موضوع: کمکم کنید تصمیم رست بگیرم

سلام
من به یک مشکلی برخوردم
که نمی دونم باید چی کار کنم
همونطور که قبلا هم گفته بودم من خانواده شوهرم تهران هستند و من شمال بودم و شوهرم به خاطر من اومد شمال
پدر شوهره من سالگرد فوتش روز 13 بدره
و بعد ازدواجمون ما همیشه چون باید 13 بدر رو تهران می بودیم عید رو خونه خودمون بودیم تا 5 روز بعد میرفتیم تهران
از طرفی هم ما با خواهر شوهرم و مادر شوهرم یک ویلا ساختیم که 2 سال پیش چون من و شوهرم در دوران نامزدیمون رفتیم و اونجا چند روز موندیم این خواهر شوهر و شوهرش یک قشقلقی به پار کردن که نگو از اون به بعد من دیگه تنها نرفتیم تو اون ویلا هر وقت هم رفتم 2 روز بیشتر نموندم
اونجا واسه من مثل یک کابوسه
امسال مادرشوهره من هوس کرده یک هفته زودتر بیاد شما و چون دامادش بانکیه و باید سره کار باشه به شوهره من گفته باید بره پیششون من حرفی نزدم گفتم برو موقع سال تحویل که دامادشون میاد بیا ما هستیم اینجا تا وقتی بعد 5 روز اونا رفتند تهران ما هم میریم تهران
اما شوهرم میگه من حوصله ندارم این همه اره رو برم و برگردم تو باید باهام بیایی
من هم گفتم نمیام
واقعا واسم سخته 7 روز قبل شبا 14 روز عید یعنی 21 روز با اونا باشم مخصوصا خواهر شوهرم و شوهرش که نه اون ا زمن خوشش میاد نه من از اون و همش داره بهم تیکه می پرونه . از یک طرفی شوهرم رو حجابم سختگیره همش باید خدم و جمع و جور کنم
از سمتی هم خودشون میرن تو اتاق می خوابن ما رو میزارن وسط پذیرایی
شوهرم هم اصلا حرفی نمی زنه . کلا یکم مادر ذلیله

کل شب هم باید حواسم به روسریم باشه که نکنه بره کنار
همه ی این ها رو به شوهرم هم گفتم اما اون میگه مرد هر جا هست زنش هم باید اونج باشه . من گفتم تو برو من 5 ام میام پیشتون

واقعا نمی دونم چی کار کنم
به نظرتون تن به خواستش بدم یا نه
اونجا بریم افسارمون هم دست مادرشوهرمهدو تایی تا دم دستشویی بخواییم بریم باید اجازه بده
من تو کوتاه مدت می تونم این رفتار رو تحمل کنم اما 21 روز نه
می دونم برم کارم میشه گریه
تو رو خدا راهنماییم کنید

چرا به دادم نمی رسید
من تا هفته دیگه بیشتر وقت ندارم

دوست عزیز شما فقط باید با شوهرت صحبت کنی
اصلا نگو از اونا خوشم نمیاد
بگو اگر فلان کارو کنیم بیشتر به من خوش میگذره
من دوست ندارم مدت طولانی یه جا باشیمو فلان

ای بابا همه این ها رو گفتم
اونم دلش شاید نخواد اما وقتی مامانش میگه .....................

سلام.

اگه میتونید برید و طوری باشید که به خودتون و همسرتون خوش بگذره، اینکار رو بخاطر دل همسرتون انجام بدید.

اما اگه این رفتن باعث درگیری و دلخوری های آتی می شه، یه *نه* قاطع و البته محترمانه بگید و پاشم بایستید.

برای نه ای که میگید هم دلایل مختلف نیارید. دقیق فکر کنید ببینید اصلی ترین دلیلتون چیه، هربار که همسرتون خواست تلاش مجددی برای قانع کردن شما بکنه، همون دلیل رو تکرار کنید و بهشون بگید که با اینکار به هیچ کدوممون خوش نمی گذره، من دلم نمیخواد ناخودآگاه با رفتارم باعث بشم این مسافرت برای شما تلخ بشه، خصوصا که اول سال هم هست.

با مهربونی این حرفها رو بزنید.

موفق باشید.

ممنون میشل جان اما دیگه رفتم با شوهرمنمی دونم تا آخر عید چی در انتظارمه اما بدبختانه هیچ جوری نم یتونم احساس رضایت کنم تا حالا چیزی از کسی ندیدم همه چیز رو شوهرم سعی کرد بر وقف مراد من درست کنهاما من خوشحال نیستماصلا دیگه نمی تونم تو این محی که همش ازش خاطرات بد ارم خوشحال باشم نمی دونم چه جری باید شاد باشم من اصلا نمی تونم شادی رو تظاهر کنممنی که با کوپکترین حرف خنده دار کلی می خندید الان اگه کلی حرف خنده ار هم بزنن حتی خنده به لب هام نمیادحس افسردگیدارموایچی کار کنم

ساره جان، اینکه شما هیچ جوری *نمی تونی* احساس رضایت کنی، اصلا قابل قبول نیست!

شما موافقت کردی با همسرت به این مسافرت بری، بنابراین حالا *باید* مسئولیت موفقیت آمیز بودن این مسافرت رو بپذیری.

خصوصا اینکه داری می بینی همسرت تلاش کرده همه چی رو بر وفق مراد شما تنظیم کنه.

اینکه شما قدرت و توانایی کنترل احساساتت رو نداری، نقص شماست. نه نقص جو یا خاطراتی که چسبوندی به اون خونه یا هرچیز دیگه.

شما باید نقص خودت رو بپذیری. و قبول کنی که داری بچگانه برخورد می کنی، نه مثل یک شخص بالغ. این بهت کمک می کنه که درک بهتری از شرایط داشته باشی و بتونی بر احساساتت غلبه کنی.

شما یک انسان بالغ هستید. ازدواج کردید و مسئولیت یک زندگی رو به عهده گرفتید.

ساره جان امیدوارم از این حرفهایی که گفتم خدای نکرده ناراحت نشی. من اینها رو می گم چون می دونم این احساس آزردگی ای که الان داری، اگه به هر طریقی کنترلش نکنی، باعث میشه رفتارهای نادرستی ازت سر بزنه، اونوقت نه تنها بعدا همسرت قدردان این فداکاری ای که براش کردی نخواهد بود، بلکه شما رو بخاطر خراب کردن مسافرتتون مقصر میدونه. و حتی ممکنه بین شما و خونوادش هم مسئله ای پیش بیاد، که دیگه مشکل صد برابر می شه. اونوقت ساره نازنین ما، از اینجا مونده و از اونجا رونده میشه. منم که اصلا دوست ندارم چنین اتفاقی بیفته.


پس عزیزم علاج واقعه رو قبل از وقوع بکن. بگذار اوضاع همینجور پیش بره و این رخداد به نفع تو تموم بشه، نه اینکه خدای نکرده مقصر این ماجرا تو باشی.