سلامی به زیبایی ِ ، برگ های پاییزی .
عیدتان مبارک
.....
از خانم مصباح الهدی و دیگر عزیران تشکر می کنم
چیزهای زیادی در این تایپیک یاد گرفتم
ممنون.
حضرت حافظ می فرماید :
هردم به خون دیده چه حاصل ، وضو چو نیست / بی طاق ابروی تو ، نماز مرا جواز
حافظ در این جا نمازی را درست و کامل می داند که نمازگزار با معشوق خود ، از روی حضور قلب سخن گوید و اگر حضور قلب نداشته باشد، اگر چه با مرارت بسیار، اشک خونین، مقدمات راز گویی نماز، مثل وضو و طهارت را درست انجام دهد،
باز نماز شایسته و بایسته ی بارگاه باری تعالی نیست.. لسان الغیب عدم حضور قلبی در نماز را از بین برنده ی دین و ایمان می داند و می سراید:
می ترسم از خرابی ایمان که می برد / محراب ابروی تو حضور نماز من
محراب محلی است که امام جماعت در آن برای اقامه ی نماز قرار می گیرد و نشان قبله است.
در اصطلاح سالکان ، هر مطلوب و مقصودی که دل مردم به آن متوجه باشد ، آن را محراب گویند .
در این جا شاعر می ترسد که دین و ایمانش به باد رود، زیرا ابروان محرابی شکل محبوب حضور نماز را از او می گیرد.
شاعر در محراب به نماز ایستاده و محراب در مکان مقدسی چون مسجد قرار دارد در چنین مکان مقدسی باز فرد از وسوسهی شیطان در امان نیست
و آن جا که باید با تمام وجود در مقام حضور باشد. از شباهت قوس محراب با ابروی یار به یاد ابروی او می افتد و این تداعی، حواس او را از نماز متوجه محبوب می کند و حضور نماز او را از میان می برد
و چنین است که می گوید می ترسم ایمانم به باد رود زیرا هنگام نماز حضور قلب ندارم.
سزاوار است که نماز گزار در تمام نماز حضور قلب داشته باشد، چرا که فقط به میزان آن چه که توجه کرده است ثمره و نتیجه دریافت خواهد کرد.
بنابراین باید تمام توجه او ، به نماز و اذکار آن باشد ، و با توجه کامل به حضرت معبود جل جلاله و عظمت و جلال و هیبت او در نماز ایستد
و دل و جان خود را از غیر او فارغ کند و خود را در برابر پروردگار متعال قرار دهد و او را مخاطب گیرد و با او به راز و نیاز بپردازد
........
لسان الغیب نمازی را صحیح می داند که در آن نمازگزار از روی درد سر تعظیم در برابر خالق خود فرود آرد.
درد در اصطلاح عرفانی بلا و مصیبتی است که از دوری حق ناشی میشود است. حافظ چنین نماز گزاری را تحسین می کند و میسراید:
خوشا نماز و نیاز کسی که از سردرد / به آب دیده و خون جگر طهارت کرد
به عبارت دیگر شاعر نماز کسی را پذیرفته و قبول درگاه بی نیاز حق می داند که با خاطری دردمند و دلی سوخته ، اقامه شود و قبل از آن وضو با اشک چشم و خوناب جگر گرفته شده باشد.
طهارت ارنه به خون جگر کند عاشق / به قول مفتی عشقش درست نیست نماز
مقصود او این است که عاشق باید درد و رنج ببیند و با خون جگر خوردن به مقامی برسد که از آلودگی ها پاک شود.
آن گاه نماز و راز ونیاز او مقبول است و طبق آیه ی شریفه ی «اِنَّ الصلوة تنهی عن الفحشاءِ و المنکر»: نماز واقعی نمازی است که باز دارنده ی افراد از بدی ها و تباهی ها باشد
...................................
خدایا برای کسایی که الان تو بیمارستانند و امیدی جز تو ندارنند - خدایا برای پدر مادرایی که غم یارشون را دارنند غم فرزندشون را دارنند -
برای تمام عزیزان و خانواده های حادثه منا
أَمَّنْ یُجیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السُّوءَ
علاقه مندی ها (Bookmarks)