سلام
من به عنوان شخصی که از ادمین درخواست کردم این بخش رو برای عموم آزاد کنه می خوام به این انتقاد شما پاسخ بدم.
البته با این نگاهی که به موضوع داشتید انتقاد کاملاً بجایی هست،
همین الان ملت وقتی میرن رستوران از غذاشون عکس می گیرن و تو شبکه های اجتماعی نشر می دن، یعنی پوز دادن چیزی که خودشون هیچ نقشی در ایجادش نداشتن، نه هنر پختش رو دارن نه تزینش و نه هر چیز دیگه ای، انجام این کار به نظر من خیلی زشته، چرا که نشون دادنش هیچ دردی رو دوا نمی کنه، هیچ آموزشی رو منتقل نمی کنه جز بی فرهنگی (یادمه بچه که بودیم وقتی مادر بزرگم خدا بیامرزم یه چیز میداد بخوریم، پدر بزرگ خدا بیامرزم می گفت ؛ تو حیاط بخور نبرتو کوچه، شاید بچه همسایه بینه و دلش بخواد و نداشته باشن، یا اینکه چیزی خریدی بر دار بیار خونه بخور،) چقدر دور شدیم از اون روزها، الان نداشته هامون رو هم به جای داشته هامون جا میزنیم و به مردم نشون می دیم)). اما برسیم سر موضوع این تاپیک؛
اول اینکه هدف اصلی این تاپیک نمایش عاشقانه هایی بود که تو زندگی خیلی ها اتفاق می افته ولی چون ساده پنداشته می شه، باعث ایجاد علاقه نمی شه، وقتی گفته میشه و از زبان کس دیگه شنیده می شده، پر رنگ دیده می شه.
دوم هم اینکه میشه از این عاشقانه ها ایده گرفت و تو زندگی پیاده کرد (همون طوفان فکری). یعنی پیشگیری کرد به جای درمان. درسته خیلی هایی که اینجا هستن تو زندگیشون مشکل دارن اما مشکل همه یکی نیست، و نقاط قوت زندگی کس دیگه دقیقاً نقطه ضعف زندگی منه که این مورد رو هم میشه اینجا دنبال راه چارش بود.
سوم هم اینکه بیشتر تاکید این بخش بر اینکه که عاشقانه هایی عنوان بشه که نقاط قوت زندگی رو نمایش بده و در کنار همه اون تاپیکایی که نقاط ضعف زندگی ها رو نشون میده، یه مرحم ایجاد منه و بشه ازش چیزی یاد گرفت و تو زندگی شخصی خواننده پیاده بشه.
علاقه مندی ها (Bookmarks)