موضوع: دودلی برای ماندن یا رفتن...

سلام
چند روزییست یک بحثی بین من و همسرم برای رفتن به خارج از ایران برای ادامه تحصیل ایشون و در کنار اون شغل من در آنجا هست.
الان من واقعا نمیدونم بهترین کار چی هست آیا توی ایران بمونم آینده شغلی بهتری دارم یا اونجا برم؟
ازطرفی نمیخوام در نظر خانمم اینطور جلوه کنم که کاری از دستم برنمیاد برای اون انجام بدم.
ضمن اینکه من تو این فاصله که تایپیک اولم رو ایجاد کرده بودم تا الان
یک مرتبه پیش مشاور رفتم و به من گفتند مسائل شما با گذشت زمان برطرف میشه.

نوشته اصلی توسط میشل

سلام، بله مشاور درست گفته.



در این مورد باید از مراجع متخصص در حیطه شغلی خودتون تحقیق کنید.

چیزی که من می تونم بهتون بگم اینه که: نیازیک زن به موفقیت شغلی همسرش، خیلی گسترده تر و عمیق تر از نیازش به موفقیت خودش هست. چون نیاز فطری زن اینه که یه همسر محکم و تامین کننده داشته باشه، و نیاز به موفقیت شغلی و غیره براش در مراتب بعدی اهمیت قرار داره.

در هر بحثی که بینتون هست، این رو به ایشون تفهیم کنید که برای شما و برای خودش هیچ چیز حیاتی تر از این نیست که شما بتونید بهترین حامی و تامین کننده و تکیه گاه برای ایشون باشید.



به حقیقت ماجرا فکر کنید، و اینکه چه کارهایی هستند که لازمه شما برای ایشون انجام بدید. اصل رو فدای فرع نکنید.

اگه تمرکز و تلاش شما درجهت برآورده کردن نیازهای فطری و حقیقی و اصیل همسرتون باشه، به فرض که ایشون بصورت مقطعی شما رو در برآورده کردن یکی از خواسته های درجه چندم خودش ناتوان ببینه، هیچ حادثه خاصی برای زندگی و رابطتون پیش نمیاد (حتی اگه برای رسیدن به اون خواسته خیلی ذوق داشته باشه).

اما اگه به هدف برآورده کردن یک خواسته، مسیری رو انتخاب کنید که به برآورده نشدن نیازهای اصیل ایشون منتهی بشه، پایه های زندگیتون می لرزن.

پس

اول با تحقیق و بررسی همه جوانب، به نتیجه برسید که کار درست چیه.

و بعد محکم و باصلابت و البته مهربان، همسرتون رو با خودتون همجهت کنید.

سلام ممنون .به نظر شما برای این مورد هم باید مشاوره برم یا همین اندازه که برنامه های خودم و خانمم رو درنظر بگیرم و کنار هم قرار بدم و نتیجه گیری کنم کافیه؟

نوشته اصلی توسط میشل

اگه تمرکز و تلاش شما درجهت برآورده کردن نیازهای فطری و حقیقی و اصیل همسرتون باشه، به فرض که ایشون بصورت مقطعی شما رو در برآورده کردن یکی از خواسته های درجه چندم خودش ناتوان ببینه، هیچ حادثه خاصی برای زندگی و رابطتون پیش نمیاد (حتی اگه برای رسیدن به اون خواسته خیلی ذوق داشته باشه).

اگر با خانمم صحبت کنم و ناراحت بشه از من دلخور بشه بخاطر اینکه برای موقعیت شغلی خودم خواسته اش رو نادیده گرفتم از من بدش نمیاد؟ از علاقه ش به من کاسته نمیشه؟
من نمیخوام از چشمش بیفتم یا فکر کنه نادیده گرفتمش

نوشته اصلی توسط شیدا.

میشل خیلی قشنگ براتون نوشتن
اما سوال شما نشون می ده خیلی عمیق نخوندینش

خواسته های همسر شما تا جایی که اولا به ضرر خود شما و در ثانی به ضرر زندگیتون نباشه باید تامین بشه
اگه قرار باشه ایشون هر چی دلش خواست شما به خاطر این که ناراحت نشه تامین کنید، یه روزی می رسه که بخاطر نادیده گرفتن خودتون به تدریج براش بی ارزش می شید و تبدیل می شید به وسیله تامین آرزوهاش و پله ی ترقیش، نه همسرش ...

آینده ی شغلی شما از آینده ی تحصیلی ( یا احتمالا شغلی ) همسرتون مهم تره.
ضمن این که خودتون باید برآورد کنید آیا الان درآمد کافی از شغلشون دارند؟
آیا می تونن هزینه های شخصیشون را برای ادامه تحصیل تامین کنند؟
آیا ادامه تحصیلشون قراره به نفع خانواده باشه یا وضعیت مشخصی نداره و معلوم نیست وضعیت کاری ایشون بهتر بشه.

اگر درآمد و شرایط اجتماعی ایشون از شما بالاتر بره، قدرت و اعتبار شما توی زندگی مشترکتون کمتر نمی شه؟
با توجه به این که سنتون کمتره، تحصیلاتتون هم به شکل فاحشی کمتر باشه، درآمدتون هم کمتر بشه .... خودبخود نقش مردانه تون توی زندگی تضعیف می شه.
اگر هم تاثیری در درامد و شرایط اجتماعیش نداره و قراره یه مدرک بالاتر و یه شغل نصفه نیمه و به زور داشته باشه ادامه تحصیلش به چه دلیلی هست؟
هزینه های ( نه فقط مالی، هزینه های کلی) اضافی بر دوش خانواده؟


ایشون اگه قصد ادامه تحصیل به قیمت فدا کردن شغل همسرش را داشت نباید ازدواج می کرد.
ضمن این که فرصت کافی هم برای ادامه تحصیل در زمان تجردش داشته ... اگر قبلا این کار را نکرده و الان به بهای کم اهمیت دیدن مسائل زندگی مشترک، و پر اهمیت تر دیدن زندگی شخصی اش می خواد این کار را بکنه، خودخواهیه.
شما پدرش نیستی، همسرشی. حمایتهاتون باید در جهت مصالح خانواده و منافع "ما" باشه، نه منافع شخصی ایشون.
اگر 20 سالگی ازدواج کرده بود حقش این بود که همسرش فضا و زمان کافی بهش بده برای ادامه تحصیل یا پیشرفت شغلی
ولی ازدواج در 32 سالگی ... باید همه کارهاش را قبلا کرده باشه ظاهرا ... الان وقت مهاجرت و ادامه تحصیل نیست.
زمان و زندگیش را هم به پای شما نگذاشته ( چندین سال همسر شما باشه و بچه داری و ... ) که الان انتظار همراهی برای ادامه تحصیل داره. تا حالا چرا ادامه نداده؟

بچه دار شدنتون هم بعد از مهاجرت و تحصیل تحت تاثیر قرار می گیره. با توجه به سن ایشون اینم یه فاکتور هست که باید در نظر بگیرید.

لازم نیست همه ی این حرفها را بهش بزنید
ولی برای تجزیه و تحلیل موضوع پیش خودتون بهتره اینا رو در نظر بگیرید.

--------------------------
تاپیکهایی که در زیر براتون می ذارم مشکلات زندگی یک آقای جوان هست که شاید بعضی قسمتهاش به دردتون بخوره.
تاپیک قبلیتون بسته شده بود می خواستم قبلا براتون بذارم.

برای زندگیم انگیزه ندارم

برای زندگیم انگیزه ندارم ( تایپیک دوم )

بر سر دو راهی موندم

پسرم بهانه گیر و بد خلق شده

من وهمسرم در آستانه طلاقیم... (دوستان عزیز متشکرم از وقتی که برای من گذاشتید) .......... به انجمن آزاد منتقل شده. اگه عضوش باشید می تونید بخونید.

چرا همسرم به غذای من قرص خواب آور اضافه میکرد؟

راههای ایجاد کسب آرامش و مدیریت در بحران فعلی زندگیم چیست؟


اینم تاپیکهای خانم ایشون

زندگی ما چه وقت قراره شیرین بشه ؟؟؟

مشاوره تخصصی فرشته مهربان با aqua_68

متوجه صحبت های شما وخانم میشل شدم و میسنجم بی گدار به آب نزنم.آینده من برایم مهمه این شکل نیست بخواهم همه چیز رو فدای خانمم و خواسته های ایشون کنم.
تایپیکهایی که لینک گذاشتید کمی از نطر گذروندم ناراحت کننده اس کامل نخوندم خیلی با زندگی من متفاوته ولی تلاششون جای تحسین داره.