موضوع: فشارهای اطرافیان +تردیدهای همیشه گی خودم برای ازدواج واقعا کلافه م کرده. بهترین راه چیه؟؟؟

سلام. من همیشه از مطالب این سایت استفاده می کردم اما به تازه گی عضو سایت شده ام و این اولین طرح سوال من هست. خیلی ممنون میشم اگر من رو راهنمایی کنید. به کمک تون واقعا نیاز دارم.ببخشید که طولانی میشه چون باید کامل شرایطم رو بگم

مشکل من:
من یه دختر بیست و سه ساله هستم.به تازه گی مدرک کارشناسی م رو از یه دانشگاه خیلی خوب گرفتم و فعلا نه سر کار می رم (دنبال کار می گردم ولی هنوز جور نشده) و نه قصد ادامه ی تحصیل دارم. پدر و مادر من و خیلی از آشنایانمون اهل یکی از شهرستان های کوچیک کشور هستن که تعصبات و عقاید خاص دارن و تو شهرشون رسم اینه که دخترا معمولا بین شانزده تا بیست و دو سالگی ازدواج می کنن اون هم با فقط یک ربع صحبت کردن دختر و پسر با هم و معیارها هم بیشتر خوش نامی خانواده و میزان اعتبار جد و آباد اشخاص ,میزان مذهبی بودن و تا حدودی زیبایی دختر و نوع شغل پسر هست.فقط همین! مشکل من از اونجایی نشات می گیره که به دلیل بزرگ شدن در تهران و محیط دانشگاه و مطالعه ی زیاد خصوصا در فضای مجازی هم نوع اعتقادات و هم نوع شخصیت و در نتیجه معیارهام برای ازدواج خیلی با خانواده و فامیل مون و مهم تر از اون با اکثرا خواستگارهام که اصالتا اهل شهر پدر و مادرم هستن متفاوت و حتی متضاده... خدا رو شکر به دلیل خانواده ی سرشناس و ظاهر خوب و... که دارم تا به حال خواستگارهای زیادی داشتم که اکثرا آدم های خیلی خوبی بودن اما چون خودم ذاتا درونگرا و تا حدودی غیر اجتماعی هستم بیشترشون اهل همون شهر هستن و با من تناسب ندارن ضمن اینکه من اصلا به اندازه ی خانواده م مذهبی نیستم و به شدت احساسی و عاشق هنر و فضاهای روشنفکرانه هستم ولی خواستگارها خیلی متفاوت هستن حتی کسانی که در شهر محل زندگی مون منو می بینن و شرایطشون بهتره زیادی مذهبی هستن و یا اگر امروزس تر هم باشن به هیچ عنوان روحیات احساسی من رو درک نمی کنن و ظاهرشون به دلم ننشته و ... و من برخلاف میلم نتونستم هیچ کدومشون رو بپذیرم...تو این چند سال از طرف خانواده و فامیل خیلی زیاد تحت فشار بودم و هستم و مدام به من می گن تو سخت گیری...سنت رفته بالا...خواستگارات دارن تموم میشه( یه جورایی تو شهر اونا ملاک سن پایین هم واقعا مهمه)همه ی دخترای هم سن تو ازدواج کردن... دیگه نمی تونی ازدواج کنی و... که من احساسی خیلی ناراحت میشم از حرفاشون و هر چه قدر هم دلیل و توضیح برای کارم میارم به خاطر تعصباتشون قبول نمی کنن...این موضوع با ازدواج خواستگار قبلی من با یکی از اقوام نزدیکمون خیلی تشدید شده و منو واقعا کلافه کرده. از طرفی هر چی فکر می کنم می بینم وقتی تو این سالها حتی یه نفر یا روحیات خودم به خواستگاریم نیومده خب لابد از این به بعدم نمیاد منطقی هم هست .آخه کدوم آدم احساسی کم تر مذهبی روشنفکری میاد از خانواده ی تعصبی و مذهبی زن می گیره...البته اینو هم بگم من خودم هم مذهبی هستم ولی نه به اندازه ی خانواده م و اینکه خانواده برای ازدواجم راحت می گیرن و اگر هم چین کیسی داشته باشم می تونم راضیشون کنم اما.... حالا هم باز چند خواستگار خوب طیق روال گذشته دارم. گاهی می گم کاش یکی از اینها رو با وجود تمام تفاوت هایی که با خودم داره قبول کنم ولی باز مردد می شم و از لحاظ احساسی خیلی برام سخته.... لطفا منو راهنمایی کنید که در قبال این خواستگارها چه تصمیمی بگیرم؟؟؟ با فشارهای اطرافیانم چه کار کنم؟؟؟ با احساس تنهایی روحی خودم چه کنم(هیچ هم فکر و احساسی ندارم)؟؟ برای بهتر شدن اوضاع چه کاری از دستم بر میاد؟؟؟
خواهش می کنم راهنمایی کنید که من باید چی کار کنم؟؟؟؟؟؟؟

لعنت بر این فضاهای به اصطلاح روشنفکرانه و محیطهای خاص در فضای مجازی و صد البته محیط دانشگاه های امروزی ....

سلام

دوست عزیز قبل انتخاب و ازدواج ذهن خودتونو از تحت تاثیر محیط دانشگاه و فضاهای مجازی پاکسازی کنید ..روشنفکر ها انقدر هم آدمهای با معلوماتی نیستند فقط صرفا بیشتر برای فرار از اعتقادات مذهبی و برچسب خوردن و تقلید از فرهنگ غرب رو به این

نوع طرز فکر میارن .. برای رهائی از تنهائی و فشار اطرافیان هم به هیچ عنوان تن به ازدواج ندید .. معیارهای مربوط به همسرتونو تو یه ورق بنویسید و سپس اولویت بندی کنید و بعد ببینید کدام براتون مهمتر و کدام براتون در درجه دوم و سوم قرار داره..

و برای اینکه تو این اولویت بندی دچار اشتباه نشید از یه مشاور کمک بگیرید..

این کارهای به ظاهر ساده رو انجام بدید تا دچار گرفتاری بزرگ نشید و ازدواج خوبی رو انجام داده باشید

سلام به شما خانم شیدا. من قبل ترها هم از راهنمایی های شما در تایپک ها استفاده کردم .ممنون از راهنمایی تون... حرفتون رو کاملا قبول دارم و تا حدود خیلی زیادی هم بهش عمل کردم اما نتیجه همونی بود که توی سوال اولم مطرح کردم. خیلی کم هستن کسایی که شرایطشون مثل من و خانواده مه( این تفاوت زیاد فکری رو منظورمه) و اون تعداد محدودی که از لحاظ فکری بیشتر شبیه من بودن هم یا ظاهرشون به دلم ننشسته و یا مشکلات دیگه ای وجود داشته که نتونستم بپذیرم. راستش خوش چهره بودن هم برای من ملاک مهمیه و خیلی دردیر یاز شده تو این روند....
منظورم از فضاهای روشنفکرانه به طور مثال کافه های مدرن, تئاتر و جلسات شعر خوانی و ... هستش...نه برای کلاس گذاشتن و به خاطر برچسب روشنفکری بلکه واقعا اینجور محیط ها منو از لحاظ احساسی تا حد زیادی اقناع می کنه و حس شاعرانه م رو از حالت سرکوب شدنی که تو خانواده دارم به اوج می رسونه...امیدوارم منظورم رو خوب رسونده باشم. بازم ممنون از شما. منتظر راهنمایی های بیشترتون هستم.

نوشته اصلی توسط Quality

لعنت بر این فضاهای به اصطلاح روشنفکرانه و محیطهای خاص در فضای مجازی و صد البته محیط دانشگاه های امروزی ....

چرا لعنت؟؟؟؟منظورتون رو درست متوجه نشدم و فکر کنم شما هم منظور من رو درست متوجه نشده باشید....به نظرم از همه ی این امکانات و فضاها میشه به نحو مثبت و مفید هم استفاده کرد بدون اینکه مرعوبش بشیم...خدا رو شکر من سعی کردم در تعامل با این فضاها و محیط ها محتاط و مواظب باشم...

ممنون از راهنمایی خوب همه گی
آقای جوادیان همونطور که گفتم من خودم شخص معتقد و مذهبی هستم و اصلا تفکرات غیر مذهبی و غرب زده رو نمی پسندم...منظورم از فضاهای روشنفکرانه و مطالعات در فضای مجازی که گفتم یکی بحث سلیقه و احساسات منه که متاسفانه افراد خیلی مذهبی و بهتر بگم تعصبی دیدگاه های بد و مخالفی نسبت به این فضا دارن و منو مسخره می کنن و احساسات و سبک زندگی من رو یا نمی پذیرن و یا نمی فهن و همفکر من نیستن...این افراد شامل پدر و مادرم و بسیاری از اقوام و اکثر خواستگارهام میشه... و بحث مطالعاتی هم که گفتم منظورم این بود که من دیگه اون دیدگاه خیلی سنتی درباره ی ازدواج رو نمی پذیرم مثل دیدگاه پدر و مادرم....مثلا اینکه عشق در هر صورت بعد ازدواج به وجود میاد یا اینکه اصلا مهم نیست یا مثلا اینکه تفاهم در شخصیت و روحیات خیلی مهم نیست و مهم فقط مذهبی و سالم بودن فرد هست و مسایل اینچنینی

من معیارهام رو چند ساله که بر اساس اولویت نوشتم اما مشکل اینجاست که خیلی از خواستگارها از معیارهای اصلی من دور بودن...
خانم عشق آفرین چه قدر خوشحالم که شما به عنوان کسی که تقریبا همون مشکل منو دارید راهنمایی کردید. خیلی ممنون. راهنمایی تون خیلی خوب بود. گفته هاتون بیان یه حقیقت تلخ یود. با همه ی صحبت هاتون موافقم اما خیلی امیدوار به تغییر شرایط نیستم و خیلی می ترسم و تحت فشار هستم... خانم عشق آفرین و آقای جوادیان من خودم هم قبول دارم که نباید بر اساس حرف دیگران و فشارها ازدواج کرد اما دو تا مساله ی مهم دارم که نیاز دارم به راهنمایی شدن:
یکی اینکه من نمی خوام همین شرایط معمولی برای ازدواجم رو هم از دست بدم چون می خوام که حتما ازدواج کنم چون به هیچ وجه تحمل غر زدن و سرکوفت خوردن همیشگی از مادرم و اقوام رو ندارمو ... و اینطور فکر می کنم که نکنه من همین شرایط کلی خوب رو هم به امید فراهم شدن شرایط بهتر از دست بدم و بعدها حتی آرزوی همین شرایط رو داشته باشم.سوالم اینه که آیا با شرایطی که من دارم ممکنه به همسری که می خوام دست پیدا کنم؟؟؟یا با توجه به شرایطم این یه توقع واقع بینانه ست؟؟کاری ازم برمیاد در این مورد؟؟
دوم اینکه در صورتی که بخوام مقاومت کنم چطور با ناراحتی و حال بدی که از طعنه های اطرافیان نصیبم میشه کنار بیام؟؟؟ خصوصا که جدیدا بعضی ها ازدواج یکی از نزدیکان با خواستگار سابق من رو به روم میارن و ... با وجود اینکه همیشه ناراحتی هام رو از همه مخفی می کنم و سعی می کنم خودم رو قوی و خونسرد نشون بدم اما این روزا بارها پیش میاد که یا تنهایی یا حتی گاهی تو جمع فامیل نزدیک از این حرفا ناراحت میشم و گریه می کنم چون خیلی احساسی هستم اصلا نمی تونم جلوی اشکامو بگیرم حتی تو جمع... و گاهی فکر می کنم بهتره با یکی از همین کیس ها ازدواج کنم به جای اینکه یه عمر بخوام این تحقیر و ناراحتی رو تحمل کنم... نمی دونم فکرم درسته یا نه؟؟؟ خیلی نیاز یه راهنمایی دارم....باید تصمیم بگیرم