دوست عزیز سردرگمی تو حرفاتون کاملا مشهوده احساس میکنم نمیدونی از زندگیت چی میخوای فقط میخوای یه پرش بزرگ داشته باشی و برات فرقی نمیکنه این پرش پزشکی باشه دندانپزشکی باشه دکترای کامپیوتر باشه فقط میخوای مطرح بشی شاید چون احساس میکنی در جایگاهی که میباید بودی نیستی
من دندانپزشکم و میتونم خیلی زیاد مسیری که سر راهت هست رو برات روشن کنم اما گفتی که نا امیدت نکنیم!!! نمیدونم شاید میترسی از واقعیت هایی که ممکنه بشنوی و پشیمون بشی
چون خودتم نمیدونی چی میخوای
چرا فکر میکنی برا اینکه بخوای خوب و درست فکر کنی باید پزشک باشی یا اینکه اگر میخوای خاص باشی حتما باید دکتر بود!!! اونقدر راجع به همین دو تا جملت برات حرف دارم که اگه بخوام بنویسم صد صفحه میشه
منم یه زمانی اینطوری فکر میکردم اما من اونموقع 16 یا 17 ساله بودمو چشام خیلی بسته بود اما شما که 26 سالته دیگه هیجانی حرف زدن واینطور فکر کردن دور از منطق هست
اولا اینکه هدفت از انتخاب پزشکی اشتباهه و با این رشته به اون چیزایی که میخوای نمیرسی
تا نری پزشک بشی حرف منو متوجه نمیشی
مسیری که انتخاب کردی مسیر خیلی سخت و طولانی هست علی ایحال من یه سری مشکلاتی که در پیش داری رو برات میگم
شما دیپلمت مال هنرستانه و دیپلم تجربی نداری و میدونی که باید دیپلم تجربی داشته باشی که بتونی پزشکی امتحان بدی
دوم اینکه تو حرفات گفتی یه سال درس میخونم پزشکی قبول میشم اما چیزی که من میدونم قبولی پزشکی به این راحتی که گفتید نیست حداقل صدها نفر رو از نزدیک دیدم که سالها سخت درس خوندن و قبول نشدن پس اولین احتمال رو در نظر بگیر
دوم اینکه خیلی راحت گفتین که هفت سال میخونم پزشک میشم سه سالم تخصص و والسلام
هفت سال میخونی پزشک میشی بعدش در صورتی میتونی امتحان تخصص بدی که نفر اول دوره باشی وگرنه زحمت میکشی میری سه سال طرح میگذرونی اونم تو یه روستا یا درمانگاه دورافتاده
بعد امتحان تخصص میدی و قبولی در تخصص صدها برابر سخت تر از کنکور اول هست خیلی خیلی زرنگ باشی دو سه سال میخونی تا قبول بشی بعدش میری بسته به رشته ای که قبول شدی سه تا پنج سال میخونی بعد که درست تموم شد حالا باید بری طرح تخصصتو بگذرونی چند سال؟؟؟ حداقل پنج سال کجا؟؟؟ هرجا که بگن و هرشهری که بگن راه در رو هم نداره قبلا بود اما الان دیگه نه گشتم نبود نگرد نیست
تا حالا شد چند سال؟؟؟یه سالو هفت سالو سه سالو یه سالو پنج سال میشه هفده سال ناقابل تازه اونموقع میخوای مطب بزنی یعنی هفده سال بعد میای تو مطب مگس میپرونی چرا ؟؟ چون مردم کلاسشون بالا رفته برا سرماخوردگی هم میرن پیش فوق تخصص بیماری های سرماخوردگی و خلاصه تا اخرشو برو
و اما دندونپزشکی رشته ی دل انگیز بنده
امتحان میدی میخونی خیلی بیشتر چون یه مقدار دندونپزشکی مدتیه طرفدارش الکی بیشتر شده و قبولیش سخت تر
قبول میشی شش سال میخونی میری طرح حدود دو سال هرجا که بگن
زود میای خوشی خوشی میری تو درمانگاه های مختلف یه مدت کار میکنی و پول در میاری که بتونی مطب بزنی هزینه مطب با بدبختی و خودکشی جور میشه مطب میزنی روز اول قیافه ی خانوم دکتر میگیری میری مطب تا شب مگس میپرونی میگی حالا اولشه کم کم میشناسنم میان ماهها میگذره و میبینی که تو خرج مطبت موندی کم کم میگی بذار جمع کنم برم درس بخونم برا تخصص میای خونه میخونی و میخونی میبینی قبولی اونقدرام راحت نبود که من هرچی بخوام به دست بیارم
خیلی زرنگ باشی بعد دو سال قبول بشی البته با قانون سهمیه بومی بعید میدونم بشه راحت ازاد قبول شد!!!
خلاصه ما میگیم شما قبول میشی سه یا چهارسال بسته به رشتت میخونی تخصصتو میگیری میری طرح پنج ساله راستی مجوز مطبم اگر دلشون نخواد میتونن بهت ندن مخصوصا اگه سهمیه بومی باشی که کلا حق حیات و ممات نداری تا دور از جونت وقت مرگ
تا هروقت بخوان میتونن سنگ اندازی کنن چون قانون جدیده پس چی کار کنی؟؟؟ باید بری درمانگاه هایی که اونا میگن!!!!
یه جایی میرسی میگی اقا غلط کردم چطوریه؟؟؟؟
پس با شنیدن اینا میفهمی صدای دهل از دور خوش است عزیزم
اینایی که بهت گفتم عین واقعیته
من از راهنمایی تا پیش دانشگاهی تو تیزهوشان درس خوندم با معدل کل نوزده و نیم
سال اولم قبولم شدم و سر شش سالم تموم کردم بدون یه واحد افتاده و با معدل شانزده و نیم
عزیزم سه ساله میخونم برا تخصص اینقدر قوانین دل انگیزی داره که به این راحتی ها نمیشه سهمیه ازاد قبول شد منم نمیخوام باج بدم و سهمیه بومی بزنم پس در نتیجه من خیلی زود به اون جمله اخری رسیدم
مدتیه طرز فکرم عوض شده فهمیدم که برا خوشبخت بودن و موفق بودن حتما نباید دکتر باشی
وقتی دوستای غیر پزشکمو میبینم احساس میکنم اونا دارن زندگی میکنن نه ماها
من تا الان از زندگیم چیزی نفهمیدم و حتی همسرم که متخصصه بدتره
وقتی میبینم دلمون لک میزنه برا اینکه مثل اینهمه ادم یه عصر بریم خرید باهم
دلمون لک میزنه با خیال راحت یه ظهر همسرم دو ساعت بخوابه
و خیلی چیزهای دیگه که گفتنش اینجا سخته
نمیخوام بگم که تصمیمت اشتباهه میخوام چشماتو باز کنم واقعیت هارو ببینی بعد تصمیم بگیری
من اگر جای تو بودم رشته ی خودمو ادامه میدادم البته ادمها و خواسته هاشون از زندگی متفاوته و هرکس دنبال چیزیه از زندگی
باید ببینی چی میخوای از زندگی و میخوای به کجا برسی چرا میخوای و ایا تحمل همه ی این سختی هارو داری؟؟؟
از طرفی هم من معتقدم ادم یه بار به دنبا میاد و حق زندگی داره پس کاری رو باید بکنه که دلش میخواد حتی اگر خیلی سخت باشه
امیدوارم تونسته باشم مسیری که میخوای انتخاب کنی رو بهت کمی نشون بدم
شک هایت را باور نکن و هیچگاه به باورهایت شک نکن
زندگی شگفت انگیز است اگر بدانید که چطور زندگی کنید
علاقه مندی ها (Bookmarks)