فکرم درگیر همکارم شده

[سحر بهاری]

( ۱ )

نمیخوام در آن واحد با شخص دیگری در مقام مقایسه قرار بگیرم. فکر هم نمیکنم این نوع انتخاب و گزینش برای پسر یا دختر اخلاقی باشه. درستش اینه که تو یه مدت مشخص ارتباط آشنایی با یک نفر باشه. از کجا معلوم که خانواده ایشون هم مثل حالت اول رفتار نکنن. بالاخره الان آینده دخترشون از همه چیز مهم تره براشون و شاید در نظر خودشون این حق رو قائل باشن که دخترشون همزمان چند گزینه رو دم دست داشته باشه و باهاشون صحبت کنه و حق انتخاب داشته باشه؟.

( ۲ )

همون ب بسم ا... در مورد خواستگاری رسمی و قشون کشی موافق نیستم ولی به نظرتون چطوره که مثلا تو یه جلسه رسمی بیرون از منزل بنده به همراه یکی از اعضای خانواده و ایشون هم با مادرشون تشریف بیارن برای آشنایی؟ این حالت فکر کنم بهتره.

.........................

منظور من از اینکه تاب و تحمل عدم وصلت رو دارم از بابت این هست که پای یکی در میون باشه و یا وصلت با یکی از همکاران دیگه صورت بگیره.

بله، خواهش میکنم
یعنی اگر خانم بهتون جواب رد بدن و چند وقت بعد با یکی از همکاران دیگر ازدواج کنن یا اینکه به شما بگن به کسی دیگر فکر میکنن شما تاب و تحملتون رو از دست میدین؟
.........................

* مورد اول
اینکه یه خانم یا آقا ممکنه چند گزینه برای ازدواج داشته باشن نمیشه ایرادی بهش گرفت، قاعدتا شما تنها خواستگار ایشان نیستین!
بهمین علت بهتون عرض کردم بگذارید خانواده هم در جریان قرار بگیرن که اگر خانم خواستگار یا خواستگاران دیگری دارن بیشتر فکر کنن و در نهایت یک گزینه رو بصورت جدی مورد بررسی قرار بدن و نظر نهاییشون رو در اسرع وقت بشما اعلام کنن. ( اینکار مانع از اتلاف زمان و آسیب های مختلف هست )

خانواده ها با خود دختر و پسر فرق اساسی دارن. وقتی شما یک مسئله ای به این مهمی رو از طریق خانواده پیگیری میکنین، در واقع خانم رو در شرایطی قرار میدین که فکر کنن و نظرشون ( خودش و خانوادش ) رو اعلام کنن و مسیر برای شما مشخص بشه.
اما وقتی طرف خودش در جریان قرار بگیره هیچ منعی و هیچ بایدی در کار نیست و میتونه خیلی راحت موضوع رو هر جور که دلخواهش هست پیش ببره و به کسی هم فعلا اطلاع نده!

*مورد دوم
شما هر آنچه که میخواین خارج از منزل با فقدان حضور برخی اعضای مهم خانواده ها بیان کنین ، همون رو بهتر هست در یک جلسه ی رسمی با حضور اکثریت بیان کنین.

دقت کنین این مدل بیرون رفتن ها برای شما نیست و خواستگاری هم قشون کشی نیست! چرا که بارها و بارها ایشان رو دیدین و تا حدودی پسندیدین و بنظرم باید در مراحل مهم تری قدم بگذارین.
آشنایی یعنی شبیه کلمه ی خودش! یعنی آنالیز فرد، تحقیق و بررسی... چیزی نیست با دو، سه ساعت بیرون رفتن بشه به رسید و مستلزم زمان هست. اول بدین خانواده تماس بگیرن، سپس در مراحل بعدی درخواست زمان مشخصی برای آشنایی با خانم رو بدین.

[payam_ss]

( ۱ )

( ۲ )

.........................


بله، خواهش میکنم
یعنی اگر خانم بهتون جواب رد بدن و چند وقت بعد با یکی از همکاران دیگر ازدواج کنن یا اینکه به شما بگن به کسی دیگر فکر میکنن شما تاب و تحملتون رو از دست میدین؟
.........................


* مورد اول
اینکه یه خانم یا آقا ممکنه چند گزینه برای ازدواج داشته باشن نمیشه ایرادی بهش گرفت، قاعدتا شما تنها خواستگار ایشان نیستین!
بهمین علت بهتون عرض کردم بگذارید خانواده هم در جریان قرار بگیرن که اگر خانم خواستگار یا خواستگاران دیگری دارن بیشتر فکر کنن و در نهایت یک گزینه رو بصورت جدی مورد بررسی قرار بدن و نظر نهاییشون رو در اسرع وقت بشما اعلام کنن. ( اینکار مانع از اتلاف زمان و آسیب های مختلف هست )

خانواده ها با خود دختر و پسر فرق اساسی دارن. وقتی شما یک مسئله ای به این مهمی رو از طریق خانواده پیگیری میکنین، در واقع خانم رو در شرایطی قرار میدین که فکر کنن و نظرشون ( خودش و خانوادش ) رو اعلام کنن و مسیر برای شما مشخص بشه.
اما وقتی طرف خودش در جریان قرار بگیره هیچ منعی و هیچ بایدی در کار نیست و میتونه خیلی راحت موضوع رو هر جور که دلخواهش هست پیش ببره و به کسی هم فعلا اطلاع نده!

*مورد دوم
شما هر آنچه که میخواین خارج از منزل با فقدان حضور برخی اعضای مهم خانواده ها بیان کنین ، همون رو بهتر هست در یک جلسه ی رسمی با حضور اکثریت بیان کنین.

دقت کنین این مدل بیرون رفتن ها برای شما نیست و خواستگاری هم قشون کشی نیست! چرا که بارها و بارها ایشان رو دیدین و تا حدودی پسندیدین و بنظرم باید در مراحل مهم تری قدم بگذارین.
آشنایی یعنی شبیه کلمه ی خودش! یعنی آنالیز فرد، تحقیق و بررسی... چیزی نیست با دو، سه ساعت بیرون رفتن بشه به رسید و مستلزم زمان هست. اول بدین خانواده تماس بگیرن، سپس در مراحل بعدی درخواست زمان مشخصی برای آشنایی با خانم رو بدین.

یعنی اگر خانم بهتون جواب رد بدن و چند وقت بعد با یکی از همکاران دیگر ازدواج کنن یا اینکه به شما بگن به کسی دیگر فکر میکنن شما تاب و تحملتون رو از دست میدین؟
.........................

اگه بخوام راستشو بگم اره. اگه با یکی دیگه از همکارا ازدواج کنه نمیتونم تحمل کنم. حتی به احتمال زیاد اون محیط کاری رو ترک کنم کلا . واقعا دست خودم نیست. بخاطر شخصیت درونگرایی هم که دارم نمیتونم با کسی این غصه رو در میون بذارم و بیشتر عذاب میکشم. بخاطر همون اگه این اتفاق بیوفته ترجیح میدم تو موقعیت نباشم.
در مورد ازدواج با شخص دیگه ، این حق ایشونه مسلما. اما خوب همونطوری که گفتم به نظرم درست نیست همزمان که با من صحبت میکنن با کسی دیگری هم ارتباط داشته باشن.

مورد دوم
شما هر آنچه که میخواین خارج از منزل با فقدان حضور برخی اعضای مهم خانواده ها بیان کنین ، همون رو بهتر هست در یک جلسه ی رسمی با حضور اکثریت بیان کنین.

دقت کنین این مدل بیرون رفتن ها برای شما نیست و خواستگاری هم قشون کشی نیست! چرا که بارها و بارها ایشان رو دیدین و تا حدودی پسندیدین و بنظرم باید در مراحل مهم تری قدم بگذارین.
آشنایی یعنی شبیه کلمه ی خودش! یعنی آنالیز فرد، تحقیق و بررسی... چیزی نیست با دو، سه ساعت بیرون رفتن بشه به رسید و مستلزم زمان هست. اول بدین خانواده تماس بگیرن، سپس در مراحل بعدی درخواست زمان مشخصی برای آشنایی با خانم رو بدین.

با بقیه نظراتتون موافقم ولی با این مورد دوم به دلایلی موافق نیستم. ببینید اینکه به قول شما جلسه اول رو به صورت رسمی با حضور خانواده ها خواستگاری انجام بشه یجورایی کلا تو منطقه و فرهنگ ما جاری نیست. یعنی سبک نرمالش اینطوریه که اول به صورت تلفنی توافقات و صحبت های اولیه ( مثلا مادر طرفین) انجام میشه. بعد اگه از لحاظ سن و تحصیلات و ... مشکلی نبود تو فاز بعدی خواهر و مادر پسر میرن خواستگاری و بعد دختر و پسر میتونن چند جلسه با هم صحبت کنن و آشنا بشن . تازه اونم شاید خانواده دختر اصرار کنن که حتما صیغه محرمیت باشه.
یعنی اون مدل خواستگاری رسمی که شما فرمودین رو اینجا مرحله ای هس که همه کارها انجام شده و میرن که تاریخ عقد و عروسی تعیین بشه و پسر و دختر یکی دو کلمه به صورت سمبولیک هم با هم صحبت کنن.
در ثانی بنده همونطوری که گفتم فقط رفتارهای ظاهری ایشون رو دیدم و پسندیدم. چه بسا شاید اخلاق هایی داشته باشن که کلا ما با هم جور در نیاییم.
حتی همین موضوع آشنایی بعد از عقد رسمی تو منطقه ما دغدغه خود من هست که یه تاپیک جدا براش ایجاد خواهم کرد .
آیا واقعا منطقی هست که دو نفر به طور رسمی زن و شوهر بشن بعد بهشون بگن حالا برید تو دوران نامزدی با هم کامل آشنا بشید؟! دیگه وقتی کار از کار گذشته این آشنایی به چه دردی میخوره.

[باغبان]

با سلام
در مورد نوع شناخت در روند مسیر ازدواج ،،،اینکه سنتی باشه یا مدرن باشه یا متناسب با فرهنگ منطقه شما باشه ،،
یه مطلب از مدیر همدردی براتون می ذارم :

با سلام
شناخت برای ازدواج نیاز به یک قواعد و معیارها و شرایطی دارد تا بهتر نتیجه بخش باشد.
مثلا:
1 - فرایند هیجانی نسبت به عقلانی حاکم نباشد.
2 - فرهنگ و بافت دو خانواده و محیط علاوه بر خود افراد مورد توجه قرار گیرد.
3 - درگیری طرفین با خانواده خودشان بر سر انتخاب و همچنین درگیری با خانواده فرد مقابل قبل از ازدواج پیش نیاید.
4 - شناخت معیارهایی مثل مسئولیت پذیری، انعطاف پذیری، شخصیت ، روابط خانواده ها، اوقات فراغت، تقسیم وظایف، میزان نقش زن و شوهر در زندگی و مسائل مذهبی ، اقتصادی، سیاسی و هنجارهای اجتماعی ، بسیار مورد توجه قرار گیرد و تصور نشود محبت و جذابیت می تواند جای اینها را بگیرد.
5 - ازدواج و انتخاب مسیر رسمی و شفاف و آشکار هست و نباید با مخفی کاری و قول و قرارهای بی پشتوانه پیش رفت.
6 - تمرکز افراطی روی این نباشد که از میلیاردها انتخاب فقط و فقط یک نفر توانایی خوشبخت کردن ما را دارد و اگر نشد بیجاره ایم!!!
و دهها یا صدها مورد دیگر....

در واقع اینگونه مسائل هست که خیلی کمک می کند که انتخاب همسر بهتر صورت گیرد.
حالا بحث سنتی یا ارتباط دختر و پسر در قالب معیارهای بالا قابل بحث هست.
بسیاری از ازدواج ها که سنتی به نظر می رسد ، ممکن است معیارهای بالا را نقض کند. پس میتواند آسیب زا باشد.
و ازدواجهای به سبک ارتباطی هست که معیارهای بالا مد نظر قرار می گیرد و شناخت همسر به خوبی انجام می گیرد.


اما زمینه لغزش و اشتباه و عدم توجه به همه مهارتهای اساسی انتخاب همسر، در حال حاضر متاسفانه در ارتباطهای دختر و پسر بسیار دیده می شود. و علت اینست که در این بستر انگیزش های غیر ازدواج به بهانه ازدواج وارد می شود. در حالیکه در ازدواج سنتی معمولا نیت ازدواج ثبات دارد و کسی برای فریب یک دختر کمتر خواستگاری سنتی می کند.

به نظرم این صورت مسئله که سنتی بهتر هست یا رابطه دختر و پسری باید تغییر کند؟!
و سئوال شود انتخاب همسری که معیارهای اساسی شناخت در آن کمتر دیده شود و متمرکز بر جذابیت باشد؛ بهتر هست، یا آنها که معیارهای را شناخته و دقیق اقدام می کنند؟

.................................................


مسئله دیگه به نظرم اینکه شما می فرمایید اگه اون دختر خانم ازدواج کنه و چون تو یه محیط کار هم هستیم ،، برام سخته .
ببنید با توجه به نقل قول بالا ،،، شما در مسیر ازدواج علاوه بر اینکه مسیر امن را می بایست برید ،،،یه نکته را باید بدونید ،،
اینکه ما یه دلبستگی امن داریم ، یه دلبستگی نا امن



دلبستگی امن یعنی :
مثلا من می دونم یکی از دوستانم یا یکی از اعضای خانواده ام و .... را دوست دارم ،،،خدایی نکرده اگه فوت هم کنه ،،درسته غم می یاد سراغم ( طبیعی ست ) ...ولی می پذیریم ،،،
یا مثلا تو خواستگاری ، علاقه شما در مسیر دلبستگی امن هست ...می دونی که باید همو بررسی کنید ، یا میشه یا نمیشه ...سپس نتیجه را قبول می کنید



در دلبستگی ناامن :
شرایط اینجوری نیست ،
دلبستگی نا امن یعنی دلواپسی اضطرابی...که میشه وابستگی ...که این ایراد داره .



شما هم در حلقه دلبستگی نا امن قرار گرفتید ،،،
یعنی شخص مقابل را برا خودتون میدونید ،، کنترل گرایی وسواس گونانونه دارید ،،،
شاید اصلا برید آزمایش بدید و به هم نخورید ،،،
شاید فرهنگ خانواده ها یا سبک زندگیتون پس از آشنایی بیشتر متوجه بشید به هم نخوره ،،، و یا .....
پس کنترل هیجانات و مدیریت مسیر ازدواج مهمه .
راه و مسیر درست را دوستان فرمودند ،،،
نقل قول مدیر هم براتون گذاشتم ( که با هر فرهنگی و هر منطقه ای می خورده )





دلبستگی اضطرابی را در خودتون به وجود آوردید ،،، البته امکان داره دست خودتون هم نباشه و شاید ریشه در کودکی شما باشه ،،
چند فایل براتون می ذارم ،،شاید یکی دو روز وقتتون را بگیره ،،،مطالعه داشته باشید :
اون موردی گه پررنگ کردم دلبستگی ناامن را توضیح میده .
همه را کامل بخونید و حتما علاوه بر راهنمایی های خوب دوستان مشاور حضوری هم برید .
حق یارت.




انتخاب همسر: انگیزه های درست/نادرست ازدواج کردن(قسمت1)

انتخاب همسر: باورهای منفی و رفتارهای هشداردهنده (قسمت2)

انتخاب همسر: سبک های دلبستگی (قسمت 3)

انتخاب همسر: تاثیر نیازهای اساسی (قسمت4)

انتخاب همسر: طرحواره ها (تله های زندگی) (قسمت 5)

انتخاب همسر: طرحواره ها (تله های زندگی) (قسمت 6)

انتخاب همسر: طرحواره ها (تله های زندگی) (قسمت 7)

انتخاب همسر: طرحواره ها (تله های زندگی) (قسمت 8)

انتخاب همسر: طرحواره ها (تله های زندگی) (قسمت 9)

انتخاب همسر: طرحواره ها (تله های زندگی) (قسمت 10)

[ساقی]

سلام

خب مبحث شیرین ازدواج .اما چی شده با این همه دغدغه و ذهن خوانی همراه شده ؟

آقا payam_ss بنظر میرسه قبل از اینکه به این مورد خاص و این خانم که کیس انتخابی شما برای ازدواج هست بپردازیم به چند نکته که در نوشته های شما هست بپردازیم .

زندگی ما پس از ازدواج در امتداد زندگی امروز ما ، افکار ما ، باورهای ما و دغدغه هایی که با آن ها سر می کنیم هست .و مسایل و مشکلاتی که بعدا با آن روبروخواهیم شد همین مسایل و مشکلات حل نشده امروز ماست .



اما مسئله مهمی که اینجا برای من مطرح هست اینه که من اطلاعی در این زمینه ندارم که آیا ایشون الان درگیر رابطه با کسی هستن برای ازدواج یا خیر.

با توجه به اینکه ایشون با شما همکار هستند و کم و بیش با رفتارهاو کلام و نحوه ی برخوردشون آشنا هستین و خودتون هم اشاره کردین که در کل دختر متین وموقری هستند بار باز دغدغه رابطه ی ایشان را با کسی دارین .یعنی شما افکاری رو دنبال می کنین که مسموم هستند و به جای بررسی دست به ذهن خوانی و اگر و اما و شاید و احتمالا و....می زنین .




یا حتی مهم تر از اون ذهنم درگیر این هست که نکنه از همکارهای دیگه مون هم قصد ازدواج با ایشون رو داشته باشن. این مورد بیشتر اذیتم میکنه.


وباز احتمال و حدس و گمان بدون بررسی



مخلص کلام اینکه من تاب و تحمل این رو ندارم که برم جلو و به هردلیلی وصلت ما منحل بشه و از اون طرف شاهد این باشم که ایشون با شخص دیگری ( مخصوصا بقیه همکارها) ازدواج کنه

•

• یک قاعده که در خواستگاری حتما باید موردتوجه قرار بگیره این هست که صرفا با اقدام خواستگاری و تا زمانی که تعهدی بسته نشده و امضایی صورت نگرفته طرفین هیچ تعهدی به هم ندارند و می تونن در هر مرحله پایان بررسی رواعلام کنند.حتی مراحلی که خواستگاری و آشنایی پیش رفته است تا قبل از عقد رسمی می توانند انصراف دهند و هیچ مانعی نیست لذا توصیه می شود ازدواج گام به گام و مرحله به مرحله (آمادگی .جذابیت .آشنایی.نامزدی .عقد.زندگی مشترک).صورت بگیرد .

• وقتی دونفر می خواهند نسبت به هم متعهد شوند نیاز هست تمام ابعاد( شخصیت،اعتقادات ,باورها ، علایق و سلایق ، نیازمندیها )بررسی شود و این حق را هردوبرای دیگری قائق شوند که در هرجای این بررسی به این نتیجه رسیدند که برای هم مناسب نیستند این ارتباط و این خواستگاری و آشنایی را پایان دهند.به همین خاطر ما مشاوران ازدواج توصیه می کنیم که در گفتگو و شناخت هم، دراطلاعاتی که در جلسات خواستگاری رد و بدل می شود از اطلاعات عمومی شروع شود و مرحله به مرحله خود افشایی ها صورت بگیرد و اینکه به هیچ عنوان اجازه داده نشود وارد فاز احساسی شوند و اگر یکی از طرفین این امر را رعایت ننمود حتما تذکر داده شود، که چون امر ازدواج امر مهمی است و ما در مرحله بررسی می باشیم ومی خواهیم دست به انتخاب شریک زندگی بزنیم نیاز داریم که فعلا در مسایل و شناخت هم منطقی باشیم .پس ابراز احساسات و بیان عواطف را در گام های نهایی و پس از عقد موکول کنیم .

.میدونم که نمیتونم این شرایط رو به راحتی هضم کنم و روی احساساتم تاثیر میذاره

خیلی سعی میکنم که منطقی برم جلو ولی خیلی سخته. از جواب منفی شنیدن اصلا ترسی ندارم . ولی چون با ایشون هر روز چشم تو چشم میشیم ، تحمل روزهای بعدی که عرض کردم، سخته.


اینکه شرایط رو نمی تونین بپذیرین واینکه روی احساست شما تاثیر می گذاره .به نظر می رسه ریشه در کنترل کردن شما و اینکه حق انتخاب رو برای ایشون قائل نمی شین و این احتمالا در بقیه روابط شما نیز مصداق داره . اینکه نه شنیدن براتون سخته . اینکه انعطافتون کمه . و اینکه زودرنج هستین . نه شنیدن برای شما طرد و عدم پذیرش معنی میشه و احساس می کنید به شما بی احترامی شده واین می تونه در زندگی زناشویی و در رابطه با همسر تون اتفاق بیفته که اگر جایی به شما نه بگوید به معنی دوست داشتنی نبودن شما و عدم تایید شماست در صورتی که ما در روابطمون نیاز هست که بعضی جنبه ها و تفاوت و نظرهای دیگریو حتی ضعف های اونها رو بدون این که به خودمون بگیریم بپذیریم


ببینید من کلا به روالی که شما فرمودین آگاه هستم و واقعا هم درستش همینه که از طریق خانواده ها اقدام بشه. اما قضیه اینجاس که من فعلا نمیخوام تا وقتی که مطمئن نشدم کسی تو زندگی ایشون نیست یا پذیرش اولیه بنده رو نداره عالم و آدم بفهمن. اینطوری به نظرم برای جفتمون و علی الخصوص برای من که حساس هستم رو این مسئله خوبه. چون وقتی با یک نفر سر و کار داری میشه این درخواست رو داشت که قضیه علنی نشه اما وقتی قضیه وسعت پیدا میکنه دیگه از کنترل خارج میشه .



اینکه نگرانید که عالم و آدم بفهمن و این حساسیتی که به آن اشاره می کنین و اینکه نگرانید این قضیه از کنترل شما خارج بشود ،ریشه در کنترلگری که در شما روشن میشود ، دارد .شما نگرانید از اینکه بخشی از کار رو که رسمی کردن، خواستگاری هست به خانواده بسپارید .نگرانید که حق انتخاب رو برای دختر خانم قائل بشین از ترس اینکه" نه "ایشون رو بشنوید. اقدامی نمی کنین تا مرغ از قفس بپرد . ازترس و نگرانی که مبادا فرد دیگری در فکر این دختر خانم باشد در اقدام کردن برای خواستگاری تردید دارید .واقعیت این است حتی اگر هم با ایشون ازدواج بکنین مالک روح و فکر او نمی شوید .



یا حتی مهم تر از اون ذهنم درگیر این هست که نکنه از همکارهای دیگه مون هم قصد ازدواج با ایشون رو داشته باشن. این مورد بیشتر اذیتم میکنه.

نگرانی من از این بعد وجودم هست که نکنه شخص دیگه ای تو زندگی ایشون باشه و یا خواستگار فعلی داشته باشن و در صورت انتخاب بنده ، سایه اون شخص روی زندگیمون باشه. از اون مهم تر اینکه اگه وصلت ما شکل نگیره، با یکی از همکاران دیگه ازدواج کنن و تحمل متاهل بودن ایشون در محیط کار با این شرایط واقعا برام سخته.

نگرانی بنده همونطوری که گفتم از وجود شخص دیگه تو زندگی ایشون یا ازدواج با یکی دیگه از همکاران هست. از باب تحمل و مجاورت عرض کردم.

چون خودمم یجورایی حدس میزنم که پای کسی دیگه ای یا خواستگاری در میون باشه. البته میگم قطعی نیست و فقط از روی یه سری نشونه ها حدس میزنم. شایدم حدس من اشتباهه

نمیخوام در آن واحد با شخص دیگری در مقام مقایسه قرار بگیرم


بدتر از اون اینکه اگه ما با هم ازدواج کنیم و بعدا به طریقی بفهمم همچین اتفاقی افتاده شدیدا ناراحت و دلزده میشم.




این هم ریشه در حس مالکیت و ذهن خوانی وحتی بدبینی شما دارد . این یک واقعیت هست که هم دختر و هم پسر قبل از ازدواج کیس هایی را برای ازدواج درنظر می گیرند و به آن ها فکر می کنن و بررسی می کنند و گاها ارتباط می گیرند (البته منظورم به صورت نرمال و استاندارد )و بی نهایت حق انتخاب دارند و کسی نمی تونه بدون دلیل و منطق مانع این انتخاب بشه.و باید به این انتخاب احترام گذاشت . ذهن شما یک فرضیه رو دنبال می کند که هنوز صحت و سقمش برای شما روشن نیست . که اگر هم درست باشد خب همکارتون هم می تونن و این حق رودارند که به عنوان خواستگار پا پیش بگذارند و دختر خانم که ، هم شرع و هم عرف کلید بله رو دستش داده می تونه هریک از شما رو به عنوان همسر انتخاب یا رد کنه . تا زمانی که ایشون تعهدی به شما ندادن حق انتخاب و بررسی دارند .



بالاخره چه خانواده ایشون چه خانواده بنده به مسئله خواستگاری از بعد دیگه ای نگاه میکنن و دغدعه های شخص من یا ایشون رو درک نمیکنن و حتی شاید این نگرانی من برای اونها مسخره باشه.


در حال حاضر با اطلاع رسانی هایی که شده وتحولاتی که صورت گرفته میشه تلفیقی از ازدواج سنتی و مدرن داشت . میشه از مزایای هر کدوم بهره برد واز معایبش دوری کرد . ازدواج هم بعد فردی دارد و هم بعد اجتماعی و این به مهارت شما بستگی دارد که این دو را با هم پیوند دهید . می تونین برای خانواده روشنگری کنین. می تونین از عقاید و نگاهتون به ازدواج و اینکه برا ی شناخت بهتر نیاز هست که هم از بعد فردی یعنی (علایق باورها و روش خودتون برای ازدواج )هم بعد اجتماعی ( نظرات خانواده ها و ازدواج سنتی ) بررسی کنید با خانواده ها صحبت کنید .وقت بگیرید (حداقل 3 ماه برای آشنایی)


ببینید اینکه به قول شما جلسه اول رو به صورت رسمی با حضور خانواده ها خواستگاری انجام بشه یجورایی کلا تو منطقه و فرهنگ ما جاری نیست. یعنی سبک نرمالش اینطوریه که اول به صورت تلفنی توافقات و صحبت های اولیه ( مثلا مادر طرفین) انجام میشه. بعد اگه از لحاظ سن و تحصیلات و ... مشکلی نبود تو فاز بعدی خواهر و مادر پسر میرن خواستگاری و بعد دختر و پسر میتونن چند جلسه با هم صحبت کنن و آشنا بشن



وقتی شما خودتون این پیشنهاد رو به خانواده میدین که این دختر خانم رو زیر نظر دارین و ازشون می خواهید که جلسه رو رسمیت ببخشن و اگر دختر وخانواده ی دختر نیز پذیرفتن.می تونین با صحبت متقاعدشون کنین که نیاز به بررسی و شناخت دارید و بخواهید که به غیر از خانواده اصلی طرفین دوستان و آشنایان و همسایگان از این خواستگاری مطلع نشوند.و تا تصمیم نهایی شما صبر کنند .



. تازه اونم شاید خانواده دختر اصرار کنن که حتما صیغه محرمیت باشه
.

بله بعضی خانواده ها بر حسب آداب و رسوم و فرهنگ با نامزدی و صیغه محرمیت موافق و بعضی مخالفند. این برحسب توافق دوخانواده صورت می گیرد . ولی اینکه در چه مرحله ای صورت بگیرد خیلی مهم است .



آیا واقعا منطقی هست که دو نفر به طور رسمی زن و شوهر بشن بعد بهشون بگن حالا برید تو دوران نامزدی با هم کامل آشنا بشید؟! دیگه وقتی کار از کار گذشته این آشنایی به چه دردی میخوره.


بله حق با شماست .مراحل ازدواج که دربالا هم به آن اشاره شده این بود :مرحله (آمادگی .جذابیت .آشنایی.نامزدی .عقد.زندگی مشترک) با خانواده ها صحبت کنید و فرصت بخواهید تا گام به گام و مرحله به مرحله پیش بروید و این حق رو داشته باشید و برای دیگری نیز قائل باشید که هرگاه به این نتیجه رسیدید که مناسب هم نیستید به این آشنایی و خواستگاری پایان دهید .

[سحر بهاری]

در مورد خود شما بنظرم ما نمیتونیم بر حسب چند جمله تشخیص بدیم ریشه اصلی مشکل از کجاست و باید بررسی دقیق تری انجام داد. چون علل مختلفی مطرح هست

بنظرم هر طرز فکری مثل پیوستگی دانه های زنجیر هست. باید ببینیم مشکل از کجاست .مثلا ممکنه مشکل؛

*از تجارب آدم
*نسخه برداری های افراطی
* استاندارهای شخصی و غلط
* ترس،کمبود اعتماد بنفس و ... باشه.
اما در کل اینکه مسئله ای در مورد شما مطرح هست یک واقعیته و باید حتما قبل از ازدواج مراجعه داشته باشین و بررسی بشین و بعد برای ازدواج اقدام کنین.
این بررسی مسلتزم اطلاعات بیشتری و ارتباط شما با متخصص هست و نمیشه اینطوری نظر قطعی دربارتون داد.
...................................

یعنی سبک نرمالش اینطوریه که اول به صورت تلفنی توافقات و صحبت های اولیه ( مثلا مادر طرفین) انجام میشه. بعد اگه از لحاظ سن و تحصیلات و ... مشکلی نبود تو فاز بعدی خواهر و مادر پسر میرن خواستگاری و بعد دختر و پسر میتونن چند جلسه با هم صحبت کنن و آشنا بشن.

اگر دقت کنین من هم همین رو خدمتتون عرض کردم. ( تماس تلفنی، جلسه خانوادگی و درخواست آشنایی بیشتر )

اما شما گفتین؛

به نظرتون چطوره که مثلا تو یه جلسه رسمی بیرون از منزل بنده به همراه یکی از اعضای خانواده و ایشون هم با مادرشون تشریف بیارن برای آشنایی؟ این حالت فکر کنم بهتره.

...................................

در ثانی بنده همونطوری که گفتم فقط رفتارهای ظاهری ایشون رو دیدم و پسندیدم. چه بسا شاید اخلاق هایی داشته باشن که کلا ما با هم جور در نیاییم.

بله همین رو خدمت شما عرض کردم که باید طرف مقابلتون رو آنالیز کنین، تحقیق کنین و این مسلتزم زمان هست و دیدار بیرون برای چند ساعت بکار شما نمیاد.
منظور از پسندیدن یک نگاه کلی به فرد هست (یعنی دیدن ظاهر، نوع رفتار و صحبت و یکسری ظواهر که برای هر کسی اهمیتی داره و اتفاق میافته )
.................................

حتی همین موضوع آشنایی بعد از عقد رسمی تو منطقه ما دغدغه خود من هست.

شما که اشاره کردین تو منطقتون؛

سبک نرمالش اینطوریه که اول به صورت تلفنی توافقات و صحبت های اولیه ( مثلا مادر طرفین) انجام میشه. بعد اگه از لحاظ سن و تحصیلات و ... مشکلی نبود تو فاز بعدی خواهر و مادر پسر میرن خواستگاری و بعد دختر و پسر میتونن چند جلسه با هم صحبت کنن و آشنا بشن.

این حاکی از آشنایی بعد از عقد رسمی نیست! زمان آشنایی یه زمان مشخص هست مثلا چهار ماه... همون چندین جلسه صحبت . ( که این زمان رو از طرف مقابل درخواست میکنین )
دیگه صیغه ی محرمیت به خانواده ها برمیگرده که بر سر این مسائل توافق کنن یا نه. اگرچه بنده عقیده دارم باید در این مورد محتاط باشین چون صیغه ی محرمیت رو باید مورد بررسی کارشناسانه قرار داد و اون رو با مسائل جامعه ی امروز سنجید.
ما در آشنایی قبل از ازدواج بدنبال راههایی برای کم کردن آسیب های مختلف هستیم، باید شرایط رو در نظر بگیریم تا خانم و آقا بتونن به شناخت درستی از هم برسن و خدایی ناکرده بواسطه ی شرعی بودن حالتی وارد مسیرهای فرعی نشن. همیشه پیروی از رسوم کار درستی نیست و باید طبق مسائل مطرح در جامعه و بررسی های دقیق قدم برداشت تا به کاهش آمار ازدواج های ناموفق و مشکلات ناشی از اون کمکی کرد.

[فرزانه 123]

سلام به نظرم اول از همه ببینید باهم تناسب دارین یا نه. اگه فکر می کنید از جهات زیادی متناسب هستین از طریق یه واسط اول مطمئن بشین که نامزد یا خاستگار جدی ندارن. بعد اقدام کنید.
مثلا یکی از همکاران قابل اعتمادتون می تونه نقش این واسط رو بازی کنه یا حتی یکی از اعضای خانواده مثلا خواهرتون(بدون اینکه واسط بگه از طرف کی هست). بعد از اینکه مطمئن شدین که ظاهرا کسی توی زندگی ایشون نیست و پذیرای خاستگار جدید هستند، خیلی بالغانه درخواست آشنایی بیشتر با هدف ازدواج و با اطلاع خانواده ها رو بگین به خودشون و زمانی رو تعیین کنید که فکر کنن بعد جواب بدن. و از قبل هم خودتون رو برای شنیدن جواب منفی آماده کنید. اگه جواب ایشون مثبت بود و مایل به آشنایی بیشتر بودن از طریق خانواده اقدام کنید. و اگه جواب منفی بود و نخواستن بیشتر با شما آشنا بشن خیلی محترمانه بگین که براش آرزوی خوشبختی می کنید و تمام. بعد از اون هم شما فقط دوتا همکار هستین و هر کدوم گزینه های دیگری برای ازدواج دارین.

البته ممکنه نظر من زیاد درست نباشه چون متخصص توی این حوزه نیستم. ولی بعنوان یه پیشنهاده.

[نرگس ج]

سلام. به نظرم باید اول با خود همکارتون صحبت کنید.خودتون ازش خاستگاری کنید و بگید میخواید اول نظر خودشون رو قبل خاستگاری رسمی بدونید. اگه جواب مثبت بود بعد از طریق خانواده اقدام کنید.

[payam_ss]

با سلام
در مورد نوع شناخت در روند مسیر ازدواج ،،،اینکه سنتی باشه یا مدرن باشه یا متناسب با فرهنگ منطقه شما باشه ،،
یه مطلب از مدیر همدردی براتون می ذارم :






.................................................


مسئله دیگه به نظرم اینکه شما می فرمایید اگه اون دختر خانم ازدواج کنه و چون تو یه محیط کار هم هستیم ،، برام سخته .
ببنید با توجه به نقل قول بالا ،،، شما در مسیر ازدواج علاوه بر اینکه مسیر امن را می بایست برید ،،،یه نکته را باید بدونید ،،
اینکه ما یه دلبستگی امن داریم ، یه دلبستگی نا امن



دلبستگی امن یعنی :
مثلا من می دونم یکی از دوستانم یا یکی از اعضای خانواده ام و .... را دوست دارم ،،،خدایی نکرده اگه فوت هم کنه ،،درسته غم می یاد سراغم ( طبیعی ست ) ...ولی می پذیریم ،،،
یا مثلا تو خواستگاری ، علاقه شما در مسیر دلبستگی امن هست ...می دونی که باید همو بررسی کنید ، یا میشه یا نمیشه ...سپس نتیجه را قبول می کنید



در دلبستگی ناامن :
شرایط اینجوری نیست ،
دلبستگی نا امن یعنی دلواپسی اضطرابی...که میشه وابستگی ...که این ایراد داره .



شما هم در حلقه دلبستگی نا امن قرار گرفتید ،،،
یعنی شخص مقابل را برا خودتون میدونید ،، کنترل گرایی وسواس گونانونه دارید ،،،
شاید اصلا برید آزمایش بدید و به هم نخورید ،،،
شاید فرهنگ خانواده ها یا سبک زندگیتون پس از آشنایی بیشتر متوجه بشید به هم نخوره ،،، و یا .....
پس کنترل هیجانات و مدیریت مسیر ازدواج مهمه .
راه و مسیر درست را دوستان فرمودند ،،،
نقل قول مدیر هم براتون گذاشتم ( که با هر فرهنگی و هر منطقه ای می خورده )





دلبستگی اضطرابی را در خودتون به وجود آوردید ،،، البته امکان داره دست خودتون هم نباشه و شاید ریشه در کودکی شما باشه ،،
چند فایل براتون می ذارم ،،شاید یکی دو روز وقتتون را بگیره ،،،مطالعه داشته باشید :
اون موردی گه پررنگ کردم دلبستگی ناامن را توضیح میده .
همه را کامل بخونید و حتما علاوه بر راهنمایی های خوب دوستان مشاور حضوری هم برید .
حق یارت.




انتخاب همسر: انگیزه های درست/نادرست ازدواج کردن(قسمت1)

انتخاب همسر: باورهای منفی و رفتارهای هشداردهنده (قسمت2)

انتخاب همسر: سبک های دلبستگی (قسمت 3)

انتخاب همسر: تاثیر نیازهای اساسی (قسمت4)

انتخاب همسر: طرحواره ها (تله های زندگی) (قسمت 5)

انتخاب همسر: طرحواره ها (تله های زندگی) (قسمت 6)

انتخاب همسر: طرحواره ها (تله های زندگی) (قسمت 7)

انتخاب همسر: طرحواره ها (تله های زندگی) (قسمت 8)

انتخاب همسر: طرحواره ها (تله های زندگی) (قسمت 9)

انتخاب همسر: طرحواره ها (تله های زندگی) (قسمت 10)

سلام. خیلی ممنونم بابت پاسخی که نوشتید. مشغول مطالعه مطالب بالا هستم.

[payam_ss]

سلام

خب مبحث شیرین ازدواج .اما چی شده با این همه دغدغه و ذهن خوانی همراه شده ؟

آقا payam_ss بنظر میرسه قبل از اینکه به این مورد خاص و این خانم که کیس انتخابی شما برای ازدواج هست بپردازیم به چند نکته که در نوشته های شما هست بپردازیم .

زندگی ما پس از ازدواج در امتداد زندگی امروز ما ، افکار ما ، باورهای ما و دغدغه هایی که با آن ها سر می کنیم هست .و مسایل و مشکلاتی که بعدا با آن روبروخواهیم شد همین مسایل و مشکلات حل نشده امروز ماست .

واقعا یه تشکر ساده خیلی کمه در مقابل این همه وقتی که گذاشتید و مو به مو موضوع بنده رو بررسی کردید و نظرتون رو نوشتید. بسیار بسیار سپاسگزارم.
بله بیشتر که دقت کردم خودمم به این نکته پی بدم که حس کنترل کنندگی دارم. حتی علاوه براون حس میکنم که ایده آل گرا هم هستم . مثلا سر همین قضیه که اگه ایشون بین من و یه همکار دیگه ، همکارم رو انتخاب کنه اون موقع این حس بهم دست میده که من چه ایراد و نقصی داشتم ؟!
ریشه این موضوع برمیگرده به این که همیشه دوس دارم بهترین باشم و بواسطه همین، تایید دیگران رو بگیرم و تشویق به بهتر شدن بشم. میدونمم که این حس اصلا جالب نیست و باید برای اصلاحش تلاش کنم

توضیحات مفصل تر رو تو پست بعدی خودم مینویسم

در مورد خود شما بنظرم ما نمیتونیم بر حسب چند جمله تشخیص بدیم ریشه اصلی مشکل از کجاست و باید بررسی دقیق تری انجام داد. چون علل مختلفی مطرح هست

بنظرم هر طرز فکری مثل پیوستگی دانه های زنجیر هست. باید ببینیم مشکل از کجاست .مثلا ممکنه مشکل؛

*از تجارب آدم
*نسخه برداری های افراطی
* استاندارهای شخصی و غلط
* ترس،کمبود اعتماد بنفس و ... باشه.
اما در کل اینکه مسئله ای در مورد شما مطرح هست یک واقعیته و باید حتما قبل از ازدواج مراجعه داشته باشین و بررسی بشین و بعد برای ازدواج اقدام کنین.
این بررسی مسلتزم اطلاعات بیشتری و ارتباط شما با متخصص هست و نمیشه اینطوری نظر قطعی دربارتون داد.
...................................

خیلی ممنونم ازتون خانم بهاری. توضیحات خودم رو تو پست بعدی مینویسم

سلام به نظرم اول از همه ببینید باهم تناسب دارین یا نه. اگه فکر می کنید از جهات زیادی متناسب هستین از طریق یه واسط اول مطمئن بشین که نامزد یا خاستگار جدی ندارن. بعد اقدام کنید.

مثلا یکی از همکاران قابل اعتمادتون می تونه نقش این واسط رو بازی کنه یا حتی یکی از اعضای خانواده مثلا خواهرتون(بدون اینکه واسط بگه از طرف کی هست). بعد از اینکه مطمئن شدین که ظاهرا کسی توی زندگی ایشون نیست و پذیرای خاستگار جدید هستند، خیلی بالغانه درخواست آشنایی بیشتر با هدف ازدواج و با اطلاع خانواده ها رو بگین به خودشون و زمانی رو تعیین کنید که فکر کنن بعد جواب بدن. و از قبل هم خودتون رو برای شنیدن جواب منفی آماده کنید. اگه جواب ایشون مثبت بود و مایل به آشنایی بیشتر بودن از طریق خانواده اقدام کنید. و اگه جواب منفی بود و نخواستن بیشتر با شما آشنا بشن خیلی محترمانه بگین که براش آرزوی خوشبختی می کنید و تمام. بعد از اون هم شما فقط دوتا همکار هستین و هر کدوم گزینه های دیگری برای ازدواج دارین.

البته ممکنه نظر من زیاد درست نباشه چون متخصص توی این حوزه نیستم. ولی بعنوان یه پیشنهاده.

ممنونم

سلام. به نظرم باید اول با خود همکارتون صحبت کنید.خودتون ازش خاستگاری کنید و بگید میخواید اول نظر خودشون رو قبل خاستگاری رسمی بدونید. اگه جواب مثبت بود بعد از طریق خانواده اقدام کنید.

ممنونم

[payam_ss]

راستش این مدت که این قضیه شروع شده و نظرات و راهنمایی دوستان رو هم مطالعه کردم، زمان زیادی برای بررسی رفتارها و خلق و خوی شخصی خودم گذاشتم. علاوه بر اون رفتارهای همکارم رو هم سعی کردم بیشتر بررسی کنم.

یکی از نتایجی که بهش رسیدم این بوده که بعد این همه سال و تو این سن مهارت بالایی در شناخت افراد برای ازدواج ندارم. درسته که ادم تو عمرش یکی دو بار ازدواج میکنه ولی مهارت های مورد نیاز برای شروع ازدواج رو میتونه تو سال های قبل به طرق مختلفی یاد بگیره.
حتی میدونم که خیلی از دوستان همرده بنده هم به همین مشکل دچار هستن و مهارت شناختی در امر ازدواج رو به حد کافی ندارن.

شاید یکی از دلایل اون شرایط جامعه ما باشه. سیستم آموزشی ما باشه. خانواده های ما باشن. به هر دلیلی که باشه ما تو این مقطع زندگی میلنگیم بخاطر این ضعف.

در مورد خود بنده مثلا اگه فرض بر دوستی باشه میتونم به حد کافی طرف مقابلم رو بشناسم و بسنجم. اگه موضوع خرید یه کالا باشه میتونم تحلیل ضرر منفعت کنم و خرید خوبی داشته باشم. ولی میدونم که در مورد ازدواج مهارت شناخت کافی رو ندارم. حتی با وجود اینکه قبلا هم رابطه دوستی داشتم اما رابطه سطحی دوستی کجا و ازدواج کجا!

نمیدونم دیر مشکلم رو فهمیدم یا زود ولی در به در دنبال بهبود این مشکل هستم. یجورایی دنبال گایدلاین حل مشکلم هستم. چیکار کنم؟ چی بخونم؟ با کی مشورت کنم؟ تا بتونم انتخاب خوبی داشته باشم. از همه مهم تر عطش این رو دارم که بخوبی بتونم شخصیت واقعی طرف مقابلم رو قبل از ازدواج بشناسم.

بخاطر حس خونسردی که دارم تا حد زیادی میتونم احساساتم رو تو دوران آشنایی کنترل کنم ولی میدونم که مهارت شناختی کمی دارم.

***

موضوع بعدی مربوط به شجاعت و جسارت من تو مسائل آشنایی و ازدواج هست. با شناختی که از خودم دارم میدونم اگه باعث فرو ریختن ترسم تو یه موضوعی نشم ، اون حس ترس به مرور زمان رسوب میکنه تو وجودم و درصد زیادی از افکارم رو درگیر خودش میکنه.
یعنی دل و جرات اینو ندارم که برم جلو و بگم "یا زنگی زنگ ، یا رومی روم". برم جلو خیال خودمو راحت کنم.
مثلا برادرم بر خلاف من خیلی راحت حسش رو بیان میکنه و میره جلو. افکارش هم از من آروم تره.

دلیل این عدم جسارتم رو خودم میدونم. یکی ترس از قضاوت دیگران . یکی هم خجالتی بودن تو این مسائل هستش. خجالتی از این نظر که ذهنیت دیگران راجع به من عوض نشه یه وقت. یجورایی تو خانواده از بچگی گفتن که فلانی خیلی پسر با حجب و حیا و سر به زیری هست. انگار یا قانون نانوشته شده برای من که باید بیشتر مراقب ذهنیت دیگران راجع به خودم باشم که خراب نشه.
بر فرض مثال اگه من از یه دختر خانمی خوشم بیاد و بعد مدت ها حتی پیشنهاد آشنایی بدم بهشون یقینا میدونم که چشمای همه اعضای خانواده گرد میشن و این کار من میشه نقل مباحث. همین تعجب کردن اونا اذیتم میکنه

ترس از قضاوت دیگران تو این یه مورد حاضر بیشتر خودشو نشون میده. حتی همین حس ترس از قضاوت دیگران کلا قضیه ازدواج من با ایشون رو هم بعضی وقتا میبره زیر سوال.

خوب یا بد. تو این چند سال ایشون کاراکتر منفرد و شخصی بنده رو دیده . هم ایشون هم همکارای دیگه. طبیعتا رفتار و خلق و خوی بقیه اعضای خانواده من مانند من نیست . ایشون طی آشنایی با من و شاید ازدواج، به پشت پرده و جزئیات خانواده من آگاه میشن. مثلا پدر من بر خلاف من آدم رکی هستن و شاید حتی طرف مقابل از این رک بودنش دلخور بشه. تا اینجای کار مشکلی ندارم با این موضوع. قسمت مهم ماجرا برای من اینجاس که به واسطه حضور ایشون در محیط کار حتما و تعریف بعضی از ویژگی های خانواده من به بقیه همکاران ذهنیت بقیه همکارا راجع به من و خانواده ام عوض میشه. یعنی اونطوری من و خانواده ام رو تصور میکنن که ایشون توضیح میدن بهشون.
این حس اذیتم میکنه. نمیخوام اصرار شخصی من و خانواده ام ورد زبون همکارا بشه.
این رو هم میدونم که ایشون به واسطه صمیمیتی که با همکاران خانم دارن طبیعتا یه سری مطالب رو بازگو میکنن بینشون.


دلم میخاد از طریق یه شخص خیرخواه متوجه بشم که در حال حاضر با شخص خاصی ارتباط آشنایی دارن یا خیر. اگه نداشتن میخام این جسارت رو داشته باشم که قرص ومحکم برم جلو و با خودشون در میون بذارم. اگه جواب منفی بود که یه بار سنگین از رو دوشم برداشته میشه. اگه جواب مثبت بود به قول خانم بهاری تو ارتباط دو نفره کش نمیدم و سریعا قضیه رو میندازم تو کانال خانوادگی.

اما مسئله اینجاس که هنوز جرات این کار رو ندارم....