موضوع: اختلاف قد با مرد بسیار برام مهمه

من دختری 25 سالمه هستم
سنم رو عنوان کردم تا فکر نکنید خام و کم سن و سال هستم.
موقعیت ازدواج زیاد برام هست ولی متاسفانه این که حساسیت رو اختلاف قد منجر میشه نتونم تصمیم درستی بگیرم وبقیه معیارهای مهم رو نادیده بگیرم.
از وقتی که یادم میاد یعنی از سن 14 15 سالگی همیشه از اینکه شوهرم یک سروگردن از من بلند باشه لذت می بردم وتو تصورات گاه و بی گاهم مردی تصور میکردم که قدش 25- 30 سانت ازم بلند تره.
اگر چنین موردی برام پیش بیاد احساس فوق العاده ای دارم و فکر میکنم من درکنار این مرد احساس خوشبختی خواهم کرد.
یه توضیح هم اضاف کنم این ملاک ظاهری رو به فرض عادی بودن سایر شرایط می گم.نه اینکه کسی که هیچ شرایطی نداره وفقط قدش 30 سانت ازم بلند تره را قبول کنم.
مثلا من چهره زیبایی دارم تعریف از خود نباشه ولی می خوام متوجه منظورم بشید،ولی زیبایی مرد اصلا و ابدا برام اهمیتی نداره
هیکل ظریف و متناسبی دارم ولی اینکه شوهرم چاق باشه یا لاغر،برام اهمیتی نداره.
تحصیلاتم تو فیلد پزشکی هست یعنی مثل داروسازی و رادیولوژی
ولی اینکه تحصیلات شوهرم پزشکی باشه یا فوق لیسانس ودکترا برام اهمیت چندانی نداره.

وضع مالی خانوادگیم متوسط به بالا هست ولی اینکه وضع شوهرم متوسط به بالا باشه قابل اهمیت نیست واسم
فقط می خوام یک سروگردن ازمن بلند تر باشه،حتی اگه بد اخلاق باشه و زود عصبانی شه و خجالت میکشم اینو بگم ولی حتی اگه دست بزن داشته باشه برام مهم نیست 

دوست دارم این علاقه شدیدم به اختلاف قد رو کنترل کنم تا موردهای خوبم را به خاطر اینکه زیاد ازم بلند تر نیستن از دست ندم
یا رو موردی که خانوادم تاییدش نمی کنن و از نظر تحصیلات و وضعیت مالی و ظاهر وسطح خانوادگی ازم پایین تره،فقط به خاطر اینکه قدم تا شونه هاشه،پافشاری نکنم.این موضوع واقعا داره اذییت کننده میشه برام.
مثلا الان یکی از آشنایانمون هست که یک بار طلاق گرفته و از نظر ظاهری هم معمولی هست.تیک عصبی هم داره ومدام پلک می زنه ولی من دوست دارم باهاش ازدواج کنم
چون وقتی کنارش می ایستم حس خوبی پیدا می کنم به خاطر اختلاف قدمون.ضربان قبلم می ره بالا.
ولی روم نمیشه این موضوع رو به خانوادم بگم و اونهام هی اصرار می کنند که با فلان کس ازدواج نکن و میگن اون عصبی هست و بعید هم نیست دست بزن داشته باشه، ولی من تو دلم می گم خوب داشته باشه در عوض من از کنار اون قدم زدن و بغل کردنش لذت می برم.با اخلاق بدشم من کنارمیام،کاری می کنم عصبی نشه،نمی زارم کار به جایی بکشه که دست روم بلند کنه خانوادم این و اون رو مثال میزنن که این ها موقعیت هاشون خیلی بهتره!ولی من نمیتونم خودم رو متقاعد کنم.
این چندمین باری هست که موقعیت خوبی رو به خاطر عدم وجود اختلاف قدی مد نظرم رد کردم
طوری هستم که وقتی تو خیابون یا آشناها زوجی می بینم که دختره نسبت به پسره خیلی ظریف و کوچولو هست غبطه می خورم بهش و می گم خوش به حالش!!!
و ناخودآگاه حس می کنم اون زوج خیلی باکلاس و خوشبختن.
نمیدونم مشکل از کجا آب می خوره،بچه ام،بلوغ عاطفی پیدا نکردم؟حسم طبیعیه؟یا غیر طبیعی؟

سلام
به نظر من بهتره که یه مقدار منطقی تر فکر کنین چون اگر بخواهین به همین منوال ادامه بدین خیلی از موقعیت های زندگیتون رو از دست میدین.
این خوبه که مرد نسبت به زن از قد بلند تری برخوردار باشه ولی این هم باید خودش معقول باشه و به اندازه
شاید شما فکر میکنین که همسر آیندتون هر چی قد بلند تر باشه احساس امنیت بیشتری میکنین و قد بلند یعنی اینکه حتما پشتیبان و تکیه گاه خوبی هم هست.
بهتره که توی معیارهاتون اعتدال رو رعایت کنین، و به هر معیاری بسته به درجه ی اهمیت اون همون مقدار ارزش بدین.

دوست خوبم مگه قد شما چقدره که دوست دارین همسرتون سی سانت بلندتر باشه ؟! من که خودم قد کوتاهم همیشه میترسم شوهرم خیلی بلند تر باشه و به هم نیایم نمیدونستم این از نظر بعضیا جذابیته ولی در کل خیلی رو این معیارت تمرکز کردی حاضری به خاطرش با یه آدم عصبی ازدواج کنی؟! به نظرت این نرماله؟ نمیدونم چی بگم ولی دوست عزیزم چرا موقعیتاتو از دست میدی سر این قضیه؟ فکر میکنی شوهرت ده سانت ازت بلند تر باشه یا بیست سانت یا سی سانت چقدر تو خوشبختی تو تاثیر میذاره ؟ بابا مگه زندگی مشترک این چیزاست ؟ یه کم واقع بین باش به نظرم

اینکه دوست دارید همسر آیندتون از خودتون خیلی بلندتر باشه میتونه به عنوان یه معیار ، خوب باشه و به خودی خود اشکالی هم نداره... ولی...

یادتون باشه که اگر توی هر کاری افراط بشه نتیجه نامطلوب به دست میاد و 100% مشکل پیدا میشه.

اگر این معیار انقدر پررنگ بشه که ویژگی های دیگر شخص براتون بی اهمیت بشه (که متاسفانه الان هم شده!) این میشه افراط!

به نظرم اختلاف قد رو حتما به عنوان یک معیار برای انتخاب مد نظر داشته باشید .ولی در کنارش تحصیلات، اعتقادات، خانواده،اخلاق و ... رو نیز در نظر بگیرید.

کاش زندگی همش کنار هم قدم زدن و توی بغل هم رفتن بود....

سلام
هرچی بلندتر باشه نه فقط همین قد بلندتر
نمیخوام اختلاف قدیمون بالای 30 سانت بره
کسی که بالای 30 سانت باهام اختلاف قدی داره این حس خوبی رو که گفتم بهم نمیده ابدا
درست می فرماییی باید منطقی باشم ولی چطوری؟چطوری این احساس خوشایند رو از بین برم،دست خودم نیست

دوست خوبم قد منم کوتاهه
آره از نظر من خیلی جذابه،خیلی از خواستگارام هم که قدشون خیلی ازم بلندتر بوده ،وقتی نظرشون رو پرسیدم گفتن همیشه دلشون می خواسته یه سروگردن از زنشون بلندتر باشن. متقابلا برایه این آشنامون هم اون طور که خودش میگه خیلی جذابه.ولی وقتی منطقی فکر می کنم می بینم اگر اختلاف قدیم باهاش کم بود محال ممکن بود بهش فکر کنم.این طرز فکرم خیلی بده.یعنی فقط دارم به خاطر قدش بهش فکر می کنم .

فکر نمی کنم اگر 10 سانت بلندتر باشه کمتر خوشبختم تا 20 سانت و 30 سانت،ولی وقتی کنار کسی می ایستم که قدش خیلی ازم بلندتره احساساتی می شم پروانه ای میشم .ولی این حس رو به کسی که این اختلاف قدی رو باهاش ندارم پیدا نمی کنم.
عزیزم البته من تو یه سایت روان شناسی خارجی خوندم که تو یه تحقیق که تو کشور اینگلیس انجام شده مشخص شده موفق ترین زوج ها،که زندگیشون دوام داشته اختلاف قدی زن و شوهر توشون قابل توجه بود ،البته قبل خوندن این مقاله هم همین حس رو داشتم ولی بعد از خوندن اون احساسم به دلیل اینکه پشتوانه علمی هم براش داشتم قوی تر شد.
ولی دیگه نمیخوام حماقت به خرج بدم.اما نمی دونم چطوراین حس رو از بین ببرم؟

کافیه که فقط یه مقدار منطقی فکر کنی همین، و به جای فکر کردن به معیار قد سعی کنی روی معیارهای دیگه تمرکز کنی

نارگل عزیز سلام

به تالار همدردی خوش آمدی

اول از همه بگم چقدر خوبه که اینجا مشکلت رو واضح مطرح کردی چون با اظهار نظر های متفاوت بهتر به قضیه نگاه میکنی

نظر من اینه که دوست عزیز طرز فکر شما بیش از حد یک بعدی شده.....

یه جورایی بیش از حد احساسی و فانتزی هست و بد نیست یه مقدار روی تغییر دیدت کار کنی

خیلی عقلانی نیست فقط از روی معیار قد معایب یا محاسن تخمین زده بشه!!!

برای از بین رفتن این حس اولین قدم اینه به این نتیجه برسی این طرز فکر اشتباهه!!

وقتی یقین پیدا کنی طرز فکرت درست نیست حلش خیلی راحت میشه...

پس بهتره اول روی به یقین رسیدن تمرکز کنی..

موفق باشی

سلام دوستم
من به این نتیجه رسیدم که طرز فکرم غلطع
ولی کماکان می ترسم بعد از ازدواج بازهم این حسو پیدا کنم.یعنی می ترسم پشیمون شم.

mehrdad_m
درسته می فرمایی،من خیلی این معیار برام پرنگ شده و رو بقیه معیارهام تاثیر گذاشته .این جمله که نوشتید کاش زندگی هم قدم زدن کنارهم و بغل کردن بود خیلی روم تاثیر گذاشت.

ویدا@ عزیز می دونم طرزفکرم غلطه،به یقین رسیدم.
از همگی ممنونم.بازم اگر فکر میکنید راهی وجود داره که این طرز فکر احساساتی وفانتزی رو از بین ببرم راهنماییم کنید/