بچه که بودم بیشترین جمله ای که از دهان پدرم شنیدم این بود
جوری زندگی کن که از دیگران و تجربیات آنها استفاده کنی یک جوری که کنار گود بایستی و به دیگران بگویی : " لنگش کن ". سعی کن جزو گروهی نباشی که خودشان وسط گود گیر می کنند و دیگران به آنها می گویند : " لنگش کن " . .....خلاصه اینکه آینه عبرت دیگران نباش .
هر چند که این جمله از بچگی آویزه ی این گوشهای به ظاهر شنوا شد اما در مراحل مختلف زیر یک خم گرفتن زندگی بدجوری گیر کردم و چه " لنگش کن " هایی شنیدم !
امروز که به این سن و سال رسیدم گاهی با خودم فکر می کنم راستی راستی می شود جوری زندگی کرد که همیشه و همیشه کنار گود بایستی و به دیگران به راحتی آب خوردن بگویی : " لنگش کن " .
اساسا چند درصد خواست و توان "لنگ کردن" مشکلات و مسائل زندگی تو هستی ؟!مشکلاتت چقدر بزرگ یا کوچک هستند و زور بازو و مهارت و آگاهی و توانایی تو در مقابل آنها چقدر است ؟!!
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)