سلام
خاطراتی رو که شما زنده کردین، برای هم ما جذاب هست. ممنون برای این بیان زیباتون.
اگر از صمیم قلب بفهمیم "داد رس" اصلی چه کسی هست. اگر شناخت کافی نسبت به " داد" داشته باشیم، هیچ وقت اسیر غم نمیشیم.
دادرسی که همیشه هست:
گفته های شما در همین چند خط پر از نکات مثبت بود که خیلی ها از داشتنش محروم هستن. مثل همین دوست ده ساله، مثل همین چشیدن لذت های خونه مادربزرگ، مثل همین داشتن خواهرزاده و برادر زاده، لذت کنار هم بودن.
تو همین همدردی تاپیک هایی هست که، خیلی از این شیرینی های زندگی براشون تلخ هست یا اصلا ندارند.
به واقعه ای که براتون پیش اومده، مثل همون اتفاق میز ثبت نام چرا بهش نگاه نمیکیند؟؟
یک روز " دادرس" واقعی اراده کرده شما سر میز ثبت نام با شخصی باب دوستی تون باز بشه، یک روز دیگه هم واقعه ای که اینقدر براتون تلخه.
در هر دوصورتش خدا رو شاکر باشید و به "داد" اش اعتماد کنید. شاید ما از "داد" خدا ناراحت بشیم، برامون لذت بخش نباشه، ولی چون از دوست واقعی رسیده باید بهش بگیم، ممنون خدا.
در طریقت هر چه پیش سالک آید خیر اوست
از طرفی یادمون نره بعضی وقتها خودمون هم میشیم معرکه بیار قضیه:
هر چه هست از قامت ناساز بی اندام ماست
ورنه تشریف تو بر بالای کس کوتاه نیست
علاقه مندی ها (Bookmarks)