موضوع: ارتباط دختر و پسرها در دانشگاه.مرا خیال پرداز کرده و احساس می کنم افسرده ام ، راهنماییم کنید

نوشته اصلی توسط saramari2

با سلام به همگی. من دختری ۲۲ ساله هستم. در حال حاضر در دانشگاه مشغول به تحصیل هستم. داروسازی میخونم. چند وقتی هست درگیری ذهنی برام پیش آمده و نمیتونم حلش کنم. همانطور که میدونید جو دانشگاها الان طوری شده که دختر ها و پسرها با هم دوستن.
من دختری هستم که به این پسرهای هم کلاسی به چشم برادر نگاه میکنم و هیچ وقت بیشتر از این برام مهم نبودن. اما الان حدودن یک سالی هست که تمام دوستام با پسرها دوست شدن. جدیدن خیلی احساس بدی دارم. همش‌ میخوام مثل اونا باشم. دلم میخواد با یکی باشم.
چند ماه پیش یکی اومد جلو اما من ردش کردم چون ازش خوشم نیومد.
مدتیه حالت نرمال ندارم. همش خیال پردازی میکنم. همش خودمو با یکی تو ذهنم میبینم. همش تو خواب میبینم عروس شدم. عید یکی از آشنایان به هوای آشنایی پسرشون با من در مسافرت به دیدن ما آمدند. زیاد برخوردی نداشتیم اما از پسره خوشم اومد. طوری بود که همه میگفتن میان خواستگاری. اما نیومدن.
من همش احساس افسردگی دارم که من چه مشکلی دارم که هیچ کس مناسب طرف من نمیاد. سر این موضوع یک هفته افسرده بودم. همش دلم میخواد یک آدم مناسب رو پیدا کنم و مثل بقیه تجربه داشته باشم نه اینکه همش خیال پردازی کنم. نمیدونم با خودم چه جوری کنار بیام که به وقتش آدم مناسب پیدا میشه و من هم هیچ مشکلی ندارم. اما احساس پوچی میکنم، دلم نمیخواد این رویا پردازیا به درسم آسیب بزنه

سلام

من قضیه رو از رو به رو نگاه میکنم و فقط یک جمله به ذهنم میرسه

اونهایی که از پل گذشته اند ( دوست پسر و دوست دختر دارند ) حسرت پاکی شما و گذشته خودشون رو میخورند

شاید الان جمله ام رو به خوبی درک نکنید (به دلیل افکار و جوء حاکم در دانشگاه ) اما باور کنید دوستی های امروز سرابی بیش نیستند هرچی جلو میرید باز هم به اب نمیرسید

به خدا توکل کنید هیچ دوستی بهتر از خودش نیست

برای قوی تر کردن این رابطه دوستی فقط کافیه روزی سه مرتبه باهاش صحبت کنی - نماز

خوب شما منظور منو کاملا روشن کردید. شما هویت یک خانم رو در نقش مادری و همسری اون میدونید. در حالیکه اگر خانم ها را می شناختید متوجه می شدید که یک خانم قبل از همسر بودن قبل از مادر بودن یک انسان است. منظور من این است که اگر از کودکی هنگامی که کودک تفاوت زن و مرد بودن را نمیفهمد و صرفا به عنوان یک کودک دیگر، یک انسان دیگر ،به دیگری می نگرد جدایی صورت نگیرد هم زن و هم مرد می اموزند که به هم به دیدی غیر از صرفا جنس مخالف نگاه کنند (دیدی که در تمام نوشته شما مشهود است. شما به جای اینکه این مساله رادر نظر بگیرید که در یک جامعه نرمال زن و مرد باید بتوانند و نیاز دارند که در تمام مراحل با هم باشند مستقیما پاسخ به نوشته من را ازدواج مطرح کردید . منظور من نیاز جنسی یا عاطفی نیست . نیاز به تعامل کاملا سالم است. یعنی اولین تصور شما از زن ، جنس مخالف و ازدواج و.... است) معلوم است که دو جنس مخالف که هیچ شناختی از هم نداشته اند بعد از بیست سال اولین کاری که می کنند این است که به صورت افراطی واکنش نشان دهند......
در مورد اشتغال هم برای کاهش فشار به پسر ها برای ازدواج، هر دو طرف باید یاد بگیرند که در کنار هم زندگی را بسازند .یکی از شرایط اسان تر شدن این است که هم زن و هم مرد با همدلی کار کنند و هزینه ها را بدهند...... حقیقتا مگر نان اوری زن و مرددارد؟ در ضمن در شرایط فعلی جامعه ما معمولا همیشه فرصت ها به پسرها داده می شود.و بنابراین اگر خانمی انتخاب شود فراتر از شایسته بوده ... بنابراین اصلا فکر نکنید که بین هشت نفر مرد و دو خانم ، اگر خانم ها انتخاب شده اند جای کسی را گرفته اند......

- - - Updated - - -

خوب شما منظور منو کاملا روشن کردید. شما هویت یک خانم رو در نقش مادری و همسری اون میدونید. در حالیکه اگر خانم ها را می شناختید متوجه می شدید که یک خانم قبل از همسر بودن قبل از مادر بودن یک انسان است. منظور من این است که اگر از کودکی هنگامی که کودک تفاوت زن و مرد بودن را نمیفهمد و صرفا به عنوان یک کودک دیگر، یک انسان دیگر ،به دیگری می نگرد جدایی صورت نگیرد هم زن و هم مرد می اموزند که به هم به دیدی غیر از صرفا جنس مخالف نگاه کنند (دیدی که در تمام نوشته شما مشهود است. شما به جای اینکه این مساله رادر نظر بگیرید که در یک جامعه نرمال زن و مرد باید بتوانند و نیاز دارند که در تمام مراحل با هم باشند مستقیما پاسخ به نوشته من را ازدواج مطرح کردید . منظور من نیاز جنسی یا عاطفی نیست . نیاز به تعامل کاملا سالم است. یعنی اولین تصور شما از زن ، جنس مخالف و ازدواج و.... است) معلوم است که دو جنس مخالف که هیچ شناختی از هم نداشته اند بعد از بیست سال اولین کاری که می کنند این است که به صورت افراطی واکنش نشان دهند......
در مورد اشتغال هم برای کاهش فشار به پسر ها برای ازدواج، هر دو طرف باید یاد بگیرند که در کنار هم زندگی را بسازند .یکی از شرایط اسان تر شدن این است که هم زن و هم مرد با همدلی کار کنند و هزینه ها را بدهند...... حقیقتا مگر نان اوری زن و مرددارد؟ در ضمن در شرایط فعلی جامعه ما معمولا همیشه فرصت ها به پسرها داده می شود.و بنابراین اگر خانمی انتخاب شود فراتر از شایسته بوده ... بنابراین اصلا فکر نکنید که بین هشت نفر مرد و دو خانم ، اگر خانم ها انتخاب شده اند جای کسی را گرفته اند......

- - - Updated - - -

خوب شما منظور منو کاملا روشن کردید. شما هویت یک خانم رو در نقش مادری و همسری اون میدونید. در حالیکه اگر خانم ها را می شناختید متوجه می شدید که یک خانم قبل از همسر بودن قبل از مادر بودن یک انسان است. منظور من این است که اگر از کودکی هنگامی که کودک تفاوت زن و مرد بودن را نمیفهمد و صرفا به عنوان یک کودک دیگر، یک انسان دیگر ،به دیگری می نگرد جدایی صورت نگیرد هم زن و هم مرد می اموزند که به هم به دیدی غیر از صرفا جنس مخالف نگاه کنند (دیدی که در تمام نوشته شما مشهود است. شما به جای اینکه این مساله رادر نظر بگیرید که در یک جامعه نرمال زن و مرد باید بتوانند و نیاز دارند که در تمام مراحل با هم باشند مستقیما پاسخ به نوشته من را ازدواج مطرح کردید . منظور من نیاز جنسی یا عاطفی نیست . نیاز به تعامل کاملا سالم است. یعنی اولین تصور شما از زن ، جنس مخالف و ازدواج و.... است) معلوم است که دو جنس مخالف که هیچ شناختی از هم نداشته اند بعد از بیست سال اولین کاری که می کنند این است که به صورت افراطی واکنش نشان دهند......
در مورد اشتغال هم برای کاهش فشار به پسر ها برای ازدواج، هر دو طرف باید یاد بگیرند که در کنار هم زندگی را بسازند .یکی از شرایط اسان تر شدن این است که هم زن و هم مرد با همدلی کار کنند و هزینه ها را بدهند...... حقیقتا مگر نان اوری زن و مرددارد؟ در ضمن در شرایط فعلی جامعه ما معمولا همیشه فرصت ها به پسرها داده می شود.و بنابراین اگر خانمی انتخاب شود فراتر از شایسته بوده ... بنابراین اصلا فکر نکنید که بین هشت نفر مرد و دو خانم ، اگر خانم ها انتخاب شده اند جای کسی را گرفته اند......

من حرف های همه شمارو کاملآ قبول دارم. اما مشکل من شرایط دانشگاه ها نیست. این مشکلی که الان برای من پیش آمده پیش زمینه روحی و روانی داره تا اجتمایی. این حالتی که برای شما دوستان گفتم مثل کابوس شده برای من. به خاطر این نیست که اطرافیان من با هم دوست هستند، به خاطر این که من احساس کمبود و پوچی میکنم. از درون آشفته ام. صبر و تحمل ازم گرفته شده و همش دعا میکنم و از خدا میخوام که برام این اتفاق بیفته. موضوع ازدواج نیست این حالت بیشتر به خاطر سن هست اما به جایی رسیده که از کنترل من خارج شده و من همش در حال رویاپردازی هستم. به جایی رسیدم که ٰغرور خودمو زیر پا گذاشتم .

- - - Updated - - -

نوشته اصلی توسط ذمانح

سلام

من قضیه رو از رو به رو نگاه میکنم و فقط یک جمله به ذهنم میرسه

اونهایی که از پل گذشته اند ( دوست پسر و دوست دختر دارند ) حسرت پاکی شما و گذشته خودشون رو میخورند

شاید الان جمله ام رو به خوبی درک نکنید (به دلیل افکار و جوء حاکم در دانشگاه ) اما باور کنید دوستی های امروز سرابی بیش نیستند هرچی جلو میرید باز هم به اب نمیرسید

به خدا توکل کنید هیچ دوستی بهتر از خودش نیست

برای قوی تر کردن این رابطه دوستی فقط کافیه روزی سه مرتبه باهاش صحبت کنی - نماز

راستش من با حرف شما موافق نیستم. اینکه در دانشگاه دخترها و پسرها باهم دوست میشن الزامآ بد نیست. در دانشگاه خود ما اساتیدی هستند که همسرشونو از همین راه پیدا کردن و زندگی خوبی دارن! مشکل من مشكل دوستی در دانشگاها نیست. وضعیتی که برای من ایجاد شده بیشتر جنبه روحی و روانی داره. کسی که فکر میکردم از همه جهات برای من مناسبه طرفم نیومده. مشکل من اینه

نوشته اصلی توسط saramari2

راستش من با حرف شما موافق نیستم. اینکه در دانشگاه دخترها و پسرها باهم دوست میشن الزامآ بد نیست. در دانشگاه خود ما اساتیدی هستند که همسرشونو از همین راه پیدا کردن و زندگی خوبی دارن! مشکل من مشكل دوستی در دانشگاها نیست. وضعیتی که برای من ایجاد شده بیشتر جنبه روحی و روانی داره. کسی که فکر میکردم از همه جهات برای من مناسبه طرفم نیومده. مشکل من اینه

ببین دوست عزیز

بله حق با شماست خیلی از افراد رو میشناسم که در دانشگاه با هم اشنا شده اند و الان هم زندگی بسیار عالی دارند اما من از نوشته شما دوستی رو کمی فراتر از حد معمول برداشت کردم که از بابت عذر خواهی میکنم

اگر این قسمت از نوشتون رو کمی بازتر کنید شاید دوستان بتوانند بهتر شما رو راهنمائی کنند

کسی که فکر میکردم از همه جهات برای من مناسبه طرفم نیومده. مشکل من اینه

نوشته اصلی توسط ذمانح

ببین دوست عزیز

بله حق با شماست خیلی از افراد رو میشناسم که در دانشگاه با هم اشنا شده اند و الان هم زندگی بسیار عالی دارند اما من از نوشته شما دوستی رو کمی فراتر از حد معمول برداشت کردم که از بابت عذر خواهی میکنم

اگر این قسمت از نوشتون رو کمی بازتر کنید شاید دوستان بتوانند بهتر شما رو راهنمائی کنند

راستش نمیدونم چطوری بگم. شرایط دانشگاه ها الان طوری شده که دوستی با جنس مخالف خیلی عادی هست. برای من هم همین حالت پیش اومد اما من اشتباه فهمیدم. از بین هم دانشگاهی ها یک آقایی به قصد دوستی عادی اونم در زمینه درسی جلو اومد اما من اشتباه فهمیدم و فکر کردم بالاتر از دوستی عادیه. نتیجه اش خیال پردازی کاذب و در نهایت آشفتگی روحی و روانی برای من شد. من همش فکر میکنم من یک مشکلی دارم که اینطوری شده چون بقیه که هیچ برتری نسبت به من ندارن وارد رابطه های سالم شدند و الان برنامه ریزی برای بعد دانشگاه دارن. همش فکر میکنم من مشکلی دارم که اینطوری برای من پیش میاد چرا مثل بقیه نمیشه؟ همین باعث شده من افسرده بشم و از درسم جدا شم.
حدودا یک ماه پیش هم در مسافرت از دوستان برای بازدید من و خانواده آمدن. طوری جلوه دادن که به قصد خواستگاری آمدن. پسرشونشم خیلی خوب برخورد کرد و من هم پسندیدم. اما بعد از گذشت این مدت خبری نشده. همه اینها روی هم برای من دل مشٰغولی ایجاد کرده. همش احساس میکنم من یه مشکلی دارم! چرا باید فقط برای من اینطوری بشه؟

اول از همه باید بگویم چندتا خطای فکری داری که باعث آشفتگی بیشترت شده است :
1- ازدواج و دوستی را با هم یکی می دانی در حالی که دو راه کاملا مخالف هم هستند.
2- اعتماد به نفس خودت را به شدت کاهش داده ای و روی خودت هزارتا عیب می گذاری.
3- مهارت تفکر انتقادی را کنار گذاشته ای و منفعلانه به پدیده های اطرافت نگاه می کنی. همین باعث فشار عصبی زیادی می شود. و اعتماد به نفست را کم می کند.
4- فکر می کنی اگر عده ای از همسالانت راهی را در پیش گرفتند و اتفاقاتی در زندگی شان رخ داد شما هم باید همان کار را بکنی و همان اتفاق ها بیفتد
5- ظاهر زندگی دیگران را با باطن زندگی خودت مقایسه می کنی.
6- برای هر کاری که می خواهیم انجام دهیم نظر متخصصان باتجربه و امین و عاقل را جویا می شویم و مدت ها مطالعه و تحقیق می کنیم. اما شما به جای این کار ملاک عملت را زندگی چند دختر و پسر کم و سن سال که هنوز هیچ تجربه ای از زندگی ندارند و تازه وارد اجتماع شده اند گذاشته ای.
7- مهارت ارتباط با جنس مخالف را به خوبی فرا نگرفته ای و اسم دوستی دختر و پسر را ارتباط سالم می گذاری. در حالی که ارتباط سالم به هیچ عنوان این نیست.
8- شما باید معیارهای کاملا محکم عقیدتی و اعتقادی داشته باشی که با دلیل و برهان ، تجربه و مطالعه فراوان به آن رسیده باشی و ذره ای شک و تردید در آن نداشته باشی. بعد ملاک عملت و ارتباط هایت را این معیارها قرار دهی نه کارهای هم سن و سالهایت . این گونه تکلیفت با خودت معلوم است و دیگر قرار گرفتن در محیطهای مختلف با خصوصیات مختلف برایت آشفتگی فکری و سردرگمی ایجاد نمی کند چون راهت معلوم است.

نوشته اصلی توسط saramari2

راستش نمیدونم چطوری بگم. شرایط دانشگاه ها الان طوری شده که دوستی با جنس مخالف خیلی عادی هست. برای من هم همین حالت پیش اومد اما من اشتباه فهمیدم. از بین هم دانشگاهی ها یک آقایی به قصد دوستی عادی اونم در زمینه درسی جلو اومد اما من اشتباه فهمیدم و فکر کردم بالاتر از دوستی عادیه. نتیجه اش خیال پردازی کاذب و در نهایت آشفتگی روحی و روانی برای من شد. من همش فکر میکنم من یک مشکلی دارم که اینطوری شده چون بقیه که هیچ برتری نسبت به من ندارن وارد رابطه های سالم شدند و الان برنامه ریزی برای بعد دانشگاه دارن. همش فکر میکنم من مشکلی دارم که اینطوری برای من پیش میاد چرا مثل بقیه نمیشه؟ همین باعث شده من افسرده بشم و از درسم جدا شم.
حدودا یک ماه پیش هم در مسافرت از دوستان برای بازدید من و خانواده آمدن. طوری جلوه دادن که به قصد خواستگاری آمدن. پسرشونشم خیلی خوب برخورد کرد و من هم پسندیدم. اما بعد از گذشت این مدت خبری نشده. همه اینها روی هم برای من دل مشٰغولی ایجاد کرده. همش احساس میکنم من یه مشکلی دارم! چرا باید فقط برای من اینطوری بشه؟

والا من اگر رشته داروسازی قبول میشدم اعتماد به نفس که خوبه اعتماد سقف میشدم

کسی که این رشته رو قبول میشه بدون هیچ شکی فردی باهوش و عاقل هست و کمترین مشکل رو نسبت به بقیه افراد جامعه داره

این چیز جدیدی نیست سال ها قبل هم ارتباط دختر و پسر وجود داشته اما دوستی های امروزه متاسفانه خط قرمزها رو نادیده میگیرند

من قبول دارم کمی بیش از اندازه خیال پردازی کرده اید اما ایا درسته که بخاطر یک اشتباه کوچک این همه خود رو تحت فشار قرار دهید ؟

تو اسلام اینجوری هست : اگر کسی ازش خطایی سر بزنه و از اون خطا اطلاع نداشته باشه از اون خطا چشم پوشی میکنند ولی اگر باز هم اون خطا رو تکرار کرد جازاتش میکنند

حالا که شما کار خطایی انجام نداده اید یک خیال پردازش ساده و . . . پس فکر نمیکنی باید از این موضوع تجربه کسب کنید و از این تجربه به نحوه احسن در اینده استفاده کنید

از کجا میدونی که اون اقا یا خانواده شما رو زیر نظر نگرفته اند ؟ فکر میکنید با این روحیه و افسردگی باز هم پیش قدم خواهند شد

بخدا شما هیچ مشکلی ندارید چرا خودتون رو اینقدر دست کم میگیرید

با افسردگی هیچ چیز درست نمیشه شاد باش تا زندگی اون روی خوشش رو بهت نشون بده