سلام
تاپیکهای قبلیتون را دیدم. خودت هم یه نگاهی بهشون بنداز.
تقریبا بعد از هر بار خیانت همسرت دچار این حس تنفر می شی ولی بعد یه مدت آروم می شی و ادامه می دی.
همونطور که تو تاپیک قبلیت هم نوشتی، از رفتار دوست همسرت و خواهرشوهرهای خودت و ... می شه گفت این جور روابط براشون خیلی عجیب، گناه، غیراخلاقی و ... نیست.
شما نمی تونی فرهنگ یه خانواده را عوض کنی.
من اگه جای شما بودم ...
الان تصمیمی برای جدایی نگیر. به همسرت بگو که فقط به عنوان پدر بچه باهاش رابطه داری.
یه مدت باید شما را تنها بذاره تا فکرهات را بکنی.
یه کم قاطع و جدی باهاش برخورد کن.
نه مثل یک زن بیچاره و بی نوا که بهش خیانت شده و راهی جز خشم و تنفر یا سوختن و ساختن نداره.
تو خونه ات بمون. به خودت و بچه ات برس و سعی کن دو تایی با هم شاد و آروم باشید.
برای شوهرت هم در حد این که همراه شما غذا بخوره یا مثلا اگه لباسهات را ریختی توی ماشین، لباسهای ایشون هم بشور.
ولی کار خاصی براش نکن. در حد یه همخونه.
چون الان که احساس بدی بهش داری وقتی کاری براش می کنی حست بدتر می شه.
مشاوره ات را برو.
برای خودت برنامه بذار که تا شش ماه یا یکسال دیگه تصمیمت را گرفته باشی.
چطوری می خوای جدا بشی و برنامه ات برای بعد از جدایی چیه.
توافقی؟ با مهریه؟ با حضانت بچه؟ می تونی شغل مناسبی پیدا کنی؟ خانواده ات حمایت مالی و عاطفی ات می کنن؟
شاید هم به صلاح خودت و بچه باشه که مثل همخونه با همسرت زندگی کنید و جدا نشی.
و آخرین احتمال هم اینه که همسرت به خودش بیاد و بخواد تغییر اساسی کنه.
اگر می خواهید برای صلح جهانی کاری انجام دهید به خانه خود بروید و به خانواده تان عشق بورزید .
مادر ترزا
ویرایش توسط شیدا. : دوشنبه 13 دی 95 در ساعت 13:10
علاقه مندی ها (Bookmarks)