·▪▪••●●::: آیا برای اجابت دعاهایمان ، به خداوند اصرار کنیم یا خیر؟ :::●●••▪▪··

[سحر بهاری]

گاهی اصرار در دعا سبب گذشت زمان و آشکار شدن زوایای پنهان یک حاجت خواهد شد.

این گذشت زمان انسان رو آگاه تر و واقع بین تر خواهد کرد و خداوند پرده از ضررهای برآورده شدن حاجتی رو خواهد برداشت ...و در نتیجه انسان رو به اشتباهاتش آگاه تر خواهد کرد، اون زمان هست که انتخاب با ماست که اصرار کنیم یا یا خودمون و بخدا و حکمتش بسپاریم.
تجربه ی شخصی من این بود که امسال از ابتدای سال حاجتی داشتم و شخصا در حد توان تلاش هایی انجام دادم.. طبق معمول در هر نیایشی مطلبم رو به خداوند میگفتم و خواهان رسیدگی و برداشته شدن موانع در این مورد بودم تا بعد از گذشت شب های قدر...
با گذشت زمان و تشکیل حائل بین من و حاجتم متوجه مطالب زیادی شدم که از این جهت خداوند رو شاکر هستم. از اونجا بود که همه چیز رو به خدا سپردم و آرامشم دو چندان شد و فهمیدم تفسیر ما از بهترین با معنی خداوند از بهترین خیلی فرق میکنه.

گر دست تضرع به دعا بردارم

بیخ و بن کوهها ز جا بردارم


لیکن ز تفضلات معبود احد

« فاصبر صبرا جمیل » را بردارم

[باغبان]

تاپیک پر باری شده :)


بعضی موقع ها حاجت ما متناسب با ما نیست ،،،در واقع چیزی که از خدا می خوایم شبیه حکایت اون کشاورزست : :
یه کشاورز وقتی دانه سیب بکارد ، باید انتظار سیب داشته باشید نه درخت هلو :)
به نظرم خودشناسی خیلی مهمه و باید در دعا مد نظر گرفته بشه
این عدم خودشناسی باعث اشتباه میشه

...........

به نظرم حاجتی که به صلاح ما انسانها باشه ،،راهش راحت جلو میره
اگه می بینیم درخواست می کنیم و تلاش می کنیم و به نتیجه نمی رسیم ،،بهتره برگردیم از خودشناسی خودمون شروع کنیم
حتما حاجت ما متناسب ما نبوده و به صلاح ما نیست
امکان داره ما اون را خوب بدونیم ولی در آینده بفهمیم اشتباه کردیم .
خداوند لطف میکنه و یه هشدارهایی را میده
ولی کجاست گوش شنوا :)



..................


همیشه به حکمت خدا ایمان داشته باشیم ( چشم بسته قبول کنیم حکمت خدا را )
:)
لازم نیست زمان ها را از دست بدیم تا بفهمیم
یادمان باشه خداوند همیشه خوب بنده هاش را می خواد و هر اتفاقی حتما حکمتی توش هست
بعضی از انسانها ظرفیت رشد معنویی بالایی دارنند،، و از همان ابتدا تسلیم رضای خدا میشند
بعضی ها انسانها با گذشت زمان به این موضوع میرسند
بعضی ها هم متاسفانه نمی رسند ...
مهم اینکه برسیم >>حتی دقیقه آخر هم خوبه برسیم
ولی خوشبحال کسایی که که خودشون را به دریای خدا وصل می کنند و همیشه تسلیم او هستند ،،و از همان ابتدا و دعا میگنند : خدایا هر چی خیره همون



.......................


یادمان باشه اگه دعای ما برآورده نشد ،،بدیل بد بودن ما نیست ...اتفاقا شاید خدا خیلی ما را دوست داره این حاجت را برآورده نمی کنه
یادمان باشه دعای ما همیشه سرانجامی داره ( البته دعایی که خدایی و آسمانی و پاک باشه ) ،،،ولی شاید به شکل دیگر .

[باغبان]

[سحر بهاری]

مداومت بر دعا نه اصرار ( بر فرد یا چیز خاصی ) خیلی زیباست...
چون اگر انسان به استجابت درخواستش نرسه مطمئنا در راهی قدم گذاشته که در اون تاریکی، نقص و زوال نیست.
در جایی مثل مشاوره های ازدواج یا حتی دینی مثلا پیش میاد افرادی نیت ازدواج دارن و تلاش های فردی و درستی انجام میدن اما در نهایت ازدواج به هر دلیلی صورت نمیپذیره و این آدم دست خالی برمیگرده...
که خدایا یا آقا / خانم کارشناس من تلاشمو کردم، راه درست رو پیش گرفتم، دعا کردم ولی نشد! اینجاست که غم و ناامیدی احاطش میکنه و بهترین فرصت برای شیطان هست که بنده رو از خدا دور کنه به وسیله ی خود بنده...
یعنی از دعا کردن ناامیدش میکنه، به غیر خدا متوجهش میکنه، طرف رو‌مغرور به تلاش های خودش میکنه و هر کمک معنوی رو در نظرش کمرنگ میکنه...

در حالی که خداوند فقط عالم به آینده هست و اون هست که عاقبت هر کاری رو میدونه و تمام قدرت در در اوست.
در حالی که فرد غافله که الان در بهترین جای مسیر زندگیش قدم بر میداره و خداوند در کنارش هست. مگر امکان داره دعا کنی و دچار سختی بشی؟ دعا! سختی ! اصلا همخوانی ندارن.
باید دست از اصرار برداشت و مداومت به دعا کرد... اینکه بگیم خدایا من انسانی هستم که بفرموده تو در قرآن کریم؛

إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِى خُسْرٍ [عصر/۲] « همانا انسان در خسارت( زیان ) است.»

ضعفیم و در معرض هجوم انواع افکار و پلیدی ها و تویی دست گیر و یاری دهنده...

مداومت بر دعا مانع از ناامیدی و هجوم افکار منفی میشه برای همین سمت هر چیزی میریم اعم از ازدواج، شغل، سرمایه گذاری و ... باید اونو با دعا و توکل همراه کنیم که اگر به هر دلیلی متوقف شدیم انگیزه ای برای ادامه داشته باشیم. دعا کردن بالاخره تأثیر مثبتش رو خواهد گذاشت و خداوند به بهتر از آنچه که فکر میکنین انسان رو خشنود خواهد کرد.
مدوامت بر دعا یعنی طلب خیر نیکی و خشنودی به رضایت خداوند

چنین نیست كه خداوند، باب شكر را بر بنده اى بگشاید و در فراوانى را بر او ببندد و چنین هم نیست كه باب دعا را بر كسى بگشاید، اما در اجابت را به رویش ببندد. ( نهج البلاغه )

[باغبان]

***

-اصرار به دعا چند معنا داره
انسان باید بر دعا اصرار کند ولی بر استجابت ظاهری آن اصرار نکند
مثلا یه شخص مریض هست ،خوب هست برا مریضمون دعا کنیم تا شفا یابد ( این اصرار خوبه ) ،ولی بر استجابت ظاهری آن اصرار نکنیم ،،،
مثلا نگه خدایا چرا شفا پیدا نکرده مریضمون ؟... پس چی شد؟ ،،، چرا منو نمی بینی؟
و این چرا ها ادامه پیدا کنه تا طرف بی ایمان بشه و کلا دعا دیگه نکنه...و در مسیر افسردگی قرار بگیره
چیزی که عارفان در اصرار دعا بد می دونند این هست که ما برای خدا تعیین تکلیف کنیم ...
چون اگه تعیین تکلیف کنیم ، یعنی حکمت خدا برایمان درست معنا نشده


-دعا به ما درس دوستی با خدا میده – به ما درس صبر و شکیبایی میده و بعضی موقع ها راه درست را نشون میده
شاید حاجتی که فکر می کردیم درسته ...سال ها بعد فهمیدمیم اشتباه می کردیم .



-تو خودشناسی بیشتر کار کنیم - بعضی موقع ها لازمه بازنگری کنیم
مثلا نریم گوجه فرنگی بکاریم و به خدا بگیم چرا هلو ندادی
یا نریم شمال و دعا کنیم و به خدا بگیم چرا شرق نیستم
خدا وظیفه نداره ما را از شمال بفرسته شرق ...بلکه به ما فکر داده و فرموده راه شرق اینه ...اگه ما رفتیم شمال تقصیر خودمان هست و نباید بگیم چرا حاجتمون ظاهر نمیشه



- مراقب کمال گرایی هم باشیم ( کمال گرایی نوع منفی )
بعضی موقع ها دعامون مستجاب میشه ولی هی به خودمون میگیم بهترش را می خوام ( تو ازدواج و مسائل کاری زیاد دیده شده )




موفق باشید .

...................

[الهه زیبایی ها]

همیشه به حکمت خدا ایمان داشته باشیم ( چشم بسته قبول کنیم حکمت خدا را )
:)
بله چشم بسته قبول قبول میکنیم ولی اگه بدونیم به خاطر حکمت خداست نه عوامل خارجی:)
نکنه یِ وقت عوامل خارجی رو بندازیم گردن خدا!
گاهی هم که سنسورها از کار افتادن :)ادم نمیتونه تشخیص بده نه؟

.

[الهه زیبایی ها]

به نظرم حاجتی که به صلاح ما انسانها باشه ،،راهش راحت جلو میره

اگه متظورتون از "صلاح انسان" همون براورده شدن ظاهری. حاجته....که باید بگم نخیر...اتفاقا من دیدم که خیلی همه جیز
رو غلتک پیش رفته ولی اخر سر نشده یا موردی بوده شده ولی هزار بار گفتم کاش نمیشد.....
نظرتونو جلب میکنم به یِ داستان پند آموز :)
رفتم جایی مصاحبه..حین مصاحبه. فهمیدم ساعت کاریشون به من نمیخوره....ولی از طرفی چنان حس خوبی داشتم به اون کار که نگو....گفتم فکرهامو میکنم و خبرتون میکنم ....تو راه برگشت تو خیابونشون قدم زنان میرفتم که فککر میکردم وای خدا حیف شد چه کار خوبی جقدر از همه چیشون خوشم اومد....ولی اصلا امکانپذیر نیست بیخود گفتم فکرامو بکنم خبر میدم.....حس تاسفی سراپای وجودم و کرفته بود
بعدش رفتم خونه حقیقت و بهشون گفتم و در کمال ناباوری اونا قبول کردن من زودتر کار و ترک کنم!!!!قرار قرارداد بستن گذاشتیم
البته همیشه میگم خدایا اگه خیره اگه تو دوست داری جور شه
خلاصه
رفتم همه جی خود به خود درحال جورشدن. و پیش رفتن بودولی طی یک حادثه غیر مترقبه:) خودم زدم زیر همه چیو و گفتم نه...من رفتم خداحافظ...یِ روز بعدش پشیمون شدم کفتم
من اشتباه کردم خدا جور هم میکنه من اینجوری میکنم!!
اخر سر ...ده روز بعدش فهمیدم اگه کارجور میشد میرفتم حتما وسط هاش میبریدم تازه اول گرفتاری بود...پس حکمتی بوده اون دم اخر قبول نکردنم....ولی سوال اینه چرا دم اخر باید اتفاق بیافته؟؟ همه جی که به قول شما راحت حلو میرفت...پس جی شد؟!!
و اینگونه بود که راوی. پی به اسرار نهان حیات خود نبرد:)
پس اگاه باشید که شما را از فرجام این افکار برحذر میدارم
:)

.

[zolal]

سلام، منم یه سوال دارم.
اگه آدم در شرایط سختی قرار بگیره و مدام عذاب بکشه، بعد از خدا بخواد نجاتش بده و خدا هم کاری نکنه. باید هی عذاب بکشه و از این حالت احساس حماقت کنه؟ بعضی دردا تحملشون از یه جایی به بعد میشه حماقت. در اینصورت چرا خدا در سکوته.
یعنی چه اصرار به دعا بکنیم و چه نکنیم، اون انگار کاری نمیکنه. بعد من انسان ضعیف، میبرم و میگم خدایا چرا این مشکل برای من پیش اومد و حالا که پیش اومده دیگه خسته ام، چرا کمکم نمیکنی؟ میخوام بگم خود بخود آدم ناامید میشه. از خدا ناراحت میشه.
من کاملا موافقم که تعیین تکلیف کردن برای خدا جالب نیست و فقط باید دعا کرد و ازش خواست اما واقعا تحمل بعضی شرایط برای آدم ممکن نیست و بنابراین ته ته دلت میگی خدا منو نادیده گرفته.

[سحر بهاری]

سلام، منم یه سوال دارم.

سلام، من در حد توان پاسختون میدم.

دعا دو صورت برای اون مطرحه...
1. هدف شخصی
2. هدف دو نفره یا چند نفره

هدف شخصی علل زیادی برای عدم استجابتش مطرحه؛ ( مواردی رو از سایت دینی برداشتم )

1. نشناختن جهت و راه دعا
2. وقت نشناسی
3. وفا نکردن به عهد نسبت به خداوند
4. ایمان و یقین ناکافی، ناامیدی
5. شرک در دعا
6. همراه نبودن یاد خدا و صلوات در دعا
7. نیت آلوده
8. سنگ دلی
9. ناممکن و نامشروع بودن
10. سرگرم محرمات و لهو و لعب بودن
11. خودخواهی و دعا نکردن دست جمعی
12. اعراض از امر به معروف و نهی از منکر
13 . دعا نکردن در زمان راحتی و قطع ارتباط با خدا
14 . تضرع و زاری و اصرار نکردن
15 . ندانستن سود و زیان از جانب خداوند و توجه به غیر خدا مثل فالگیر و رمال
16 . تلاش نکردن
17 . عدم مداومت بر دعا
18 . عدم توبه و ابراز پشیمانی از گناهان
19 . حق الناس
20 . کسب مال حرام
21 . رزایل اخلاقی
22 . ظلم به دیگران

و ...
اما مورد دو؛
( هدف دو نفره یا چند نفره )

یه زمانی هست شما در جهت هدف دو نفره یا چند نفره ای تلاش میکنین که فقط خودتون سود نمیکنید بلکه دیگری هم سود میبره اما در راه این هدف یک نفر تلاش و توکل داره و دیگری بدون هیچ تلاشی توکل بخدا میکنه و میگه هر چی رضای خداست!
چنین هدفی به سرانجام نخواهد رسید حتی اگر شما تمام تلاش خودتون رو بکنید.
اینجاست که نباید خودتون رو سرزنش کنین و دنبال یک مقصر بین خدا و خودتون بگردید که من مقصر بودم ، اشتباه کردم یا خدا دعای منو اجابت نکرد؟ ( در حالی که اگر تلاش دو نفره یا چند نفره + توکل ) همراه بود حتما سرانجامی داشت حتی اگر ده ها مانع و مشکل سبز میشد.
من خودم شخصا مدتی پیش درگیر چنین هدفی شدم اما هیچوقت بعد از توقف خودم رو سرزنش نکردم چون سهمم رو انجام داده بود و تمام توان و تلاشم رو به میدان عمل آورده بودم، دعا هم کردم ولی وقتی به سرانجام نرسید یقین پیدا کردم که دعای من در جای دیگر و زمان دیگری منو کمک خواهد کرد و تلاشی که کردم در واقع باعث حفظ ارزشم شد و وجدانم آسوده هست در حالی که شرمنده خدا هم نیستم.
در هر صورت برای شما امید فردایی روشن و پیروز رو دارم، امید خوشبختی که پایانی برای اون نباشه.

[باغبان]

همیشه به حکمت خدا ایمان داشته باشیم ( چشم بسته قبول کنیم حکمت خدا را )
:)

بله چشم بسته قبول قبول میکنیم ولی اگه بدونیم به خاطر حکمت خداست نه عوامل خارجی:)
نکنه یِ وقت عوامل خارجی رو بندازیم گردن خدا!
گاهی هم که سنسورها از کار افتادن :)ادم نمیتونه تشخیص بده نه؟

دیگه ولی نداره :)
بعضی موقع ها عموامل خارجی کمک های خدا هستند به ما ....
ولی کجاست چشم های راه بین !
حتی شده خداوند تو خواب هایمان - و یا در بیداری ،تو ذهنمون می نداره این را ه اشتباست
ولی کجاست گوش شنوا ؟


این قضیه برا ی همه ماها هست
به نظرم باید تلاش کنیم ظرفیت معنوی خودمون را رشد بدیم
حکایت ما انسانها شبیه حکایت خودمون و آینه ست ....ما به اندازه اون آینه می تونیم خودمون را ببنیم ....
ما تو آینه 1 متری نمی تونیم یه ساختمان 2000 متری را نشان دهیم
حالا ایراد از ماست یا آینه ؟
تو حکمت خدا هم اینجوری هستیم و انسانت توانایی درک کامل حکمت خدا را نداره ...ولی باید تسلیم او باشیم !





هر جا نتونستیم تشخصی بدیم این کارها را انجام بدیم :
- تو خودشناسی خودمون کار کنیم
- راه درست را شناسایی کنیم و مشورت بگیریم
- برا هدفمون تلاش کنیم
- صبر کنیم
- دعا کنیم ( ولی بر استجابت ظاهری اصرار نکنیم )
- کمال گرایی را مراقب باشیم ( خیلی مهمه )



...........................


ما انسانها معمولا وقتی دعامون اجابت نمیشه به دنبال مقصر می گردیم :)
د رحالی که انسان اول باید به خودش رجوع کند ...( حتما خودش یه اشتباهی انجام داده )
مثلا طرف از نردبان می ترسه بره بالا ...می خواد خلبان بشه ( این شخص تو خودشناسی کار نکرده)
یا مثلا پسره هر ده سال یه بار میره رستوران ..می خواد بره با یه دختری ازدواج کنه که هر روز رستورانه ( عدم خودشناسی ) ،،،اون پسر اگه دعا کنه معلوم هست استجابت نمیشه برا اون دختر ..چون تناسبی بینشون نیست .
تو مسائلی مانند ازدواج - کار ....انسان اول باید به خودشناسی برسه و مشورت بگیره و مراقب باشه مسیر را اشتباه نره
این اولین پیشرفت هر انسانی هست که باید همه بهش برسیم ( به نظرم )



........................

یادمان باشه هر چی خوبی به ما میرسه از جانب خداست و هر چی بدی به ما میرسه از جانب خودمون هست