موضوع: ایا می توانم به این کار ادامه بدهم

دوستان سلام چند وقتی است که از کار کردن خسته شدم نمی خوام کار کنم اما به خاطر مشکلات زندگی بایداین کارو انجام بدهم خیلی خسته و نمی دونم چطوری باهاش کنار بیام مرخصی هم دیگه دردمو دوا نمی کنه کارم طوری هست که همش با ارباب رجوع سرو کار دارم از دست بعضی از مردم که اصلا ملاحظه ادم را نمی کن و فقط به خودشون فکر می کنن و فقط توقع دارن انگار فکر می کنن ادم نوکرشونه خسته شدم .
کار من طوری هست یعنی یه دستور العمله که باید به مردم گیر بدیم من این کارو دوست ندارم و ازش خسته شدم اما اگر نکنم خودم توبیخ میشم دلم نمیخواد بگم چی حتی روم نمیشه و میترسم بگم چون میترسم بقیه هم از من بدشون بیاد می دونم که خیلی از مردم از این کار ما ناراحتن و بدشون میاد اما چیکار کنیم دستوره دیگه کاریش نمیشه کرد نمی دونم چیکار کنم کسی هست کمکم کنه .

میشه یکی بهم سر بزنه امیدوار جان کجایی چرا منو نمی بینی ؟

سلام جان سخت عزیز
خداروشکر تاپیک قبلیت روند خوبی داشته وقتی خوندم خیلی خوشحال شدم
کارت طوری نیست که بتونی انتقالی بگیری به یه بخش دیگه که ارباب رجوع کمتر باشه؟
شرایطت الان چطوره؟ میتونی بگردی دنبال یه کار بهتر با همین درآمد که الان داری؟
حداقل تا وقتیکه یه کار بهتر پیدا نکردی سعی کن این کارتو از دست ندی.
مشکلت فقط با ارباب رجوع هاست یا از محیط کارت کلا خسته شدی؟
اگه از محیط کار خسته هستی میشه تا حدودی خودمون با تغییراتی که میدیم محیطو متنوع کنیم برای خودمون.

سلام آتنا جان مرصی که بهم توجه کردی ممنونم .
نه متاسفانه انتقالی نمی تونم بگیرم چون شرایط سختی داره اولا پارتی بزرگ می خواد دومامراحل اداری خیلی طولانی داره تازه اگر هم بشه باز باید باید اول نظر رئیس اینجا مثبت باشه که چون نیرو اینجا کم هست نمی زارن کسی بره .
خودت می دونی اوضاع کار خیلی خرابه من اینجا استخدامم و به همین راحتی نمیشه یه کار دیگه پیدا کرد و من واقعا به پولش احتیاج دارم .
فعلا من تعهدی هستم و تا 3ساله دیگه اصلا نمی تونم بیرون بیام خودم هم نمی خوام چون کار دیگه ای نیست فعلا همین هم با کلی پارتی و جای پدرم رفتم
من برا این کار یه دوره 8 ماهه شبانروزی رفتم که در ان خیلی تمرینات سخت بود مثل سربازی صبحگاه و کار با اسلحه فکر کنم متوجه شده باشی که چکاره ام .
در حال حاضر این محیطی که من توش هستم از قسمتهای اجرایی دیگه خیلی بهتر چون اگر بخوام به قسمت اداریش برم گفتم پارتی مخواد که فعلا مقدور نیست .
اما چیزهایی که ازارم می ده :
چون یه مکا ن عمومی است سرو صدا خیلی زیاد الودگی صوتی بیش از حد
این سرو صداها خیلی بیشتر اذیتم می کنه انقدر که وقتی میام خونه فکر می کنم کله ام اندازه یه هندوانه شده
یکی دیگه از ناراحتی هام اینکه مردم مارو دوست ندارن به خاطر تذکری که باید بهشون بدیم یا اگه ازشون بخوایم که باید وسایلشون بازرسی بشه بهمون توهین می کنن اما چون ما مسئولیم نباید بی احترام کنیم و اونا هر چی دلشون بخواد می تونن بگن .
البته من خودم همیشه ادم هستم که اروم صحبت می کنم اما بهتر می دونی بعض ادمها هم واقعا مشکل اعصاب دارند و در روز ممکنه چند تاشون به پستمون بخوره و این منو خیلی خسته می کنه
بیشتر دنبال یه راهکار هستم که بشه ارمشمو حفظکنم چیکار کنم که بهشون فکر نکنم حتی اگر همکارهای دیگر م هم دعواشون بشه تا یه هفته اعصابم خورده که چرا این طوری شد
می دونم که نباید ادم فکر کنه و توقع داشته باشه که همه دوسش داشته باشن اما اگر نمی دونم چیکار کنم که این طرز فکرم عوض بشه
همش دو دلم و می گم اگه این تعهدم تموم شد دیگه نمی رم اما مید ونم که هر جا کار کنی مشکلات خاص خودش رو داره
پس مخوام بدونم با این قضیه چجوری کنار بیام چون برا رسیدن به همین کار خیلی زحمت کشیدم .

جان سخت عزیزم من از اول این تاپیکتونو دیدم و اولین پستتونو همون دیشب خوندم اما نظری ندادم به دو دلیل:1.کمی درگیر مسائل شخصیم بود که تمرکز رو برام سخت کرده بود. 2.حدسی در مورد شغل شما زدم که ترسیدم راهنمایی که میکنم نشات گرفته از نحوه ی تفکر من در مورد اون نوع خاص از شغل باشه و بی طرف و منطقی نباشه.
اما امروز که فکرم کمی باز شده چند تا سوال دارم:
هدفتون از شغلتون چیه؟آیا حقیقتا به این مقدار از درآمد نیاز دارید ؟ ایا گزینه های الترنیتوی براتون برای انتخاب شغل وجود داره یا نه؟ ایا امکان نداره به قسمت دیگه ای منتقل بشین؟ آیا امکان نداره همین کارو به نحوی اجرا کنید که نه توبیخ بشید و نه فشار روحی بهتون وارد شه؟
لطفا به این سوالها جواب بدید تا در حد بضاعتم نظرمو بگم
موفق باشید

پست من کمی دیر ارسال شد.پاسخ اکثر سوالاتمو به دوست دیگه مون آتنا دادین.
دوست عزیزم حالا که شرایط به این صورته چند توصیه دارم:
1.شما روش درست رو در پیش بگیری درسته که کسی دوست نداره که بهش تذکر بدن یا وسایلشو بگردن اما نحوه ی بیان شما هم موثره.در یک کلام شما خوب رفتار کنید.
2.سعی کنید وقت آزادتونو به فعالیتهای دلخواهتون بپردازید نزارید این خلا باعث تاثیر کلی روی روند زندگیتون بشه
3.متاسفانه وضعیت شغل در کشور ما خیلی بد شده اگر با دید مثبت و شکر گزارانه به فرصتی که دارید نگاه کنید تحمل مشکلاتشو براتون ساده تر میکنه
4.اینم در نظر داشته باشید که هر کاری سختی خودشو داره نمیشه فقط به سختی ها نگاه کرد بلکه نکات قوت رو هم مد نظر داشته باشید.
5.از الان برای شرایط بعد از تعهدتون تصمیم نگیرید.کمی شرایط رو تحت کنترل قرار بدید.لازم نیست نگران آینده باشید وقتی تعهدتون تموم شد میتونید با بررسی شرایط پیش اومده تصمیم درستی بگیرید.

مرصی امیدوار جان ببخشید که گفتم منو نمی بینی و ببخشید که من با اجازه خودم عنوانتون رو فقط خالی میگم نصفشو نمی گم .
فکر کنم چون این دو تا پستو باهم زدیم تقریبا بعضی از سئوالاتون رو در بالا جواب دادم .
اما یه توضیح دیگه هم می دم
هدفم از این کار فقط در امد در اوردن و هیچ علاقه بهش ندارم می دونی که من نقاشی خوندم و برا یه زن فکر می کنم همون تدریسهای جسته گریخته کافی بود اما باز میدونی اوضاع زندگیمو که مجبور شدم سر این کار برم که کم و کاستیهای زندگیمو که همسرم نمی تونست رو جبران کنم برا همین خیلی از خودم کار کشیدم خیلی خسته ام .
شایدهم از بس باخودم تکرار کردم خسته ام خسته شدم همش دلم می خواد یک ماه مرخصی به حقوق بگیرم البته اون هم به همی راحتی ها نیست .
چرا میشه این کارو طوری انجام داد که توبیخ هم نشد اما در دلم عملا از این کار متنفرم و فکر می کنم شخصیتم زیر سوال میره .

شما هر چی دوست داری منو صدا کن میخوای فقط بگو امید
از شوخی گذشته... بازم میگم به خودت و همسرت فرصت بده.فعلا ادامه بده تا زمان تعهدت تموم بشه.در این بین سعی کن به علائق خودت هم برسی.میدونم خسته ای البته فکر میکنم این خستگی فقط ناشی از نوع شغلت نباشه و به خاطر سایر شرایط زندگی هم هست.بزار همه چیز یواش یواش در جای درست خودش قرار بگیره بعد فرصت داری که دوباره انتخاب کنی.
با فکر باز و خیال راحت...

مرصی عزیزم ممنون از حرفهات واقعا لذت بردم اگر بازم مطلبی به ذهنت رسید که کمکم می کنه اروم تر بشم ممنون میشم بگی .
راست می گی به تعهدم دیگه فکر نمی کنم شاید هم دارم ناشکری می کنم .
در مورد طرز برخورد من خودم شخصا با مردم خوب برخورد می کنم اما بعضی موقعها هم پیش می اید و همکار رعایت نمی کنن و من احساس می کنم که ابروی منم رفته البته مردم هم خیلی هاشون واقعا متوجه نیستن به هر حال ممنون .

فقط یک جمله:
از آینده نترس

زن امیدوار خیلی خوب برات همه مسائلو باز کرد جان سخت عزیز
شما سعی کن به جنبه های مثبت اینکار که توی شرایط مشکلت بدادت رسیده فکرکنی، شاید بعضی از کارهائیکه ما انجام میدیم تو زندگی یه توفیق اجباریه اما خوب همینم غنیمته توی شرایط وانفسای بیکاری و مشکلات زندگی!
بهترین کار اینه که دیدت را نسبت به شغلت عوض کنی، تو داری وظیفه شغلیتو انجام میدی درکمال احترام به مخاطب، نه حق کسی رو ضایع میکنی، نه به کسی بی احترامی میکنی، نه به کسی ظلم میکنی، فقط برای حفظ آرامش و رعایت قوانین قرار داده شده داری مسئولیتتو انجام میدی، اگرم همکارانت چیزایی رو رعایت نمیکنن تو نباید خودتو سرزنش کنی، گاهی وقتا مردم هم رعایت نمیکنن!
خودمونم مثلا اگه پلیس جریممون کنه ازش بدمون میاد یا شاید چهارتا فحشم بهش بدیم، دیگه نمیبینیم که اولا ما هم اشتباهی مرتکب شدیم و ثانیا اونم مجبوره توی سرما و گرما وایسه تا برگه های جریمشو تا شب پرکنه!
تواین مدتی که گفتی دوران تعهدت طول میکشه به این طرف و اون طرف،دوستان و آشنایان بسپر اگه کار مناسبی بود حتما تورو در جریان بزارن. خودتم سعی کن کارت و دغدغه هاشو فقط به همون محیط کار بسپری و وقتی که توی خونه هستی فقط آرامش داشته باش، موسیقی های مورد علاقتو گوش کن، کارهای مورد علاقتو انجام بده، نماز بخون باخدا درددل کن تا راحت و سبک بشی.
نگران نباش، در که همیشه رو یه پاشنه نمیچرخه، دوران راحت تری هم میرسه و بقول معروف پایان شب سیه سپید است