نامزدی، بد قولی و خیانت

[bigbomber]

نگاه کن روی این مسئله به قول خودت 7 ماه وقت گذاشتی، نشون از اهمیت بالای این قضیه رو میرسونه.
ولی این وقت رو باید صرف شناخت، مهارت و مدیریت بکنی تا چیز های دیگه. درسته که میگه امتحان بوده براش، ولی این نوع برگزاری آزمون از اساس اشتباه بوده.

نم نم این خانم تبدیل میشه به یه دختر با عزت نفس پایین، دروغگو و یا قانون گریز و یا هر چیز دیگر. پس قبول کن رفتار شما با ایشون باعث تغییر ایشون میشه، البته در جهت دلخواه، بلکه عکسش.

خیلی از ماها، مخصوصا تو سنین پایین، گول دلمون رو خوردیم. حریف وسوسه های دلمون نشدیم، خوب این خانم هم یکی از ماست.
باید یاد بگیره، در مسیر عقلش مستحکم باشه. باید یاد بگیره نیاز به هویت فردی و اجتماعی داره، که شرایط و ادمهای اطرافش براش هویت لحظه ای نسازند.

خوب همه این یادگرفتن ها در مسیر زندگی ایجاد میشه. با کسب تجربه،مطالعه و مشاوره و در نهایت تلاش. اگر همه اینها در کنار هم اتفاق بیافته از یه ادم، فرد پخته و با مهارتی میسازه.

شما اگر این خانوم رو واقعا دوس داری، باید بپذیری این خانوم شکل گرفته از همه خصوصیت و رفتار هاش هست، نه بعضی هاش که شما میپسندی.

اگر این موضوع رو قبول کردی، میرسیم مرحله بعد. اگر شما ایشون رو دوست داشته باشی، سعی میکنی رشد پیدا کنه، نه اینکه مجرمش کنی، خائنش کنی، بدعهدش کنی، از همه مهمتر عزت نفسش رو پایین بیاری.

مرحله بعد باید در کنار هم یاد بگیرید چه طور به دو فرد بالغ با مهارت تبدیل بشید و یه خانواده موفق تشکیل بدین.


نکته: خانم ها شخصیت پیچیده ای دارند، شناخت رفتار های خانم ها خیلی سخته، مخصوصا اگر تو چنین سنی باشند. ولی اگر اونها رو بشناسی، به راحتی میتونی در جهت ارمان خانواده مدیریت کنی.
مثلا یه جا مجبور میشی کوپن خرج کنی، یه جا مجبور میشی قاطع برخورد کنی، یه جا مجبور میشی گذشت کنی و یا جا مجبور میشی عاشقانه رفتار کنی.

چقدر حرفاتون دلنشین بود.
درسته. من چند ساعت پیش باهاش صحبت کردم. خودش هم اقرار میکنه که فقط وسوسه شده.
الان من چظور برخورد کنم که درست باشه؟
من چطور میتونم شخصیت خانم ها را بیشتر بشناسم که بتونم ازش در راستای استحکام خانواده استفاده کنم؟

و اینکه چظور میگید این نوع ازمون من از اساس اشتباه بوده؟ چرا اشتباه بوده؟ و روش درست چیه؟


ببینید من نمیدونم الان یه رفتار قاطع نشون بدم یا نه؟ از طرفی اگه خیلی سفت برخورد کنم شما میگی عزت نفسش میاد پایین و قانون گریز میشه و ...
از طرفی الان بعد 7 ماه التماس گه خیلی جدی برخورد نکنم، دیگه حرفم دو ریال پیش این خانوم اعتبار نداره، شاید با خودش بگه حلا که 7 ماه التماس کرده و من کار خودمو کردم و اونم واکنش خاصی نداشته، پس بازم میتونم هر وقت خواستم عهد شکنی کنم و هیچ غلطی هم نمیتونه بکنه.

الان چکار کنم دقیقا؟

[Parastou]

سلام
چه اصراری دارید که یک نفر رو طبق معیارهای خودتون تغییر بدید؟ در ازدواج مهم ترین مسئله اینه که شما در خوشبینانه ترین حالت طرف مقابل رو همون جور که هست بپذیرید. این که در زندگی مشترک بخش زیادی از زمان و انرژی زوجین صرف متقاعد کردن هم برای پوشش بشه یعنی آغاز یک روند فرسایشی. اصلا چرا باید یک نفر چیزی که خودش دلش می خواد نباشه و چیزی باشه که دلخواه شماست؟
ببینید، من خودم از اون دسته افراد هستم که روی پوشش حساس هستند و مقید، اما می تونم این خانم رو درک کنم. ایشون به چیزی که شما ازشون می خواید اعتقاد ندارن بلکه وابسته ی شما هستن و می خوان شما رو راضی کنم. در عین حال به نظر میاد استقلال فکری ندارن و با تشویق و تعریف دیگران برای انجام خیلی کارها سر ذوق میان. مثلا این که گفتن آرایشگر تشویق کرده موهاشون رو رنگ کنن رو هر خانمی می تونه بپذیرم چون آرایشگرا با مهارت بسیار بالایی تلاش می کنند مشتری ها رو ترغیب کنن برای کار بیشتر و به هر حال به فکر تجارت خودشون هستن. خانم ها هم که اغلب با به به و چه چه و وای اینجوری از همه خوشگل تر می شی دلشون می ره. من فکر نمی کنم منصفانه باشه این کارها رو با خیانت مقایسه کنید. شما فقط باید بپذیرید که این خانم این جوری هستن و والسلام. حتی باید بپذیرید کم چیزهایی که برای شما ناهنجاری محسوب می شن تو فرهنگی که ایشون توش بزرگ شدن به قدری هنجار هست که مادرشون براش پافشاری می کنه. حالا می تونید ایشون رو همین طوری که هستند بپذیرید؟
این اصلا زیبا نیست که این خانم در آینده همسرشون رو به چشم یه بپّا یا بازرس ببینن که بهشون "گیر می ده!" یا سرخورده خواهد شد یا دروغگو که در هرحال نتیجه مطلوبی نیست.

[bigbomber]

ممنون از نظراتون.
در رابطه با این سوالی که پرسیدید که چرا از اول سراغ دختر دیگه ای نرفتم. این دختر خانم اینقدر ویژگی های خوب داره که من واقعا دختری تاحالا ندیدم که همه این ویژگی ها را باهم داشته باشه. دوما ایشون خودشون هم سر بحث حجاب، خودشون به این نتیجه رسیدن که باید یه تغییر نظری بدند و ما قول ها و قرار هایی در این زمینه گذاشتیم.
در هر صورت برای من مسئله اصلی بیشتر وفای به عهد بوده تا خود حجاب و رنگ مو. شخصا به هیچ وجه اصلا با رنگ مو مشکل ندارم و طبق سلیقه شخصی گفتم رنگ نکنند موهاشون را. ولی اگه از اول گفته بودند که دوست دارند رنگ کنند، من مخالفتی نمی کردم، چون دوست دارم ایشون هم ازادی های ممکن را داشته باشه و خوشحال باشه.
ولی برای پوشش و لباس، بعد 7 ماه خواهش و صحبت، اصلا انتظار نداشتم این مشکل پیش بیاد.

بذارید روشن بگم، نامزد من از لحاظ فیزیکی به شدت خاصه و فوق العاده جلب توجه میکنه. تا قبل اشناییمون هم بارها براشون مشکل پیش اومده بود بخاطر پوشش نامناسب. برای همین وقتی باهاشون صحبت کردم ایشون خودشون هم تمایل نشون دادن که توی این مورد تغییری بکنند و نه فقط به خاطر من، بلکه بخاطر خودشون.

توی این دوران یکسال هم اشتباهات زیادی درمورد پوشش داشتند که خیلیاشونم دونسته بوده و از روی وسوسه و عادت قبلی بوده ولی من از همشون گذشتم و حالا یا با مهربونی و یا مقدار تندی مسئله را حل کردیم. چون میدونم تغییر اسون نیست و زمان بره.
ولی در مورد لباس عروسی من 7 ماه ایشون را خواهش و التماس کردم و تا حد ممکن از خواسته خودم عقب نشینی کردم، دیگه واقعا انتظار داشتم یک خواسته کوچیک من را رعایت کنند.

ببینید واقعیتش من حرف شما را قبول ندارم که میگید باید از اول شرایط کسی را دید و اصلا تغییر لازم نیست. اصلا این امر ممکن نیست از نظر من. چون بعد ازدواج زندگی ادم تغییر میکنه و انسان از من به ما تبدیل میشه و الزاما باید خواسته ها و تمایلاتش از حالت فردی به گروهی تغییر کنه.
اگه اینجوریه که منم قبل ازدواج بخش قابل توجه ی از درامدم را صرف تفریح میکردم و تنهایی مسافرت های طولانی میرفتم. ایشونم باید منو همونجوری بپذیره و منم میخوام به روال قبل ادامه بدم. آیا درسته؟


من میگم که بعد ازدواج در درجه اول باید خواسته هامون را متعادل کنیم و خودمون را با طرف مقابلمون هماهنگ کنیم. دوما اگر سر مسئله ای صحبت کردیم و قول و قراری گذاشتیم، سر قول و قرارمون باشیم و حتی اگر لازمه تغییری توی قول و قرارمون بدیم، این امر با صحبت و بحث مجدد صورت بگیره نه اینکه یهو چشم باز کنیم ببینیم طرف مقابلمون کار خودشا کرده و اصلا برای حرف ما ارزش قائل نبوده. این موضوع برای من به شدت ازار دهنده است.

لازم به ذکر است که خود ازدواج یک قول و تعهد بین دو نفر برای شراکت در زندگی مشترک است. اگر قرار باشه عهد شکنی صورت بگیره، پس ممکنه عهد ازدواج نیز در خطر قرار بگیره که اسمش میشه خیانت در ازدواج.

درضمن مفهوم خیانت این نیست که کسی با غیر همسر خود رابطه جنسی برقرار کند. خیانت یک مفهوم کلی و شدید است در عدم وفای به عهد.

درپایان اضافه کنم که من از اینکه کنار این خانم قرار گرفتم و باعث شدم این جرقه در ذهن ایشون ایجاد بشه که شاید برای یک زندگی بهتر لازم است تغییری در سبک زندگیشون ایجاد کنند بسیار خوشحال و راضی ام و هر کاری از دستم بر بیاد انجام میدم.

اضافه کنم که من به هیچ عنوان ادم مذهبی نیستم. ولی از عرف و ظرفیت جامعه اطرافم به خوبی خبر دارم و این موضوع را درک می کنم که در جامعه ما برای اینکه یک خانوم امنیت داشته باشه و دارای احترام و عزت باشه باید چگونه رفتار کنه و چگونه لباس بپوشه و بالعکس.

[سحر بهاری]

جواب فعلی شما برای من خیلی راضی کننده بود و بسیار متشکرم. به نظر شما الان ما چکار کنیم. حس نارو و گول خوردن دارم.

سلام , خواهش میکنم

ببینید من در پست قبل اشاره به خانوادشون کردم و شما پاسخ ندادید.

خانواده ایشان چه نظراتی بعد از خواستگاری داشتند و سبک زندگی اونها چگونه هست؟ ( در برخوردهایی که داشتید و اطلاعاتی که بدست آوردید)

تغییر نیازمند بستر مناسب هست. مثلا میگن ما میخوایم فلان زمین بایر رو کشت کنیم, اما از قبل مطمئن بودن که این زمین بستر مناسبی برای کشت داره و آماده هست.

خانواده ای که فرهنگ متفاوتی نسبت به طرف مقابل ( دختر یا پسر ) داره و بچه هاشون رو طبق باورها و تفکرات خاصی تربیت کردن، پس اونها و محیط اطرافشون این قدرت رو دارن که روی شخص تاثیر بگذارن.مثل نمونه پایین ↓↓↓

سوال پرسیدم چرا رنگ کرده و عهد شکنی کرده جوابش این بود که ارایشگر بهش پیشنهاد داده که رنگ کنه و اونم نتونسته بگه نه و همچنین مادرشون مجبورش کرده که رنگ کنه.

مگر اینکه افراد خودشون به باور قلبی برسن که تغییر برای اونها لازم هست, مثلا حجاب برای من برتر هست و .... .

-------------------

نامزد من از لحاظ فیزیکی به شدت خاصه و فوق العاده جلب توجه میکنه.

این درحالی بود که اقایون کاملا بین خانوما رفت و امد داشتن و حتی پذیرایی قسمت زنونه را خدمتکاران مرد انجام میدادن.

از من نظر پرسیدن که آیا موهاشون را رنگ کنند یا نه. منم مطلق گفتم نه

اگر حتی یک نفر از آقایون اومد بین خانوما، حتما مانتو بپوشه

گفتم که تا وقتی لکه ای رنگ بین موهاشونه من حتی نمی خوام ببینمشون

7 ماه خواهش و التماس

به هیچ عنوان ادم مذهبی نیستم

خیانت یک مفهوم کلی و شدید است

توی این دوران یکسال هم اشتباهات زیادی درمورد پوشش داشتند

ببینید قول و قرارهای شما در اینده از این هم فراتر خواهد رفت و حساسیت هاتون رفته رفته رنگ بوی جدیدی خواهند گرفت, برای همین هست که من برای چندمین بار از شما تقاضا میکنم ابتدا انفرادی مراجعه حضوری داشته باشید و سپس با نامزدتون مراجعه کنید.

تفاوت ها همیشه هست اما نوع اونها با هم فرق میکنه و این مسئله باعث میشه افراد یک برداشت واحد داشته باشن که اگر فلان دختر یا پسر با من تفاوتی داره پس میتونه تغییر کنه.

تفاوت ها گاهی قابل چشم پوشی و گاهی غیر قابل تغییر هستند.

موفق باشید

[Parastou]

با پست سحر بهاری عزیز موافقم و از تکرار پرهیز می کنم فقط دو مورد.
اول این که حتما این خانم ویژگی های مثبت قابل اتکایی دارن که شما به بسیاری از اون ها واقفید و اتفاقا وقتی شما می بینید که طرف مقابلتون امتیازاتی داره باید ببینید مسئله ای که در اون باهاش مشکل دارید اون قدر براتون بزرگ هست که دیگه نخواهید ایشون رو ببینید یا با بیان همچین تهدیدی تنبیهشون کنید؟
و مورد دوم؛ من هم موافقم که برای ساخت یک زندگی اشتراکی مستقل به ویژه ازدواج تغییر و تطبیق ضروریه اما شما تصمیم گرفتید تغییر کنید. خیلی فرق هست داره با این که فرد با رهنمود و مشاوره و تجربه و تعقل تصمیم بگیره تغییر کنه یا کس دیگه ای با منطق قلبی و زاویه دید خودش بخواد او رو تغییر بده.
موفق باشید

[ماری22]

سلام من پست اول شما رو خوندم و من رو ببخشید که کمی تند می نویسم
مگه شما عروسک خریدید که اینطور در مورد ایشون صحبت می کنید ؟
مگه قراره ایشون فقط برای شما جذا بیت جنسی تعریف بشه که شما حتی مدل لباس یا رنگ موی ایشون رو تعیین می کنید و اگر خلاف خواسته اتون باشه ناراحت میشید ؟
ازدواج یه تعهده اما بردگی و بندگی نیست
باز هم ببخشید که کمی تند می نویسم اما وای بر این خانم که چنین توقعاتی رو از شما بپذیره
مطمئنا شما از روز اول دانسته به خواستگاری ایشون رفتید و ایشون رو دیدید و پوشش ایشون و خانواده اشون رو دیدید ... هنوز نامزدید اما برای ایشون تعیین تکلیف میکنید که چون من رنگ موهات رو دوست دارم ( دقت کنید من ...من دوست دارم)پس رنگ موهات رو تغییر نده و ایشون هم (به گمان من ) از سر بچگی و سادگی قبول می کنند اما بعدش چی ....واضحه که از قولی که به شما دادن پشیمون میشن چون آزادی برترین موهبتی است که خداوند به انسان داده
و البته واضحه که منظورم از آزادی هرج و مرج نیست و اون بحث قدیمی و نخ نمای این که آزادی با اخلاقیات در تناقض یا رو بروی هم قرار می گیرند رو هم کاری ندارم
.
برای بار چندم ازتون عذر میخوام که تند نوشتم
برادر من ...با آدمی که سر مسائل سطحی و ساده هم چالش دارید چه طور میخواهید یه عمر سر کنید
آیا می تونید ایشون رو در بند بکشید که فقط در سیطره شما باشند ؟
آیا ایشون قبول میکنه مثل یه عروسک تو دست شما باشه؟
چند سال بعد که این خانم طراوت و زیبایی روز اول رو نداره شما به امید چه چیزی میخواهید از این که خلاف خواسته شما عمل کنه بگذرید ؟(البته با فرض این که شما بخواهید با همین رویه ادامه بدید )
من تجربه تقریبا مشابهی داشتم
الان متن شما رو خوندم و یاد خودم افتادم که چه طور برای همسرم به آب و آتش می زدم و همیشه مطابق میل ایشون بودم
و چه اشتباه بزرگی ....
چون خودم رو همیشه نادیده میگرفتم و این حس نادیده گرفته شدن رو با عشق او ، تحمل میکردم
اما چه اشتباهی
این ره به ناکجا خواهد رفت

[bigbomber]

تشکر از تمام دوستانی که با نظراتشون راهنمایی کردند. بسیار سپاس

[Mvaz]

تشکر از تمام دوستانی که با نظراتشون راهنمایی کردند. بسیار سپاس

خوب دستاورد و نتیجه ای که این تاپیک گرفتی چی بود؟

اقدام عملی که کردی چه بود؟

برنامه ات چیه؟

[roodabeh_persian]

آخر و عاقبت روابط بچگونه!
چه دعواهای پوچی
شما انگار عروسک خریدید که براش لباس و رنگ مو معین کنید
ایشونم مثل بچه سرتق ها میگه خب بعد میره کارخودشو می کنه
ترو خدا در سن و پختگی مناسب ازدواج کنید

[banooo]

سلام.من تجربه شخصیمو که تقریبا توی همین زمینه هست بهتون میگم.منم نامزدی داشتم که حدود 4 سال در زمان آشنایی زبر نظر خانواده بودیم.البته خانواده من میدونستن و خانواده ایشون دورادور خبر داشتن و من رو ندیده بودن.ایشون 4 سال منو دید.تیپمو قیافمو آرایشمو و هر چیز دیگری که متعلق به نظر و فرهنگ من بود. اما به محض نامزد شدن ایشون اول محترمانه و بعد طلبکارانه از من خواست که پوششم ،رفت و آمدم و خیلی چیزای دیگه رو تغییر بدم.من چون 4 سال از رابطه میگذشت و نامزد بودیم به ناچار پذیرفتم و انجام میدادم.ولی روز به روز پژمرده تر میشدم و احساس میکردم این دیگه من نیستم تبدیل دارم میشم به کسی که نمیخوام.اختلاف فرهنگی چیزی نیست که شما بگی با توافق طرفین حل میشه خصوصا وقتی پای خانواده ها بیاد وسط این مساله خیلی پر رنگ تر میشه.در نهایت نتونستم کنار بیام و نامزدی رو بهم زدم .به شما هم پیشنهاد میکنم یا ایشون رو همینجوری که هست بپذیرید یا رها کنید چون هیچکس نمیتونه وقتی شخصیتش شکل گرفته عوضش کنه .اگه بخاطر وابستگش هم اینکارو انجام بده بعد از ازدواج این وابستگش کنار میره و موضوع حادتر میشه