این یک دست نوشته کوچیک از من هست که تقدیم شما عزیزان میشه، اگر نقدی هست خوشحال میشم بدونم :
عاشقانه های امروزی با شکل و شمایلی که می بینیم به نظرم 2 دلیل می تونه داشته باشه : دلیل اول: کمبود محبت و اختلالات روانی. دلیل دوم اینکه اصولا نوع انسان هر چیزی رو که براش مطلوب باشه و زیبا ببینه نسبت بهش واکنش نشون میده و گاهی این واکنش با فوران احساسی همراه میشه که بهش میگیم عاشقی ... البته دلیل سومی هست به نام مرض عاشقی! که تظاهر به عاشق بودن هست که مورد بحث ما نیست. من عشق زمینی رو با تعاریفی که امروز ازش میشنویم نمی تونم درک کنم اما خوب در جریان زندگی میشه به چشم یک اتفاق نگاهش کرد که آدم رو به تکامل می رسونه و باعث میشه آدم به عشق ابدی که میگن خالق هستی هست برسه، این جنبش به نظرم مشکلی نداره ... اما این حس عاشق بودن یک احساس مقطعی هست و من به شخصه کسی رو ندیدم که یک عمر عاشق کسی باشه و تنها در صورتی این مطلب برام قابل درک هست که عاشقی بر موجودی فرا زمینی باشه ... زیرا که عاشق شدن بر یه موجود بی عیب و نقص باز می تونه توجیح داشته باشه. مسئله دیگه ای که وجود داره ما همیشه عاشق چیزی یا کسی میشیم که نداریمش و این خودش دلیل محکمیه بر این که عاشق شدن نشات گرفته از کمبود ها و نداشتن های ماست. در آخر به دوست داشتن معتقدم اما بر عاشق شدن با شرایطی که گفتم اعتقادی ندارم و به نظرم عاشق بودن جز بر یه موجود بی عیب و نقص که اسمش رو خدا گذاشتیم دروغه !
با احترام
همراز
علاقه مندی ها (Bookmarks)