موضوع: آيا به‏راستی چگونه و چقدر زندگی کرده‏ای؟

آیا تاکنون اندیشیده‏ای که چگونه و چقدر زندگی کرده‏ای؟

*

آیا تا کنون صدای آهنگ روح‏نواز قلبت را با گوش جان شنیده‏ای و از پنجره‏اش، عشق‏بازی پروانه را با پرچم‏ گل ِکاشی سقاخانة آرزوها دیده‏ای که چگونه موسیقی قلبت را در گلبرگ‏هایش نقاشی می‏کند؟

**

آیا با دلت گه‏گاه خلوت کرده‏ای و رازهای نهفتة سینه‏ات را در گوشش زمزمه کرده‏ و بر چهره‏اش قطره‏ای از بلورین اشک چشمت را ریخته‏ای و اجازه داده‏ای که گرمی وجودت را بچشد تا بتوانی آن‏را را با همسایه تقسیم کنی؟

**

آیا صدای باطن خود را با قلبت درمیان گذاشته‏ و از او راه صواب را جویا شده‏ای و در امتداد سایة خیال، بیداری را از او پرسیده‏ای و از پشت الفاظ دفتر شعرت، در آئینه‏اش خیره شده‏ای تا معرفت و آگاهی را دریابی؟

**

آیا تاکنون طپش قلبت را با ضربان نبض پرنده‏ای در سحرگاهان پیوند زده‏ای تا راز خلقت را از زاویة چشمان او نظاره‏گر باشی و جیک‏جیک گنجشک‏های درخت همیشه سبز دلت را بر پهنای افکارت ریخته‏ای تا سرزندگی و سرور و نشاط و پرواز به سرزمین معرفت و کرامت، بر وجودت مستولی شود؟

**

آیا بر پوست خود خیره شده‏ای و مویرگ‏هایی که هرکدام مسیری را نشانه گرفته‏اند تا پاکی و طراوت و شادابی جسمت را ارزانی کنند، دنبال کرده‏ای و باور داشته‏ای که در سرزمین ناپاکی و اندوه و سستی، گل سرخ نمی‏توان رویاند؟

**

آیا رنگ خون خود را دیده‏ای و فکر کرده‏ای که با رنگ خون بقیه چه تفاوتی دارد و هرگز تأمل نموده‏ای که رنگ آبرو که لعاب دل است، از رنگ خون مقدس‏تر است و اگر آبروی کسی ریخته شود، عرش الهی می‏لرزد، چراکه رگ‏ها تشنة خون‏اند و اگر ریخته شود، دوباره خون می‏سازند، اما آبروی رفته را کجا می‏توان برگرداند و لعاب دل شکسته را چگونه بند انداخت؟

**

آیا به موسیقی حرکت موهای سرت در نسیم صبحگاهی یا حتی در طوفان زندگی گوش داده‏ای و از شنیدن نوای دل‏انگیزش آرامش یافته‏ای و از جویباری که از پای شمشادهای سرت، انسانیت و معرفت و دانش را عبور می‏دهند، قطره‏ای چیده‏ای و حرمت رشد و بلوغ فکری را هرگز پاس داشته‏ای؟

**

آیا کلبة حصیری اندام خود را بو کرده‏ای و عطرش را سخاوت‏مندانه هر روز بر دیگران پاچیده‏ای و اشراق ذهنت را در سایة آفتاب بر فکرهای منتظر ریخته‏ای و حنجرة جوی عشق و دوست‏داشتن را، از رایحة ادراک و خواستن پر نموده‏ای و بر سرشاخه‏های سقف کلبة حصیری‏ات آویزان کرده‏ای تا در زمستان فصل عمرت، بی‏بهره نمانی؟

**

آیا آب دهان خود را مزه کرده‏ای و طعم بهشتی آن‏را با نزدیک‏ترین و عزیزترین کسی که با تمامی وجود دوستش داشته‏ای، قسمت کرده‏ای و قطرات باران قلبت را در قاب خالی دیوار همسایه ریخته‏ای تا جوانه‏های سبز در آن بروید و کوزة خالی قاب عکس، پر از طراوت و زندگی شود؟

**

آیا آواز احساست را برای گل‏های اطاق تنهائی‏ات خوانده‏ای تا فضای خانة دلت را فرحبخش و شاداب کرده و زندگی‏ات بوی گل بگیرد و مشک وجودت را از آب مشاء که از سرچشمة ایثار و وفا و موهبت‏های گمنام گرفته می‏شود، پر و با آن تمامی گلدان‏های باغچة اطاق همسایه‏ات را سیراب و لحظات بودن را تا آخرین امتداد، با او تقسیم کرده‏ای؟

**

آیا نور دیدگانت را چراغ راه مستمندان خواب‏آلودة خرابة دل مهتاب در افق آفتاب کرده‏ای تا گرد خواب و خیال از صورتشان بیفشانند و از جادة رؤیا به دشت بیداری قدم نهند و از سرشاخه‏های اساطیری، برگ آگاهی و حضور چیده‏ای و میان رهروان جادة انتظار قسمت کرده‏ای؟

**

آیا صدای اعتراضت را از مرز خاموشی دهان، به گلوی نور فریاد زده‏ای و تالاب تاریکی را در گردونة خورشید شستشو داده‏ای تا سمفونی اعجاب‏انگیز آزادی‏خواهی‏، گوش فلک را نوازش دهد و قلب شقایق را به نور زندگی روشن کند و فک اسارت را با رایحة دلنشین آزادی ببند تا زندگی، تمرینی برای آزادگی باشد و بندگی، تنها برای عشق باشد و بس؟

**

آیا زیباترین شعر زندگیت را با نوای پرنده‏های دشت لاله‏های واژگون و شقایق‏های وحشی، شبنم مهتاب، حضور دل عاشق منتظر، عشوة نیلوفر تالاب مرغان مهاجر، بوی بیابان‏های بی‏کس و تنها، عطر پیالة می‏فروش مهر و محبت، و عطش کلام طفلی گنگ سروده‏ای؟

**

آيا به‏راستی چگونه و چقدر زندگی کرده‏ای؟

عرفان جان
با سوالی که طرح کرده ای یاد فیلم "سکس و فلسفه" محسن مخملباف افتادم.
فلسفه زندگی شخصیت اصلی این فیلم (جان) این است که " من عشقبازی می کنم پس هستم ! " . جان همیشه یک كورنومتر همراه داره که با اون لحظات عشقبازی کردنش رو حساب می کنه . و در چهل سالگی می بینه که چهل ساعت عشقبازی کرده ودر اصل چهل ساعت زندگی کرده یا به قول خودش چهل ساعت خوشبخت بوده.
من هم فکر می کنم اگر قرار است بنشینم و حساب کنم که چقدرزندگی کرده ام باید ساعات رو که در طول زندگی احساس خوشبختی کرده ایم را حساب کنم. منتها این احساس خوشبختی کردن در آدمهای مختلف متفاوت است .یک نفر ممکن است همیشه یا اکثر مواقع این حس را داشته باشد و یک نفر دیگر فقط گاه گداری حس خوشبختی بهش دست بدهد.

جانم یرایتان بگوید که:همین که ما خردمندانه و با زیرکی زندگی کنیم و آزمندی بیخود نداشته و در همان حال کوشا و پر تلاش باشیم و بدانیم که *خدایی در این نزدیکی است* و هوای ما را دارد و نیز ورزش و مطالعه کنیم و موسیقی *خوب و آرامش بخش* گوش کنیم و چشممان هم دنبال زن متأهلی که ناموس مردی است،نباشد . . . . همه زندگیمان را تمام و کمال زندگی کرده ایم.
پس بکوشیم تا چنین باشیم.

دوستان ازتون تشكر مي كنم و باز هم منتظر صحبتهاي زيباتون در اين مورد هستم .

عرفان جان ضمن تشكر از متن زيبات
به نظر من عرض زندگي ما رو فقط لحظاتي از عمرمون ميسازه كه از خودمون راضي بوديم . اين احساس رضايت تو ادمهاي مختلف باشيوه هاي مختلف بوجود مياد . ولي اخر راهمون اميدوارم كه او هم از ما راضي باشه.