++ رازهای تربیت کودکان ++

[تبسم آسمانی]

وقتی سخن از تربیت بچه‌ها به میان می‌آید، اولین و مهم‌ترین عاملی که بر آنها تاثیر می‌گذارد نوع رفتار و زندگی پدر و مادر است. بچه‌ها مثل یک دوربین فیلم برداری رفتارهای شما را ضبط می‌کنند.
برای آنکه پایه تربیت کودکان درست شکل بگیرد، در درجه اول شما باید رفتار صمیمی در پیش بگیرید تا بچه‌ها الگوی صحیح را بیاموزند.

شیوه تربیتی مناسب، درک شخصیت خلق و خوی کودک است تا در کنار آن بتوانید استعدادها و تمایلات او را بهتر شناسایی کنید اما نمی‌توان گفت که یک راه قطعی برای تربیت کودکان در همه موارد وجود دارد.

هیچ شیوه صحیح و منحصر به فردی وجود ندارد که شما با استفاده از آن بتوانید یک کودک سالم را پرورش دهید. به هر حال شیوه‌های متفاوتی هستند که همه پدر و مادرها باید از آن‌ها آگاهی داشته باشند.

بر اساس موقعیت‌های مختلف شما ملزم به تغییر روش‌های تربیتی خود هستید. فراموش نکنید که هیچ شیوه از پیش تعیین شده ای برای تربیت کودکان وجود ندارد

با این‌حال در این کتاب به 110 راز تربیت کودک که از میان نظرات مختلف روان‌شناسان و کارشناسان تربیتی گلچین شده‌ است، اشاره می‌شود.
به امید آن روزی که بتوان با به کارگیری این نکات در تربیت کودک، نسل فردایی کوشا، متعهد و مسئول را بار آورد.

مترجم و گردآورنده : رؤیا مشتاقیان
«کتابخانه الکترونیکی کتابراه»
پ.ن : نمی شد در انجمن مربوطه تاپیک ارسال کنم

[تبسم آسمانی]

راز اول :

اگر بچه در یک مجلس مهمانی حرف بدی از بچه‌های دیگر یاد گرفت ابتدا بی‌توجه باشید به علت اینکه کودک زمان بیشتری را با شما هست و فراموش خواهد کرد ولی اگر دوباره تکرار کرد به او بگویید که در خانه ما حرف بد نداریم .

مقررات و قانون خانه ما این طوری هست و اگر دوباره تکرار کرد او را تنبیه مثبت کنید ، یعنی او را از داشتن چیزی که از نظر حیاتی ضروری نیست محروم کنید. به طور مثال به او بگویید: «امروز تلویزیون نمی‌بینی و یا نمی‌توانی کامپیوتر بازی کنی!»


راز دوم:


تا یک سالگی مادر و کودک باید در یک رختخواب بخوابند. از یک تا سه سالگی در یک اتاق و از سه سال به بعد کودک باید در یک اتاق جدا بخوابد. آغوش مادر در 2 سال اول لازمه رشد کودک است.

راز سوم:

برای کودکانی که خیلی به مادر وابسته هستند باید دید که مادر چقدر زمان برای بازی دارد. در قالب قصه می‌توان توانمندی‌های کودک را به او نشان داد؛ مثلاً می‌توان گفت:
«خرگوش کوچولو به مامانش گفت که من با برادرم بازی می‌کنم تا مامان بره غذا بپزه!».
بازی با کودک باعث افزایش حس اعتماد به نفس در کودک می‌شود.


راز چهارم:

چه کار کنیم تا کودک بتواند از حق خودش دفاع کند!

از سن هفت سالگی به بعد پدر و مادرها باید کمتر کارهای بچه را انجام دهند؛ یعنی کودک بتواند خودش کارهایش را انجام دهد، و اگر در روابط خود مشکل دارد، خودش از پس کارش بر بیاید. به این صورت که والدین به او بگویند: «دوست داشتی به همکلاسی‌ات چه حرفی بزنی یا معلمت چطور با تو رفتار ‌کند؟» به این ترتیب،‌ گام به گام جرأت‌ و جسارت کودک را افزایش دهید.

راز پنجم :

چگونه با فرزندان رفتار کنیم که دروغ نگویند!

برای اینکه فرزند ما دروغ نگوید ابتدا باید خودمان یاد بگیریم دروغ نگوییم. معمولاً سخت‌گیری بیش از حد والدین، کودک را مجبور به دروغ گفتن می‌کند تا خودش را از شرایط سختی که در آن گیر افتاده نجات دهد.

اگر با فرزندمان مهربان باشیم و به آنها اطمینان دهیم که همیشه و تحت هر شرایطی دوست شان داریم و آنها را تحت فشار قرار ندهیم و انعطاف‌ پذیر باشیم، مسلماً فرزند ما نیز به ما دروغ نخواهد گفت.
نکته آخر اینکه به آنها این اطمینان را بدهیم با هر چهره و هر طبقه اجتماعی می‌توانند انسان بهتر و مفیدتری باشد.

[تبسم آسمانی]

راز ششم

با فرزندت همدلی کن!

خوب گوش کردن یکی از مهارت‌های ارتباطی مهم است. اما چه عواملی باعث می‌شود ما صدای فرزند خود را نشنویم:

1- دستوردادن: برو اتاقت را تمیز کن! حرف اضافه نزن! دیگر با من با این لحن حرف نزن!

2- تهدید: وای به حالت اگر برگشتم تکالیف را نیمه تمام ببینم... اگر این رفتار را ادامه دهی تا یک ماه حق دیدن تلویزیون را نداری.

3- سخنرانی کردن

4- شرمسار کردن: وقتی این طور رفتار می‌کنی، حالم از تو بهم می‌خورد!

فرزند شما نیاز دارد تا درباره افکار و احساسات خودش با شما صحبت کند. شما باید یاد بگیرید با فرزند خود همدلی کنید، یعنی خود را در آن موقعیت با همان احساس و فکر، جای فرزند خود بگذارید


راز هفتم

مقایسه کردن را کنار بگذارید.

گاه شما به دلایل مختلف بچه ها را با یکدیگر مقایسه می‌کنید. شاید فکر می‌کنید چنین مقایسه‌ای کودک را شرمنده کرده و انگیزه‌ای می‌شود تا او بهتر عمل کند. اما بر عکس مقایسه کردن باعث ایجاد حسادت و .... در بچه‌ها می‌شود و روابط آنها را با هم خراب می‌کند.

مقایسه کودکان باعث رشد نیست بلکه حسادت آنها را تحریک می‌کند. بین خواهر و برادرها مقایسه‌کردن باعث افزایش
اختلاف بین آنهاست و بین دو کودک که با هم دوست هستند، مقایسه‌ هایی که انجام می دهید، دلخوری درونی برای کودکی ایجاد می‌کند که تحقیر شده است.

راز هشتم

علایق و صفات فرزندانتان را تشویق کنید.

علی چهارساله پشت میز غذاخوری می نشیند و شام خود را می خورد. وقتی مادرش به او می‌گوید: «تو پسر بزرگی هستی. موقع غذا خوردن مثل بچه‌ها دائم خودت را کثیف نمی‌کنی.» احساس کودک این است من از یک بچه خردسال بهترم ولی هنوز خوب نیستم.

مادر بهتراست به او بگوید: «من دیدم که تو همه غذاهایت را خوردی و با دستمال صورتت را پاک کردی. آفرین پسرم تو واقعاً آداب غذا خوردن را یاد گرفتی.»


راز نهم

فقط به صدور دستور اکتفا نکنید.

اگر از کودک خواسته‌اید اسباب‌ بازی‌ هایش را جمع کند، کمک کردن خود را نیز به او پیشنهاد کنید.

اگر به او می‌گویید توپش را به سمت پنجره پرتاب نکند، باید سمت و محل دیگری را به او نشان دهید.

اگر به کودک می‌گویید که نباید دیوار را نقاشی کند، به او کاغذ و قلم بدهید و سپس درباره موضوع نقاشی‌اش با او صحبت کنید.

[تبسم آسمانی]

راز دهم


احساس کودک را درک کنید.

اگر کودک زمین خورد و پایش زخم شد و گریه کرد. به او نگویید چیزی نشده یا حواسش را پرت نکنید.

بغلش کنید و با احساس تمام همدردی کنید. به او بگویید: «آخی، پایت خیلی درد می‌کنه؟ می‌دونم پاهات می‌سوزه.»

کودک نیاز به درک احساس دارد. بنابراین در شرایطی که دچار آسیب بدنی می‌شود، او را بغل کنید و به او آرامش دهید.‌


راز یازدهم

با کودکی که در خرید درخواست‌های متعدد دارد، چه کار کنیم؟

در منزل فهرست خرید تهیه کنید. به فرزندتان بگویید اگر چیزی احتیاج دارد به فهرست اضافه کند، زیرا چیزی به جز موارد موجود در فهرست خریداری نمی‌کنید.

چنانچه بچه غر می‌زند و نمی‌خواهد از مغازه بیرون رود، از کودک بخواهید که راه خروجی را به شما نشان دهد. بچه به طرف در می‌رود و خوشحال است چرا که احساس می‌کند کار مهمی انجام می‌دهد.


راز دوازدهم:


با کودکان رفتاری عادلانه داشته باشید.

یکی از مشکلات والدینی که چند فرزند دارند. برقراری «مساوات» بین آنهاست. همه والدین تلاش می‌کنند برخوردی یکسان با فرزندانشان داشته باشند تا خطر مقایسه بین آنها را کاهش دهند یا از دعوا جلوگیری کنند.
اما ظاهراً موفق نمی‌شوند و با این اعتراض مواجه هستند. بنابراین سعی کنید:

❖ برای هر کودک مجزا وقت بگذارید.
❖ -به نیازهای فردی کودک توجه کنید.
براساس نیاز هر کودک به او خدمات مخصوص خودش را بدهید.
❖ این مسئله از تقسیم غذا و خوراکی شروع می شود تا خرید لباس و لوازم مدرسه.
❖ بین فرزندانتان تبعیض قائل نشوید.

[تبسم آسمانی]

راز سیزدهم:

مراقبت از اسباب‌ بازی‌ها را به کودکان بیاموزید.

با تهیه اسباب‌ بازی، حس کنجکاوی کودک را تقویت کنید. اجازه بدهید حس کنجکاوی کودکان با خراب کردن اسباب بازی‌ هایشان پاسخ داده شود تا آرام آرام جذابیت این کار برای آنها از بین برود.

کودک در سنین دو یا سه سالگی و پائین‌تر از آن مراقبت از اشیای شخصی را در سالم نگه داشتن آنها نمی‌داند.

او به استفاده از وسایلش تمایل دارد و خراب کردن اسباب بازی را هم نوعی استفاده از آن می‌داند. کودکان هر اندازه به هفت سالگی نزدیک می‌شوند، حس مراقبت از وسایل درونشان قوت می‌گیرد


راز چهاردهم:


چگونه به کودکان پاداش بدهیم

❖ برای کار خوب کودک پاداش در نظر بگیرید. این پاداش می‌تواند دادن برچسب و استیکر تا بردن به شهربازی یا خرید اسباب بازی باشد.

❖ در ابتدا هر کودک بعد از انجام کار خوب پاداش دریافت می‌کند. به مرور که کار خوب نهادینه شد، دادن پاداش یک بار در میان، دوبار در میان و در آخر به صورت تصادفی است.

به این صورت است که انجام آن کار در ذهن کودک برای تمام عمر با لذت گره خورده است.


راز پانزدهم:

با دعوای کودکان چگونه برخورد کنیم.

هنگامی که دو کودک در خانه با یکدیگر بر سر مسائل مختلف یا اسباب بازی دعوا می‌کنند ، والدین نباید وارد دعوا و بگو مگوی بچه‌ها شوند، مگر اینکه بخواهند به یکدیگر آسیب برسانند.

در این‌صورت به بچه‌ها بگویید: «خانه فرد بزرگتری دارد. باید مسئله را با من و بابا در میان بگذارید. یا وقتی در خیابان دعوا می‌شود به پلیس بگویید وقتی در مدرسه دعوا می‌شود به خانم مدیر بگویید.»

بدین‌ ترتیب، کودکان متوجه قوانین می‌شوند. شما هم به عنوان پدر و مادر منصفانه برخورد کنید و حق هر دو کودک را در نظر بگیرید.

مثلاً اگر بچه دو ساله بچه بزرگتر را گاز گرفته یا وسایلش را خراب کرده اول با بچه بزرگتر همدلی کنید یا به بچه کوچکتر اگر درک می‌کند بگویید: «چطور جبران کنیم؟»


راز شانزدهم:

با کودکی که می‌ترسد تنها در اتاق‌ بخوابد، چه رفتاری داشته باشیم.

❖ با مهربانی و نوازش و بغل کردن کودک از او بپرسید از چه چیزی می‌ترسد. به او بگویید: «من چه کمکی می‌توانم بکنم؟»

❖ به او نگویید ترس ندارد. بعد اگر در اتاق از چیزی می ترسد همه جا را وارسی کنید و
اگر هم خواست روشنایی بیشتری در اتاق قرار دهید. یا به اتاق او بروید و تا زمانی که خوابش ببرد کنارش بمانید.

[تبسم آسمانی]

راز هفدهم:

چطور پس‌انداز کردن را به بچه‌ها یاد بدهیم.

ما می‌توانیم مدیریت نگهداری پول را به کودک آموزش دهیم.
به عنوان مثال به او بگوییم: «این 5 یا 10 هزار تومان برای یک هفته توست! خودت هر طور دوست داری مدیریت کن تا به آخر هفته برسی.»
در این صورت فرزندی خواهید داشت که وقتی شاغل شد خودش برای حقوقش مدیریت خواهد داشت.

کودکان وقتی بزرگ شوند، پس‌ انداز را یاد خواهند گرفت ولی اگر کودک عیدی یا کادو گرفته می‌توانید به او بگویید: «آن را برایت در بانک می‌گذارم تا هر وقت چیزی انتخاب کردی و بیشتر از آن چیزی بود که من می‌خواستم برایت بخرم، از پول عیدی‌ات برداری.» که آن هم با توافق کودک خواهد بود.


راز هجدهم:

تکنیک‌های رفتار با فرزندان


زمانی که فرزند شما ناراحت است و نزد شما می‌آید، ممکن است برای مثال بگوید:

❖ از خاله بدم می‌آید.

❖ دیگر خانه مادربزرگ نمی‌آیم.

❖ بابا را دوست ندارم.

❖ تو مامان بدی هستی.

در چنین شرایطی، فنون زیر را به کار ببرید:

❖ نصیحت نکنید و نظر او را عوض نکنید.

❖ حالت دفاعی به خود نگیرید.

❖ سعی نکنید به فرزندتان بقبولانید که اشتباه می‌کند.

❖ در حمایت از دیگران صحبت نکنید.

❖ در چنین مواردی شنونده خوبی باشید و به او کمک کنید احساسش را درک کند و راهی برای حل مشکلش پیدا کند.


راز نوزدهم:

چگونه مهارت گوش کردن را بیاموزیم.

برای اینکه فرهنگ گوش کردن مناسب در خانه جا بیفتد، باید والدین با دقت و بدون قطع صحبت طرف مقابل (کودک) گوش کنند و این مهارت را به فرزند خود بیاموزند.

بنابراین بهتر است بازی زیر را انجام دهید:

با فرزندمان قرار می‌گذاریم هر کدام به نوبت چند دقیقه (مثلاً 3 دقیقه) در مورد یک موضوع مشخصی صحبت کنیم.

در تمام این زمان که یک طرف صحبت می‌کند، طرف مقابل نباید هیچ صحبتی یا اظهارنظری کند، بلکه باید خوب گوش دهد و پس از پایان وقت صحبت طرفش، هر چه را شنیده بازگو کند.

هر کسی که با خطای کمتری این صحبت‌ها را بازگو کرد برنده بازی است. بنابراین بچه‌ها با تمرکز بیشتری به صحبت‌ها گوش می‌دهند.

[تبسم آسمانی]

راز بیستم:

زمانی که کودک می‌گوید من بابا را دوست ندارم، چه باید کرد؟

پاسخ تدافعی والدین اینگونه است: «بابا خیلی مهربونه. یک بچه خوب هیچوقت از این حرف‌ها نمی‌زنه.» یا ممکن است بگویید: «باید حتماً بابا را دوست داشته ‌باشی.» در چنین مواقع، احساس کودک به‌خوبی درک نشده است که چرا این لحظه نسبت به بابا احساس خوبی ندارد.

پس بهتر است گفتگو اینگونه باشد که همدلی کنید و بگویید: «به نظر می‌رسه ناراحتی؟ می‌شه برای من توضیح بدی؟» شاید در جواب بگوید: «بابا مرا دعوا کرد.» به او بگویید: «ناراحت شدی؟ به نظر تو چه کار باید بکنی این طوری نشه؟»


راز بیست و یکم:

با کودک لجباز چه کنیم.

هنگامی که کودک به هر دلیلی لج‌ بازی می‌کند، صبر و تحملتان را بالا ببرید.

ممکن است کودک 45 دقیقه گریه کند ولی کاری را که از نظر شما درست نیست، انجام ندهد.
به کودک بگویید: «دوست داری گریه کنی یا ساکت شوی و بیای با من صحبت کنی؟» اگر خواست گریه کند، توجهی نکنید و صبور باشید و دیگر اینکه شیوه برخورد پدر و مادر در چنین مواردی باید یکسان باشد.

اگر گاهی اوقات لجبازی کودک برای خواسته‌ای است که خطر ندارد مثل خوردن بستنی قبل ناهار، بهتر است که کمی انعطاف داشته باشد.


راز بیست و دوم:

رفتار های خوب کودک را تشویق کنید.

به عنوان مثال اگر نقاشی‌ اش را خوب رنگ آمیزی کرده یا مداد رنگی‌ اش را به دوستش امانت داده یا در مهمانی مؤدب بوده یا هر کار خوب دیگری انجام داده است، به او بفهمانید که فقط به خاطر همان کار خوب تشویق‌اش می‌کنید آن هم از صمیم قلب.


راز بیست و سوم:

توصیه‌هایی برای بازی کودکان:

❖ بازی دنیای کودکان است. با دنیای کودکان بازی نکنید چون بازی موثرترین و پرمعناترین راه یادگیری کودکان است.

❖ به بازی کودکان اهمیت بدهیم زیرا زندگی آنها در بازی، شکل واقعی به خود می‌گیرد.

❖ تلاش کنیم تا بازی‌های کودکان متناسب با فرهنگ و ارزش‌های خانواده باشد.

❖ در بازی کودکان دخالت نکنیم اما راهنما و کمک کننده خوبی باشیم.

❖ با دقت در تفکرات خلاق و پویایی کودکان در حال بازی می‌توانیم با چگونگی شخصیت آنها بیشتر آشنا شویم.

❖ با همبازی شدن با کودکان راه دوستی‌ها را باز کنیم و راه پنهان‌ کاری های دوره نوجوانی را ببندیم.


راز بیست و چهارم:

حریم خصوصی را به کودکان آموزش دهیم.

وقتی کودک در اتاقش مشغول بازی است، در بزنید بعد وارد شوید. بهتر است به او بگویید: «عزیزم اجازه هست بیام تو؟»

ما چنان در اتاق کودک رفت و آمد می‌کنیم که انگار نه انگار این جا اتاق کودک است و هر کار دلمان می‌خواهد می کنیم.

هیچ عیبی ندارد می‌توانیم به کارمان ادامه دهیم و از کودک اجازه نگیریم. اما فراموش نکنید که کودک ما حریم و حرمت‌ها را یاد نمی‌گیرد وقتی خودش حریم ندارد.

[تبسم آسمانی]

راز بیست و پنجم:

پدر و مادر کافی باشید نه کامل.

داشتن موارد زیر به شما کمک می‌کند تا پدر و مادری کافی برای فرزندن خود باشید.

❖ کودکان با یکدیگر متفاوت هستند و با سرعت‌های متفاوتی رشد می‌کنند.

❖ از خود و از کودک خود انتظار کامل و بی‌عیب بودن نداشته باشید.

❖ تلاش برای یک پدر و مادر بی‌عیب بودن، احساس ناکافی و بی‌کفایتی را بالا می‌برد.

❖ کودک باید قبل از آموختن یک مهارت جدید از نظر رشدی آمادگی لازم را پیدا کرده باشد.

❖ به توافقی که با کودک خود می‌کنید پایبند باشید.

❖ اجازه ندهید دیگران مانع کارآیی و خود کفایتی شما در تربیت فرزندانتان شوند.


راز بیست و ششم:

به دلایل زیر برای کوکان خود موبایل و تبلت نخرید.

❖ فرآیند ذهنی کودک به تاخیر می‌افتد.

❖ هوش هیجانی کودک تنزل می‌یابد.

❖ دایره واژه‌گانی کودک کاهش می‌یابد.

❖ درصد فربهی کودک افزایش می‌یابد.

❖ ساختار استخوان‌بندی کودک مشکل پیدا می‌کند.

❖ خواب کودک دچار اختلال می‌شود.

❖ توان یادگیری کودک کاهش می‌یابد،

بنابراین پیشنهاد می‌شود:

❖ از گوشی و تبلت والدین استفاده کنند.

❖ گوشی را به اسم آنها نخرید که بر آن مالکیت داشته باشند.

❖ زیر سن مدرسه به هیچ عنوان موبایل برای کودک نخرید

راز بیست و هفتم:

از رشوه دادن به کودک خودداری کنید.

وقتی به کودک بگویید: «اگر این کارو نکنی بهت اینو می‌دم.» کودک را شرطی می‌کنید.

اگر کودک کار خوب کرد همان موقع تشویقش کنید و اگر کار نادرستی انجام داد همان لحظه تنبیه را انجام دهید.

زیرا کودک نگهداری ذهنی ندارد. او را از پدرش نترسانید و نگویید: «بذار بابا بیاد بهش می‌گم چیکار کردی.» ترساندن در برخی از کودکان باعث اختلالات روانی می شود.

[تبسم آسمانی]

راز بیست و هشتم:


والدین سخت‌گیر نباشید.

از آنجایی که والدین سخت‌گیر دو نوع کودک پرورش می‌دهند: فرد مضطرب، نگران و وسواسی که به خود بسیار سخت می‌گیرد و با وجود موفقیت‌هایش هیچ لذتی از زندگی نمی‌برد.
یا فردی لجباز که از کار فراری می‌شود.

با سخت‌گیری نمی‌توانیم کودک موفق، سالم، خوش‌بخت تربیت کنیم. کودک تا زمانی که به خودش و دیگری آسیب نمی‌رساند و به حق کسی تجاوز نمی‌کند، بهتر است آزاد باشد.


راز بیست و نهم:

با آمدن فرزند دوم چه رفتاری داشته‌ باشیم.

وقتی فرزند دوم به دنیا می‌آید، گویی تاج پادشاهی از سر فرزند اول برداشته می‌شود.

نباید طوری رفتار کرد که فرزند اول نوزاد را رقیب خودش بداند. بهتر است توجه زیادی به فرزند اول داشته باشید.
نوزاد چند روزه مسافتی بیشتر از سی سانتی‌ متر را نمی‌تواند ببیند. همه مهمان‌ها می‌آیند و دور نوزاد جمع می‌شوند و بازی می‌کنند ولی نوزاد آن‌ها را نمی‌بیند. بنابراین بهتر است به فرزند اول توجه کنید.


راز سی‌ام:

در مقابل فرزندانتان احساس مالکیت نکنید.

در درجه اول باید بدانیم که مالک فرزندانمان نیستیم. در روابطمان با بچه‌ها باید با محدوده وظایف خود آشنا شویم و در این محدوده حداکثر تلاش خود را بکنیم.
ما فقط می‌توانیم رفتار خود را کنترل کنیم.

اصل فرزندپروری بر طبق نظریه این انتخاب است که می‌گوید: «اگر می‌خواهی فرزندت شاد، موفق و با تو صمیمی باشد، کاری نکن که فاصله تو و او زیاد شود و این بدان معناست که فرزندانتان را تنبیه، تهدید و تحقیر نکنید و به آنها بسیار عشق بورزید.»

اما والدین در مقابل فرزندانشان احساس
مالکیت دارند و بر این ‌اساس آنها را تنبیه یا تشویق می‌کنند تا کاری را که از نظر آنان درست است انجام دهند و چنان بر این اصل اصرار می‌کنند که رابطه خود و فرزند را خراب می کنند

[تبسم آسمانی]

راز سی و یکم:


این جملات را به پسر بچه‌ ها نگویید:

❖ مردها گریه نمی‌کنند.

❖ مثل دخترها رفتار نکن.

❖ مثل پدرت باش.

❖ اگر کسی شروع به دعوا کرد تو هم با او دعوا کن.

❖ پسرها باید محکم و خشن باشند.

❖ -پسرها نیاز نیست احساسات خود را بروز دهند.

❖ دخترها یک پسر پولدار را دوست دارند.

❖ پول بیشتر بهتر است.

راز سی و دوم:


به فرزندانتان مسئولیت بدهید.

بین سنین 3 تا 5 سالگی که کودک از روی تقلید کارها را یاد می‌گیرد، می‌توانید مرتب کردن اتاق را مانند بازی به او نشان دهید و او را در این کار همراهی کنید.

او نیاز دارد بداند که این کار را از کجا شروع کند و هر وسیله را چطور سر جای خود قرار دهد. کودک با کمک شما معنای مسئولیت را می‌فهمد.

در ضمن بین 6 تا 11 سالگی، فرزندتان تمایل دارد خود را مستقل‌تر نشان دهد و ترجیح می‌دهد اتاقش را به تنهایی مانند یک فرد بزرگسال مرتب کند.

بهتر است از تحمیل نظرات خود اجتناب کنید و به جای او وسایلش را مرتب نکنید و بدون هماهنگی و موافقت فرزندتان، دکوراسیون اتاق وی را تغییر ندهید.


راز سی و سوم:

چنانچه کودک چیزی را شکست، چه کنیم؟

برخی از والدین وقتی کودک شیئی را می‌شکند یا خرابکاری می‌کند او را با واژه‌های غلطی ناراحت می‌کنند.
این کار اصلاً درست نیست. بنابراین پیشنهاد می‌کنیم از داد زدن بر سر بچه‌ها در مورد نحوه تمیزکاری جداً خودداری کنید. می‌توانید با خونسردی به آنها توضیحات لازم را بدهید تا با مشارکتی دوستانه یک همکاری مفید را تجربه کنید.

اساس این نوع همکاری‌ها، روحیه کار دسته‌ جمعی را میان افراد خانواده بالا می‌برد و به آنها آموزش می‌دهد.
بدین‌ ترتیب مسئولیت تمیز کردن خانه با مشارکت و همکاری همه اعضای خانواده انجام می‌شود.
با این اقدامات، علاوه بر افزایش صمیمیت، روح همکاری و مشارکت در خانواده تقویت می شود و اعتماد به نفس فرزندان به واسطه قبول مسئولیت بالا می رود.