واقعيت هاي سخت زندگي

[گرد آفرید]

با درود؛شیفته معشوقی بودم،می سوختم و انگشت نمای همه بودم. . . . . نخواست،نشد و من همجنان می سوختم و می سوختم و پس آنگاه خاکستر شدم. . . . . . بی عشق و با درد. . . . . . . هنوز در دل دوستش دارم،او را می بینم و ناگهان واقعیت نبود او با نیروی هرچه تمامتر به گونه ام سیلی می زند و منم می مانم عریان و تنها. . . . . . جهان در چشمم یکنواخت شده و من در تارهای ترسناک تنهایی ام،گرفتار. . . . . . با دیدگاهی تاریک به زندگی و اندک گرمای آن خاکستر وجودم نیز چند سالی است که سرب سرد سنگینی شده. . . . . باری شده بر دوشم،کو امیدی؟کجاست معشوقی خورشیدوار که بر من بتابد؟ طلسم عفریت شوم روزمرگی مرا در بر گرفته و بیشتر مردمان نیز طلسم شده اند و ستیزشان هم در راه مادیگری برقرار و صد البته ناآگاه؛ آهاااااااااااااااای صادق. . . .صادق جان،کجایی که بگویی:**در زندگی زخمهایی استکه مثل خوره روح را آهستهدر انزوا می خورد و می تراشد.این دردها را نمی شود به کسی اظهار کرد،چون عموما عادت دارند که این دردهای باورنکردنی را جزو اتفاقات و پیش آمدهای نادر و عجیب بشمارندو اگر کسی بگوید یا بنویسد،مردم بر سبیل عقاید جاری و عقاید خودشان سعی می کممد که آن را با لبخند شکاک و. . . . . . . . . . **؛؛؛بدرود.

[مدیرهمدردی]

سلام گردآفرید
رنج وغمت را خواندم و برایم شعر سهراب تداعی شد که :
آدم اینجا تنهاست ، تنهاست
و در این تنهایی
سایه نارونی تا ابدیت جاریست
به سراغ من اگر می آئید
نرم آهسته بیایید
که مبادا ترک بردارد
چینی نازک تنهایی من
----------
به هر حال نمی توانیم تنهایی بدون او را تجربه کنیم. همیشه در زندگیمان جاریست و اینست روح زندگی....

[طاهره]

روزی روزگاری در جزیره ای زیبا تمام حواس زندگی می کردند؛غم,شادی,غرور,ثروت,عشق و... .
روزی خبر رسید که قرار است تمام جزیره به زیر آب برود؛ پس تمام اهل جزیره قایقهای خود را مرمت کردند تا راهی شوند. اما عشق راضی به ترک جزیره نشد !چرا که او عاشق جزیره بود!
آن لحظه فرار رسید و تمام جزیره به زیر آب رفت!عشق ازغرور که با کرجی زیبا عازم مکانی امن بود کمک خواست و گفت:غرور ممکن است مرا با خود ببری؟
غرور گفت:نه تمام بدنت خیس و کثیف شده است و قایقم را کثیف می کنی!
غم در نزدیکی عشق بود؛عشق به او گفت.غم؛آیا تو مرا با خود می بری؟
غم با صدایی حزن آلود گفت:آه عشق من خیلی غمگینم و احتیاج دارم تا تنها باشم!
پس اینبار عشق به سراغ ثروت رفت و به او گفت:آیا می توانم با تو همسفر شوم؟
ثروت گفت:قایق من پر از طلا و جواهر است و دیگر جایی برای تو نیست!
عشق اینبار از شادی کمک خواست.اما شادی آنقدر غرق در شادی و نشاط بود که حتی صدای عشق را نیز نشنید.
ناگهان صدایی مسن و خسته گفت:بیا عشق من تورا با خود خواهم برد!!!!
عشق از خوشحالی فراوان خود را به داخل قایق انداخت.عشق آنقدر خوشحال بود که یادش رفت حتی نام یاریگرش را بپرسد!
آنها به خشکی رسیدند و پیره مرد به راه خود رفت!وتازه عشق فهمید که حتی نام آن پیرمردرا هم نمی داند.
از پیر دیگری پرسید آیا تو او را می شناسی؟گفت :آری او زمان است!
عشق با تعجب گفت:زمان؟!!!!
پیرمرد گفت:آری زمان؛چراکه تنها او قادر به درک عظمت عشق است!!!!!

[vatovato]

سلام دوستان
و سلام به آدمهایی که همیشه در جمعند.....ولی تنهایند!
بازم یه سوال...
چرا همیشه عشق با غم همراهه؟؟
درهر نوع آدمی و در هر کسی ،وقتی نشونه عشق پیدا میشه،نشونه های غم هم به دنبالش میان....واقعا چرا؟؟
فقط خواهشا نگین این جور عشقها ،عشق نیستند...
با نوشته گرد افرید دلم گرفت ...مخصوصا بادوباره خوانی اون جمله معروف هدایت ....

[مدیرهمدردی]

سلام وتو وتو
اگر کسی غم عشق را تجربه کرده باشد حاضر نیست آنرا حتی به شادیهای بیخبران از عشق هم عوض کند، اینطور نیست وتو وتو، اینطور نیست گردآفرید؟! عاشق هرگز غم شیرین و نمکین عشق را با چیز دیگری سودا نمی کند و گفت و گو در مورد این غم را نیز شیرین می داند...

[setareh]

سلام
بشنو اين ني چون حكايت مي كند از جدايي ها شكايت مي كند
كز نيستان تا مراببريده اند در نفيرم مردوزن ناليده اند
سينه خواهم شرحه شرحه از فراق تا بگويم شرح درد اشتياق
هركسي كودور ماند اصل خويش باز جويد روزگار وصل خويش
من به هر جمعيتي نالان شدم جفت بدحالان و خوش حالان شدم
هركسي از ظن خود شد يار من ازدرون من نجست اسرار من
سرمن ازناله من دور نيست ليك چشم وگوش راان نورنيست
تن زجان و جان ،زتن مستورنيست ليك كس راديدجان دستور نيست
اتش است اين بانگ ناي ونيست باد هر كه اين اتش ندارد نيست باد
اتش عشق است كاندر ني فتاد جوشش عشق است كاندر مي فتاد

[مدیرهمدردی]

سلام ستاره
خیلی به جا بود.

[گرد آفرید]

با درود؛همراهان گرامی،من دلگفته ای دارم که می خواستم با شما در میان بگذارم. . . . . . بنده مدتهاست که دچار گونه ای بی تفاوتی و افسردگی شده ام،با نگریستن به اوضاع جهان و ستمها و جنایات و جنگهایی که در آن است،خوی و رفتار مردمان و کردارهای ناپسندشان و آدمکشیها و معضلات جامعه,اوضاع و احوال اطرافیان،وضع هم اکنون کشور و موقعیت و حال خودم و خانواده ام و نابهنجاریها و و و . . . . . . . از جهان و مافیها بیزار شده ام؛احساس می کنم که گلویم را می فشارند!احساس خفقان می کنم(هرچند که به ظاهر زندگی عادی را با کارهای عادی می کنم)از زمان جنایات صرب ها در بوسنی و هرزه گوین که به شدت مرا متأثر کرد و با مطالعه تاریخ آدمی و مشاهده اعمال انسانها و حتی تاریخ روانشناسی که دیدم در آن به انسانیت انسان کاری نداشته و همانند یک ماشین به او می نگرند و باز در سطح جامعه بچه های لاغر روزنامه و گل فروش سر چهارراه ها که من و ماها از کنارشان با آسودگی و شکمی سیر می گذریم یا این دوستیهای پوشالین میان خودمان و و و . . . . ،دچار این حالات شده ام؛کاش همراهانی که در انجمن می پندارند من یک ضدمذهبم،می دانستند که آرزویم بودن در زمان علی یا همین دفاع مقدس خودمان و داشتن جرأت و فهم برای رفتن و شهید شدن بود،ولی حالا چی؟؟؟؟خوابیدن و خوردن و مثلا نیایش کردن و رفتن و آمدن و پول در آوردن و حرف و حرف و. . . . . ای وای خدا. . . . . . . . . دوست دارم بمیرم دیگر خسته شده ام از خستگی هم خسته شده ام. . . . . از همه چی و همه کس؛؛؛مرا به خوبی خود ببخشایید که حال خوشی ندارم؛؛؛بدرود.

[setareh]

سلام :
هر کدوم ما مشکلی یا بهتر بگم مسئله ای تو زندگیمون داریم و با اون دست و پنجه نرم می کنیم و فکر می کنیم که مشکلمون بزرگتر از بقیه هست. من تا وقتی حواسم به این مطلب زیباست خوب ،اروم می شم اما به محض اینکه حواسم پرت می شه تمام وجودم می لرزه و درد شدیدی احساس می کنم.«به خدا نگو، خدایا! من یه مشکل بزرگ دارم ،به مشکل بگو من یک خدای بزرگ دارم.»
الله تویی وزدلم اگه توی درمانده منم دلیل هرراه تویی
گر مورچه ای دم زند از ته چاه اگه ز دم مورچه در چاه تویی

ای گره گشا گره از کار همه ما بگشا «امین»
********
اقای گرد افریدگرامی: این حس همدردی شما تحسین برانگیزه اما نباید یاس و نومیدی برای شمابه ارمغان بیاره.یه روزی توی بانک خانمی حرف قشنگی زد .اون خانم در جواب خانمی که می گفت هنوزهم انگار ادمهای خوب پیدا می شه گفت دنیا داره روی پایه خوبامون می چرخه اگه خوب تو دنیا نبود که دنیا ویرون می شد .پس بهتره با زمانه بسازیم و نیمه پر لیوان را نگاه کنیم.
«زندگی در چشم بی نیاز امیدواران زیباست» با همه خوب و بدش
اری زندگی زیباست
زندگی اتشگهی دیرینه پا برجاست
گر بیافرزیش
رقص شعله اش درهر کران پیداست
ورنه خاموش است و
خاموشی گناه ماست
هیچ وقت افسرده نباشید شاد و پایدار باشید

[گرد آفرید]

با درود؛ستاره گرامی،با ابراز خرسندی از بودن دوباره شما از پاسختان دیده ام روشن گشت؛؛؛بدرود.