موضوع: تردید و احساس گناه

سلام به همه دوستان
من عضو جدید این سایتم و درست نمی دونم باید چی رو کجا بنویسم
اینکه من وارد این سایت شدم نیاز به همفکری و مشاوره است پس خواهش می کنم کمکم کنید خواهش می کنم
من 28 سال سن دارم فوق لیسانس هستم و آدم نسبتا مذهبی و سخت گیری در مورد روابط دختر و پسرم چند وقتی مه با یه آقا آشنا شدم 25 ساله فوق لیسانس ما اول فقط بابت کار با هم صحبت می کردیم و اگه مشکلی پیش میومد به هم کمک می کردیم و متوجه شدیم که ما خیلی باهم نزدیکیم از نظر فرهنگ و خیلی چیزای دیگه خانواده های هم رو خیلی خوب می شناسیم و شناخت نسبتا خوبی از هم داریم
اما اون فعلا نمی تونه ازدواج کنه من در مورد سن با مشاور صحبت کردم و ایشون گفتن چون شما به سنی رسیدین که هردوتون عاقل هستین و به استانداردهای لازم رسیدین
اما من مدتی که احساس گناه می کنم خیلی ناراحتم به خصوص که اون خیلی با احساس با من حرف میزنه ، نمی دونم دارم دیونه میشم من هم خیلی دوسش دارم
اما اون میگه من خیلی سردم احساس ندارم ، کی دونم چرا این فکر رو می کنه چون من خیلی رسمی حرف می زنم
تورو خدا کمکم کنید تورو خدا

مهتاب خانم
نظر شخصی من اینه که مرد حتما حتما از زن حداقل 2 سال بزرگتر باشه...
در بعضی موارد دیدم که خلاف این عمل شده و هر دو با هم خوبند
یه دوست دارم که 27 سالشه و با دختری 31 ساله ازدواج کرده البته وقتی دوستم 20 ساله بود با دختر 24 ساله ازدواج کرده بود
بهم نصیحت کرد که هرگز این کار رو نکنم
یکی از اقوام که دختره متولد 63 و پسره متولد 61 هستش گفته بود من اگه دوباره قرار بود ازدواج کنم با پسری ازدواج می کردم که خیلی ازم بزرگتر باشه.
نظر خودمم بهتون گفتم
ولی احساس رو کنار بذارید و بدون حس شهوت به هم فکر کنید و به این سوال جواب بدید اگه مثبت بود به نظر من می تونید ازدواج کنید:
اگر این پسره/دختره فقط همدم من باشه و من نتونم باهاش لذت جنسی داشته باشم و ازش هم بچه دار شم آیا باز هم حاضرم باهاش ازدواج می کنم؟
آقای دکتر وین دایر می گه وقتی می خوای با کسی ازدواج کنی فکر کن 50 سال گذشته و اون پیر شده آیا بازهم دوستش داری؟؟؟!!!

سلام،
به نظر من موفقیت یا شکست هر ازدواجی، کاااااااااااملا بستگی به دو نفری داره که با هم ازدواج می کنن. پسر از دختر بزرگتر، دختر از پسر بزرگتر، فلان قدر اختلاف سنی، همه بستگی داره به اون دو نفر، نمی شه قانون کلی ارائه کرد.
اگر از نظرایی که گفتید با هم تفاهم دارید، سن نباید مسئله چندان مهمی باشه، به شرطی که هر دو طرف آگاهانه انتخاب کرده باشن. فقط مسئله رضایت خانواده ها هست که من فکر می کنم در درجه اول باید از اون مطمئن شد.
البته گفتید که آقا فعلا نمی تونه ازدواج کنه، اینو اگه بیشتر توضیح بدید که یعنی چی و فعلا یعنی تا کی خیلی خوب می شه. راستش برداشت من اینه که پسر اصلا قصد ازدواج نداره؟؟؟؟

راستی اگه نمی تونه ازدواج کنه، دیگه چه انتظاریه که شما احساس براش خرج کنید؟!

سلام
ممنون که جواب دادین
راستش هم من و هم اون دانشجو ارشد هستیم و مدرس حق التدریس دانشگاه از نظر مالی در اون حد نیستیم که بتونیم ازدواج کنیم حقوق من برای یه خانم قابل تحمل اما برای اون نه و من هم خودم هم حاضر نیستم که با کسی ازدواج کنم که هنوز استقلال مالی کامل نداره
در مورد سن هم برادرم سه سال از خانمش کوچیکتر و خالم هم 2 سال از شوهرش بزرگتر و خدا رو شکر مشکلی ندارن با این چندین سال از زندگی مشترکشون میگذره و قیافه من هم طوری که هر کس ببینه فکر می کنه 22 یا 23 بیشتر نیستم هر کس از سن من با خبر میشه تعجب میکنه و فکر میکنه دارم شوخی میکنم و این باعث شده همه خواستگار های من از من کوچیکتر باشن
نمی دونم چی بگم فقط کمکم کنید چی کار کنم چطور حرف بزنم ، ما تو شهر کوچیکی زندگی می کنیم و از فرهنگ وحتی نوع زندگی هم کاملا آشنای داریم
یه مشکلی که دیگه من بهش وابسته شدم اینه که من خیلی تنهام خیلی و واقعا نیاز به کسی دارم که در کنارم باشه حسم کنه به عشق داشته باشه و من هم همینطور
ای کاش از سردر گمی بیام بیرون ، یه تصمیمی که این چند وقت گرفتم اینه که کانلا باهاش قطع رابطه کنم ، اما می دونم خودم این وسط نابود میشم و برای همیشه تنها
این پراکنده صحبت کردنم فقط به علت سر درگمی لطفا ببخشید

دوست عزیز
یعنی شما بزرگتر هستی؟این مسئله قابل تعملیه
کار خوبی می کنی احساسات خاصی بروز نمی دی،اینطوری بهتره شما در مرحله ایی نیستید که به ابراز احساسات بپردازی بخصوص که تجربه رابطه نداریی، چون ممکنه نتونید درست تصمیم بگیرید و در گیر احساسات بشید. ایشون هم بگو بهتره در این مرحله این کار و نکنیم، به موقش اگه به یاری خدا همه چیز خوب بود احساساتم رو بروز می دم.

سلام مهتاب999
به تالار همدردی خوش آمدید
امیدوارم سال پرباری را پیش رو داشته باشید
اولین گامی که می بایست شما بردارید این است که هرچه سریع تر این رابطه را رسمی نمایید . و در مراحل بعدی به ارزیابی دست بزنید .

مدیر همدردی نوشته :
خلاصه اينكه: اولين گام در «رابطه دختر و پسر »كه براي ازدواج است،‌رسمي شدن آن و در جريان قرار گرفتن خانواده ها و آشنايي خانواده هاي آنهاست. بدون اينكه بخواهد مدتي يواشكي طول بكشد ( به هر بهانه اي)، گام بعدي رعايت خطوط و محدوديت ها و هنجارهاي شخصي ، فرهنگي، مذهبي، خانوادگي، شخصي و اجتماعي است. يعني فقط ارتباط جهت آشنايي بيشتر و همه جانبه است. و بنا نيست مهرورزي،‌عشقبازي، مسائل جنسي و ....، انجام شود، چون در اين مرحله هنوز دو نفر در حال ارزيابي هم هستند نه اينكه همسر هم باشند. گام بعدي اينست كه اين فرايند اگر چه بايد با تامل و تحت نظر خانواده باشد،‌ليكن نبايد زيادي طول بكشد ، زمان فقط به اندازه اي كه خانواده ها و خود شخص نسبت به شناخت همسر آينده اش شناخت ايجاد كند نه اينكه منتظر فراهم شدن شرايط در آينده باشد. لذا پسري كه بهانه مي آورد مثلا: وعده اتمام سربازي ، پيدا كردن شغل، پايان تحصيلات، فراهم آمدن مسائل مادي، راضي كردن خانواده ، ازدواج كردن برادر يا خواهر بزرگتر، آشناي شدن بيشتر و .... همه و همه نشان مي دهد كه اين رابطه امكان كمي دارد كه به ازدواج ختم شود. و چنين رابطه هاي مشكل ساز است.

اگر دختر و پسري انگيزه ازدواج دارند، نياز به كارهاي يواشكي و پنهاني ندارند و از اينكه به طور رسمي خانواده هاي آنها در جريان ارتباط آنها باشند ، نگراني ندارند. آنها مسئوليت انتخاب همسرشان را مي پذيرندو هزينه انتخاب خود را قبول مي كنند. و از اين بابت ترس يا بهانه اي ندارند. لذا ابتدا بايد اين رابطه رسمي شود، يعني خانواده ها در جريان قرار بگيرند و علاوه بر اينكه شما با دختر يا پسري آشنا مي شويد بايد به خانواده آنها (‌كه ريشه تربيتي آن فرد در آنجا قرار دارد)‌نيز توجه شود

3– ما نمي گوئيم كه يك دختر و پسر بدون اينكه همديگر را بشناسند ازدواج كنند،‌بلكه مي گوئيم فراموش نكنند كه اگر ارتباطي هست براي ازدواج است، لذا پرسه زني هاي بي هدف و متنوع و لذتهاي آني با نشان دادن علاقه،‌بدون اينكه خط سير ارتباط بررسي شود، منجر به انحراف رابطه مي شود. چه نياز دارد به دختري كه هنوز براي ازدواج در مورد او قطعي نشده ايم، ابراز محبت و عشق كنيم. و اگر واقعا در عشق صادقيم و او را مناسب مي بينيم ، چرا از مسئوليت رسمييت بخشيدن به رابطه و در پي آن ازدواج طفره مي رويم.

4 – اگر پسري مي گويد كه شرايط ازدواج ندارد،‌ ضرورت ارتباط و آشنايي منتفي است. پس بهتر است هر وقت كه شرايط داشت ، اقدام كند. و نبايد اينگونه احساسات دختري را معطل خود نكند.
ما نمي توانيم با يك انسان ، برخورد ابزاري كنيم،‌ و براي گذران اوقات فراغت، با وعده و وعيد ازدواج در آينده،‌ روزها و شب هاي او را غرق خيالبافي كنيم و در نهايت او را رها كنيم.
لذا پسري كه مي گويد مي خواهيم همديگر را بشناسيم تا در آينده ازدواج كنيم ( بعضي ها اين را نيز نمي گويند) ، واقعا چه تضمين عملي در بين است. چه مانعي براي عوض كردن تصميم دختر و پسر وجود دارد.

حتما به این انجمن سر بزنید

http://www.hamdardi.net/forum-108.html

نوشته اصلی توسط mohsenazizi

سلام
چند مساله عمده در رابطه با سن بیشتر دختر از پسر مطرحه که اگر با اینها مساله ای نداشته باشید مانعی پیش نمیاد:

1. عرف: در جامعه ما عرف اینه که پسر از دختر بزرگتر باشه و معمولا فاصله سنی 3 تا 7 سال پیشنهاد میشه. دید جامعه به این مساله رو باید در نظر داشت

2. پذیرش سرپرستی مرد: مردها نیاز دارند که در خانه به عنوان سرپرست به اونها نگاه بشه. ممکنه زن بزرگتر هضم این مساله براش کمی مشکل باشه

3. افول جنسی زودتر در زنها: تمایلات جنسی در خانمها زودتر فروکش میکنه و این درحالیه که آقایون مدت زمان بیشتری این تمایل رو درخود دارند

البته وقتی سن هردو از 25 سال بیشتر میشه عملا مساله سنی خیلی کمتر دردسرساز میشه
در همین سن پایینتر هم اگر همه شرایط دیگه مساعد باشه و خانواده ها بپذیرن و خودتون و خانم هم با این مسائل بتونین کنار بیاین مانعی نداره

ممنون از راهنمای های خوبتون
من تصمیمم رو گرفتم می دونم به من خیلی سخت میگذره اما باید قبول کنم