به نام بهترین دوست
وقتی سفره نمازم (سجاده نمازم )را باز میکنم و در میان آن مینشینم دیوارهای نامریی از نور حق اطرافم را فرا میگیرد و من تماما به حق وصل میشوم هیچ جا مانند داخل سفره نمازم نیست حتی وقتی در مکان مقدسی باشم وقتی درون آن می ایستم غذای روح میخورم دوست دارم خودم را جمع کنم تا کامل درون آن قرار بگیرم.
میتوانم هر چه میخواهم از او بخواهم و او همه حرفهای مرا تمام و کمال میشنود و به آن توجه میکند او خدایی نیست که صحبت کسی او را از صحبت دیگری به خودش مشغول کند او خدایی نیست که اصرار بنده ای او را ناراحت کند.
هر وقت ناراحتی و نا امیدی هر وقت از همه جا بریدی و تنهایی او را فراموش نکن تو هم سفره نمازت را باز کن و نماز بخوان و با او درد دل کن چه دوستی بهتراز خدا او راز دار تو است تو را راهنمایی میکند برای تو راهها باز میکند آرزوهای تو را برآورده میکند اگر اشتباهی کنی از گناه تو گذشت میکند
همیشه از گفتگو با دوستانت لذت میبری از گفتگو با دوستت خدا غافل نشو او هم دوست دارد همنشین تو باشد.
به او التماس کن او را از سر بنده ای که هیچ فریاد رس ندارد صدا کن،او از صدای کمک خواهی بنده ای که تنها او را صدا میزند لذت میبرد وقتی گفتگوی تو با او از یک ربع ساعت میگذرد لبخند او را احساس میکنی.
علاقه مندی ها (Bookmarks)