موضوع: هر چه می خواهد دل تنگت بگو

گاهی سرم درد میگیره دردی که به راحتی ولم نمیکنه گاهی دلم تنگ میشه حتی نمی دونم واسه کی شاید واسه خودم . خودی که یه روز ذهن فراخ و قصار نویسی داشت که همون قصاراش بهش آرامش میداد اما این روزها درمونده شده نا امید شده با تمام وجود دنبال شادی میگرده اما شادی همش ازش دور و دورتر میشه خدایا من که نفهمیدم دردم چیه اما خداییش بیا و دست لطیف مهربونیهاتو به سرم بکش شاید سردردم خوب بشه.

- - - Updated - - -

تو بزرگی بزرگتر از همه همه های دنیای بزرگ ها . هر روزم مثل باد میگذره و من می مونم و حسرت روزهای نداشته سنم مثل ابر بالا میره و می ترسم یه روز هیچی ازش نمونه که بباره شاید مزرعه ای رو که سالها خشکسالی سراغش اومده بود رو آبیاری کنه می ترسم می ترسم از خودم که گاهی فکر میکنم من لیاقت خودم رو هم ندارم

میان بارقه های احساس سوتکی باید ساخت با الفاظی از لوح و بر تقدیر باید نوشت سکوت سبز دور اندیشان جلوه صفا را.

یه جمله تازه تو اینترنت دیدم،جالب بود:
این روزها....
همه ادعا دارند طعم خیانت را چشیده اند...
همه ادعا دارند که بدی را به چشم دیده اند...
همه ادعا دارند که تنهایی را کشیده اند...
پس کیست که این دنیا را به گند کشیده است...؟!!!!!

بعضی وقتا فکر میکنم بیماری دوقطبی دارم!!یه کم میام خوشحال باشم...
بعضی وقتا فکر می کنم جای من تو این تالار نیست.چون بعضی وقتا با دیدن بعضی تاپیک ها اونقدر ناراحت میشم که....مثل الان.
ولی دوستای گلم،اینو یادمون رفته که زندگی یعنی با مشکلات دست وپنجه نرم کردن.

اصلا زنده بودن = مشکل داشتن
آدم زنده با تلاشی که برای حل مشکلاتش می کنه زنده است.همیشه مشکلات ما رو مجبور می کنن تا بجنگیم،چون اگه نجنگیم و راکد باشیم یعنی داریم سقوط می کنیم.
ما هر دقیقه هر ساعت هر روزی که داریم بزرگتر میشیم مشکلات هم باهامون بزرگتر میشن.
یادتونه دبستان که بودیم چه مشکلاتی داشتیم؟مدادرنگیمون تموم شده،با دوستم قهرم،بجای 20 ،19 گرفتم وخانم معلم منو نیاره پای تخته،تقصیر دوستم بود که سرکلاس خندیدم ولی حالا منم تنبیه شدم...
راهنمایی که یه کم بزرگتر شدیم دغدغه هامون از مدادرنگی و.... هم بزرگتر شد.دبیرستان همینطور(کنکور،فکر ازدواج برای بعضیا البته!، فکر آینده،فکر شغل وسربازی پیش رو و... )
پس ما باید خودمون رو آماده کنیم که سنمون که بیشتر میشه،مشکلات هم بزرگتر میشن.پس خودمون(نه سنمون) هم باید بزرگتر بشیم.قوی تر بشیم.بعضی وقتا اتفاقات تلخ تو زندگیمون خواهد افتاد که الان ازش بی خبریم.همونطور که چند سال پیش نمی دونستیم مشکلات الان رو خواهیم داشت.
پس تنها کاری که می تونیم بکنیم اینه که قوی بشیم.تحمل وصبرمون رو بالاتر ببریم.آماده بشیم برای مشکلات سخت.
نگید این دلش خوشه،نفسش از جای گرم....این خبرا هم نیست.شما اگه مشکلتون راه داره و دارید برای پیدا کردنش تو این تالار مشاوره می گیرید من مشکلی دارم که فقط می تونم قبولش کنم وباهاش کنار بیام.راهی برای حلش نیست...ولی دارم ازش عبرت می گیرم.
دوستای عزیز امیدوارم بتونید کنار هم راهی برای مشکلاتتون پیدا کنید وهیچوقت هیچوقت ناامید نشید.
اینقدم منو ناراحت نکنید!!
:rolleyes:

نمیتوان برگشت و آغاز خوبی داشت!!


ولی میتوان آغاز کرد و پایان خوبی داشت...

وقتهایی هست که خسته میشم شاید از خود زندگی.. شاید از اینکه روزها به این سرعت میگذرن و من انگار فقط نظاره گر گذر روزهام. یا شاید به خاطر اینکه هر چی دلم میخواد شاد باشم نمیشه روزهای خوبی ندارم شدیداً احساس خستگی میکنم هر چی با افسردگیم می جنگم نتیجه کمتری میگیرم . پشتکارم صفر شده حتی سر کار هم که میام حوصله کار کردن رو ندارم با اینکه به خودم محکم میگم من افسرده نیستم اما تازیانه های این بیماری رو از درون حس میکنم با اینکه میخوام به همه آدمهای دور و برم انرژی بدم ولی انگار هیچ کس نیست که منو درک کنه و به من انرژی بده . خیلی وقتا فقط منتظرم منتظر چی نمی دونم شاید منتظرم که روزهام تموم بشه و راحت شم خستگی روحی ام حالا به جسمم هم غلبه کرده نمیگذاره تکون بخورم انگار کوه کندم نه دست و دلم به کار میره و نه به ورزش نه به نوشتن نه به کارای علمی و تحقیقاتیم . کاش زمان به عقب برمیگشت ولی افسوس که زهی خیال باطل بیش نیست گاهی دور و برم آدمهایی رو میبینم که فقط ادعان! توخالی ان پوچ ان اما دور و برشون شلوغه. چه میدونم شاید به خاطر پافشاری روی آرمانها و عقایدم دارم له میشم . هنوز هم سعی میکنم شاد باشم اما...

راهی است که باید رفت میان من و ما بودنمان نیز ترکش خاطراتی بس کهنه است ما نیز غریب افتاده ایم گوشه ای از این خاک مغاکی.

فرشته مهربان عزیزم ممنون. حرفات رو چند بار خوندم.خیلی بهش فکرکردم...
همه فکر میکنن ریحانه خوشبخت میشه،یکی از خوشبخت ترین های این دنیا.چون همیشه لبخند میزنه وشاده!!یعنی همه دور وبریام اینو میگن.منم میخوام ولی انگار خوشبختی از من خیلی دوره...

من خیلی اهل درددل نیستم.یعنی درفضای مجازی شاید اینجوری شدم ولی در دنیای خودم ببیشتر سنگ صبورم...
نمیدونم چم شده!یه بغض عجیبی دارم...
الان چندبار هی تایپ کردم هی پاک کردم...

فقط سرم درد میکنه...خیلی...