بیایید کمی کودکی کنیم.....چه عیبی دارد؟؟

[سارا بانو]

سلام:

همه ما اکنون بزرگ شده ایم ولی دوران کودکی ما همین دیروز بود..مثل امروزی که 10 سال دیگر برایمان خاطره خواهد شد.....در تاپیکی از خاطرات شیرین کودکیمان گفتیم و امروز یکی از خاطرات ان دوران چه خانم ها چه اقایون کارتون های زیبای ان دوران هست....
کارتون هایی که هر کدام ما به دلیلی دوست داشتیم...اگر امروز بگوییم دنبال هزاران دلیل روانشناسی برای تحلیل ان دوست داشتن می گردیم ولی ددیروز که کودکی بودیم ناتوان ار تفکر کارتون های زندگی را می دیدیم و می خندیدیم....

روزگار زیبایی بود.....

من دوست دارم هر کدام از ما کارتونی که بیشتر دوست داشته را اینجا بگه و حس الانشو راجع به اون کارتون بیان کنه....
تفکر امروزش را راجع به علاقه دیروز.....
اگر با عکس باشه که بهتر میشه.....



من از خودم شروع می کنم:

من عاشق کارتون بلفی و لی لی بیت بودم و هستم....الان هم همه سی دی هاشو دارم و نگاه می کنم...وقتی یاد اون همه اتفاقات جالب در اون دهکده می افتم نا خودآگاه دوست دارم به او دنیا برم و لا به لای اونها زندگی کنم..اون دوستی ها و دشمنی هاشون....

همیشه دلم می خواست یک آدم کوچولو مثل بلفی یا لی لی بیت داشتم.....هنوزم این آرزوی کودکی با منه.....


عموی بلفی هم دوست داشتم..اون دکتره که همش یا خواب بود یا مست!!!!!!

ولی یک چیز همیشه برام سوال بود؟؟؟
خیلی دوست داشتم بدونم بلفی بالاخره با لی لی بیت ازدواج می کنه یا نه؟یادمه اون موقع هم دوست داشتم....بدونم !!!!
بالاخره نفهمیدم با هم ازدواج کردن یا نه؟؟؟

عجب دوران کودکی زیبایی بود ...دوران خنده های بی دلیل...
یادش بخیر.....

[ani]

در دوره كودكي من كانالي به نام كانال آمريكا بود كه البته همه امكان دسترسي به آن را نداشتند و از اين شبكه كارتونهايي به زبان انگليسي پخش مي شد و خدا را شكر بابا اجازه كامل مي دادند كه برنامه كودك اين تلويزيون را تماما ببينيم در آن بين كارتوني بود كه گروهي كودك و نو جوان سياهپوست به كار موسيقي علاقمند بودند و .... آن ني ني كوچولو سياهپوست مايكل جكسون و ساير بچه هاي سياهپوست خواهران و برادران وي بودند .
سفيد برفي و هفت كوتوله - زيباي خفته - سيندرلا -اسپايدر من - عصر هجر - گوريل انگوري - اسپيد باگي - بت من و رابين - سوپر من - ميكي موس - يوگي و دوستان - تام و جري - دانيل داگ و... كارتونهاي لطيفي بود كه در آن زمان ديده ام .

اما كارتون مايكل جكسون جداي از مسائل اخلاقي وي و ... از اين جهت امروز اين كارتون و خاطره اش براي ام ارزشمند شده كه 33-34 سال پيش مايكل جكسون ستاره بود و ستاره شدن اين فرد را فرهنگ آن جامعه شناسايي كرده و استعداد وي را در عالم موسييقي كشف كرد و حتي كارتوني هم براي معرفي وي ساختند . حال حساب كنيد در مملكت ما چقدر استعداد كشف نشده وجود دارد تا چه رسد كه براي تشويق و معرفي آنها و كارهايشان كارتوني هم تهيه شود .

اما شبكه هاي دولتي زمان شاه من و برادرم اجازه ديدن هر برنامه اي را حتي از نوع كودكانه نداشتيم چه برسد به برنامه هاي بزرگسال كه بابا در رابطه با آنها اصلا با ما شوخي نداشتند . به ياد دارم سريالي در برنامه ي كودك پخش مي شد به اسم "داستانهاي هامي و كامي " پدرم اصلا اجازه نمي دادند من و برادرم اين برنامه را نگاه كنيم

اين سريال ماجراي دو پسر بچه بود كه با ماشين بدون حضور بزرگتر ايران گردي مي كردند و سر از خيلي جاها در مياوردند و ....

به ياد دارم يكبار كه بابا با شروع اين برنامه ما را به اتاقهايمان فرستادند ، من و برادرم شيطنت كرديم و نوبتي از سوراخ كليد اتاق شروع به تماشا كرديم و كلا سوژه دستمان آمد كه بابا چرا اجازه نمي دهند اين برنامه را ببينيم و حق را به بابا داديم و ديگر از سوراخ كليد هم دست به شيطنت نزديم . .

و البته اورنگ و پورنگ كه عاشق آن بودم . آقاي نوذري و مرحوم فرهنگ مهرپرور در آن بازي مي كردند .


بعداز انقلاب تا چند سال هم هر چي كارتون بود يا بچه مادر نداشت و يا پدر و يا هر دو ما بايد مي نشستيم و يك دل سير گريه مي كرديم بر يتيمي آنها و براي همين بابا باز هم مجو ز تماشاي هر كارتوني را صادر نمي كرد هايدي - حنا دختري در مزرعه - كارتون هايي بود كه خودم به زور مجوز گرفتم و يادم هست كه 12 سال داشتم به پدرم گفتم تلاشهاي اين بچه ها را دوست دارم و آنچنان لذت مي برم كه دليلي براي غصه خوردن نمي بينم ،بايد تلاشگري را از اين دختران ياد بگيرم . بابا همان موقع مجوز كل برنامه هاي تلويزيون را از نوع كودك و نوجوان و بزرگسال برايم صادر كردند .

[مسلمان]

انتخاب کردن شاید سخت باشه اما اولین برنامه ای که از کودکی ام یادمه "علی کوچولو" بود، علی کوچولو با استانداردهای برنامه سازی و انیمیشن سازی امروز شاید خیلی خیلی ضعیف باشه برای حال و هوای کودکی من خیلی خیلی جالب بود

، مساله ای که می خوام بگم همینه کارتون ها و برنامه هایی بودند که ما توی سن خودمان خیلی دوستشان داشتیم اما الان بچه ها هیچ علاقه ای به دیدنشان ندارند ، سلیقه بچه ها چه جوری عوض می شه؟

راستی یاد "بامزی" هم به خیر :P


آخ که من چقدر از موجودی که در زیر عکسش را می بینید می ترسیدم راستش هنوزم وقتی این حشره را می بینم می ترسم " :D

[چشم بارانی]

سلام ....چه تاپیک جالبی!!!
کارتون پسرکوهستان ...من خیلی دوستش داشتم ...همیشه هم غصه شو میخوردم که می تونه پدرش رو پیدا کنه یا نه.... یکی دیگه هم بود..یه پسره بود به اسم رابر استرانگ ...اسم کارتونش رودرست یادم نیست ...کمانگیر جوان؟!..یادمه یه شخصیت منفی توش بود به اسم شوالیه رز سیاه که موهای خفنی داشت ...همیشه خواهرم دوست داشت موهاشو اون شکلی کنه .رابر روهم همیشه نگرانش بودم ...وگاهی که میخواستم خودمو دلداری بدم با خودم میگفتم اینا همه نقاشیه ...اما بازهم غصه شونو میخوردم..نمیدونم چرا..امروز که به رابر ...پسرکوهستان فکر میکنم هنوز هم براشون غصه میخورم..... من الان اصلا تلویزیون نمیبینم ...با رادیو رفیق ترم ...اما یه بار دیدم دوباره فوتبالیست ها رو می ذاره ..جدا چندصدبار این کارتون پخش شده ازبرنامه کودک؟.این رو هم عاشقش بودم .یادمه وقتی بچه بودم روزی که آخرین قسمت این کارتون رو دیدم انقدر دلم برای سوباسا تنگ میشد که چسبیده بودم به صفحه تلویزیون وبا حرص وولع سوبا رو میبوسیدم ..نمیدونم برای این رفتارم چه توجیهی داشتم ؟!. ...چند وقت پیش که دیدم دوباره این کارتون رو می ذاره اشک توی چشمام جمع شد ....

[THEN]

سلام

کارتون مورد علاقه من "بنل" بود.

[align=justify]الان که فکر می کنم می بینم شاید علت علاقه م این بود که از گروهشون خیلی لذت می بردم.

امروز هم گروه هایی رو می پسندم که هر کدوم از اعضاء دارای ویژگی های منحصر به فرد روحی و فکری باشند، و این تفاوت ها رشد و آگاهی بیشتر اعضاء رو به همراه داشته باشه.

سیستم های "پویا" یی مثل جنگل بنل و دوستانش، و یا "تالار همدردی" که در اون philosara ی امروز رشد یافته تر و بالغ تر از philosara ی 18 فروردینه، و این رو مرهون قرار گرفتن در کنار سایر اعضاء می دونه.

[/align]

[فرشته مهربان]

حنا دختری در مزرعه ،

به خاطر تلاش و مقاومت و مهربانیش

تنسی تاکسی دو ،
به خاطر اطلاعات علمی آقای وپی و جسارتهای تنسی .

پینو کیو

بخاطر پری مهربان و پدر ژپتو و صبوریش و مظلومیتش ( اما از گول خوردن های پینوکیو هم اعصابم خورد میشد که چرا تشخیص نمیده )

نیک و نیکو

به خاطر جمع دوستانه شون ، که خیلی خوش بودند و با هم متحد .

سند باد ،

به خاطر ماجراهای اسرار آمیزش

سارا جون بسه یا بازم بگم :D:D

[سارا بانو]

سلام:

چقدر جالب ..می بینید چه دنیای زیبایی در کودکی هامون داشتیم....

منم یک کارتون دیگه جر همه کاروتن های بالا را خیلی دوست دارم و داشتم....همیشه هم حتی الان تو کمدم پر از عکس این کارتونه..البته من همه رو دوست داشتم...
اونم پری دریایی هست.....واقعا لذت می برم و شادم می کنه...این عشق که به خاطرش هر کاری می کردند منو همیشه شاد می کرد...
موجودات عجیب و غریب...
مسلمان راست می گه ..خیلی از علایق دیروز ما که همه سرشار از سادگی بودن را بچه های امروز دوست ندارند..واقعا چه می شود ما را؟؟؟

[مسلمان]

از این لینک می تونید برخی از خاطرات کودکی خود را مرور کنید :
http://www.tebyan.net/index.aspx?pid=77644&categoryID=4483
کارآگاه گجت،سندباد،سرزمین کوچولوها و ...

[طاهره]

سلام
چه بحث هیجان انگیزی ...

قهرمان زندگی من در کودکی کسی نبود جز جودی ابوت ... هنوز هم اگه فرصتی باشه cd اون رو نگاه می کنم...
البته تا مدتها هم نفهمیدم بعد از جشن فارغ التحصیلیشون چه اتفاقی افتاد ..
بعدها که کارتون اصلی رو به زبان اصلی می دیدم کلی درگیر این بودم که گفتار فیلم ها در تلویزیون خودمون گاهی چقدر فرق می کنه با اصل فیلم...
از حنا دختری در مزرعه هم خوشم میومد ..
قصه ی خونه ی مادر بزرگه هم دیدنی بود ... اون مخمل تنبل و اون هاپوکومار مهربون ... خیلی دوست داشتنی بودن .
قصه های گالیور هم جالب بود. صدای کاپتان لینچ و فلرتیشیا رو دوست داشتم و از "من می دونم ..." ایگل همیشه لجم در می اومد...


واقعا چه زمان های ناب و زیبایی بود .

[سارا بانو]

سلام:

وای دوستان من چند وقته شدیدا یاد کارتون سرندیپیتی افتادم..یادتونه؟



اسم پسر بچه یادم نیست ولی اون طوطی که همراش بود و اون موجودات عجیب و غریب جزیره ناشناخته...
واقعا کارتون های قدیم یک حال و هوای دیگه ای داشتن..
یادش بخیر ..کاش دوباره بچه می شدیم.....