با سلام
به نظر من دو حدیث زیر- از امام هادی(ع) به نوعی به ریشه های خودارزشمندی اشاره دارند ،
«من هانت عليه نفسه فلا تامن شره»
ترجمه : كسى كه شخصيتى براى خود قايل نيست از شر او بر حذر باش
و حدیث دیگر :
" المراء یفسد الصداقه القدیمه "
کشکمکش های لفظی دوستی های ریشه دار را تباه می سازد .
به بیان دیگه شاید بسیاری از مشکلات ریشه در این دارند که ماها قدر خودمونو نمی دونیم ، برای خودمون به اون میزانی که لازمه ارزش و کلاس قایل نیستیم .
نظر شما چیه و چه ملاکها و مصداقهای دیگه ای سراغ دارید ؟
نکته :
شک داشتم این پست رو در این قسمت قرار بدم یا مثلا بخش "اعتماد به نفس" !؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)