موضوع: احساس می کنم از همه چیز عقب افتادم

نمی دونم از کجا شروع کنم ...اصلا آمادگی تاپیک درست کردن و دارم یا نه

هیچ اتفاقی واسم نیفتاده یا خودم فکر می کنم نیفتاده...همین روزمزگی داره دق می ده منو

من دانشجوی ارشدم...بماند که یه خواستگار داشتم که اکی داده بودم و همه چی خوب بود تا اینکه طرف خودش گذاشت و رفت و من موندم و یه عالمه سوال که چرا رفت....حالا موضوع اون ادم تموم شده اما من احساس می کنم از زندگیم عقبم....24 سالمه کار آزاد دارم (بیزنس) ..وضع مالی خوب..خانواده خوب..زندگی خوب...اما می گم کاش اینارو نداشتم اما یه ادمی بود که واقعا باهام صادق بود(منظورم ازدواج نیست که اگه باشه بد هم نیست ) ...انقدر از ادما بدی و دورویی دیدم که واقعا قاطی کردم...اتفاقا از ادمایی که وجهه اجتماعی خوبی هم دارن خیانت دیدم (خیانت در همه موارد مثلا در امانت و....) واقعا از همه اقایون با عرض پوزش متنفر شدم...میام اینجا داستانهای بچه هارم میخونم دیگه بدتر..به زمین و زمان شک کردم..هیچ کس منو واسه خودم نمی خواد جز دوستای دخترم....هر کی بهم نزدیک می شه قصد سو استفاده داره حالا یا مالی یا احساسی یا جسمی... واقعا داشتن یه همدم خیلی بد نیست اما کو ادمش ...کوووو اعتماد....یه دوست قدیمی هم داشتم که می بینم اصلا قدیم جدید حالیش نیست اونم فکر خودشه ....انقدری که من با ادما صادق هستم هیچکس نیست...یه ذره حواست نباشه میشی گوشت قربونی...واقعا روابط انسانی انقدر کثیف شده؟؟؟؟؟ میام اینجا قصه خیانت و نامردی و می خونم با خودم فکر می کنم چه طور یه مردی می تونه به زنش که قراره مادر بچه هاش باشه ..اصلا مادر بچه ها به کنار قراره یه عمر به پاش واسته و تو سختی حمایتش کنه چطور می تونه انقد نامرد باشه یا با دخترای خیابونی دل بده و قلوه بگیره...از اون طرف یه زن چطور حاضر می شه شوهر یکی دیگه رو از راه به در کنه...اصن ادما چرا انقدر وقیح شدن...چرا هیچی جلو دارشون نیست؟؟؟ من خستم واقعا از این همه دروغ....کم اوردم...واقعا حضور یه همراه تو زندگیم کمه...قبول کنین محبت جنس مخالف به هم یه چیز دیگس...هر چقدر خانواده خوب داشته باشی هر چقدرم دوستای خوب داشته باشی اخرش باز جای اون یه نفر خالیه...اما با این وضعیت خودم که خواستگاریم بهم خورد که خیلی روم تاثیر گذاشت(دوست بودیم) و با این وضع اجتماع نمی تونم جلو کسی گارد نگیرم... بعضی ادما رو می بینم زندگی مشترکشون رو به راه هست احساس می کنم عقبم...به حواشی زندگیم که کار و درس هست بیشتر اهمیت دادم تا زوایای شخصی زندگیم...احساس می کنم همه خوش و خرمن اما من خودمو غرق کارای دیگه کردم...با دوستام گردش تفریح می رم وقت کنم سرم گرم هست اما این حس مزخرفی که دارم ولم نمی کنه

درود به شما،

مریم خانم حرف شما درد و دل خیلیها در این انجمنه چرا که اونها هم بابت "خوب" بودنشون در مقطعی ضربه خوردن.
شما با درک عمیقی که از اطرافیان دارید نه تنها از کسی عقب نیستید بلکه از نظر فهم یک سر و گردن از اکثریت جامعه بالاترید.

شاید شما از آینده نامعلومی که در پیش دارید دچار استرس شدید. :-؟

نوشته اصلی توسط Serok

درود به شما،

مریم خانم حرف شما درد و دل خیلیها در این انجمنه چرا که اونها هم بابت "خوب" بودنشون در مقطعی ضربه خوردن.
شما با درک عمیقی که از اطرافیان دارید نه تنها از کسی عقب نیستید بلکه از نظر فهم یک سر و گردن از اکثریت جامعه بالاترید.

شاید شما از آینده نامعلومی که در پیش دارید دچار استرس شدید. :-؟

من دقیقا از این اینده می ترسم دقیقا درسته...... یه سری از اطرافیان خودم و می بینم همسن منن زندگی خودشونو دارن واقعا شوکه می شم که چرا من که درسم ازهمه بهتر بود و زندگیم اصلا تو یه فضای دیگه بود انقدر عقب موندم...مثلا یه مثال..من هیچ سالی واسه درس خوندن دو بار کنکور ندادم..همیشه می گم یا امسال یا دیگه تمام...بعد وقتی سر ضرب مثلا قبول می شدم و دوستام همه درجا میزدن واقعا احساس افتخار می کردم..حالا میگم خدایا ببین حالا موندم عقب... موسیقی میزنم بدتر میرم تو فاز...هیچ کدوم از دوستام غیر با این و اون دوست شدن هنر دیگه ایی به خرج ندادن اما من واقعا رفتم دنبال کار و درس و هنر در کنارشون...حالا می بینم بیا و ببین چه راضی دارن زندگی می کنن...من این رضایت و از خودم ندارم

نوشته اصلی توسط مسافر زمان

سلام

مریم خانوم، حسی که دارینو درک می‌کنم. اما با خوندن حرفاتون چند مورد نظرمو جلب کرد، که اگه به این نکات توجه کنین تا حد زیادی راه حل مشکلاتتون رو پیدا می‌کنین

اما می گم کاش اینارو نداشتم اما یه ادمی بود که واقعا باهام صادق بود(منظورم ازدواج نیست که اگه باشه بد هم نیست)

با خوندن این جمله اولین چیزی که به ذهن آدم می‌رسه، اینه که شما قصدی ندارین که این آدم صادق رو از طریق خواستگاری رسمی پیدا کنین. آخه اصولا هیچ‌کسی پیدا نمی‌شه که بیاد خواستگاری و قصد ازدواج نداشته باشه.
و مشکل اولیه این‌جاست. اکثر افرادی که از طریق روابط غیر رسمی برای آشنایی جلو میان هدفی غیر از پیدا کردن همدم همیشگیشونو دارن. بالاخره در این سنین رابطه با جنس مخالف در هر سطحی هم که باشه هیجان‌انگیزه. پس هدف‌های مختلفی برای ایجاد این روابط می‌تونه وجود داشته باشه که اکثر این هدف‌ها مورد پسند شما نیست.
اما تقریبا همه‌ی کسانی که به صورت رسمی خواستگاری می‌کنن هدفشون ازدواج و یافتن همدم زندگیشونه.

شما خوشبختانه در زندگیِ فردی، موفق هستین. تمایلتون برای داشتن همسر هم کاملا طبیعیه. تنها برای جلوگیری از تکرار اتفاقات گذشته، باید راهِ رابطه‌ی شناختی رو جوری تعیین کنین که فقط افرادی که قصد ازدواج دارن بتونن جلو بیان. اگه این‌گونه رفتار کنین می‌بینین که آقایونی هم هستن که فقط به خاطر خودتون جلو میان نه به خاطر سوء استفاده کردن ازتون.

میام اینجا قصه خیانت و نامردی و می خونم با خودم فکر می کنم چه طور یه مردی می تونه به زنش که قراره مادر بچه هاش باشه ..اصلا مادر بچه ها به کنار قراره یه عمر به پاش واسته و تو سختی حمایتش کنه چطور می تونه انقد نامرد باشه یا با دخترای خیابونی دل بده و قلوه بگیره...از اون طرف یه زن چطور حاضر می شه شوهر یکی دیگه رو از راه به در کنه...اصن ادما چرا انقدر وقیح شدن...چرا هیچی جلو دارشون نیست؟؟؟ من خستم واقعا از این همه دروغ....کم اوردم...

شاید این موارد نسبت به گذشته بیشتر شده باشه، اما هنوز افراد زیادی هستن که به تعهدشون پابیندن. مطالب این سایت نباید باعث بدبینی شما به جامعه بشه. اینجا هر کسی که مشکل داشته تاپیک زده. اگه قرار بود افرادی که چنین مشکلاتی رو ندارن، تاپیک بزنن و بگن که زندگیشونو با آرامش می‌گذرونن می‌دیدین که تعداد چنین تاپیک‌هایی چندین برابر تاپیک مشکلات می‌شد.

مطالب این سایت باید باعث واقع‌بینی ما بشه. این‌که توجه کنیم و دوران شناختی رو با دقت بگذرونیم. این‌که با دیدن چنین مشکلاتی و پیامد سختش برای خانواده‌ها، حواسمونو بیشتر جمع کنیم تا هیچ‌وقت جزوی از چنین آدم‌هایی نشیم که مرتکب چنین کارهایی می‌شن.


در نهایت، برای سریع‌تر یافتن شریک زندگیتون و بهبود اوضاع تا قبل از ازدواج:

اطلاعاتتون در مورد ازدواج و مسائل مربوط بهشو بیشتر کنین (مقالات این تالار بسیار مناسب هستن)
حضورتونو در اجتماع بیشتر کنین. مهمانی‌های زنانه یا خانوادگی رو از دست ندین.
از هرگونه ارتباط غیر ضروری با جنس مخالف بپرهیزین تا نزد افراد ناصادق به عنوان فردی سهل‌الوصول شناخته نشین.
درخواست افراد برای شناخت بیشتر رو در صورتی قبول کنین که به صورت رسمی به خواستگاریتون بیان. (بهشون بگین تنها راه برای رابطه‌ی شناختی، خواستگاری رسمی در حضور خانواده‌هاست)
در کلاس‌های مختلف شرکت کنین تا روحیه‌ی بهتری داشته باشین. حتما به تفریحاتتون برسین.

و به خدا توکل داشته باشین تا هر چه زودتر شریک زندگیتونو پیدا کنین.

موفق باشین

تمام حرفاتون و قبول دارم اما واقعا دچار تناقض شدم...ببینین مشکل اینجاست که من اصلا عادت به شکست ندارم تو هیچی مساله ایی اعم از کاری و درسی شکست نداشتم الا مسایل عاطفی...دوستام و می بینم که اتفاقا دوست بودن و ازدواج کردن که البته خدا رو شکر دوستام عزیزام هستن نمیگم خدا نکرده بدبخت شن این دوستیارو می بینم دچار تناقض می شم...می رم سمت دوستی که تا پای خواستگاری هم اومد و نشد..این شکست اذیت می کنه منو...چرا تو روابط با ادما اینجوریم؟؟...من همینم نمی تونم فیلم در بیارم یا با نقشه وارد زندگی ادما بشم...اما مثل اینکه اصلا خریدار نداره این حرفا...از اینکه اتفاقا معیار هایی مثل پاکی حیا و .... دوزار هم نمی ارزه شاکیم...اگه سربه زیر و خانم باشی تو دوستی می گن اه چرا املی اگرم ازدواج کرده باشی و جلو شوهرت بخوای خانمی کنی و کوتاه بیای میره سراغ یه زن اتفاقا وقیح!!! می ترسم گیر یه همچین ادمایی بیفتم..عین اب خوردن تو هر چی پیشرفت دارم الا تو شکل دادن یه رابطه با یه ادم دیگه...زن ها خیلی بدبختن...یا باید انتخاب شن وقتی ام که انتخاب میشن چون لطیفن مورد شدید ترین ازارها قرار می گیرن

من 30 سالمه نه خونواده ی به فکری داشتم در هیچ زمینه ای و نه وضعیت اجتماعی مناسبی داشتم و نه دارم و نه شوهر دارم. این منم که باید بگم عقب موندم از همه چی! اما از تاپیکم که زدم ناامید بودم و با لطف دوستان این تالار حالم بهتر شده. چیزی که باید بگم بهتون اینه که ظاهرا شما همه چی دارین به جز شوهر. و دوستاتون که می گین خیلی چیزایی که شما دارینو ندارن و فقط شوهر دارن. پس هم نسبت به خودتون هم دوستاتون منصف باشین. شما اصلا عقب نیستین. سن خوبی هم دارین و دیر نیست. وقت دارین. سعی کنین هر کاری رو که میتونین به وقتش خوب انجام بدین. مثله همین درس خوندن که می گین سر وقت خوب درس خوندین.
شوهر هم توی محیط کار توی محیط درسی و از فامیل و دوست و اشنا و همسایه پیدا می شه. یعنی توی رابطه اجتماعی داشتن با دیگران افراد مناسب برای ازدواج می تونن پیدا بشن. مثلا من که نه خودم اونوقتا با کسی دوست بودم نه خونواده ی به فکری داشتم طبیعی ترین نتیجه اش همین بود که ازدواج نکنم. چون مورد مناسب پیدا نمی شد دیگه. پس به محیط اطرافتون توجه کنین و اگه می خواین مورد مناسب ازدواج پیدا کنین باید اگه خونواده ی معقولی دارین که از عهده ی اینکار برمیان بهشون بگین و خودتون هم سر کار و هر محیط مناسبی حواستون به اینکه می خواین ازدواج کنین باشه تا بتونین بالاخره اون کسی رو که می خواین پیدا کنین.
24 سالمه کار آزاد دارم (بیزنس) ..وضع مالی خوب..خانواده خوب..زندگی خوب...اما می گم کاش اینارو نداشتم اما یه ادمی بود که واقعا باهام صادق بود(منظورم ازدواج نیست که اگه باشه بد هم نیست )
شما اینو نوشتین. اما به یه چیزی دقت نکردین. مثلا وقتی یکی رو می بینین که یکدفعه درد شدیدی می گیره قلبش یا از فرط ناراحتی داره فریاد می زنه ممکنه چند نفر ادم خیلی خوب هم کنارش باشن و یکی دنیال قرصی بگرده یا بال بال بزنه که براش یه کاری بکنه و یکی دیگه کنارش باشه و سعی کنه ارومش کنه اما اما اون شخص تو وضع و حالی نیست که دیگه این چیزا رو بفهمه. درد و رنجش توی اون لحظات خیلی بیشتر از اینه که بتونه به محیط اطرافش و ادمای اطرافش توجهی داشته باشه. یعنی براش توی اون لحظات دیگه مهم نیست این چیزا. این جمله ی شما هم همینه. نوشتین کلی خوبی و خوشحالی دارین ولی ترجیح می دادین نداشتین و به جاش یه همراه خوب داشتین. نه واقعا. اگه هیچکدوم اینا رو نداشتین الان همین ادم نبودین و ممکن بود خسته تر از اینی باشین که یه همراه رو کنارتون داشته باشین. در حدی که اگه هم می دیدین این همراهو از کنارش می گذشتین. پس از چیزایی که دارین خوشحال باشین و برای رسیدن به چیزایی که ندارین تلاش کنین تا بهش برسین.
مورد دیگه اینکه به هر حال ادم اگه دوست خوب همراه خوب همسر خوب می خواد یه کمی ناچاره صبوری کنه و توی ادمایی که باهاشون برخورد می کنه ممکنه همشون همونی که می خواد نباشن. در واقع تا یه حدی باید ریسک کرد. پس از اینکه ادمایی دیدین که دروغ می گفتن ناراحت نباشین. بگردین تا کسی رو که می خواین پیدا کنین.
موفق باشید.

مرسی مرسی واقعا
خیلی اروم تر شدم....آره وقتی واسه من حیا و پاکی مهمه پس باید کسای دیگه ایی هم باشن که مثل من باشن...
این مثال روزنامه و جواهر عالی بود ..تا حالا به این قسمت قضیه فکر نکرده بودم...

ولی مینوش جان بابای منم همچین به فکر نیست!!! می شینه بلند می شه میگه کجا بفرستمت خونه شوهر که بشوری و بسابی!!!! بشین ور دل بابا خانمی کن!!!!!!!!!!!!!!! خلاصه که بابام خواستگار ببینه با تفنگ به استقبالشون می ره

ولی خیلی بهتر شدم...هر کسی هم یه قسمتی داره ... واقعا روابط قبل ازدواج ریسک هست که اتفاقا طعم تلخشم چشیدم...

دقیقا احساس تنهایی خیلی بده هر چی دور و برت شلوغ تر هم باشه انگار تنها تری....

ولی واقعا با این همه مشکلات که اینجا می خونم می شه کسی و پیدا کرد که متعهد باشه..اهل خیانت نباشه..واقعا ترسیدم..وقتی میگم زنا بدبختن واقعا این احساس و دارم..اصلا زحماتشون دیده نمیشه..صبح تا شب سر کار بعد بیان خونه ..حالا با این همه خستگی کارای خونه و بچه داری و همسر داری..بعد یهو یه همسر قدر نشناس که همه چیش م باید به راه باشه بداخلاقیاش شروع میشه...می دونم زندگی خیلی بالا پایین داره همیشه همه چیز سفید یا سیاه نیست خوبی و بدی در کنار هم هستن..اما واقعا احساس می کنم حقوق زن ها داره از بین می ره...اینکه مردا همیشه انقدر حق به جانب هستن...یه امار بگیریم می بینیم دیگه این مسایل خیلی زیاد شده...اصلا به حرفایی که می زنن پای بند نیستن...نمی دونم گیر کردم....ایکاش لااقل پسر می شدم این همه فشار روم نبود...از این حس مسخره مردا که فکر می کنن براشون ریخته بدم می اد...چرا فکر می کنن این نشد یکی دیگه...(مثال: بارها کتاب شازده کوچولو رو دادم دست نامزدم که بخونه ...خنده تحویل من میداد!!! یعنی ای بابا این چرت و پرتا چیه!!!) البته از دخترای مزخرفی ام که تن به هر کاری می دن که ببخشید روی مردا رو اینجوری باز کردنم گله دارم...چرا انقد همه چی چرک شده؟!! واقعا یعنی پدر مادرا فرصت یاد دادن تعهد و عشق به بچه هاشون نداشتن؟؟ هیچ کس هم که حامی زن ها نیست لا اقل یه کم همرو سر جاشون بشونه... نمی دونم فعلا افکار منفی انقد دارم که نگین و نپرسین...دوست دارم به ادمای دور و برم بتونم اعتماد کنم اما یهو تو زرد از اب در میان