موضوع: آیا رابطه ام را با آقایی که 17 سال از من بزرگتر هست ادامه دهم؟

salam man 22 salam hast ba aghayi ashna shodam 39 sal hast az lahaz fekri raftari didgahi rohi kheli ba ham tanasob darim az lahaz chere ham kamtar mikhore be ishon aya mitavan dostan khobi bashim ke sababe roshd va pishraft ham bashim ya na

سلام من ۲۲ سلام هست با آقايى آشنا شدم ۳۹ سال هست از لحاظ فكرى رفتارى ديدگاهى روحى خيلى با هم تناسب داريم از لحاظ چهره هم كمتر ميخوره به ايشون آيا ميتوان دوستان خوبى باشيم كه سببِ رشد و پيشرفت هم باشيم يا نه

اون اقا دانشجوی معماری هستن در یک شرکت مسئول طراحی .ساخت و... هستن ازدواج نکردن. تو اینترنت با هم اشنا شدیم. 2 سال از تحصیلاتشان می گذره من دیروز ایشون رو دیدم. اول قبل دیدار گفتن 33 سال دارن که موافقت کردم ببینمشون ولی وقتی دیدم گفتن 39سال دارن من به شدت جا خوردم همون لحظه می خواستم برم اما گفتم صبر کنم سخنانشون رو اول بشنوم البته اصلا به ایشون نمی خورد 39سال باشن بهشون می امد 30 ساله باشن . مفصل در رابطه با فکر عقاید نوع نگاه به زندگی صحبت کردیم من خودم مدیریت می خونم سال اولم ترم 2. عقاید وسیع به زندگی دارم ومی خوام زندگیم با ارزش و هدفمند باشه و به دنبال تکامل رشد پیشرفت شخصیتی هستم در حین صحبت متوجه شدم ایشون هم اطلاعات تقریبا وسیعی دارن صحبت مفیدی بود و هدف ایشون هم همین هست.دلیل ازدواج نکردنشون رو به من گفتن در ازدواج حساس بودن دنبال کسی هستن در همه لحاظ 18 باشن. من به ایشون گفتم با این اختلاف سنی مخالفمم از برقراری این ارتباط خودشونم فهمید راغب به ارتباط با این اختلاف سنی نیستم ولی بعد فکر کردم از لحاظ فکری هدف معنوی وشخصیتی با هم تناسب داریم در واقع انسان به دنبال یک مونس سازگار هست که در کنارش احساس ارامش کنه و این متقابل هست ..من قصدم هم دوستی سازنده هم ازدواج است .در واقع در مورد دوستی وازدواج با این اقا چگونه می توان تصمیم گرفت که عاقلانه ودرست باشه . اگر ازدواج رو در نظر نگیرم می توان دوستی مفیدی باشد که باعث رشد وتعامل فکری وبینشی 2 فرد باشه.چون فکر می کنم انسان ها در ارتباط و تعامل خودشان دیگران جهان وخیلی چیز را می فهمند .ایا هر ارتباطی مگه باید به ازدواج حتما ختم بشود اگر علاقه و وابستگی را در نظر بگیریم که از اسیب های هر ارتباطی می تونه باشه من فکر می کنم دنیا پر ار علاقه و وابستگی هست از دنیا گرفته تا اجزاش که ماییم یعنی هر چیزی مارو می تونه وابسته وعلاقه مند کنه نه فقط حتما از جنس انسان باشه من فکر می کنم فقط به دلیل وابستگی و اسیب روحی محض نمی توان از کنار تعامل ا گذشت که شاید در کنارش به تجارب وسیعی برسیم اگر غیر از این باشه پس نباید زندگی کنیم چون اطرافمان پر از خطر وابستگی حرص وگناه درد رنج اما انسان با وجود همه این مشکلات و پیشبینی ها شهامت زیستن را پذیرفت و من فکر می کنم در هر چیزی اگر میانه رو باشیم موفقیم حتی ارتباط و تعامل با جنس مخالف . با دانستن وتجربه دیگران نمیتوان خبلی چیزا را فهمید وحس کرد مثل اینکه انسان تا خود شنا نکند شنا کردن یاد نمی گیرد حالا بیاید از کتابا و تجربه دیگران استفاده کند فایده ندارد البته باز در هر چیزی صدق نمی کند .و در اخر نمی دونم درست فکر می کنم یا نه و انیان از دوستی با جنس مخالف می تونه چه اهدافی داشته باشد که بیهودگی وسر گرمی وبطالت نباشه

راستی جمله قشنگی در مورد اجزا زندگی نوشتی که ربطی هم به این جمله دارد آنچه بوده است همان است که خواهد بود و انچه شده است همان است که خواهد شد ،انچه هست از قدیم بوده است . انچه خواهد شد قدیم است .و حضرت علی هم می گه همچنان حوادث زندگی تکرار می شوند پس با نگاه به گذشته توانایی روبرو شدن رو بدست بیار .و در کتابی خواندم( انسان از تمامی مشقت و رنج دل خود که کشیده است چه حاصل می شود پس کار کننده را از زحمتی که می کشد چه منفعت است سختی که خداوند به بنی ادم داده است تا در ان زحمت کشد ملاحظه کردم او هر چیزی را در وقتش نیکو ساخته است و نیز ابدیت را در دل های ایشان قرار داده است پس فهمیدم که برای ایشان بهتر از این نیست که شادی کند و در حیات خود به نیکویی مشغول باشد )

آقای سنگ تراشان از راهنمایی شما کمال تشکر رو می کنم نه من ادامه ندادم چون فکر کردم میانه رو باشم بهتر است .و مواردی که شما مطرح کردید بهش فکر نکرده بودم شما درست گفتید من احساساتی هستم . می خواستم نظرتون رو بدونم که به دانسته هام اضافه شه و می خواستم بدونم که درست فکر می کنم یا نه.وبه این نتیجه رسیدم کار اشتباهی است واحتیاج به دلیل داشتم .بی نهایت ممنونم