موضوع: خیلی دلم شکسته از کارای همسرم.احساس میکنم به اخر خط رسیدم.

سلام من دختری 25 ساله هستم وشوهرم 28 ساله.2 ساله عقدیم. بعد از خدا امیدم به شماست .همسر من مردی عصبی. دهن بین .فقط مادرشو قبول داره. گرچه تحصیلات بالایی داره ولی اصلا صحبت کردنشو بلد نیست.حرفی برخلاف میلش بزنم جلوی جمع به بدترین حالت جوابمو میده .این یک سال اخیر اینطور شده.بد دهن هم هست.بعد که کارش بهم میفته وقت رابطه خوش اخلاق میشه. هرچی بگم گوش میکنه ولی چه فایده.هر حرفی بهش میزنم گوش نمیده. فقط دوست داره تو جمع های خونوادگی خودش باشه.هیچ حرفی بی جواب نمیزاره.فقط هم به من میگه رفتارای تو درست نیست.خیلی هم عصبانی شده.فقط میگه خوشگلی و سرزبون دار. هیچ خصوصیت مثبت دیگه ای نداری.هرکاری براش کنم اخرشم سر دعوا میگه اشتباه کردم با تو ازدواج کردم. تو دعوا کنترل نداره.همیشه دعواهامونو به خونشون کشونده.باعث شده چقدر گریه کنم. احساس میکنم غرورم شکسته شده.خونوادشم طرف اونو میگرن.شوهرم حاضر من ناراحت شم ولی خونوادش نه.تورو خدا کمکم کنید امیدم به شماست. خیلی بدبین به همه.فقط هم پدر مادرشو قبئل داره.سر مادرش چند بار با من دعوا کرده. که چرا محل نمیکنی.اینم بگم 3 سال با هم دوست بودیم تو اون مدت هم دعوا زیاد میکردیم. اما اصلا عصبانی نمیشد کوتاه میومد.خودش خیلی مایل به ازدواج با من بود. اما بعد عقد عصبی شد.منم قبول دارم بعضی جاها من مقصرم.ولی خودشو همیشه بر حق میدونه.هر دعوایی هم میشه به خونوادش انتقال میده.کارای که من دوست ندارم انجام میده میگه میخوام حرص تورو در بیارم.خیلی تنهام. تورو خدا کمک کنید.

سلام المیرا جان
خیلی ناراحت شدم از مشکلت
ب نظر من این مشکلات بخاطر طولانی شدن دوران عقد هست
بهترین کار اینه که با صبر و زبون نرم بداخلاقی ها و مشکلات رو رفع کنید و با دل صاف برید زیر یه سقف....تاکید میکنم مشکلاتتونو حل کنید بعد برید زیر یه سقف
وقتی ک مستقل بشید اکثر این دلخوری ها از بین میره...هم خودتون و هم همسرتون ب آرامش و ثبات میرسید و خشونت و تنش و بدخلقی تو رفتاراتون کمتر میشه...همسرتون وابسته تر و دلبسته تر میشه....و مطمئن باشید ک تو بسیاری از موارد رو حرف شما حساب میکنه نه مادرش
فقط سعی کنید مستقل شید و مستق عمل کنید
.
.
.
با تجربه کم جرات کردم بنویسم...اگه حرف اشتباهی زدم دوستان لطف کنید اصلاح کنید😶

خیلی ممنون دلیار عزیز.
فکرکنم خیلی بی انصافی کردم نسبت به همسرم.اخلاقای خوبش خیلی زیاده.کلا میگه طرف حقم .به من میگه میای خونمون اخم نکن.با پدر و مادرم به حالت خصومت و دشمنی حرف نزن.ساکت یه جا نشین.خداییش میاد خونه ما خیلی خوب رفتار میکنه.ولی من یاد کارای خودشو خونوادش میفتم تو دعواهامون حرفایی که زدن نمیتونم فراموش کنم بخاطر همین اصلا رابطم باهاشون خوب نیست.احساس می کنم دشمنمن.شوهرمم بخاطر اینکه من خوشم بیاد به خونوادش فحش میده جلوی من.به میگه من مامانمو دوست ندارم ولی احترام میزارم بهش.ولی من میدونم که اونا رو خیلی دوست داره . به برادرش پول قرض میده .نمیدونم اصلا مشکل کار کجاست.اوایل خیلی خوب بود ولی گیرای بیخود من باعث شد که دیگه حرفام براش ارزشی نداشته باشه.به نظرم اونم دعواهامونو نباید میکشید خونشون. مادر و پدرش حس خوبی به این ازدواج ندارند. کلا همیشه ازم تعریف میکنه. دلش میخواد من همش پیشش باشم.میگه ازدواج کنیم از این خونه راحت شم . نمیدونم تقصیر کدوممونه.فقط یمدونم خیلی خسته ام از این شرایط.همش میگه بهم ارزش نمیزاری.میگه کاری کردی تو خونه هیچ کس بهم ارزش نمیزاره. همه بهم میگن مشکلتو با زنت نمیتونی حل کنی.کاش خونوادش نبودن مخصوصاً مادرش.مادرش خیلی تأثیر میزاره روش.من دو تا لباس بیشتر بخرم زنگ میزنه میگخ ماردم میگه زنت اهل زنگی نیست چه خبره 600 داده پول پالتو.زنت نمیتونه زندگی جمه کنه.بخدا این حرفا خیلی ناراحتم میکنه.خودش برام میخره من که زورش نمیکنم. همش میگه زن داداشم پول جمع کنه قناعت کنه ولی تو چی یه روزه همه چیو به باد میدی.اینارو با داد میگه.در حالی من از همه نظر از اون خیلی سرترم حتی خود داداششم اینو تأیید میکنه ولی شوهر من میگه همه چی که به قیافه و تحصیلات نیست. همش میگه ببین اون چجوری مادرمینا رو کشیده سمت خودش ولی تو یه کاری کردی دیگه پدر مادرمم بر منم ازرش قایل نیستن. تازگیا میگه اون خیلی خوبه.گرچه همش میگه یه تار موتو با دنیا عوض نمیکنم. منم همش بهش سرکوفت میزنم من از شماها خیلی بالاترم.تولیاقت منو نداری.شما بگید من چیکار کنم. دیشب بهم میگه بیای خونمون اخم کنی و مادرمینا رو محل نکنی منم مثل خودت رفتار میکنم.بهش میگم این همه مادرت تو دعواهامون به من گفته پسرمو بدبخت کردی جدا شید اگه نمتونید زندگی کنید ، به من میگه خودم به مادرم گفتم این حرفارو بگه.میدونم الکی میگه که مادرش بد نشه پیش من. درحالیکه چند بار جلوی من با مادرش بحثش شده .منم ازش انتظار دارم اونقدر که هوای مادرشو داره اونا هم پشت سر من حرف میزنن هوای منم داشته باشه.

اما آقای خاله قزی من همیشه شما رو تحسین میکردم که چقدر بچه های تالارو به زندگی امیدوار میکنید اما حالا در مورد من میگید مشکلم خیلی حاده؟ حتی اونایی که همسرانشون بهشون خیانت کرده بودن شما اینطور باهاشون صحبت نمیکردید.پس به نظر شما جدایی عاقلانه ترین راهه؟حس بدی پیدا میکنم چون میبینه اینقدر زندگیم بده. هر کسی از دور ببینه دلش میخواد جای من باشه ولی من انقدر داغونم. اعتماد به نفسم کم شده.راجب مشکلاتمون با هسرم حرف میزنم میگه بیخیال باش من انقدر دغدغه کاری دارم که به این جور مسائل فکر نمیکنم.میگه من فقط میخوام بهترین زندگیرو داشته باشیم.دلش میخواد بریم خارج از کشور زندگی کنیم.کار دولتی خوبی داره کهیچ وقت منو درک نکرد.میگه از کسی خوشت نمیاد تو ظاهر با همه خوب باش. تو دلت بهشون فحش بده. مشکلش اینکه تو دعواهامون فحش میده به من به خونودادم. فقط خونوادشو قبول داره.صفات خوب زیاد داره.اهل مسجد و جلسه رفتن. اهل مسافرت هست خودش همیشه پیشنهاد میده با خانواده من بریم مسافرت با ماشین خودش.نا امیدم نکنید.تازگیا خیلی به زن داداشش بها میده.اونو کاراشو قبول داره.البته یکی دوبار سر من با اون دعوا کرد.کلا طرف حقه.اصلا نمیدونم دارم چی میگم. فکرم خیلی مشغوله..ببخشید دوستان.