را هم به طور جداگانه یادداشت کنید.

از ان جهت اسم سالامی را برای این فن استفاده کرده ام زیرا انجام یک کار بزرگ شبیه به یک سالامی (گوشت گاو خشک شده) بزرگ قطع نشده است: عظیم، چرب و زبر و زمخت که اشتهای کسی را بر نمی انگیزد. وقتی به ان نگاه می کنید هرگز به فکرتان نمی رسد که می توانید گوشت را زیر دندانهایتان قرار دهید. اما وقتی این تکه گوشت را در لایه های نازک برش می کنید از ان چیز کاملا متفاوتی را می سازید. حالا برش های نازک گوشت اشتها اور می شود و دهانتان را اب می اندازد. لقمه اول را که نوش جان کردید؛ تکه دوم را بلافاصله بر می دارید.

تقسیم یک کار عمده به کارها و وظایف ساده تر هم همین اثر را دارد. حالا به جای اینکه یک پروژه عظیم را در برابر چشمانتان ببینید با وظایف کوچک و ساده شده ای مواجه می شوید که اگر با هر کدام به تنهایی برخورد کنید انجامش کار دشواری به نظر نمی رسد و از پس آن بر می آئید.

این گفته حکیمانه لائو تژو، فیلسوف چینی که یک سفر هزار مایلی باید با برداشتن یک قدم ساده شروع شود؛ اگر ندانیم در کدام جهت باید برویم به ما کمک چندانی نمی کند. با تهیه فهرست می دانیم که این قدم نخست ما در چه جهتی خواهد بود، قدم دوم و سوم را هم به همین شکل پیدا می کنیم. در واقع نقشه جاده ها را داریم که ما را به سمت مقصد هدایت خواهد کرد. نظر به اینکه با برداشتن هر قدم منطقا به قدم بعدی می رسیم و به حرکت در می آئیم و به برنامه خود جامه عمل می پوشانیم.

توجه کنید باید همه اقدامات را یادداشت کرد. یادداشت کردن فعالیت های عمده کافی نیست. ثبت جزئیات مراحل طرح اجرای آن را ساده می کند و خود به خود ماشه عمل را می چکاند.
برنامه باید به ترتیب و با زمانبندی باشد و جزیات ان مشخص باشد. آنگونه که به جای یک سالامی با برش های نازک گوشت رو به رو باشید.

فراموش نکنید در حالیکه این روش به خصوص برای شروع برنامه های بزرگ مناسب است، در مورد برنامه های ساده تر نیز که ظاهرا به زمان بندی نیاز ندارند، کاربرد مفید دارد.
مثلا فرض کنید که می خواهید به سرپرست اداره پیشنهادی بدهید اما از بیم انکه مبادا پیشنهاد شما را نپذیرد، انرا به بعد موکول می کنید. ممکن است به ظاهر مسامحه کاری شما یک اقدام یک مرحله ای ساده باشد، خیلی ساده به رئیس اداره رجوع می کنید و پیشنهادتان را می دهید و هر اتفاقی که می خواهد بیفتد. اگر بتوانید این کار را به همین سادگی انجام دهید راه حل را پیدا کرده اید، اما اگر می بینید که مرتب این دست و ان دست می کنید، روی کاغذ همین یک اقدام را نیز به مراحل مختلف تقسیم کنید.
حالا برشهای سالامی شما، ممکن است به این شکل در اید:
به پرونده ها رجوع کنید و اطلاعات مورد نظر را برای پیشنهاد خود بدست آورید.
در ذهن خود را در حال ارائه پیشنهاد ببینید.
اعتراضات احتمالی را شناسایی کنید.
واکنش خود نسبت به رد شدن پیشنهادتان را براورد کنید.
زمان مناسبی را برای ارائه پیشنهاد در نظر بگیرید.
پیشنهاد خود را ارائه دهید.

ممکن است اینگونه به نظر برسد که تهیه فهرست بلندی از مراحل مختلف کار، خود موجب به تاخیر انداختن کار شود ولی ابدا اینطور نیست. نظم و ترتیب یکی از اصول مدیریت است. باید برنامه ریزی از اجرا جدا باشد. بی توجهی به انجام این مهم اغلب نتیجه را خراب می کند.

توجه داشته باشبد که بهترین زمان برای برنامه ریزی، روز قبل می باشد.
مثلا برای برنامه ریزی روز سه شنبه بهترین زمان دوشنبه اخر وقت است. اگر بخواهید برای روز سه شنبه صبح همان روز برنامه ریزی کنید تحت فشار قرار می گیرید، روز سه شنبه اغاز شده است، تلفن مرتب زنگ می زند، با هزار ویک مسئله رو برو می شوید. صبح اول وقت زمان بالازدن استینها و شروع کار است. صبح اول وقت زمان برنامه ریزی ان روز به خصوص نیست. و از ان گذشته صبح اول وقت تمایل به انجام ان کاری که بهتر است انجام شود ندارید. مثلا چرخها را روغن می زنید و کار مهمی را که باید انجام دهید به بعد موکول می کنید. به جای پرداختن به کار مهم ان روز در اندیشه برنامه ریزی فرو می روید. اما اگر برنامه سه شنبه را دوشنبه بعد از ظهر انجام دهید، روحیه کاملا متفاوتی دارید. می دانید که خواب خوشی در پیش دارید و به عبارت دیگر فاصله انجام کار و زمان حاضر برنامه ریزی را خواب خوشی پر کرده است! انگار برای شخص دیگری برنامه ریزی می کنید و بنابراین امکان به بعد موکول کردن کارها کاهش می یابد.

برداشتن قدم اول

راه دیگر آنست که خود را به انجام کاری در ارتباط با ان هستید راضی کنید. فرض کنیم که باید نامه ای بنویسید و اینکار را مرتب به عقب می اندازید. به جای انکه خود را به انجام ان کار مجبور کنید (قبلا اینکار را کرده اید و به نتیجه نرسیده اید) قدم کوچکی بردارید. با خود بگویید پس از برداشتن این قدم درباره ادامه کار تصمیم خواهم گرفت. این قدم نخست می تواند برداشتن آدرس یا قرار دادن کاغذ در ماشین تحریر یا باز کردن پرونده ها و یادداشت کردن سه نکته که در نامه قصد اشاره به ان را دارید یا هر کاری در این حد باشد. کافی است زحمتی به خود بدهید و تکانی بخورید! توجه داشته باشید که هر چه ساکن و در سکون باشد, بدون تغییر باقی می ماند, اما هر چیز در حال حرکت به پیش می رود.