سلام من الان پنج ساله حس ميكنم كلا عصبي ام...تقريبا از 17 سالگي خود زني ميكردم اوايل براي خود نمايي بود يعني وقتي خانواده بهم ميگفت چرا فلان جا ميري خودمو ميزدم ولي الان نه وقتي خونه حرفم ميشه دعوا بالا ميگيره خودمو ميزنم اصلا فرصت فكر كردن ندارم انگار عاديه برام... چند بار با چاقو دستامو زدم...همش تو دلم خودمو ميخورم(مخصوصا اگه جواب يكي رو ندم)به خدا تو دلم به خودم ميگم رواني شدم حتما!ميدونيد من قبلا به موسيقي و كامپيوتر علاقه شديد داشتم ولي الان اصلا حوصلشو ندارم...موقع رانندگي يه نفر راهنما نميزنه و ميپيچه فحش ميدم...حتي خيلي موقع ها با طرف حرف ميزنم با حرص حرف ميزنم مثلا خواهرم ميگه چرا با بابا اونطوري حرف زدي؟با حرص ميگم (خستم كرده ديگه داغونم خدايا منو بكش روانيم كرده)نميدونم چرا اينطوري شدم همش حرص ميخورم فكر ميكنم فقط خودم خوبم...از خودم بدم مياد همه رو مقصر ميدونم...كاش اون موقع ها واسه خود نمايي و به اصطلاح آزاد بودن اين كارارو نميكردم كه الان واسم عادت شده باشه...
اميدوارم كسي بتونه كمكم كنه...
علاقه مندی ها (Bookmarks)