آنگاه بخشیدن را خواهیم آموخت …
دو قطره که به هم نزدیک
می شوند تشکیل یک قطره بزرگتر می دهند.
اما دو تکه سنگ هیچگاه با هم یکی نمی شوند!
پس هرچه سخت تر باشیم،
فهم دیگران برایمان مشکل تر، و در نتیجه امکان بزرگتر شدنمان نیز کاهش می یابد….
آب در عین نرمی و لطافت، در مقایسه با سنگ به مراتب سر سخت تر و در راه رسیدن به هدف خود لجوج تر و مصمم تر است .
سنگ، پشتِ اولین مانع جدی می ایستد.
اما آب… راه خود را به سمت دریا ادامه می دهد.
در زندگی معنای واقعی سر سختی، استواری، و مصمم بودن را، در دل نرمی و گذشت باید جستجو کنیم .
گاهی لازم است کوتاه بیاییم….
چشمانمان را ببندیم و عبور کنیم.
گاهی بهتر است نادیده بگیریم…
گاهی نگاهمان را به سمت دیگر بدوزیم که نبینیم…
ولی با آگاهی وشناخت .
آنگاه بخشیدن را خواهیم آموخت …
دوتعریف جدید و جالب ﮐﻪ خوب است به عمقش فکر کنیم:
ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ؛ ﯾﻌﻨﯽ، ﺗﻨﺒﯿﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ!
ﮐﯿﻨﻪ؛ ﯾﻌﻨﯽ، ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺯﻫﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺸﺘﻦ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ!
ﻫﯿﭻ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﺪ،
ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﻭ ﺑﺎﺭ ﺯﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ:
ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭ خویش
ﻭ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ
ﺍﺯ خویشتن ﺧﻮﯾش ،ﺗﺎ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺩﺭﻭﻧﺶ ،
در زﺍﯾﺶ ﺩﻭﻡ، ﻫﻮﯾﺪﺍ ﺷﻮﺩ
ﻭ ﺣﯿﺎﺕ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺍﻭ ﺁﻏﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ !
علاقه مندی ها (Bookmarks)