موضوع: rabeteye dokhtaro prsar

من يه دختر 63i هستم با على كه 65e دو سال و نيم پيش دوست شدم،على مدركِ كردنى معمارى گرفته و منم دانشجوى ITie همون دانشگاهى هستم كه اون فارغ التحصيلى شده،من دو سال ازش بزرگتر هستم ولى چهار پنج سال كوچكتر از على به نظر ميرسم،على سربازى نرفته و حداقل تا پنج سال ديگه شرايط ازدواج نداره،على اولين dospesarame و ما بهم علاقه شديدى پيدا كرديم يك سال sigheye mahramiat خونديم دور از چشم khanevadehamon،khanevadehamon حتى از dostimonam بى khabaran،رابطه ى ما در حد bosidane لب و بغل كردن همه،من khastegaraye زيادى دارم كه sharayeteshon از على بهتره،ولى حتى نمى تونم بهشون فكر كنم،نمى تونم baghalesho با بغلِ يه پسر ديگه عوض كنم،از نظرِ روحى daghonam،على ميگه به khastegaram فكر كنم ميگه شايد اونا بهتر از على خوشبختم كنن،ولى من نمى تونم،على اولين pesarie كه وارد زندگيم شده،نمى تونم يه نفر dovomio dos داشته باشم بد از على،نمى تونم بذارم يه پسر ديگه بغلم كُنه،ازين جهت احساس گناه دارم،با اينكه رابطه مون hichvagh از بغل كردن و بوسه بيشتر نشده ولى احساس گناه دارم،بايد با خودم چى كار كنم،على تا پنج سال ديگه شرايط ازدواج نداره،صبر كنم و khastegaramo رد كنم تا اون موقع؟اگه پنج سال بد نظرِ على عوض sheo با من ازدواج نكنه؟كمكم كنيد.

من يه دختر 63ی هستم با على كه متولد 65 هست دو سال و نيم پيش دوست شدم،على مدركِ كاردنى معمارى گرفته و منم دانشجوى ITie همون دانشگاهى هستم كه اون فارغ التحصيلى شده،من دو سال ازش بزرگتر هستم ولى چهار پنج سال كوچكتر از على به نظر ميرسم،على سربازى نرفته و حداقل تا پنج سال ديگه شرايط ازدواج نداره،على اولين دوست پسرمنه و ما بهم علاقه شديدى پيدا كرديم يك سال که صیغه محرمیت خونديم دور از چشم خونوادهامون.اونا حتى از دوستیمون بى خبرن،رابطه ى ما در حد بوسیدن و لب و بغل كردن همه،من خواستگارایه زيادى دارم كه شرایتشون از على بهتره،ولى حتى نمى تونم بهشون فكر كنم،نمى تونم بغلشو با بغلِ يه پسر ديگه عوض كنم،از نظرِ روحى داغونم،على ميگه به خواستگارام فكر كنم ميگه شايد اونا بهتر از على خوشبختم كنن،ولى من نمى تونم،على اولين پسریه كه وارد زندگيم شده،نمى تونم يه نفر دومیو دوس داشته باشم بد از على،نمى تونم بذارم يه پسر ديگه بغلم كُنه،ازين جهت احساس گناه دارم،با اينكه رابطه مون هیچ وقت از بغل كردن و بوسه بيشتر نشده ولى احساس گناه دارم،بايد با خودم چى كار كنم،على تا پنج سال ديگه شرايط ازدواج نداره،صبر كنم و خواستگارامو رد كنم تا اون موقع؟اگه پنج سال بد نظرِ على عوض شه و با من ازدواج نكنه؟كمكم كنيد.

سلام sahareali ،

به تالار همدردی خوش اومدی .
در همین ابتدا ازت خواهش می کنم آروم باشی و با دقت نوشته های سایر اعضاء در بخشهای مختلف تالار بویژه "مشاوره ازدواج" رو بخونی... و بعد نظراتت رو در این خصوص در همین پست بنویسی .
ضمنا بنده این پست شما رو به انجمن مربوطه یعنی "تفاوت سنی در ازدواج" منتقل می کنم.شما می تونید پاسخی که دوستان به مشکل شما خواهند داد رو از این طریق پیگیری بفرمایید .

موفق باشید .

مرسی که بد بختیه ادمای دیگه براتون مهمه.من علی رو امتحان کردم.هوس نیست.ولی الان امکان ازدواج نداره.بر عکسه من اون خیلی منطقیه.میگه ما همو دوس داریم و همو می خوایم ولی باید بهترین کیستو انتخاب کنی.میگه خو شبختیمو میخواد.البته از نظر ظاهر من ازش بهترم و الان اون کاردانیه ولی داره برایه کنکور میخونه.من کارشناسیم.ممنون میشم کمکم کنید

بله میگه اگه الان شرایط ازدواج داشتم تو بهترین و تنها کیسمی.انقدر دوسش دارم که بتونم سختیهای زندگی مثله بی پولی و...رو تحمل کنم.انقدر وقتی پیشه همیم آرومیم

اخه من الان دارم همه خواستگارامو رد میکنم علی میگه من الان براش بهترینم ولی اینم میگه که شگه 5 سال دیگه بخواد ازدواج کنه بهترینو انتخاب میکنه.اگه من اون زمان براش بهترین نباشم؟من الان 23 سالمه تا 5 سال دیگه میشم 28 ساله.الان همه شانسمو دارم از بین میبرم.میترسم مجبور شم تا آخر عمرم مجرد بمونم

به نظرتون وقتی تو دانشگاه بهم پیشنهاد ازدواج میدن چی بگم؟نگم دوست پسر دارم؟یعنی دروغ بگم؟یعنی علی رو قایم کنم از دورو وریام؟

قبول دارم اشتباه بوده دوستیم و محرم شدنمون ولی تجربه اولم بوده.اگه عقله الانمو داشتم هیچ وقت این کارو نمیکردم.علی دوستم داره فقط نمیخواد مانع خوشبختیم بشه.من دو دلم که منو برای ازدواج میخواد یا نه.ولی نمیدونم چه جوری بفهمم.اگه دوستم نداشت هر سو استفاده ای میتونست ازم کنه چون هم خیلی سادم و هم موقعیت این کارو داشته.