سلام دوست خوبم
خوش امدی به همدردی
قبل از هرچیزی بهت تبریک میگم که خدا لایق دونسته شما رو و یکی از فرشته هاش رو دو دوستی تقدیم شما کرده.سعی کن از ته دل شاکر این نعمت باشی و با افکار نادرست و شیطانی تن اون طفل معصوم رو که شما پاش رو باز کردین به این دنیا نلرزونی.
شاید اگر موضوع بارداریت مطرح نبود پیشنهاد دیگه ای به ذهنم میرسید.اما حالا اوضاع کاملا فرق داره.شما در مقابل اون بچه مسئولی و الان اولویت تصمیم گیری شما فرزندت خواهد بود نه خودت و همسرت.
این چیزهایی که شما از همسرت گفتی لاینحل نیست و از طرفی انقدر هم وحشتناک نیست که شما بخوای عنوان تاپیکت رو بذاری از شوهرم دیگه اصلا خوشم نمیاد !
وقتی عنوان تاپیکت رو دیدم با خودم گفتم لابد چشم چرونی میکنه...لابد مال دزدی میاره تو خونه...لابد دست بزن داره و ....
مطمئن باش وارد هر زندگی بشی هر مردی کم و بیش از این حساسیت ها داره.
چیزی که من از نوشته هات حس میکنم اینه که کمی ناپخته عمل میکنی.زندگی مشترک خیلی فراتر از این حرفهاست.که شما بعد از دعوا چند روز !! بری خونه پدری.
مطمئن باش همسرت هم نهایتا تا یکی دو سال دیگه میاد نازت رو میکشه و برت میگردونه.کم کم این قهر کردنها براش عادی میشه و یه موقع دیدی چند ماه هم خونه پدری موندی و کسی سراغی ازت نگرفت.
پس برای برداشتن اولین گام این کار رو ترک کن.و هرگز بعد از دعوا محل زندگی مشترکت رو تحت هیچ شرایطی ترک نکن.این کار عرفا شرعا و قانونا اشتباهه.
اما در مورد مشکلی که در روابطتتون دارید حتما به یک متخصص زنان و یا یک روانپزشک حاذق در این زمینه مراجعه کن.چرا که در این سن و سال طبیعتا باید گرم باشید و همسر شما به نظر نرمال میاد.و این آنرمالی در شما دیده میشه.
کلا همدردی در این رابطه خیلی نمیتونه راهنماییت کنه.میتونی به سایت تنظیم خانواده هم سر بزنی .
حالا بای و درست و درمون مشکلات رو دسته بندی کن.
الان مهم ترین مسئله فرزندته.پس اگر امکانش هست مرخصی تحصیلی و ....بگیر و به حفظ ارامش خودت و محیط زندگی کمک کن.
اگر هم میتونی ساعات کاریت رو کم کن و یا اگر اونجا امکانش هست مرخصی بگیر.و اگر هم خیلی جای رسمی نیست میتونی فعلا کار رو فراموش کنی و به همسرت و فرزندت رسیدگی کنی.مطمئن باش بعد از تولد بچه اوضاع خیلی خیلی بهتر میشه.
از طرفی این سردمزاجی خانومها مثل بلای خانمان سوزه و به احتمال خیلی خیلی قوی دلیل بسیاری از عصبی شدنهای همسرت میتونه به این موضوع برگرده.
میتونی یه سرچ بکنی و اون وقت خودت به همسرت حق میدی که عصبی باشه.
فعلا اینها رو داشته باش.
*ضمنا نیازی نیست اسم کوچیکت رو عنوان کنی.چون اسمت هم اسم خاصی هست ممکنه باعث شناساییت توسط دوست و فامیل و ...بشه.
گاهی برای رشد کردن باید سختی کشید،گاهی برای فهمیدن باید شکست خورد،گاهی برای بدست آوردن باید از دست داد،چون برخی درسها در زندگی فقط از طریق رنج و محنت آموخته میشوند.
علاقه مندی ها (Bookmarks)