سلام.
منم به این مساله خیلی فکر میکنم. حتی به اینکه خدایی وجود داره یا نه.
ولی خودم شخصا به یک نتیجه ای رسیدم که تا حدی برام حل کرده قضیه رو. البته اثباتی بر اساس آیات و احادیث و روایات ندارم ازش. فقط تحلیل شخصی خودمه. گرچه فکر نمیکنم تناقض و تضادی هم با وجود دنیای دیگر داشته باشه.
به نظر من ما آدمها خیلی شباهت ها در نوع حس و حالمون در برابر شرایط مشابه داریم. مثلا همه ادمها از اینکه چیزی ازشون دزدیده بشه ناراحت میشن. یا از اینکه هدیه ای بگیرن خوشحال میشن. همه از مسخره شدن خوششون نمیاد.همه از مورد احترام واقع شدن خوششون میاد و ....
حالا نهایتش اینه که خدایی یا دنیای دیگه ای نیست. همین که من حداقل سعی کنم توی این زندگی محدود، که بعدش، هم من قراره نیست بشم هم بقیه، حداقل در رفتارم با بقیه اون رفتاری که خودمو ناراحت میکنه با بقیه انجام ندم. یا در مرحله بالاتر، اون کارهایی که خودمو میتونه خوشحال کنه برای بقیه هم انجام بدم.
دیگه اینکه هدف خلقت چیه و اون دنیایی هست یا نیست یا خدایی هست یا نیست، حداقل در درک من نمیگنجه.
علاقه مندی ها (Bookmarks)