الگوهاي مکتبي، نمونه هاي همه جانبه امت براي راهيابي به کمال و خودسازي و بندگي اند.
حسين بن علي عليهماالسلام نيز يکي از اين اسوه کامل و الگوهاي بي بديل و همه جانبه است. آنچه از حضرتش بايد آموخت، نه تنها درس حماسه، جهاد، ظلم ستيزي و مقاومت که درس عبوديت، سخاوت و جوانمردي و ارزش گرايي، تهجد و انس با قرآن و تکريم انسان است. در اين نوشتار نگاهي به بخش الگوي سالار شهيدان داريم، تا مشخص گردد که شخصيت وي به واقعه شور آفرين و حماسي عاشورا و انگيزه آفريني براي ظلم ستيزي در واقعه کربلا خلاصه نمي شود، اگر آن باده روح بخش در ساغر دلما نيست نمي توان و بايد از چشمه فيض ديگري شور و حال گرفت و سيره حسيني را چراغ پر فروغ راه زندگي قرار داد.
در عصر بازسازي ايمان و فرهنگ و توجه به دموکراسي و آراء عمومي و ارزش گذاري به توده ها، نگاه خاص و ويژه به ارزشهاي ديني مي طلبد که به ابعاد الگويي چون امام حسين(ع) از جايگاه ممتاز برخوردار باشد.
آن حضرت تنها در کربلا اسوه ما نيست، اسوه بودنش تنها در زمينه حماسه خون و شهادت هم نيست تا جايي که کربلا فقط کربلاي حماسه و جهاد نبود، اوج صحنه هاي آنروز جاويدان هم تنها شهادت امام و يارانش نبود.
1 - نماز اوج بندگي:
حسين بن علي عليه السلام شب عاشورا را براي انس با خدا، تهجد و تلاوت قرآن و نماز از دشمن مهلت گرفت. در گرماگرم نبرد عاشورا نيز، هنگام ظهر به نماز ايستاد تا به ما بياموزد که جان بر سر دين و خداجويي نهاده است.
سعيد بن عبدالله حنفي در آن لحظه در برابر امام همچون سپري حفاظتي مي ايستد، تا امامش، آخرين نمازش را بخواند و با 13 تير که در پيکرش مي نشيند به شهادت مي رسد.
ابو ثمامه صائيدي نيز که خودش شهيد نماز است، در روز عاشورا، فرارسيدن هنگام نماز را يادآور مي شود امام حسين عليه السلام دعايش مي کند که خدا از نمازگزاران ذاکر قرار دهد.
و لذا است که در زيارت نامه ها مخصوص حضرتش او را خطاب قرار مي دهيم و مي گوييم: اشهد انک قداقمت الصلوه... جلوه ديگري از اهميت نماز را در زندگي و شهادت آن امام و پيشوايي معنويت و عبوديت نشان مي دهد.
2- رضا، غايت ايمان:
کمال بندگي در رضا به رضايت الهي و فرمان اوست. حسين بن علي در حرکت به سوي کربلا، اظهار اميدواري کرد که آنچه را خداوند برايش اراده کرده باشد، خير باشد، چه با فتح و چه با شهادت: (ارجو ان يکون خيرا ما ارادالله بنا، قتلنا ام ظفرنا) و در قتلگاه جملات زيبايي، الهي رضا برضائک و تسليما لامرک که بر زبان او جاري شد، نشانه خلوص در بندگي و رضا به قضاي خداوندي است. اين خود درس بزرگي براي جامعه امروزي است که در تمام مشي زندگي، فردي، اجتماعي، سياسي، فرهنگي و اقتصادي به الگو چون حسين بن علي اقتدا نمايند.
علاقه مندی ها (Bookmarks)